Tag archieven: warm

Duurloop, Lopen, Sport

Derde bosloop van de week

Een reactie plaatsen

Na een dagje rust, zelfs geen DCLA-training, staat er vandaag opnieuw een loop in heverleebos gepland. De middagpauze wordt onder een warme zon al lopend ingevuld, samen met vier collega’s!

Net voor 12u vertrekken we, met de auto weliswaar, richting Heverleebos. Zodra we aankomen, verdelen we ons in groepjes. Het blijft onmogelijk, zelfs met drie, om allemaal samen te lopen. Het niveau is niet gelijk bij iedereen en de voorkeursafstand verschilt daardoor ook. Samen met S. loop ik alvast het vierkante parcours. Dit houdt in dat we gaan voor 10,5 km loopplezier.

Met zijn tweeën beginnen we eraan. De eerste kilometer is bijna volledig in stijgende lijn. Hierover 5’30” lopen, is dan ook zo slecht nog niet. Na deze kilometer zijn we opgewarmd en lopen we de volgende, dalende, kilometer een heel pak sneller: 4’47”. De derde kilometer is opnieuw stijgend toch lopen we deze onder de 5 min. Het tempo zit er duidelijk al goed in.

De Langendaalstraat blijf ik een saai stuk vinden. Door de regen van de afgelopen dagen zijn de plassen nog uitdrukkelijker aanwezig. Er blijft amper een plaats over om te passeren. Dit maakt het lopen niet alleen moeilijker, het zorgt er ook voor dat een constant tempo lopen quasi onmogelijk is. Ondanks al deze natuurlijke hindernissen blijven we ruimschoots onder de 5′ min/km of boven de 12 km/u dus. Hadden we niet gezegd om het rustig aan te doen??

De weg naar de kapel ligt de snelheid ruimschoots boven de 12 km/u; tijdens de afdaling nog veel hoger natuurlijk. De Poggio komt eraan. Tot hier toe hebben we al goed gelopen. met iets kleinere passen loop ik aan een gezapig tempo omhoog. Nu we toch goed bezig zijn, probeer ik de snelheid zo te houden dat we beide niet buiten adem zijn wanneer we boven zijn. Misschien tot op de limiet, maar na de top hernemen we onmiddellijk onze snelheid.

De vierde zijde van het vierkant loopt zelfs nog vlotter. Een snelheid van 13 km/u wordt goed aangehouden. Tijdens de laatste volledige kilometer lopen we zelfs een gemiddelde snelheid van 13 km/u. Hierna zouden we kunnen uitlopen, maar neen. We gebruiken de afdaling niet om uit te bollen, maar om de snelheid nog wat op te drijven.

Het was een mooie duurloop met fantastisch weer. Bij aankomst breekt het zweet toch volop uit. En dit is niet alleen van de warmte!!

Movescount_logo     strava

 

Duurloop, Lopen, Sport

Lange duurloop met bezoek aan ‘Dag sportclubs’

Een reactie plaatsen

Dit weekend valt, uitzonderlijk, mijn langere duurloop op zaterdag. Hierdoor heb ik gepast  voor de vrijdagse DCLA-duurloop of tegenwoordig eerder de brokkenlopers-tempoloop. In voorbereiding van de Great Breweries doe ik eerder duurloop-trainingen en minder snelheid en intervallen. De komende weken gaat dat niet anders zijn.

Vandaag is het dan ook de beste, lees: warmste, dag van de week. Er moet dan ook gedronken worden tijdens een langere duurloop. De kinderen gaan in Lubbeek naar de ‘Dag van de sportclubs’. Zij nemen niet alleen voor hen een drankje mee, zij steken ook voor mij een flesje drank in hun rugzak. Intussen teken ik een mooi parcours uit en zorg dat ik ‘dorst’ heb als ik aan hun rugzak aankom.

Mijn parcours loopt de eerste kilometers langs vertrouwde wegen richting het kasteel van Horst. Dit houdt dus in dat er toch wat moet geklommen worden, maar dat er ook afdalingen inzitten. Bovendien ken ik die weg zeer goed en kan ik mij concentreren op het lopen zelf en niet in het zoeken naar de juiste weg. Ondanks de rugwind blijft mijn hartslag rond de 140 hs/min. In ieder geval, het lopen gaat goed en ik verveel me niet. Opeens komen er meerdere politiemoto’s aangereden die iedereen aan de kant laten zetten. Dit was niet voor één of andere wielerwedstrijd, maar voor honderden moto’s die deelnamen aan het mototreffen van de 15 Wing uit Melsbroek. Indrukwekkende groep moto’s. Het gaf me meerdere minuten afleiding.

Na het oversteken van de weg naar Aarschot kwam ik op nieuw terrein. Hier ben ik nog nooit eerder geweest, althans niet op de kleine wegen. Gelukkig stond het parcours mooi uitgetekend op mijn GPS-horloge. Zo zie je maar waarvoor een Suunto Ambit3 Peak al niet goed voor is. De kleine wegen zijn goed gekozen om het drukke verkeer te vermijden, maar zorgen wel voor veel hoogtemeters. Bovendien loop ik intussen in zuidelijke en in zuidwestelijke richting en laat nu dat juist de richting zijn waar ook de felle wind van komt. Het zijn dan ook heel lastige kilometers richting Lubbeek. Ik hoop dat ik daar mijn bevoorrading snel terugvind.

De terreinen waar de gemeentelijke activiteit plaatsvind, heb ik snel gevonden, maar van Tibo en Tobi is er geen sprake. Gelukkig voor mij zie ik snel hun rugzak liggen en kan ik eindelijk iets drinken. Wat de oorzaak is, weet ik niet, maar echt fris voel ik mij niet. Ik heb intussen 16km gelopen en ben echt wel moe. Hopelijk is dit een wonderdrankje en kan ik zo dadelijk mijn tocht helemaal uitgerust verder zetten. Met het flesje in de hand ga ik op zoek naar T&T, maar tevergeefs, ze zijn onvindbaar. Na een kwartiertje zet ik mijn weg verder, maar nog steeds met zware benen.

Richting Pellenberg word ik onmiddellijk geconfronteerd met nog meer stijgende hoogtemeters. Ik besluit dan ook om niet al te veel omweg te doen en een iets kortere weg richting huis te nemen dan oorspronkelijk gepland. Zelfs met deze zware benen kan ik nog een redelijke snelheid aanhouden. Tijdens de weg naar Pellenberg rond de 11,5 km/u, maar vanaf daar tot thuis, nog 5K, blijft de snelheid toch wel in de buurt van de 12 km/u liggen. Dit vraagt wel de nodige inspanningen. Ik ben dan ook uitgeput als ik thuis aankom. Het kan een zware duurloop genoemd worden.

Lag dit aan het weer of aan mijn slechte conditie? In ieder geval, ik hoop dat dit de komende weken nog veel verbetert.

Movescount_logo     strava

Duurloop, Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Warme DCLA duurloop

Een reactie plaatsen

Eén vogel maakt de lente niet. Eén duurloop en één training met de brokkenlopers, maakt me nog geen brokkenloper. Gelukkig heb ik na de intensieve training van afgelopen woensdag niets gevoeld: geen stijfheid in benen en zelfs geen last van kuiten en/of hamstring. Vanavond loop ik dan een tweede keer mee met de vrijdagse duurloop, of is het een tempoloop, met de brokkenlopers.

De lente is volop in het land en de laatste dagen mogen we zelfs spreken van echt zomers weer. Bij het vertrek staat de thermometer (tegen de noodgevel en in de schaduw) op 25°C!! Het zal dus een warme zomertoer worden. Een uur voor de start maak ik een halve liter isotone drank klaar en samen met een banaan  speel ik dit naar binnen. Het is een goede repetitie om een wedstrijd voor te bereiden. Lopen met de brokkenlopers is voor mij telkens een wedstrijdsimulatie.

Vorige week hebben we de laatste kilometers heel wat rustiger afgelegd, maar enkel omdat er tot halfweg heel snel gelopen werd. Om zeker niet verrast te worden door een te hoge snelheid in het begin, begin ik rond 18u al op te warmen op de atletiekpiste. Na vijf rondjes heb ik het al echt warm genoeg en ga me dan ook nog snel wat verfrissen. Daarbij neem ik ook nog enkele slokjes water. Eén ding staat vast, het zal warm worden. Gelukkig voel ik me vrij goed. Veel beter dan woensdag in ieder geval.

Zonder echt overdreven snel te starten, moet mijn hart toch al 170 keer per minuut pompen na 3K. Het wordt alweer een stevige duurloop of eerder een extensieve duurloop of zelfs een tempoloop. De invloed van de temperatuur is echt wel van doorslaggevend belang. Het gaat duidelijk bij iedereen langzamer. Halfweg lopen we, de tragere lopers, nog niet veel achter de snellere jongens. Bijna halfweg heb ik al heel veel zin om het tempo te laten voor wat het is en veel trager verder te lopen. Net op dat ogenblik zegt Jeroen dat ik mag verder lopen en dat hij wat last heeft van de warmte en het iets rustiger gaat doen. Net wat ik ook wou!!

Toch blijf ik de hoge snelheid aanhouden. Ik zie nog steeds iemand een kleine honderd meter voor me lopen en probeer de afstand niet groter te laten worden. Het lukt me zelfs om wat korter bij hem te komen. Hij heeft zich duidelijk ook wat vergaloppeerd en probeert zijn tempo zo lang mogelijk aan te houden. Op die manier duurt het toch nog meerdere kilometers eer ik hem kan bijbenen. De warmte (en droogte) is nu heel goed voelbaar. Mijn mond plakt quasi dicht. Dorst!! Net voor de afdaling, waar ik de laatste meters probeer dicht te lopen, bedraagt mijn hartslag zelfs 179 hs/min! Dit is echt een wedstrijd-hartslag. Laten we dit dan maar beschouwen als een generale repetitie voor komende vrijdag en zondag.

Tijdens de steile afdaling kom ik inderdaad nog iets korter en daalt gelukkig mijn hartslag ook. Maar deze daling is maar van heel korte duur. Iemand inhalen betekent ook ervoor blijven en er proberen van weg te lopen. In de smalle weggetjes langs Bruineveld blijf ik echt het maximum uit mezelf te halen. Net voor het indraaien van het provinciaal domein zie ik opnieuw iemand voor me uitlopen. Zou ik deze ook nog kunnen inhalen. Waar zouden onze nieuwe vrienden van Somalië en Eritrea zitten? Houden zij het nog uit?

Er blijven nog twee kilometer te lopen; dat worden zeker nog twee zware kilometers. Het lukt me dan ook niet om echt veel korter te komen bij mijn voorligger. Op de weg tussen het provinciaal domein en het Heuvelhofpark passeer ik nog wel de man van Eritrea; hij heeft de laatste kilometer niet meer ‘overleefd’.

Bij aankomst loop ik in eerste instantie door tot aan de toiletten: om water te drinken!! Toch beslis ik om nog enkele rondjes op de piste te joggen om rustig af te koelen tot normale omstandigheden.

Ondanks het stevig einde ligt de gemiddelde snelheid toch in de buurt van vorige week.

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Training

Derde keer, goede keer

Een reactie plaatsen

Geen twee zonder drie. Dat had ook de titel van dit bericht kunnen zijn. Na één dag pauze zet ik me toch terug aan het lopen. Ondanks het gisteren veel te laat geworden is en ondanks het vanmorgen nog wat warmer is dan de vorige dagen, kleed ik mij aan zonder mijn kamergenoten (vrouw en kids) wakker te maken. Gelukkig had ik gisterenavond alles mooi klaar gelegd in de badkamer en kan ik met verstand op nul de kamer buiten gaan zonder iets te vergeten.

Veel variatie in mijn parcours zit er ook dit keer niet in. Ik blijf steeds op dezelfde weg lopen. De zon schijnt al fel en doet me toch snel opwarmen. Mijn pet zorgt net voor voldoende schaduw op mijn gezicht. Als ik op het einde 180° omdraai, voel ik al snel de zon branden in mijn nek en beslis dan ook om hetzelfde met mijn pet te doen. Het verschil is onmiddellijk voelbaar. Mijn nek krijgt nu ook wat schaduw en het beetje wind voelt dan ook even wat frisser aan, deze dankzij het voldoende zweet. 🙂

Mijn hartslag is ietsjes beter. Het duurt nu pas tot voorbij de 2K eer ik aan 150 hs/min kom. Maar met min of meer een constante snelheid, blijft mijn hartslag maar toenemen. Mijn pomp doet haar uiterste best om me, naast zuurstof, ook de nodige koeling te geven.

Schermafbeelding 2015-09-05 om 17.43.40Mede door het warme weer, maar ook door de stijgende hartslag, is het ook dit keer weer afzien. Ik heb nooit veel karakter gehad, maar nu wil ik het toch wel 10K volhouden, zonder mijn benen te forceren. Zelfs fel zwetend en met een te hoge hartslag, versnel ik op het einde toch nog wat. Wat kan afzien toch een voldoening geven, ook al ben je doornat van het zweet.

Movescount_logo     strava

 

 

 

Lopen, Training

Na één komt twee

Een reactie plaatsen

Afgelopen zomer heb ik heel weinig gelopen en dus mag ik ook hier, in dit warme weer, niet overdrijven. Ik heb me voorgenomen, al sinds ik de eerste kilometer na mijn blessurepauze, om slechts om de twee dagen te lopen. Ook al het soms moeilijk om deze regel te volgen, toch wil ik dit tijdens mijn verblijf in Turkije, met toch wel warme omstandigheden, zo houden. Het tochtje van eergisteren heb ik zonder problemen verteerd, dus komt er zeker een vervolg.

De wegen in Belek zijn helemaal loper-onvriendelijk en dus besluit ik om op de weg van de hotels te blijven. Hier passeren ook wel veel bussen, maar er zijn geen zijstraten en dus enkel verkeer in dezelfde richting. Ik loop mooi links van de weg en kijk goed voor me uit. Allereerst wil ik mijn voet niet meer opnieuw omslagen, maar ook wil ik tijdig opzij kunnen springen als een chauffeur me niet gezien zou hebben. Het moet nochtans opvallen. Veel zotten die lopen bij meer dan 30°C zijn hier niet. Bovendien draag ik een fluogeel of fluogroen T-shirt, zodat ik echt wel moet opvallen. Naast enkele rare blikken krijg ik quasi geen reactie; enkel een taxichauffeur die vraagt of ik geen rit nodig heb.

Door gebrek aan goede conditie, maar toch wel door de hoge omgevingstemperatuur, loopt de hartslag vrij vlug op. Na één kilometer en een rustig tempo, loop ik al aan 145 hs/min en 500m verder loopt deze verder op tot boven de 150 hs/min. Enkele kilometer later, passeer ik al de grens van de 160 hs/min en loopt het zweet ook al meer en meer over gezicht en lichaam.

Het is dan ook een nuchtere ochtendloop, dus veel reserve heb ik niet. Alleen maar het besef dat ik hier aan mijn conditie werk en dat goed kan gebruiken, doet me doorbijten om het iets langer vol te houden dan twee dagen geleden. Gelukkig gebeurt het allemaal met de glimlach die af en toe scheef trekt door de inspanning. Ik zou natuurlijk ook trager kunnen lopen, maar ik ben toch niet van plan om heel lang te lopen, dus laat die hartslag maar wat stijgen. Ik blijf lopen aan ongeveer 11 km/u en dan mag die hartslag wat boven de 160 hs/min uitkomen. Zolang het maar geen 170 hs/min wordt!!

Na het lopen drink ik toch wel enkele glazen van de drank die normaal moet dienen om nieuwe gasten te verwelkomen. Daarna vraagt het toch wel heel wat tijd om uit te zweten. Zelfs na een frisse douche, stap ik zwetend naar het ontbijt. Een nieuw dagje met veel zon en relaxend aan het zwembad, kondigt zich aan.

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Training

Eerste tijdens verlof

Een reactie plaatsen

Al na enkele trainingen sinds mijn verplichte rust, moet ik opnieuw mijn loopschoenen voor een tijdje aan de kant laten. Tijdens een kort loopje met de kids heb ik mijn voet omgeslagen en kan nu onmogelijk opnieuw gaan lopen.

Enkele dagen voor ik naar het warme Turkije vertrek, komt het echt wel ongelegen. Tijdens mijn verlof wil ik ’s morgens wat gaan lopen. Met een slechte conditie is het des te moeilijker om boven de 30°C te gaan lopen. Na vijf dagen is de pijn nog niet verdwenen, dus de eerste dagen in Turkije is er van lopen nog geen sprake. Ik zal de eerste dagen dan maar gebruiken om te wennen aan de hoge temperaturen. Bovendien gebruik ik het zwembad niet alleen om af te koelen of te zwemmen, maar ook om wat oefeningen te doen om mijn voetspieren te versterken. Op die manier merk ik maar al te goed dat er echt iets mis met mijn linkervoet.

Het duurt dan ook tot dag 5 eer ik effectief mijn loopschoenen (Asics Gel-Kayano 21) aantrek. Na het verlaten van het domein valt al heel snel op dat lopen in deze regio niet evident is. Allereerst bieden de wegen geen plaats voor lopers. De stoepen bevinden zich meer dan een halve meter boven het gewone wegdek, maar zijn niet alleen slecht beloopbaar; ze staan dan ook nog eens vol met verlichtings- en elektriciteitspalen en op vele plaatsen komt de begroeiing te ver. Omdat het niet te bedoeling is om er een hordenloop van te maken, blijf ik lopen op het gewone wegdek. Dit is eigenlijk niet de ideale oplossing. Het is uitkijken naar alle verkeer en putten in het wegdek. Ik wil niet alleen mijn voet geen tweede keer omslagen; ik ben in de eerste plaats mijn leven nog niet moe. Langs de weg staan vrij veel auto’s geparkeerd en door er rond te lopen, kom je zo goed als in aanraking met het verkeer. Van snelheidsbeperking hebben ze nog niet veel gehoord, denk ik. Bovendien gebruiken ze elke centimeter die ze kunnen gebruiken en dus blijft er niet veel plaats over voor een gek in loopuitrusting.
Na een drietal kilometer passeerde ik langs een sporthotel en daar hebben ze echt wel alle mogelijkheden waar elke sporter maar van kan dromen, behalve als je Rode Duivel bent en een bond achter je hebt met geld te veel. Bij het terugkeren ga ik mij inlichten onder welke voorwaarden, prijs ik daar op de piste mag lopen. Volgens een plaatselijke instructeur hebben ze zelfs een natuurlijke omloop van 1,7km in het domein.

GLORIA SPORTS ARENA
GLORIA SPORTS ARENA

Met de nodige taalproblemen, want zelfs in een dergelijke super uitgeruste accommodatie, vind je moeilijk iemand die Engels spreekt. Toch was ik hier vrij snel buiten toen ik hoorde dat ik 65 euro zou moeten betalen als ik op de piste zou willen lopen. Neen dus.
Dan maar terug richting Paloma Resort waar ik nog een weekje verblijf.

PALOMA Grida Resort & SPA Hotel
PALOMA Grida Resort & SPA Hotel

De conditie is nog helemaal niet OK. De hartslag is intussen al vrij hoog en het zweet krijgt me niet meer afgekoeld. Tijd voor een douche.  Ik stop toch al aan de  bareel aan de straatkant en stap gewoon de helling omhoog richting receptie e verder naar mijn kamer. Na het douchen is al duidelijk dat het hier warm is; het zweet blijft moeite doen om me verder af te koelen. Ik blijf dan ook zweten als ik richting ontbijt stap.