Een nieuwe week is aangebroken.
Na twee dagen niet gelopen te hebben, is de honger naar lopen er klaarblijkelijk uit. De klok tikt richting 12u en het is alsof ik geen zin heb om te gaan lopen. Het regent buiten, het is koud, de wegen in het bos liggen er zeker slecht bij, … Kortom een hele resem excuses om binnen te blijven. Daarbij komt nog dat de collega’s die normaal meelopen er vandaag niet zijn. Toch beslis ik om niks van die nep-excuses aan te trekken, maar wel mijn sportkleren !!
Iets over twaalf vertrek ik dan toch maar alleen, de koude, natte wereld in. Vastbesloten om niet alles te geven, maar toch wel een vlot tempo te lopen, vertrek ik richting Sportkot en bos van Heverlee.
Ter hoogte van het kasteel van Arenberg hoor ik achter mij enkele stemmen. Van andere lopers? Toch maar mijn tempo iets verhogen, zodat ze me niet zomaar voorbij lopen. Dit blijkt aardig te lukken. Aan de 4km, waar ik rechts het ‘vettig’ stukje indraai, hoor ik ze niet meer. Op dat ogenblik houd ik mij minder bezig met de snelheid en looptechniek, maar wel om zoveel mogelijk de plassen te ontwijken en zelf recht te blijven. Dit tempo houd ik toch wel aan tot terug in de Parkstraat en hoop dat de hartslag een niet té hoog gemiddelde heeft.
