Gisteren was het een vrij zware DCLA-training, of beter gezegd: heb ik er een zware training van gemaakt. Vandaag moet er dus hersteld worden. Stil zitten is natuurlijk ook een manier van rusten, maar met dit mooie herfstzonnetje is stilzitten te moeilijk. Gelukkig vind ik een collega en beslissen we in extremis om onze lunchpauze al lopend door te brengen. Zonder te overdrijven spreken we voor het vertrek al af om rustig te lopen en het aantal kilometers te beperken. Voor de ingewijden betekent dit de midden-Sequoia, een goede 8 km.
Rond 12.15u vertrekken we met zijn tweeën. Andere collega’s waren dan al terug van hun looptochtje. Ook al schijnt de zon volop in ons gezicht, echt warm durf ik het toch wel niet noemen.… Lees verder
Het zou een rustweekend zijn en dat is het ook geworden. Op zaterdag heb ik niks gelopen en dat was eigenlijk ook het plan voor de zondag. Maar als de kids vragen of ik met hen mee wil gaan lopen, kan ik toch niet weigeren. We besluiten om ons tochtje te combineren met het uitlaten van de honden. We wandelen eerst naar de overkant van de weg, richting de dijk van de Dijle. Van daaruit lopen we richting Muizen, tot aan de eerstvolgende brug. De snelheid lag niet zo hoog en iedereen voelt zich nog fris om minstens even snel terug te lopen.
De terugkeer gaat dan ook iets vlotter dan de heenweg. De eerste die de snelheid te hoog vindt, is de kleinste hond.… Lees verder
De dag na een wedstrijd is toch anders dan een dag na een training. Daags na eender welke training heb ik zelden last van iets. Vandaag voel ik toch wel enkele stijve spieren en wel mijn billen. Het zal vanmiddag zeker niet meer worden dan een herstelloopje. Reeds in de voormiddag zeg ik al tegen collega’s dat ik ‘s middags niet meer zal doen dan een rustige ronde. Hopelijk gaat er op die manier niemand versnellen, want ik eenmaal vertrokken ben, houd ik me zelf niet aan mijn vooropgesteld plan en versnel ik gewoon mee.
Van bij het vertrek is al heel snel duidelijk dat R. zijn eigen tempo loopt en de anderen niet volgt. Met zijn drieën lopen we toch een vrij constant tempo van 11 km/u of 5’23” min/km.… Lees verder
Je hebt zo van die dagen dat je denkt dat alles kan. Vanmorgen heb ik mijn jaarlijkse sportproef afgelegd, met niet het gewenste resultaat. Het lopen daarentegen verliep wel zoals gepland. Met een gemiddelde snelheid van 15,5km/u mag ik niet ontevreden zijn.
Omdat de sporttest in de ochtend plaatsvond, is het daarna een gewone werkdag. In plaats van me te douchen, besluit ik om tijdens de middagpauze nog wat te lopen. Spijtig genoeg zijn er geen collega’s die me kunnen vergezellen. Toch blijf ik volharden in de boosheid en ga een tweede maal op een dag lopen. Dit keer wel wat trager, maar langer dan vanmorgen. Ik vertrek rustig, maar merk toch dat het sneller is dan normaal. Ik steek het maar op de snelheid van vanmorgen waarom ik nu ook iets sneller loop.… Lees verder
Het is al een vrij drukke week. Tot nu heb ik al elke dag gelopen, telkens met een intensief stukje. Maandag heb ik echt doorgetrokken op de Poggio in Heverleebos, dinsdag heb ik er, alleen, nog een extra rondje bij gedaan met een snel stuk langs het Dijlepad en woensdag heb ik een vrij intensieve training bij DCLA opzitten.
Vandaag ben ik niet echt van plan om te lopen. Ik moet nog noodzakelijke aankopen doen en zal dus mijn lunchpauze niet kunnen gebruiken om te gaan lopen. Door toeval of hulp van collega’s valt de behoefte om te gaan winkelen weg en gaat mijn vaste looppartner iets vroeger lopen, alle puzzelstukjes vallen goed en dan kan ik ook maar beter wat gaan joggen.… Lees verder
Het is bij deze bewezen. Ondergetekende heeft geen karakter. Gisteren eindigde ik met de woorden: En vooral: morgen NIET lopen! Vandaag heb ik mijn woord niet gehouden; ik heb toch weer dezelfde omloop afgelegd.
Eén simpel vraagje was al voldoende. Er werd me gevraagd of ik tijdens de middagpauze mee ga lopen. Wie zegt daar nu neen tegen. Dit keer werd er wel duidelijk afgesproken om rustig te blijven lopen. Bovendien zijn de weersomstandigheden perfect om te lopen. De zon schijnt, het is niet te warm en er is weinig tot geen wind. Natuurlijk weet ik dat mijn conditie nog niet ‘top’ is en dat ik zeker voldoende rust moet inbouwen om niet opnieuw geblesseerd te geraken. Gelukkig voel ik niets na de intensieve loop van gisteren.… Lees verder
