Daags na de eerste duurloop doe ik net dezelfde duurloop. Een uurtje vroeger en dit keer met minder stress vertrek ik voor mijn tweede duurloop van dit Berlijn-weekend. De lopers in Berlijn zijn al 1,5 uur ver en ik begin aan mijn rustig, doch niet al te trage duurloop. Gewapend met een gevulde drinkbus en minder warm dan gisteren, loop ik toch iets vlotter dan gisteren. De eerste 5k lig ik zelfs een minuut sneller af. Met ongeveer dezelfde hartslag, net boven de 140 hs/min, loop ik elke kilometer net iets sneller.

Het wordt opnieuw geen al te lange duurloop en dus houd ik de snelheid boven de 12km/u. De kilometertijden liggen zelfs onder de 4’50”. De gordel met drinkbus blijft niet goed op dezelfde plaats hangen en begint me echt wel te irriteren. Gelukkig moet ik daarmee niet lopen tijdens de marathon. Dit doet me er trouwens aan denken dat ik moet opzoeken welke dranken, naast water, we voorgeschoteld krijg in New York en dat ik me daarvoor op kan voorbereiden. Bovendien moet ik nog een duurloop doen mét het gebruik van gels.

Op de weg van aan het provinciaal domein naar huis, welke ik al zo vaak gelopen heb, wil ik de snelheid nog wat opdrijven. Ik probeer de 13 km/u vast te houden, ondanks de positieve hoogtemeters. De hartslag klimt tot niet boven de 150 hs/min, maar blijft binnen de perken. Afsluiten doe ik net als gisteren met een zware klim. Hier wordt pas echt getest of er nog wat energie beschikbaar is.

Ik kan alleen maar tevreden terugkijken op dit loopweekend.

De TCS NYCMarathon komt nu wel echt kortbij. Het is dan ook hoogtijd voor de lange duurlopen. Dit weekend kies ik voor een ‘gesplitste’ duurloop.

Onlangs las ik iemands mening over de langere duurlopen. Deze zijn echt wel belastend en kunnen zorgen voor een dramatische overbelasting. Hij stelde voor om twee duurlopen na elkaar te doen. Dit weekend is er ook de marathon van Berlijn met daaraan gekoppeld een aparte ‘uitdaging’ op Strava. Het lijkt me inderdaad een mooie uitdaging om de afstand van de marathon in dit weekend af te leggen. Op Strava heb je er trouwens vier dagen voor.

Niet helemaal ontspannen, vertrek ik net voor de middag voor mijn eerste langere duurloop. In plaats van de geplande Horstroute (=33K) kies ik voor een verkorte versie. Ik blijf het te moeilijk vinden om echt langzaam te lopen en kies dan maar voor een tussenoplossing. Ik loop rustig, zijnde met een hartslag in de 140 hs/min. Veel te snel lees ik al hartslagen af in die buurt. Het blijft een kwestie van opletten. Ik probeer dan vooral op gevoel te lopen en minder naar de hartslag te kijken.

Het is vrij warm. Dit excuus gebruik ik misschien enkel om de hartslag te verantwoorden. Anderzijds loop ik vandaag maar iets meer dan 20K en dus moet ik niet echt langzaam lopen, niet? Het moet toch iets opbrengen? Zijn die echte LSD’s niet pas echt rendabel als je meer dan twee uur loopt? Na enkele kilometers kan ik toch iets sneller lopen met deze hartslag. Hiermee moet ik alvast rekening houden. De eerste kilometers moet ik echt beschouwen als een opwarming. Hier moet ik zeker rustig blijven. Bij de marathon doe ik geen aparte opwarming. De opwarming gebeurt tijdens de eerste kilometers en dan moet ik er ook zo naar handelen. Bovendien lopen we in New York de eerste kilometers over een brug waar het echt koud kan zijn. Het is daar zelfs van belang om nog wat extra kledij aan te houden en deze pas uit te doen voorbij de brug.

Intussen kan ik nu blijven lopen aan kilometertijden rond de 4’50”. Met de wetenschap dat mijn hoofd niet volledig rustig was, moet ik hiermee toch tevreden zijn. Het is dus van belang om stressloos aan een training of wedstrijd te starten als je wilt presteren. Hopelijk lukt het morgen beter.

Op deze vrijdag (van de Memorial Van Damme) ruil ik mijn vrijkaart in om zelf te kunnen lopen voor het goede doel. In Kluisbergen, Kwaremont, wordt een kasteelloop georganiseerd door enkele collega’s van de NYC Marathon met Mediclowns.

Onmiddellijk na het werk rijd ik richting Kluisbergen. Op deze vrijdag namiddag zijn er rond Brussel en Antwerpen monsterfiles. De rit ernaartoe zal dan ook twee uur duren. Alle 60 deelnemers van de NYC Marathon met Mediclowns zijn uitgenodigd om dit als een gezamenlijke training te beschouwen. De start hiervoor is 19u.

Om dit initiatief extra kracht bij te zetten, heb ik aan Jan (de organisator) beloofd om er een lange duurloop van te maken. Kort na aankomst kleed ik mij om in loopkledij en drink ik zo veel mogelijk. de zon schijnt nog volop en het is vrij warm. Net voor ik eraan begin word ik het podium opgeroepen. Ik beloof om minstens 25 ronden af te leggen. Er was gezegd dat een ronde een kleine kilometer is. Eigenlijk ben ik van plan om er 30 te doen, maar gelukkig heb ik dát niet openbaar gemaakt.

Onder luid applaus begin ik aan mijn eerste rondje. Het eerste stuk gaat langs een onverhard pad door een dicht begroeid bos en zorgt dus voor een welgekomen schaduw. Het tweede stuk moet er gelopen worden langs een kasseiweg, gelukkig ook in het bos. Daarna volgt een vrij lang stuk over een betonbaan in volle zon. Hier voel je echt de warmte die er vandaag wel is. De hartslag ligt echt wel veel te hoog. Als dit straks niet beter wordt, zal ik de 25 ronden zelfs niet halen. Bovendien is een ronde niet bijna een kilometer, maar bijna 1,2 kilometer. 25 rondjes bedraagt hierdoor sowieso al 30K. Gelukkig heb ik niet luidop gezegd dat ik 30 rondjes wil doen.

Op dit uur is er echt weinig volk rondjes aan het lopen of stappen. De kinderen van de school zijn intussen vertrokken. Gelukkig is er nog wel wat publiek aanwezig. Telkens ik aan de ‘meet’ passeer, word ik door de directrice luid aangekondigd. Na enkele rondjes kennen de meeste mijn naam al en hoor ik alsmaar vaker mijn naam roepen. Na enkele rondjes zit het tempo er goed in en is de hartslag ook effectief wat gedaald. Toch voelen de benen moe aan. De 25 rondjes halen, blijft het doel, maar het zal toch met de nodige opoffering zijn.

Na een tiental rondjes komen de eerste marathonlopers aan voor de gezamenlijke training. Na 14 rondjes stop ik er even mee. Ik maak van deze korte pauze gebruik om me eens af te drogen, droog t-shirt aan te trekken en wat te drinken en te eten. Veel tijd krijg ik niet want ze willen beginnen aan hun rondjes. De energiereep ligt nog wat op de maag en zorgt voor een zwaar gevoel tijdens het eerste (15de) rondje. Bovendien zijn de kuiten helemaal stijf geworden.

Het tempo ligt gevoelig lager en maar goed ook. Het loopt alles behalve vlot. De benen zijn heel zwaar. Gelukkig blijft de hartslag vrij laag. Het is intussen al veel minder warm. Toch is het dankzij het gezelschap dat ik plezier blijf hebben in deze rondjes. Na een uur in dit tweede gedeelte begint er sleet op te komen. Het wordt moeilijker om het tempo erin te houden. We spreken af om er nog twee rondjes bij te doen. Het laatste rondje trekken we met twee het tempo op om zo samen de de supporterstent te passeren.

De zon is al volledig verdwenen. Intussen zijn er heel wat lopers bijgekomen, waarvan sommige ook marathonlopers. Zou ik met mijn 26 ronden (wat overeenkomt met 31K) genoeg ronden afgelegd hebben om dit event af te sluiten als deelnemer met de meeste rondjes op de teller?

De avond wordt om middernacht afgesloten met een fakkeltocht. Alle aanwezigen wandelen nog een rondje met een fakkel in de hand.