We zijn nog maar maandag. Minden dan 24 uur geleden liep ik over de finish van de eerste uitgave van de Great Breweries Marathon. Deze lunchpauze ga ik toch gebruiken om een rustig herstelloopje te doen.
Samen met drie collega’s begeven we ons naar Heverleebos om daar een bosloop af te leggen. Het is vandaag niet de bedoeling om er een tempoloop van te maken. Ik zet me van bij de start op de tweede rij. Ik wil geen tempo bepalen, noch in de verleiding komen om er alleen vandoor te gaan. Het doet pas echt deugd wanneer ik vaststel dat mijn hartslag op deze manier gemakkelijk onder de 130 hs/min blijft. Het blijft van belang om meer van dergelijke rustige duurlopen te doen.
Door onoplettendheid vergeten we zelfs de geplande weg in te slaan. We zetten dan maar onze weg verder en zoeken een alternatieve weg. Na een klein stukje asfalt en een steile klim op kasseien later, lopen we terug onder de beschutting van de bomen. Het duurt toch nog een tweetal kilometer eer we terug op onze geplande weg uitkomen, maar hebben daardoor wel een heel stuk afgesneden. Het zal dus een iets korter loopje worden.
Luc loopt vanaf dan iets sneller en natuurlijk vergezel ik hem. Ik loop dus mee aan zijn snelheid, toch wel boven de 12 km/u. Dan neem ik een kleine halte aan een speciale boom. Er staat een plaat voor met een herdenking aan een zekere Jef Heselmans. Dit wou ik toch eens van korterbij bekijken. Intussen komen de twee anderen ook opnieuw aansluiten.
Toch lopen Luc en ik opnieuw verder aan een hogere snelheid. We lopen zelfs een vrij groot stuk aan 13,7 km/u. Ondanks de soms moeilijk te lopen ondergrond houden de snelheid vrij hoog.
Daar gaat mijn rustig herstelloopje. Gelukkig heb ik de eerste helft wel rustig gelopen en was ik goed opgewarmd. Ik ben toch wel blij met de idee om daags na een marathon zonder enig probleem een bosloop af te leggen aan verschillende snelheden, zelfs vrij hoge.
De kuiten blijven achteraf toch steeds vrij hard aanvoelen. Hopelijk gaat dit snel over.
Nog geen twee maanden na mijn vorig marathon avontuur sta ik vandaag opnieuw aan de start van een marathon. Ondanks de 3u38min in Rotterdam was het voor mij geen geslaagd avontuur. Mijn maag gooide iets te veel roet in mijn eten. Een mogelijke oorzaak is stress. Om dit dit keer te vermijden heb ik heel weinig mensen ingelicht en dan nog heel laat.
Mijn dag start vrij vroeg. Om 6u30 ga ik al naar beneden om te ontbijten. Eerste vraag van de dag: wat eet een mens enkele uren voor een marathon? Dit keer wil ik niet met braakneigingen aan de start verschijnen. Ik houd het op twee boterhammen (wit brood), eentje met Luikse stroop en eentje met confituur, vergezeld met een tas koffie.
Na dit ontbijt maak ik twee drinkbussen klaar met isotone drank. Deze drink ik onderweg naar de start rustig op. Ik luister zeer goed naar mijn maag en zodra ik iets voel stop ik met drinken. De voorziene parking voor diegene dia vanuit Brussel komen is de Carré in Willebroek en dan verder te voet naar de start. Ik kies toch voor de andere parkings ter hoogte van de N16 (Pfizer, …) waar je met een shuttlebus naar de start gebracht wordt. Ik vrees dat de wandeling na de aankomst, terug naar de Carré, te zwaar gaat worden.
Een uur voor de start ben ik toch aan de brouwerij Moortgat en kan dan beginnen aan mijn voorbereiding:eerste sanitaire stop, startpakket afhalen, nummer opsteken, t-shirt afhalen, sportzak afgeven, plaats innemen in een startblok, tweede sanitaire stop, wachten op het startschot. Ik sta achter de pacers van 3u30 en voor deze van 3u45. Ik hoop echt dat ik deze laatste niet meer ga zien.
Na passeren van de startlijn probeer ik onmiddellijk het goed ritme te vinden. Het lukt vrijwel onmiddellijk om een goede snelheid te lopen. Hier is natuurlijk bijlange niet zoveel volk als vorige week in Brussel. De pacers van 3u30′ lopen toch iets verder uit. Ik check mijn horloge en zie dat ik elke kilometer mooi onder de 5 min blijf en houd me dan ook aan mijn tempo. Intussen passeren we de eerste bevoorrading en jawel, dit keer lukt het me wel om iets te drinken zonder mijn maag opwerpt. Het vertrouwen neemt toe.
Net voorbij de achtste kilometer ga ik toch voor mijn derde sanitaire stop (eerste na de start). Tijdens dat minuutje passeren er toch wel vrij veel lopers. Hopelijk heb ik niet al te veel verloren en blijven die pacers van 3u45′ nog ver achter me. Nadat ik mijn weg herneem, voel ik me toch wel opnieuw iets beter. Het is dus van belang om toe te geven aan de druk in de blaas. Trouwens, niet veel later zie ik de pacers van 3u30′ opnieuw voor me uit en het duurt dan ook niet lang dat ik ze zelfs voorbij loop. Ik besef dat ze zelf ook voorlopen op het schema, maar het is daar veel te druk en ik kies om mijn tempo nog wat langer aan te houden en voor hen uit te lopen.
Er is meer dan genoeg bevoorrading, zowel met water in bekertjes als AA Drink in flesjes. Ik vergeet bijna om mijn energiegels te nemen. Toch met wat schrik of de maag dat aan kan, neem ik mijn eerste gelleke. Ik drink het dan ook met kleine slokjes. Bij de volgende bevoorrading kies ik enkel water en het blijkt zonder problemen te verlopen.
Halfweg Great Breweries Marathon
De eerste helft leg ik af in 1u43′. Dit zit inderdaad onder het schema van de 3u30′, maar dan toch met niet te veel reserve. Veel verval mag er dan toch niet zijn. Intussen is de mist die gelukkig de zon voor een groot stuk blokkeert, opgetrokken. De enige beschutting die dan beschikbaar is, zijn de bomen. Gelukkig lopen we toch wel enkele kilometer door de mooie Buggenhoutse bossen. In het centrum van Buggenhout lopen we over de terreinen van de brouwerij Bosteels, gekend van de Triple Karmeliet. Hier is geen tijd voor wat lekker bier, ook al zijn er vele supporters die daar wel tijd voor hebben. Bovendien is het nu echt wel warm en zou een koel biertje wel smaken. Het zal wachten worden tot na de aankomst.
30 km Great Breweries Marathon
Na 30km begin ik toch wel wat schrik te krijgen. Hier begint volgens de kenners de marathon pas echt. Of het psychologisch is of niet, weet ik niet, maar ik voel intussen mijn kuiten toch ook al wat harder worden. Krampen zijn vanaf nu nooit meer ver weg. Ik vrees dat ik mijn tempo wat moet laten zakken. Tot 35km blijf ik toch onder de 5 min/km lopen, maar het wordt steeds moeilijker.
Ik probeer zo goed mogelijk die 12 km/u te blijven lopen, maar de 36ste km komt toch boven de 5 min uit. Een vlugge berekening wijst uit dat ik nog wat reserve heb om onder de 3,5 uur te blijven. DIt moet vandaag lukken! Bij de laatste drinkpost neem ik nog een flesje AA, maar dat is veel te warm. Daar neem ik slechts enkele slokjes van. Vanaf nu is het op karakter. Ik loop nu alleen. Ik wil deze positie, welke het ook is, behouden. Zolang ik mijn voorganger kan blijven zien en niemand achter mij hoor zit ik goed.
De laatste kilometer over de terreinen van de brouwerij Moortgat (Duvel) zijn echt wel zwaar. Het blijft zo snel mogelijk lopen en net geen krampen krijgen. De linker voet is nu de grootste boosdoener. Ik ben dan ook zeer tevreden als ik de rode loper van de finish voor mij zie opduiken. Het is nu nog volhouden tot ik echt over de meet, of eigenlijk de mat van de tijdsregistratie, passeer.
Na de aankomst krijgen we als afwisseling opnieuw een AA Drink. Ik had nu toch wel graag iets anders gehad en neen, geen Duvel, nog niet. Eerst wat bekomen en dan ga ik eerst mijn deelnamepakket afhalen. Aansluiten ga ik mijn sporttas opnieuw afhalen en kan beginnen met de natste kledingstukken te wisselen voor een droog t-shirt, natuurlijk dat van deze wedstrijd. Al de rest, hartslagband, medaille, … steek ik zorgvuldig weg.
Bij de massagestand staat niet al te veel volk en die kans laat ik toch niet aan me voorbijgaan. Ik laat vooral mijn kuitspieren wat losmaken, maar krijg achteraf toch als raad mee om nog veel te drinken. Ik denk niet dat hij Duvel of Karmeliet bedoelt, maar dat worden toch mijn eerstvolgende dranken! Ik houd het dan ook bij deze twee lekkernijen.
Nog geen twee maanden na mijn vorig marathon avontuur sta ik vandaag opnieuw aan de start van een marathon. Ondanks de 3u38min in Rotterdam was het voor mij geen geslaagd avontuur. Mijn maag gooide iets te veel roet in mijn eten. Een mogelijke oorzaak is stress. Om dit dit keer te vermijden heb ik heel weinig mensen ingelicht en dan nog heel laat.
Mijn dag start vrij vroeg. Om 6u30 ga ik al naar beneden om te ontbijten. Eerste vraag van de dag: wat eet een mens enkele uren voor een marathon? Dit keer wil ik niet met braakneigingen aan de start verschijnen. Ik houd het op twee boterhammen (wit brood), eentje met Luikse stroop en eentje met confituur, vergezeld met een tas koffie.
Na dit ontbijt maak ik twee drinkbussen klaar met isotone drank. Deze drink ik onderweg naar de start rustig op. Ik luister zeer goed naar mijn maag en zodra ik iets voel stop ik met drinken. De voorziene parking voor diegene dia vanuit Brussel komen is de Carré in Willebroek en dan verder te voet naar de start. Ik kies toch voor de andere parkings ter hoogte van de N16 (Pfizer, …) waar je met een shuttlebus naar de start gebracht wordt. Ik vrees dat de wandeling na de aankomst, terug naar de Carré, te zwaar gaat worden.
Een uur voor de start ben ik toch aan de brouwerij Moortgat en kan dan beginnen aan mijn voorbereiding:eerste sanitaire stop, startpakket afhalen, nummer opsteken, t-shirt afhalen, sportzak afgeven, plaats innemen in een startblok, tweede sanitaire stop, wachten op het startschot. Ik sta achter de pacers van 3u30 en voor deze van 3u45. Ik hoop echt dat ik deze laatste niet meer ga zien.
Na passeren van de startlijn probeer ik onmiddellijk het goed ritme te vinden. Het lukt vrijwel onmiddellijk om een goede snelheid te lopen. Hier is natuurlijk bijlange niet zoveel volk als vorige week in Brussel. De pacers van 3u30′ lopen toch iets verder uit. Ik check mijn horloge en zie dat ik elke kilometer mooi onder de 5 min blijf en houd me dan ook aan mijn tempo. Intussen passeren we de eerste bevoorrading en jawel, dit keer lukt het me wel om iets te drinken zonder mijn maag opwerpt. Het vertrouwen neemt toe.
Net voorbij de achtste kilometer ga ik toch voor mijn derde sanitaire stop (eerste na de start). Tijdens dat minuutje passeren er toch wel vrij veel lopers. Hopelijk heb ik niet al te veel verloren en blijven die pacers van 3u45′ nog ver achter me. Nadat ik mijn weg herneem, voel ik me toch wel opnieuw iets beter. Het is dus van belang om toe te geven aan de druk in de blaas. Trouwens, niet veel later zie ik de pacers van 3u30′ opnieuw voor me uit en het duurt dan ook niet lang dat ik ze zelfs voorbij loop. Ik besef dat ze zelf ook voorlopen op het schema, maar het is daar veel te druk en ik kies om mijn tempo nog wat langer aan te houden en voor hen uit te lopen.
Er is meer dan genoeg bevoorrading, zowel met water in bekertjes als AA Drink in flesjes. Ik vergeet bijna om mijn energiegels te nemen. Toch met wat schrik of de maag dat aan kan, neem ik mijn eerste gelleke. Ik drink het dan ook met kleine slokjes. Bij de volgende bevoorrading kies ik enkel water en het blijkt zonder problemen te verlopen.
Halfweg Great Breweries Marathon
De eerste helft leg ik af in 1u43′. Dit zit inderdaad onder het schema van de 3u30′, maar dan toch met niet te veel reserve. Veel verval mag er dan toch niet zijn. Intussen is de mist die gelukkig de zon voor een groot stuk blokkeert, opgetrokken. De enige beschutting die dan beschikbaar is, zijn de bomen. Gelukkig lopen we toch wel enkele kilometer door de mooie Buggenhoutse bossen. In het centrum van Buggenhout lopen we over de terreinen van de brouwerij Bosteels, gekend van de Triple Karmeliet. Hier is geen tijd voor wat lekker bier, ook al zijn er vele supporters die daar wel tijd voor hebben. Bovendien is het nu echt wel warm en zou een koel biertje wel smaken. Het zal wachten worden tot na de aankomst.
30 km Great Breweries Marathon
Na 30km begin ik toch wel wat schrik te krijgen. Hier begint volgens de kenners de marathon pas echt. Of het psychologisch is of niet, weet ik niet, maar ik voel intussen mijn kuiten toch ook al wat harder worden. Krampen zijn vanaf nu nooit meer ver weg. Ik vrees dat ik mijn tempo wat moet laten zakken. Tot 35km blijf ik toch onder de 5 min/km lopen, maar het wordt steeds moeilijker.
Ik probeer zo goed mogelijk die 12 km/u te blijven lopen, maar de 36ste km komt toch boven de 5 min uit. Een vlugge berekening wijst uit dat ik nog wat reserve heb om onder de 3,5 uur te blijven. DIt moet vandaag lukken! Bij de laatste drinkpost neem ik nog een flesje AA, maar dat is veel te warm. Daar neem ik slechts enkele slokjes van. Vanaf nu is het op karakter. Ik loop nu alleen. Ik wil deze positie, welke het ook is, behouden. Zolang ik mijn voorganger kan blijven zien en niemand achter mij hoor zit ik goed.
De laatste kilometer over de terreinen van de brouwerij Moortgat (Duvel) zijn echt wel zwaar. Het blijft zo snel mogelijk lopen en net geen krampen krijgen. De linker voet is nu de grootste boosdoener. Ik ben dan ook zeer tevreden als ik de rode loper van de finish voor mij zie opduiken. Het is nu nog volhouden tot ik echt over de meet, of eigenlijk de mat van de tijdsregistratie, passeer.
Na de aankomst krijgen we als afwisseling opnieuw een AA Drink. Ik had nu toch wel graag iets anders gehad en neen, geen Duvel, nog niet. Eerst wat bekomen en dan ga ik eerst mijn deelnamepakket afhalen. Aansluiten ga ik mijn sporttas opnieuw afhalen en kan beginnen met de natste kledingstukken te wisselen voor een droog t-shirt, natuurlijk dat van deze wedstrijd. Al de rest, hartslagband, medaille, … steek ik zorgvuldig weg.
Bij de massagestand staat niet al te veel volk en die kans laat ik toch niet aan me voorbijgaan. Ik laat vooral mijn kuitspieren wat losmaken, maar krijg achteraf toch als raad mee om nog veel te drinken. Ik denk niet dat hij Duvel of Karmeliet bedoelt, maar dat worden toch mijn eerstvolgende dranken! Ik houd het dan ook bij deze twee lekkernijen.
En toch wordt deze week anders dan de anderen. Op woensdag pas ik voor de intervaltraining van DCLA. Ik wil zeker niet overdrijven en bovendien moet ik toch een beetje taperen.
Intussen is het donderdag en ga ik toch opnieuw hetzelfde toertje lopen van dinsdag. De collega’s zijn om 12u reeds vertrokken en ik zal het dit keer alleen moeten doen. Mijn hartslagmeter laat ik ook thuis. Hiermee moet ik dan ook al geen rekening houden.
Bij het vertrek weet ik nog niet aan welk tempo ik deze ronde ga afleggen. Ik vertrek met de idee om dezelfde omloop van dinsdag te lopen, maar bij het terugkeren doe ik er twee rondjes Finse piste bij: één snel en daarna nog eentje rustiger. Op die manier kom ik aan 10K. Mijn idee is dan om te versnellen op het Dijlepad, net zoals gisteren, misschien nog eens een keertje op de terugweg en dan gedurende 1 km op de Finse piste.
Ik vertrek toch al aan een redelijk tempo, zonder te overdrijven. Het blijft dan wel dubbel opletten bij het kruisen van wegen en bij het in- en uitlopen van de tunnel. In het domein van het sportkot liggen toch wel iets te grote plassen. Het is moeilijk om ze te blijven ontwijken, zeker met de iets hogere loopsnelheid. Na het kasteel Arenberg schakel ik een kleine versnelling hoger. Op het Dijlepad loopt het nog vrij goed, maar wel met heel veel plassen.
Bij het rechts draaien, het bos in, blijf ik de snelheid hoog houden. Ik probeer deze snelheid aan te houden gedurende mijn volledige loop. Intussen begin ik wel te twijfelen of ik de twee rondjes over de Finse piste er nog ga bij doen. Een natte Finse piste loopt echt wel moeilijk en met het weekend in het vooruitzicht wil ik me toch niet te veel belasten. Eigenlijk is lopen aan deze snelheid (14 km/u) al niet echt goed tijdens een taperweek, maar ik ben nu toch bezig en dus houd ik het maar vol.
Uiteindelijk wordt het toch nog vrij zwaar. Na 7,5 km echt doorlopen, wordt de Karmelietenberg eerder een calvarieberg. Tempo houden op het stijgend stuk Naamsestraat is dan echt een doorbijter. Toch loop ik die laatste kilometer op 4’17” en dat is voor mij zeker niet slecht.
In deze laatste week voor de Great Breweries Marathon moet er ‘getapered’ worden. In tegenstelling tot de vorige marathons (Antwerpen 2015 en Rotterdam 2016) doe ik niets speciaals. Ik loop (bijna) zoals ik anders zou lopen en eet zoals ik altijd eet. Bovendien ga ik zondag niet voor een PR of doe ik geen poging om onder een bepaalde tijd te blijven. Het doel is enkel uitlopen en liefst zonder krampen, maagproblemen, e.d.
Omdat ik afgelopen zondag al wat veel gelopen heb, neem ik een rustdag op maandag. Op dinsdag ga ik samen met collega’s een loopje doen tijdens onze lunchpauze. Omdat het de afgelopen dagen veel te veel geregend heeft, kiezen we voor onze vertrouwde (ingekorte) omloop: Sequoia(-). Deze bedraagt 8 km en is hopelijk goed beloopbaar, zonder natte voeten te krijgen.
Op dinsdag lopen we alvast tussen de regenbuien in en worden we niet nat geregend. Het is echter zwoel weer en dus zal het zweet wel tevoorschijn komen. We vertrekken niet al te snel. Na het kasteel van Arenberg en de Celestijnenlaan hebben we een lang recht stuk. Hier gaan we toch een versnelling plaatsen. Dit kan je vergelijken met een Fartlek-training, maar dan zouden er meer versnellingen moeten volgen tijdens deze loop.
Na de versnelling van ongeveer 800m heeft het zweet zijn weg naar buiten al goed gevonden. Bovendien zijn de spieren hierdoor goed opgewarmd en heeft het hart ook een sneller ritme gekend. Na de versnelling ligt automatisch het rustige tempo iets hoger dan ervoor.
Er komt geen tweede versnelling. Toch blijven we na afloop een gemiddelde boven de 12 km/u gelopen te hebben. Rekening houdend met de verschillende wegen die moeten gekruist worden en de tunnel (met trappen) die we door moeten, is dit zeker een niet onaardige snelheid.
Na de 20 km door Brussel staat er nog een loop op het programma. Eddy van vzw Mediclowns heeft voor de deelnemers van de Mediclowns NY Marathon een eerste gezamenlijke training georganiseerd. Het doel is tweeërlei. Enerzijds is dit een mooie training door de prachtige bossen rond de vijvers van Tervuren en anderzijds leren de verschillende deelnemers, komende vanuit alle hoeken van België, elkaar kennen.
De regen die intussen onophoudelijk uit de lucht valt is allesbehalve een spelbreker. Iedereen ziet het goed zitten. De sfeer zit er al goed in. Met twee zijn we; twee die in de voormiddag de 20 km door Brussel gelopen hebben en die aan de start van de training verschijnen. Het is opmerkelijk om te zien dat er gemotiveerde mensen zijn die van heel ver komen voor deze natte training. Naast de twee ‘zotten’ die zelfs na een lange duurloop toch nog aan de start verschijnen, zijn er ook twee die na de 20 km toch nog naar Tervuren afzakken om het tweede doel te halen: elkaar (beter) leren kennen.
Onze twee begeleiders zorgen ervoor dat iedereen, ieder op zijn/haar tempo de weg niet verliest. Het tempo ligt niet al te hoog, maar het publiek is heel divers. Sommige zijn echt pas gestart met duurlopen en kunnen het tempo moeilijk aan. Ik blijf met de ‘laatste’ wat meelopen. Niet veel later blijft Karen (die ook al 20 km gelopen heeft) ook in de buurt van de tweede fietsende begeleider.
Na een sanitaire stop (weeral) loop ik een stukje heel wat sneller om de anderen opnieuw in te halen. Vanaf dan lopen Karen en ik opnieuw iets sneller. Op die manier lopen we een eindje achter de eerste lopers en een eindje achter de laatste loper. Het is na elke bocht goed uitkijken waar de koplopers zich bevinden. Ik probeer lichtjes te versnellen, om de eerste bij te benen, maar krijg de opmerking dat ik versnel. We blijven ons rustige tempo gewoon verder lopen.
Opeens zien we enkele koplopers eerst naar rechts en snel erna naar links lopen. Ook zij zijn intussen gesplitst en een beetje de weg kwijt. Wij volgen hen dan maar en komen (gelukkig) niet veel later de tweede begeleider tegen die ons wel de goede richting wijst. Zelfs een klein groepje voorzien van twee begeleiders is moeilijk bij elkaar te houden. Het is echt wel van belang om zich aan te passen. Als iedereen zijn geliefd tempo aanhoudt, loopt na een tijdje iedereen alleen en is er van beter leren kennen geen sprake meer.
Gelukkig zijn er nog een aantal bereid om in de plaatselijke foyer iets te gaan drinken en kunnen we mekaar daar echt beter leren kennen. Een tip Eddy !!
