Tag archieven: ziek

geveld door ziekte en weer opgestaan

26 februari 2017 Werner Een reactie plaatsen

Na de wedstrijd van donderdag hebben de virussen me klein gekregen, maar na enkele dagen platte rust, toch terug enkele duurlopen gedaan.

Het staat overal beschreven: zware training doet je immuunsysteem geen goed. De avond van de wedstrijd hebben enkele virussen een mijn immuunsysteem gehackt en zijn ze binnen geraakt. Bij het vertrek op het werk war er niets aan de hand, maar wanneer ik een half uur later thuis kwam, was platliggen de enige optie. Het was alsof het griepvirus me op heel korte tijd geveld had. Na enkele medicamenten en een nachtrust zou het wel weer opgelost zijn.

Niet dus. Reeds lang voor dag en dauw lag ik badend in het zweet. Tegen de ochtend zat er niets anders op dan een hele dag bedlegerig blijven. Op zaterdag ging het heel lichtjes beter, maar de zetel bleef toch nog steeds mijn enige vriend. Op zondag overwon het loopvirus op het griepvirus, met een duurloopje tot gevolg.

Zonder te overdrijven kies ik voor ronde via Pellenberg. Doel is enkel overleven en wat rustige kilometers afleggen. De belangrijkste training voor de naderende marathon is en blijft kilometers lopen zonder blessures op te lopen en hier komt nu nog bij: zonder ziek te worden. Ik probeer de snelheid te beperken zodat de hartslag ook laag genoeg blijft en mijn lichaam genoeg energie overhoudt om de ziekte verder te verdrijven. Het lukt me toch aardig goed.

Met aardig bedoel ik hier enkel dat ik de 13,4K vlot uitloop zonder echt moe te worden en zonder ik me schuldig voel omdat ik na twee dagen rust al opnieuw de loopschoenen het aangetrokken. Met dit gevoel wil ik morgen een langere duurloop doen, nog steeds rustig.

Duurloop, Lopen, Sport

Ziek, ziek, ziek

24 juni 2016 Werner 1 reactie

De afgelopen week verliep zeer goed: vijf keer gelopen en 70km op de weekteller en ’s maandags uitgeteld. Op zondag liep ik nog 25K en heb de dag afgesloten met een uitgebreide pastamaaltijd, volkoren pasta en speltpasta. Daar mag het toch niet aan gelegen hebben?

In ieder geval ben ik volledig uitgeteld op maandag. Zelfs op dinsdag heb ik niets kunnen doen. De twee dagen heb ik alleen maar geslapen. Pas vanaf woensdag ging het iets beter, maar was ik nog steeds niet in staat om rond te lopen. Het is een derde dag gekluisterd in de zetel. Op donderdag ben ik hersteld, maar laat ik het lopen toch nog achterwege.

Het zal tot vrijdagavond duren eer ik opnieuw de loopschoenen aantrek. Is dit te vroeg? Ik ga ervan uit dat je gevoel je niet in de steek laat. Als je het idee hebt dat je het kunt, zal het wel goed zijn. Omdat het vrijdagavond is, kies ik er toch voor om de duurloop van DCLA mee te lopen. Het is niet de bedoeling om voluit te gaan. Toch wil ik niet alleen lopen en kies voor de loopgroep van Miel. Na een rustig begin, komt deze groep toch aan een gemiddeld tempo in de buurt van de 5′ min/km.

Met een beetje schrik of ik het wel zal volhouden, start ik met de groep. Met velen zijn we niet. Ik blijf gedeisd achteraan lopen en voel dat het toch zonder problemen gaat. Ik heb geen hartslagmeter aan, maar de ademhaling verloopt heel rustig. De eerste helling krijgen we al te verwerken na iets meer dan 2,5km en ook hier heb ik geen enkel probleem. Ik voel dat de ziekte uit het lichaam is.

Tijdens de tweede helft wordt er af en toe wat sneller gelopen en telkens kan ik vlot mee. De hellingen blijf ik plezant vinden. Ik ben terug de ‘oude’ en hoop om dit weekend opnieuw een iets langere duurloop te kunnen doen.

Lopen, Training

Einde ziekte??

3 april 2015 Werner Een reactie plaatsen

Zaterdag had nog eens een klein hoogte punt moeten worden. Het slechte weer was één spelbreker, maar mijn ziekte was een veel grotere hindernis. Ik voelde me zo slecht dat ik zelfs de opwarming van de kinderen niet kon meelopen. Toch hebben Tibo én Tobi gezorgd voor het hoogtepunt van de dag door de gietende regen en snijdende wind te trotseren zonder één gemor. Daarenboven hebben ze echt hun best gedaan en een tijd neergezet waar veel volwassenen jaloers op zijn.

Intussen zijn we bijna een week verder en ik heb nog steeds geen meter gelopen. Deze week, vier weken voor de marathon, had de intensiefste trainingsweek moeten zijn. Het tegenovergestelde is de waarheid geworden. Van vrijdag tot vrijdag heb ik geen meter gelopen. Vandaag voel ik mij de eerste dag niet meer té ziek en zou ik toch nog eens de loopkleren moeten aantrekken. De hele dag ben ik op bezoek in Bastogne (Bastogne Barracks) en moet dus wachten tot ’s avonds.
Rond 18u kan ik eindelijk aan mijn eerste loop sinds een week beginnen. Het is alles behalve lente en mede door het ziektegevoel kleed ik me helemaal winters. Eén van mijn warmste loopshirts met daarboven een fluo windvestje zorgen ervoor dat ik zeker geen koud krijg. De training van de Tibo en Tobi is al volop aan de gang. Veel tijd heb ik dus niet meer. Ook al omdat de laatste trainng al een tijdje geleden is, wil ik er vandaag een lap op geven. Gelukkig vertrek ik met een beraf en heb ik dus heel snel een mooi tempo in de benen. Koud krijgen wil ik niet en ik houd er dus van in het begin de iets hogere snelheid in. Na een kwartier al goed doorlopen, sneller dan mijn marathontempo, probeer ik minstens deze snelheid aan te houden en zelfs nog wat op te drijven. Dan voel je toch al vrij goed dat de conditie niet echt goed meer is. Na 7km ben ik echt wel moe en heb ik meer dan voldoende gezweet. Nu is het tijd om iets te drinken in de kantine van VK Linden.

Lopen, Sport, Wedstrijd

Ziek, dus geen halve marathon

29 maart 2015 Werner Een reactie plaatsen

Zoals je vrijdag al kon lezen zat dit eraan te komen. Gisteren voelde ik me ook verre van goed, maar het ging nog wel. Hoe verder de dag vorderde, hoe slechter ik me voelde. Toch geef ik me niet gewonnen. Ik eet mijn spaghetti op zaterdagavond zoals gepland. Ik heb de hele dag al koolhydraatrijk gegeten. Voor een halve marathon is dit misschien niet echt noodzakelijk, maar alles blijft in het teken staan van de Marathon van Antwerpen op 26 april. Zaterdagavond voel ik mij nog wat minder goed, het lijkt alsof ik grieperig ben. Alle spieren doen pijn alsof ik de halve marathon al achteruit gelopen heb. Hopelijk helpen de geneesmiddelen tegen griep.

De nacht belooft niet veel goeds. Heel de nacht heb ik liggen draaien en keren en ik vrees dat ik echt forfait moet geven voor de wedstrijd van vandaag. Toch blijf ik proberen. Ik eet en drink alsof er niets aan de hand is. Beginnend met een smoothie en cornflakes, gevolgd met peperkoek en koffie heb ik weer een dosis koolhydraten binnen en zou het moeten lukken straks. Mijn tweede koffie is nog niet binnen en mijn benen laten mij duidelijk verstaan dat het niet zal lukken vandaag.

Toch wordt er vandaag naar Lier gereden. Mijn kinderen zijn ingeschreven in de 5km-loop en zij zijn wel in staat om te lopen. Zonder deftige voorbereiding en zelfs eentje zonder deftige schoenen vertrekken we op gezinsuitstap naar Lier. Vanmorgen was het enkel grijs. Intussen is er nog wind en regen bijgekomen. Na wat zoeken toch een parkeerplaats gevonden en dus kunnen we ons in regen en wind naar de inschrijvingen begeven om de nummers af te halen. Ik heb mijn nummer niet afgehaald en sta dan ook in de uitslag vermeld met NO TIME. Spijtig.

Intussen kan ik mij bezig houden met de opwarming van de kinderen. Ik krijg zelfs de opmerking dat de kidsrun gaat starten, maar dan kan ik trots meedelen dat ze niet deelnemen aan de kidsrun, maar gaan opwarmen voor de 5km. Nu pas besef ik des te meer dat ik nooit had kunnen vertrekken voor de halvemarathon. Ik kan zelfs niet meelopen met hun opwarming. Na enkele rondjes met wisselend tempo is het hoogtijd om ons naar hun start te begeven. Vlug de overtollige kledij uit en dan maar de koude, regen en wind trotseren. Ze zijn misschien wel de jongste, maar er zijn toch nog wel deelnemers van hun ‘generatie’. Benieuwd hoe ze het ervan af brengen.

Nadat de eerste van de 10km en de 5km passeerden, zien we ze samen aankomen. Na enkele aanmoedigingen lopen ze het stadion binnen en starten ze aan het rondje op de piste. Hun eindtijd bedraagt 22’35” !! Helemaal niet slecht op een 5km in deze omstandigheden. Goed gedaan jongens !

Link naar uitslag en foto’s:
Tobi
Tibo

Lopen, Materieel, Schoenen, Sport, Training

Week 8 (16/2 – 22/2)

22 februari 2015 Werner Een reactie plaatsen

Deze week begint niet zoals de meeste weken. Het is krokusverlof en de kinderen moeten niet naar school. Ik heb deze week uitgekozen om wat werk te verrichten wat al lang ligt te wachten. Het klinkt niet, maar het is wel een feit: verlof vragen om te werken. Gelukkig kan ik op veel begrip rekenen van mijn vrouwtje en krijg ik de nodige tijd om te gaan lopen. Gisteren had ik 11 km afgelegd bij gebrek aan tijd, maar vandaag zou ik dat wel kunnen goed maken. Vandaag, maandag, zou ik toch zeker een +20K kunnen doen. Sinds enkele weken heb ik één grote lus rond de Chartreuseberg die hiervoor uitermate geschikt is. Iets over half drie in de namiddag kon ik onder een mooie zon mijn duurloop aanvatten. Vermits ik niet echt een schema volg, kan ik vrij kiezen hoe de training eruit ziet. In dit geval wou ik sowieso op hartslag lopen, maar toch wel aan een iets hogere snelheid. Ik had zelfs mijn persoonlijke besttijd op de halve marathon in mijn hoofd. Natuurlijk had ik al een iets te hoge hartslag door de helling die ik moet trotseren de eerste minuten. Het bleek zelfs iets moeilijker dan gedacht om onder de 140 hs/min te blijven. Ik blijf het moeilijk vinden om langzaam genoeg te lopen zodat ik echt onder die 140 blijf, zeker als ik onder een gemiddelde van 140 hs/min wens uit te komen.
De eerste kilometers, tot aan het kasteel van Horst, verliepen onder een mooie zonnetje. Daarna verbleekte deze achter een sluier wolken en had ik ook veel meer tegenwind. Hierdoor voelde het echt wel koud aan. Dit koudegevoel kreeg ik niet meer weg. De laatste kilometers heb ik lichtjes versneld en met het segment ‘Nachtegalenstraat’in het achterhoofd heb ik langs dit stuk echt wel doorgelopen. Daarna was het eigenlijk rustig, maar wel klimmend naar huis lopen.

Vandaag, dinsdag, is mijn tweede dag van mijn verlof. Dit wordt wel een dag zonder bijkomende kilometers op de teller. Zoals ik eerder reeds zei, heb ik verlof genomen om te werken. Vandaag moet er dus gewerkt worden. Gelukkig krijg ik wat tijd vrij om het Running Center in Leuven te gaan. Ik plan al enkele weken om nieuwe loopschoenen te gaan kopen, maar nu komt het er eindelijk van.

Op een dinsdagmiddag, efffectieg tussen 12u en 13u, dacht ik niet dat er daar veel volk zou zijn. Integendeel, er waren zelfs drie klanten voor mij, waarvan eentje ook voor nieuwe schoenen. Gelukkig heb ze twee loopbanden uitegrust met camera en video om de loopanalyse te doen. Als voorbeeldig loper had ik ook mijn oude Asics meegenomen en daaruit werd al vrij snel geconcludeerd dat ik toch wel wat correctie nodig had. Het eerste paar waarmee ik op de loopband mocht lopen was van het merk Brooks. Na grondige analyse bleek nog iets meer correctie noodzakelijk. Het tweede paar dat ik mocht aantrekken was Asics GT-2000. Deze schoenen voldoen zeker aan mijn verwachtingen. Het derde paar waarmee ik mocht lopen was Saucony omni 13. Deze laatste twee paar voelden veel vlakker aan; de offset bedraagt dan ook maar 8mm terwijl dit bij mijn vorige schoenen 12mm bedraagt. Op dat ogenblik moest ik dus beslissen tussen Saucony en Asics. Eigenlijk is dit geen gemakkelijke keuze, omdat beide schoenen waarschijnlijk goed zijn; er is niet echt een betere. Uiteindelijk kies ik toch voor de Saucony Omni 13.

Vraag me nu niet waarom ik voor dit paar gekozen heb. Ik maak hier nog zeker een artikel over, maar hiervoor moet ik eerste minstens 50km eraring hebben met deze schoenen.
Vandaag en morgen wordt er niet gelopen, dus het zal nog zeker een weekje duren eer ik deze voldoende ‘getest’ heb.

Het is alweer donderdag. De tijd vliegt zo vlug. Deze week heb ik nog maar één keer gelopen. Vandaag zal en moet ik tijd vinden om wat te lopen. Gelukkig kon ik iets vroeger aan mijn lunch break beginnen, zodat ik toch nog aan mijn dagelijkse ronde kan starten. De gezondheid is alles behalve, maar ik houd me toch voor om deze traditionele 8,75km af te leggen. Het is nog steeds vrij koud, dus warm aankleden is zeker de boodschap. Deze keer laat ik mij niet verrassen door dat mooie zonnetje. Tijdens het omkleden bevestigde me iemand dat er een flinke bries staat en het dus echt wel fris is.

Bovendien wil ik mijn lichaam niet meer vermoeien, zodat ik morgen toch wel wat minder ziek zal zijn. Uiteindelijk, warm genoeg gekleed, met windjacket, pet en handschoenen, begin ik aan mijn rustig loopje. Al na één kilometer besef ik dat eigenlijk te snel gestart ben. Ondanks de afdaling van de Karmelietenberg is de eerste kilometer in 5’03 min/km toch iets te snel om echt rustig te lopen. Natuurlijk zou ik liever hebben dat ik zo snel kon lopen, met een hartslag onder de 130 hs/min, maar zover is het nog lang niet. Ik blijf heel regelmatig naar mijn hartslag kijken, maar hij blijft iets te hoog om echt over rustig lopen te spreken. Langs de ene kant wil ik een zo laag mogelijke hartslag, anderzijds wil ik zo snel mogelijk terug binnen zijn. Deze loop is dus zeker niet eentje om te onthouden.

Op vrijdag zijn we doorgaans met meerdere om onze vertrouwde omloop af te leggen. Deze vrijdag is niet anders, t.t.z. we zijn met de vaste waarde, zijnde 4 personen.

Ik voel me al enkele dagen wat minder, maar voel me zeker niet slecht genoeg om niet mee te lopen. Het is buiten vrij fris, maar het is droog en mooi. Ik kleed me zeker warm genoeg aan, zelfs met handschoenen. Gelukkig wordt er dit keer, anders was het vorige vrijdag, wel rustig gestart. Beter nog, tot ongeveer 4km kan ik mijn hartslag onder de 140 hs/min houden. Na het modderige stuk is duidelijk iedereen goed opgewarmd en gaat de snelheid ook iets de hoogte in. Ik nestel me op de tweede rij en meng me vooraan niet, om het tempo niet nog de hoogte in te jagen. Ik weet niet hoe het bij de anderen zit, maar op sommige momenten gaat mijn hartslag wel duidelijk voorbij de 150 hs/min. Het is pas helemaal op het einde, waar de vermoeidheid waarschijnlijk wel al begint door te wegen, dat ik de snelheid -door de anderen gekozen! – wat op niveau houd.

Achteraf ben ik zeker tevreden met een gemiddelde hartslag van 145 hs/min.

Lopen, Training

20 Feb – vrijdag

20 februari 2015 Werner Een reactie plaatsen

Op vrijdag zijn we doorgaans met meerdere om onze vertrouwde omloop af te leggen. Deze vrijdag is niet anders, t.t.z. we zijn met de vaste waarde, zijnde 4 personen.
Ik voel me al enkele dagen wat minder, maar voel me zeker niet slecht genoeg om niet mee te lopen. Het is buiten vrij fris, maar het is droog en mooi. Ik kleed me zeker warm genoeg aan, zelfs met handschoenen. Gelukkig wordt er dit keer, anders was het vorige vrijdag, wel rustig gestart. Beter nog, tot ongeveer 4km kan ik mijn hartslag onder de 140 hs/min houden. Na het modderige stuk is duidelijk iedereen goed opgewarmd en gaat de snelheid ook iets de hoogte in. Ik nestel me op de tweede rij en meng me vooraan niet, om het tempo niet nog de hoogte in te jagen. Ik weet niet hoe het bij de anderen zit, maar op sommige momenten gaat mijn hartslag wel duidelijk voorbij de 150 hs/min. Het is pas helemaal op het einde, waar de vermoeidheid waarschijnlijk wel al begint door te wegen, dat ik de snelheid -door de anderen gekozen! – wat op niveau houd.