Amper drie dagen na de 10 Miles loop ik al een volgende wedstrijd; zijnde de laatste van het criterium ‘Marathon van Lubbeek’.

Na de 10 mijl van afgelopen donderdag in Brasschaat liep ik enkele dagen op een wolk, een runner’s high pur sang. De zomertoer op vrijdagavond bracht me wel wat dichter bij de grond, maar het gevoel van een 10 mijl te lopen net niet onder het uur deed me toch goed. Zondag staat er opnieuw een heuvelachtige stratenloop geprogrammeerd en dan zal het heel wat minder worden.

Vooraleer het mijn beurt is, mogen de Tibo & Tobi hun wedstrijd lopen. Zij staan respectievelijk zesde en vijfde in de tussenstand. Zij lopen beide een schitterende wedstrijd en worden hier zesde en vijfde, beide vlot onder de 16 minuten. In het eindklassement worden ze hiermee vierde en derde. Tobi komt hiermee dus op het podium terecht.

Rond 15.30u is het mijn beurt. Bij het zien van de deelnemers is al duidelijk dat ik hier 4de of 5de wordt. De drie eerste zijn vooraf gekend, ook al moet elke wedstrijd gelopen worden. Met Kevin, Chris en Frank aan de start is de top 3 toch wel gekend. Voor de vierde plaats zal het ook dit keer gaan tussen Birger en mezelf. In Linden en Lubbeek was hij veel sterker, maar in Binkom kon ik hem enkele kilometers voor het einde bijhalen en voorblijven. Benieuwd hoe het vandaag verloopt.

Onmiddellijk na de start is al heel snel duidelijk dat ik met de voorspelde top 3 het bij het rechte eind heb. Het verschil tussen de tweede en de derde is niet heel groot, maar Kevin loopt maar liefst 3,5 minuten(!!) voor de tweede over de finish. Voor de vierde plek gaat het inderdaad tussen Birger en ik. We lopen dan ook samen de eerste kilometer. In de Meistraat loopt hij iets van me weg. Hopelijk kan ik dit nog goed maken in de tweede ronde.

In het Gasthuisbos kom ik stilaan terug bij hem en dan moeten we samen aan de lange klim beginnen. Hier loop ik opnieuw voor hem, maar hij blijft toch aanklampen. Samen lopen we de eerste keer over de finish en gaan we de tweede ronde in. Vol goede moed houd ik het tempo zo hoog ik kan, zonder te forceren. Ik voel dat de afstand tussen ons iets groter wordt en plots hoor ik hem niet meer. Een verplichte sanitaire stop zorgt ervoor dat de spanning er af is. Toch wil k niet vertragen en blijf mijn uiterste best doen.

Natuurlijk ligt mijn snelheid iets lager dan tijdens de eerste ronde. Tijdens de beklimming van de Meistraat-Molenstraat heb ik het echt wel moeilijker dan de eerste passage. Achteraf blijkt zelfs dat ik het Stava-segment tijdens de tweede ronde 5″ sneller gelopen heb. Dit is echt uitzonderlijk en verklaart waarom ik het moeilijker had.

In ieder geval heb ik hiermee mijn voorsprong op de eerste achtervolger verder uitgebreid en wordt dus vierde, net naast het podium. Toch mag/moet ik hiermee tevreden zijn; een gemiddeld tempo van 3’55” op dit parcours vind ik helemaal niet slecht. Vorig jaar bedroeg dit nog 4’07”.

Exact twee weken na de Bierloop staat de volgende wedstrijd op het programma. Vandaag loop ik de derde manche van de marathon van Lubbeek; dit keer is Binkom aan de beurt.

Op het programma staat een 14km-lange stratenloop in een glooiend landschap. er zijn dus niet echt steile hellingen, maar vlak is het alleszins niet. Het is afwachten wie er allemaal aan de start zal verschijnen. Binkom is traditioneel de minst populaire loop van de vier, maar dit wil niet zeggen dat er geen sterke lopers aanwezig zijn.

Reeds lang voor de start zijn de sterkste lopers al aanwezig. Eentje loopt zelfs de 4K ook mee. Het is dus al snel duidelijk wie één en twee gaat worden hier. Samen met Kevin lopen we een deel van de omloop als opwarming. Na meer dan 4K komen we terug aan de start en lopen we elk apart onze korte versnellingen. Hiermee zijn we meer dan goed opgewarmd. Het weer is zomers, +25°C, zeker als je dit vergelijkt met de laatste dagen. Deze opwarming geldt ook als verkenning voor het parcours. In de afgelopen week heb ik hier ook gelopen, maar ik liep in omgekeerde richting 🙂 .

Vooraleer het startschot kan gegeven worden, is het nog even wachten op de laatste deelnemers van de vorige wedstrijd, de 7K. Een goede 10-tal minuten na het voorziene startuur kunnen we dan toch van start gaan. Op het eerste zicht zie ik drie ‘concurrenten’ die voor me gaan eindigen. Zonder vergissingen kan ik dus vierde worden, net geen podium dus. Hier is geen podium voor Masters +35 voorzien, al zou ik hier tweede Master kunnen worden.

Onmiddellijk bij de start loop ik als vijfde. De drie verwachte, snellere lopers en nog eentje die gewoonlijk snel start, maar die ik normalerwijze wel kan inhalen. De eerste 500m zijn dalend, onmiddellijk gevolgd door een klim van 1,5km. Pas op het einde van de beklimming haal ik de vierde, snel startende, loper in, maar dit keer lost hij niet. Toch hoor ik aan zijn ademhaling dat ik mij geen zorgen hoef te maken.

Bij de volgende helling moet hij wel lossen. Op dit ogenblik is de vierde plek al vast. Ik heb daarvoor al niemand achter mij gezien. Het is al geruststellend dat ik niet meer denken om deze vierde plek te verliezen, tenzij ik zelf een inzinking krijg. Doseren, zeker bij dit warm weer, is duidelijk de boodschap. Een derde plek is normaal niet haalbaar. De loper die voor mij is, loopt in dit soort wedstrijden 5″ à 10″/km sneller dan ik. Toch loopt hij dit keer niet echt van me weg en heb ik steeds iets om me op te focussen. Op die manier passeren we de aankomst voor de eerste keer en beginnen we aan een tweede, identieke ronde. Met een hartslag van 170 hs/min loop ik nog niet in overdrive en zal ik die tweede ronde niet al te veel moeten vertragen.

Droom ik of kom ik werkelijk korter bij mijn voorligger? Hij loopt nochtans steeds sneller dan ik en zou ik hem dit keer kunnen bijhalen?? Zonder overmoedig te worden, houd ik het tempo vrij hoog en besef dat ik toch iets korter kom, zeker op de hellingen. Net voor we van de grote baan rechts draaien richting bos, kom ik net achter hem. Nu kies ik ervoor om bij hem te blijven, want ik weet dat hij in het bos beter (lees: sneller) loopt dan ik. Toch voel ik in het bos dat ik hem goed kan volgen en dat zelfs mijn hartslag ruim onder de 170 hs/min blijft.

Net na het bos is het nog 2,5K gaat het terug bergop. Nu moet ik het verschil maken. Ik versnel dan ook en hoop dat hij moet afhaken. Het gaat hier wel over de derde plaats!! Na enkele honderden meters voel ik dat hij moet lossen. Hopelijk heb ik niet te veel op mijn adem getrapt (piekhartslag van 179 hs/min) en kan ik de inspanning volhouden tot het einde. Na de helling kan ik het tempo nog wat opdrijven en zo mijn derde plaats veilig stellen. Uiteindelijk heb ik zelfs een voorsprong van meer dan een halve minuut. Bij de twee vorige Lubbeekse stratenlopen (Linden en Lubbeek) was hij voor me; dit keer ben ik voor hem.

Vandaag staat de tweede manche van de marathon van Lubbeek op het programma, zijnde de SMS-Loop in Lubbeek zelf. Net zoals de andere manches is dit ook een wedstrijd over 14 km. Tobi en Tibo zijn eveneens van de partij. Zij lopen respectievelijk de 4K en de 7K.

Door de verkenning van vorige week weet ik hoe zwaar de omloop is. Het belang van de opwarming zal hier nog groter zijn. Na enkele honderden meter moet er al geklommen worden en dit is voor alle afstanden het geval.  Tobi en Tibo beginnen dan ook vroeger als ik aan hun opwarming. Door de veelvuldige trainingen van DCLA en hun wedstrijdarvaring weten zij beter dan wie ook hoe er moet opgewarmd worden. Ondanks hun jonge leeftijd trekken ze helemaal alleen op uit om op te warmen. Zij werken hun hele programma dan ook zorgvuldig af, bestaande uit rustig inlopen, dynamische stretchoefeningen en korte versnellingen. Ondanks de toch wel lange afstand, zeker de 7K voor Tibo, nemen ze voldoende tijd voor de opwarming. Nadien hebben ze zelfs nog tijd om wat te voetballen!!

Om half drie vertrekken zij voor hun wedstrijd en start ik met mijn opwarming. Ik loop richting Lubbeek-centrum en neem de helling richting Binkom, deel van het parcours, als opwarmingszone. Dan versnel ik terug naar beneden, om zeker op tijd te zijn aan de splitsing van de 4 en de 7 km zodat ik beide nog even kan aanmoedigen. Tobi passeert als vierde, maar net achter de derde en ook net voor de vijfde!! Tibo komt iets later voorbij, maar hij moet dan nog drie kilometer lopen, waaronder het steilste stuk.

Wanneer ik aan de aankomst aankom, zie ik een wenende Tobi; hij is vierde gebleven. Hij werd vakkundig de toegang ontnomen om derde te worden en eindigt amper een halve seconde achter de derde, een ondankbare plaats, maar een schitterende prestatie voor een 11-jarige!!

Het is nu nog wat wachten op Tibo. Eigenlijk is 7K veel te ver voor een pupil, maar hij blijft het vragen en af en toe mag hij een dergelijke afstand lopen. Niet veel achter de top van zijn wedstrijd komt hij als 12de over de eindmeet. Hij heeft het echt schitterend gedaan. Toch zal hij in de toekomst zich terug moeten concentreren op de kindvriendelijke afstanden.

Intussen praat ik nog wat met andere lopers van de 14km waardoor het sneller tijd is om naar de start te gaan dan ik dacht. Een bijkomende opwarming komt er niet meer van. Nog vlug mijn horloge klaarzetten, ondanks ze maar 21% batterij meer heeft en hopen dat ze het de hele wedstrijd vol houdt. (Update: na een uur wedstrijd nog zelfs 16% over)

De oud-burgemeester mag de start aankondigen en maakt er niet te veel woorden aan vuil: START! ik sta op de derde startrij en vertrek dan ook niet al te snel. Toch loop ik mijn tempo zonder te veel gehinderd te worden. Op de eerste helling kom ik in mijn ritme en amper 400m na de start bedraagt mijn hartslag al 170 hs/min. Het wordt dus toch wel oppassen om niet te verbranden. Ik blijf aan het tempo van onder de 5′ min/km de helling oplopen waardoor ik al enkele plaatsen kan goedmaken.

Ik heb geen idee op welke plaats ik nu hang, maar ik herken iemand waar ik bij de Linden Bosloop en voor eindigde, na een zware eindinspanning. Als ik hem in het vizier houd, zal ik wel goed zitten. Toch houd ik steeds in het achterhoofd om hem in de tweede ronde voorbij te kunnen lopen. De snelheid zakt nooit. Ik kom enkele kilometer verder korter in zijn spoor, maar het lukt me niet hem ook effectief in te halen. Het zal nog zwaar worden, heel zwaar zelfs. Op de hellingen kom ik telkens iets korter, maar daarna loopt hij opnieuw iets verder van me weg.

In de tweede ronde blijf ik letterlijk in zijn spoor. Ik loop echt amper een meter achter hem. Ik besef dat het voor hem een lastig gevoel is, maar ook al zou ik willen overnemen, het lukt me niet. Intussen komen we beide iets korter op een voorligger, vooral op de hellingen. Op de lange, zware helling richting Binkom, lopen we echt met drie op een zakdoek. Hier zou ik moeten kunnen voorbijsteken. Het heeft al een enorme inspanning gekost om samen te komen en meer zit er echt niet in. Net voor we rechts draaien, richting Kalvariebos, haal ik alles uit de kast en op vijf meter haal ik beide lopers in en draai als eerste het veld in.

Het gras ligt er extreem glad bij en ik kan me amper recht houden. Nu wil ik me niet meer laten voorbijsteken. Op het extreem steile stuk kies ik ervoor om rechts van de modder te proberen te lopen, maar het lukt amper. Met een hartslag van 183 hs/min kom ik boven. Ik durf niet omkijken en echt zonder reserve begin ik aan de afdaling. Er is maar één doel, het tempo hoog houden zodat ze me niet meer kunnen inhalen. Ik hoor niet onmiddellijk gehijg achter me, dus voorlopig lijkt mijn opzet gelukt. De helling richting Lubbeek-centrum is eigenlijk de laatste hindernis.

Als we het smalle paadje opdraaien zie ik Tobi voor me uitlopen en vraag hem hoeveel voorsprong ik heb: amper 20m. Ik moet echt het laatste uit de kast halen om deze plaats te kunnen houden. Met een hartslag van zelfs 188(!!) hs/min haal ik de eindmeet. Amper 5″ achter de vijfde, word ik zelf zesde, met ook maar 5″ voorsprong.

Dat korte inhaalmanoeuvre heeft me van acht naar zes gebracht. Nooit gedacht. Voor mij is dit het beste resultaat ooit. Hier kan ik alleen maar tevreden zijn.

160703_Uitslag-SMS-Loop-4km
160703_Uitslag-SMS-Loop-7km
160703_Uitslag-SMS-Loop-14km