Vandaag loop ik een het tweede gedeelte van een gecombineerde marathontraining. Na de intensieve tempoloop van gisteren volgt nu een lange duurloop (LSD), op (vet)reserves.

Bij het doornemen van verschillende trainingsschema’s las ik over de combinatie van tempoloop met een daaropvolgende duurloop. De tempoloop zorgt ervoor dat alle snelle-energievoorraden opgebruikt zijn. De duurloop die daarop volgt moet het zonder deze energiebron doen en is dus verplicht om de aanwezige (vet)reserves aan te spreken. Dit is natuurlijk altijd het doel van een langzame duurloop, maar door de intensieve loop vooraf wordt dit pure noodzaak.

Spijtig genoeg ben ik niet in staat om dit op één en dezelfde dag te doen en daarom moet er een nacht over heen gaan. Zaterdagmiddag is het dan zover en begin ik aan mijn duurloop van minstens twee uur. Hiervoor kies ik dezelfde weg als twee weken geleden. Na een eerste kilometer met enkele hellingen van 5’20” liggen alle volgende kilometers onder de 5′ min.

Het wordt een stabiele duurloop. De meeste kilometers liggen net onder 5′ min en dit met een hartslag van 140 hs/min. De hartslag is bij duurlopen een goede vermoeidheidsmeter. Wanneer het iets minder goed gaat, is dit de eerste waarde die gaat stijgen.

Intussen loop ik eveneens met een vermogenmeter en ook deze blijft vrij stabiel en blijft draaien rond de 250W.  De toekomst zal uitwijzen wat dit juist inhoudt. Tijdens het lopen krijg ik het idee om de duurloop wat langer te maken. Het zou zonder problemen moeten lukken om er 10% bij te doen, wat neerkomt op 12 minuten extra. Hiervoor loop ik in het provinciaal domein twee rondjes rond de twee vijvers. Hier moet ik echt op mijn tempo letten. Meestal loop ik hier een stevig tempo en dit keer moet ik mij rustig houden. Ook dit is karaktertraining.

Op het einde moet ik ook nog een extra lusje lopen en om de 2u15min, want ik heb intussen besloten om de 10% af te ronden naar een kwartier, moet ik de laatste zware helling erbij te nemen. Deze extra inspanning doet niet alleen mijn hartslag even stijgen tot boven de 160 hs/min, maar vraagt ook een vermogen tot boven de 450W!!

Ik hoop dat mijn doel, extra reserves aanspreken, hiermee gelukt is. Na de intensieve tempoloop van gisteren en de niet te zware maaltijd van gisterenavond, zou dit hiermee moeten gelukt zijn.

Morgen, zondag, rustdag! Staat ook in alle schema’s 🙂

Na een marathon en lang voor een volgende marathon is het ideaal om de basis aan te pakken. Nu is het tijd om me te focussen om de langere trage duurlopen, ook wel LSD (long, slow, distance) genoemd.

Na de intervaltraining was een dag rust echt wel nodig. Vrijdagavond moest ik de training aan me laten passeren wegens administratief werk bij DCLA. Zaterdag is het dan hoog tijd om opnieuw de loopschoenen aan te trekken. Vandaag wil ik een langere en heel rustige duurloop doen, want morgen worden hevige stormen verwacht. Heel veel wedstrijden (veldcross Kortenberg, cyclocross Koksijde, …) worden afgelast.

Na een laat ontbijt, stel ik het middagmaal uit tot ’s avonds. Kort na de middag maak ik mij klaar voor deze duurloop. De temperatuur ligt onder de 10°C en dus kies ik voor een lange, dunne, loopbroek en zelfs voor een dun regen/wind-jasje en zelfs handschoenen. Deze laatste doe ik na enkele km opnieuw uit, maar ben toch blij dat ik ze in de tweede helft, met wat tegenwind, opnieuw kan aantrekken.

Het is niet alleen de start van een nieuwe trainingsperiode, maar bovendien de maidentrip met een nieuw paar loopschoenen. Na meer dan 1000km tevreden gelopen te hebben met een paar Saucony Omni, koos ik dit keer opnieuw voor Saucony’s, maar met iets minder demping: Saucony Guide. Ik weet niet of het verstandig is om onmiddellijk meer dan 20km te lopen met nieuwe schoenen, maar ik heb er alle vertrouwen in. Quasi volledig in het nieuw:
– Horloge: Suunto Spartan Ultra All Black Titanium HR
– Loopshirt: Under Armour CoolSwitch Run 
– Schoenen: Saucony Guide 9
begin ik onder een prachtige zon aan mijn duurloop.

Door te starten met een beklimming gaat mijn hartslag onmiddellijk de hoogte in. Na 200m bedraagt deze al 150 hs/min. Dat is allesbehalve wat ik voor ogen heb. Ik wil toch wel onder de 140 hs/min blijven. Gelukkig lukt me dit niet veel later. Met de zon aan de hemel en met de wind schuin achter me voelt het zelfs warm aan. De handschoenen gaan uit en alleen al om niet té warm te krijgen, houd ik de snelheid voldoende laag. Met een snelheid van 12 km/u of er net onder kan ik de hartslag net onder de 140 hs/min houden. Om goed te zijn, zou ik nog trager moeten lopen.

Ter hoogte van het kasteel van Horst draai ik terug richting Leuven en blaast de wind wel inmijn gezicht. Hierdoor daalt de gevoelstemperatuur en ben ik blij dat ik min handschoenen opnieuw kan aantrekken. Ik heb de indruk dat door de vele trainingen ik niet alleen slanker word, maar ook minder resistent tegen de koude. Gelukkig bestaat er goede kledij en kan ik me tijdens het lopen goed warm houden. De loopshirt van Under Armour doet perfect wat het moet doen. Ondanks het zweet, blijf ik het warm hebben en voelt het niet aan dat alles nat wordt.

Tijdens de lange weg van Holsbeek naar Kessel-Lo begint het toch lang te worden. is het de vermoeidheid of is traag lopen te saai? Intussen is de zon verdwenen en loop ik maar onder een grijze wolkenmassa. Gelukkig blijft de regen weg. Opeens, t.h.v. km 17,5 word ik aangereden door een fietser. Gelukkig niet al te erg, maar hierdoor ben ik wal wat geagiteerd en komt de hartslag boven mijn symbolische grens van 140 hs/min te liggen. Daarna lukt het me niet meer om deze terug onder de 140 hs/min te brengen. De snelheid doen dalen; zou geholpen hebben, maar deze tracht ik toch aan te houden.

Uiteindelijk kom ik na 22,5K en 1u54′ thuis aan. Ondanks de opkomende vermoeidheid, voel ik me nog vrij goed. De komende weken zou dit het scenario moeten zijn voor de langere duurlopen, maar dan toch nog iets trager, zeker wat de hartslag betreft.

Wat de nieuwigheden betreft kan ik alleen maar tevreden zijn. De horloge doet perfect wat ze moet doen en zo ook het nieuwe shirt én de loopschoenen.