Vandaag heb ik (eindelijk) nog eens écht getraind. Met echt bedoel ik dit keer echt doorgetraind. In principe en ook volgens mijn overtuiging is elke loopsessie, hoe kort en traag ook een training. Gisteren heb ik bewust een rustdag ingelast. Vandaag wou ik echt eens diep gaan. Het is dan ook al te lang geleden dat ik nog eens een echte interval- of fartlektraining gedaan heb. Op dit ogenblik heb ik nog een kleine week om intensief te trainen, daarna begin ik aan mijn weekje ’taperen’ naar de marathondag van 26 april.
Heel veel verstand van interval heb ik niet, maar ook zonder persoonlijke trainer denk ik wel dat ik een interval kan en mag lopen. Op dit ogenblik heb ik niet echt een snelheid waar ik naartoe wil werken, maar als voorbereiding op een marathon weet ik wel dat ik geen te korte intervalafstanden moet lopen. Anderzijds moet je ook niet zomaar aan elke interval beginnen. Ik kies voor vandaag een iets langere loop. De vijvers in het provinciaal domein van Kessel-Lo zijn daarvoor een ideaal decor. Een rondje rond de grote vijver bedraagt om en bij de 1,4 km en dat lijkt me een mooie afstand als interval. Het herstelrondje rond de kleine vijver is een goede 500m en met een uitlooptempo van 6’00 min/km is dit amper 3 minuten rust. Voor een beginner als ik zit dit voor vandaag wel goed. Later en dit is dan een tijdje na mijn eerste marathon, ga ik mij wel eens toeleggen een deftige intervalreeks, beginnend met kortere afstanden en daarna stilaan verhogen naar langere, tot 2km.
Vandaag is het weer eigenlijk perfect. De zon schijnt volop. Er is niet te veel wind. Het is zelfs al vrij warm, om en bij de 16°C (onder thermometerhut). Het is dan ook de eerste keer dit jaar dat ik loop in short en T-shirt. Enof dat deugd doet!!
De weg naar het provinciaal domein ken ik natuurlijk van andere keren en bedraagt om en bij de 4,5km. Dit is dus eigenlijk iets te veel als normale opwarming. Bovendien gaat het vrij vlot en loop ik die afstand onder de 5′ min/km, wat voor mij eigenlijk al relatief snel is. Het zal dus geen gemakkelijke interval worden. Eénmaal in het provinciaal domein moet ik wel uitkijken naar de weg die rond de grote vijver gaat, want die heb ik wel nog niet gedaan. Gelukkig brengt de voorbereiding via Google Maps hier soelaas. Ik kan dus onmiddellijk starten met mijn eerste snelle ronde. Door gebrek aan ervaring in dit soorten interval is het vrij moeilijk om de snelheid in te schatten. Ik merk dat mijn hartslag al gestaag omhoog is gegaan, dus ik loop zeker een stevig tempo. Dat het geen ontspannende loop zal worden is bij deze al heel snel duidelijk. Naast het controleren en op peil houden van de snelheid, (ja, ik moet mezelf regelmatig aanmoedigen om de snelheid aan te houden). Tijdens de eerste ronde besef ik maar al te goed dat het moeilijkste nog moet komen. Die 1,4 km is echt wel lang. De herstelloop rond de kleine vijver verloopt toch vrij goed; de hartslag herstelt zich redelijk. Dit scenario herhaalt zich dan ook, zoals gepland, 4 keer. Toch blijken de resultaten zoals verwacht: telkens iets trager. Het verschil tussen de eerste en de tweede is meer dan duidelijk merkbaar; de verschillen tussen ronde 2, 3 en 4 zijn veel kleiner. De herstelling na de vierde snelle ronde verloopt ook veel moeizamer. Nu is het nog gewoon naar huis lopen. Ondanks de zware intervaltraining probeer ik de snelheid op peil te houden. Ondanks de tegenwind en de positieve hoogtemeters houd ik toch de snelheid analoog als de eerste kilometers, 12 km/uur. De hartslag ligt nu wel duidelijk hoger.
Dit weekend wordt weer eentje van rust, of toch zeker relatieve rust.
Deze “werkweek” bestond uit slechts één dag. Gelukkig heb ik die dag ook gelopen. Vandaag ben ik dus samen met de kinderen thuis en moet dus weet een uurtje vinden om alleen te gaan trainen. Gisteren heb ik toch iets harder gelopen dan oorspronkelijk gepland en dus zou ik vandaag een herstelloop moeten doen. Anderzijds vind ik dat het hoog tijd is om nog eens wat sneller te lopen. Voor een duurloop, wat ook meer dan welkom is, heb ik niet genoeg tijd en zal ik dus moeten uitstellen. Toch zal ik waarschijnlijk voor een iets snellere loop kiezen en dan de toer richting Finse piste en provinciaal domein. Deze 11km heb ik nu al enkele keren afgelegd en ken ik dus al wel. Toch vind ik het raar dat het rondje ‘Finse piste’ niet apart vermeld wordt op Strava segmenten.
Het zijn dan ook dergelijke dingen waarmee ik mij tijdens het lopen soms bezig houd: segmenten op Strava. Deze keer is dat niet anders. Mijn eerste kilometers kom ik geen segmenten tegen en heb dan ook geen enkele reden om hier al door te geven. Gelukkig maar, anders zou ik helemaal geen tijd besteden in ‘opwarmen’. Eigenlijk doe ik het nu al veel te weinig. Als ik van plan ben om snel te lopen, dan doe ik dat meestal al vanaf de eerste kilometer, zij het nog niet aan de echte gewenste snelheid, maar toch al te snel om als opwarming te dienen. Dit bewijst dat ik te veel kijk naar mijn gemiddelde snelheid na het beëindigen van mijn training. Bij mijn volgende training ga ik daar proberen geen rekening mee te houden. Dan wil ik een interval doen en dus enkel mijn energie steken in de snelle stukken en niet in de opwarmings- en herstelstukken. Ik ben benieuwd. Het zal iets voor vrijdag zijn. Vandaag start ik aan een redelijk tempo, zonder echt te forceren. Op de Finse piste wil ik dit keer wel eens een tussentijd krijgen van Strava. Omdat ik de Finse piste niet oploop aan het ‘echte’ beginpunt, loop ik dit keer de twee rondjes en dan ben ik zeker een keer aan start en finish gepasseerd. Daarna loop ik verder naar het provinciaal domein. Hier loop ik duidelijk ook afwijkend, want ook hier heb ik nog geen gekend segment van Strava gelopen. Ik loop dan ook de grootst mogelijk ronde en waarschijnlijk is dit niet een voor de hand liggende ronde. Vrijdag, bij mijn intervaltraining, loop ik enkel rond de grote vijver. Benieuwd of dit iets oplevert. Het blijkt wel dat mijn snelheid hoger ligt in het provinciaal domein. Dit heeft zeker te maken met de goede vlakke ondergrond, maar zeker ook door de omgeving. Er loopt genoeg volk rond om jezelf op te peppen om je snelheid hoog genoeg te houden. Al bij al mag ik tevreden zijn over deze training. Door omstandigheden heb ik geen hartslag van deze training en misschien gelukkig maar. Deze ligt zeker rond de 160 hs/min.
Morgen las ik een rustdag in en vrijdag zou de training uit interval moeten bestaan. Hoe en wat weet ik op dit ogenblik nog niet.
Dankzij Paasmaandag begint de huidige werkweek pas op dinsdag. Gisteren was maar een grijze dag en was het maar een frisse duurloop. Vanmiddag gaat het wat beter weer worden en kan ik waarschijnlijk overschakelen op een kortere broek. Op mijn werk liggen verscheidene loopkleren, maar een korte broek heb ik er niet. Toch heb ik hier een broek tot net onder de knie en na de koude dagen van de voorbije weken, zal deze echt wel deugd doen. Na de duurloop van gisteren heb ik niet onmiddellijk de behoefte om vandaag door te trainen. De normale ronde (8,8km) of zelfs de kleinere (7,3km) zijn al voldoende.
Iets over twaalf zijn we toch met zijn drieën om onze lunchpauze al lopend door te brengen. Het sportieve profiel van beide collega’s is nogal verschillend maar toch vertrekken we samen en lopen aan hetzelfde tempo. Zoals je weet, loop je eigenlijk nooit te traag. Het is altijd beter om eens wat minder te lopen dan iets te veel te lopen. Toch wordt er na enkele kilometer al gesproken over wie wat gaat lopen. Bijna halfweg, op km 4, moet er een beslissing genomen worden en zijn we met zijn tweeën om iets verder te lopen dan de voorziene 8,8km. Op dat ogenblik weten we beide nog niet wat het zal worden. Bovendien gaat ook onmiddellijk de snelheid de hoogte in, van iets onder de 10km/u naar iets onder de 11 km/u. Op die manier loop ik toch weer wat meer dan oorspronkelijk gepland. Toch heb ik er helemaal geen spijt van. Op deze manier leer ik van Bart enkele nieuwe wegen kennen en die komen altijd van pas.
Ondanks de trage eerste kilometers, komen we toch aan een aardig gemiddelde van 10,7 km/u of 5’34 min/km. Met het zonnetje dat toch al wat kracht uitstraalt, zorgt dit voor aardig wat zweet. Nu we de winter stilaan achter ons laten, kunnen we ons terug voorbereiden op het komende zweetseizoen. Dit brengt me ook bij de marathon. Meer zweten, betekent niet alleen meer drinken, maar ook de opletten voor de andere ongemakken die zweten met zich meebrengt, zoals irriterende ogen, T-shirt dat over tepels kan schuren, enz. Hopelijk hebben we hier niet te veel last van tijdens de vier uur durende wedstrijd van 26 april!
De afgelopen dagen heb ik er al meermaals bericht over de ziekte van de afgelopen week. Vrijdag en zaterdag had ik na een week mijn eerste kilometers afgelegd. Het waren twee vrij korte loopjes. Een mens moet het af en toe met minder tevreden stellen. Toch zal het snel beter, en verder moeten. Zondag is het de dag van de De Ronde van Vlaanderen en dit wordt dan ook enkel een passieve sportdag. Het moet natuurlijk weer lukken dat net op deze ‘sport-voor-TV-dag’ het zonnetje mooi aan de hemel staat. Het weer is gewoonweg schitterend. De les die ik hieruit leer is dat geen enkele wielerwedstrijd een reden is om de ganse dag voor de TV te blijven. Ik ben ervan overtuigd dat ik zondag ook al in staat ben om een deftige loop aan te vatten. Toch beslis ik om de spieren een dag te laten recupereren en de duurloop pas op maandag te doen.
Maandag kondigt ook weer een druk dagje aan. Er is nog steeds één van de kinderen ziek en de andere is niet ziek genoeg en moet dus een voetbaltornooi gaan spelen tegen een aantal nationale jeugdploegen. Het wordt dus toch iets voeger opstaan en tijdig vertrekken. Mijn wekker stond van gisteren om kwart over acht en voor mij is dit toch al vrij vroeg op een vrije dag. Ik probeer dan ook een stevig ontbijt te nemen zodat ik zeker energie genoeg heb voor een twee uur durende loop. Iets over half tien vertrek ik dan voor mijn duurloop.
Zoals het tijdens een duurloop moet, probeer ik rustig te lopen en mijn hartslag zo laag mogelijk te houden. Ik vertrek zoals wel meer, richting kasteel van Horst. Het was echt moeilijk om de hartslag laag te houden. De eerste honderden meters gaan in stijgende lijn en zorgen al heel snel voor een hoge hartslag. De volgende kilometers blijven zorgen voor een nog steeds iets te hoge hartslag. Toch houd ik mijn snelheid boven de 10 km/uur. Langere duurlopen mogen trager gelopen worden, maar iets in me verhindert om trager dan de 10 km/uur te lopen. Liefst zou ik aan deze snelheid een tragere hartslag hebben. Ooit zal ik dan toch eens enkele keren trager lopen en hopelijk gaat de basisconditie er op vooruit, zodat ik achteraf boven de 10 km/uur kan lopen aan die trage hartslag, dus onder de 125 hs/min.
Tijdens de tweede helft, lukt het me om de hartslag onder de 130 hs/min te laten zakken zonder in snelheid in te boeten. Ooit zal ik dus toch aan mijn ‘doel’ gaan voldoen. Toch ben ik al blij dat ik vandaag nog eens een 20K+ kan afleggen. Zo moet er nog eentje volgen voor de eerste marathon van 26 april.
Zoals je gisteren kon lezen, ben ik zo goed als genezen. Het is waar; ik heb gisteren amper 7 kilometer gelopen, maar het voelde echt goed om opnieuw te kunnen lopen. Deze namiddag staat het voetbal centraal. Tibo en Tobi moeten een Paastornooi voetballen in Meerbeek. Voorlopig blijft het regenen, maar deze namiddag zou het toch droog moeten blijven. Spijtig genoeg kan ik daarop niet wachten en rond 11u heb ik toch een moment gevonden om zelf wat te sporten. Het weer is vergelijkbaar met gisteren, dus kleed ik me identiek. Dit maal is het wel de bedoeling om wat rustiger te lopen. Zeker niet zo intensief lopen zoals mijn eerste loop na de ziekte. Het blijft voor mij quasi onmogelijk om echt heel rustig te lopen. Ik moet het echt nog leren om een lange duurloop af te leggen aan een hartslag langzamer dan 130 hs/min. Intussen blijft er nog heel weinig tijd over om me hierop toe te leggen voor de Marathon van Antwerpen binnen drie weken. Vandaag wordt het dus een rustig loopje van om en bij de 11km. Rustig betekent dus niet heel traag, maar toch ook wel niet forceren.
Tijdens het lopen voel je enerzijds dat je warm bent aangekleed, en dus vrij snel begint te zweten. Anderzijds voel ik ook dat de ziekte nog niet volledig uit het lichaam is. Er komen nog heel regelmatig slijmen vrij en gelukkig zijn er genoeg plaatsen om deze achter te laten waar ze niemand kunnen storen. Het tempo zit er toch goed in en ik voel me al blij dat ik terug kan lopen. Het wordt hoog tijd om nog eens een lange duurloop af te leggen. Morgen is het dé dag van De Ronde van Vlaanderen en die zou ik toch wel willen volgen (op TV). Op Paasmaandag is er weer een voetbaltornooi en dus niet te veel tijd om uren alleen te gaan lopen.
Zaterdag had nog eens een klein hoogte punt moeten worden. Het slechte weer was één spelbreker, maar mijn ziekte was een veel grotere hindernis. Ik voelde me zo slecht dat ik zelfs de opwarming van de kinderen niet kon meelopen. Toch hebben Tibo én Tobi gezorgd voor het hoogtepunt van de dag door de gietende regen en snijdende wind te trotseren zonder één gemor. Daarenboven hebben ze echt hun best gedaan en een tijd neergezet waar veel volwassenen jaloers op zijn.
Intussen zijn we bijna een week verder en ik heb nog steeds geen meter gelopen. Deze week, vier weken voor de marathon, had de intensiefste trainingsweek moeten zijn. Het tegenovergestelde is de waarheid geworden. Van vrijdag tot vrijdag heb ik geen meter gelopen. Vandaag voel ik mij de eerste dag niet meer té ziek en zou ik toch nog eens de loopkleren moeten aantrekken. De hele dag ben ik op bezoek in Bastogne (Bastogne Barracks) en moet dus wachten tot ’s avonds.
Rond 18u kan ik eindelijk aan mijn eerste loop sinds een week beginnen. Het is alles behalve lente en mede door het ziektegevoel kleed ik me helemaal winters. Eén van mijn warmste loopshirts met daarboven een fluo windvestje zorgen ervoor dat ik zeker geen koud krijg. De training van de Tibo en Tobi is al volop aan de gang. Veel tijd heb ik dus niet meer. Ook al omdat de laatste trainng al een tijdje geleden is, wil ik er vandaag een lap op geven. Gelukkig vertrek ik met een beraf en heb ik dus heel snel een mooi tempo in de benen. Koud krijgen wil ik niet en ik houd er dus van in het begin de iets hogere snelheid in. Na een kwartier al goed doorlopen, sneller dan mijn marathontempo, probeer ik minstens deze snelheid aan te houden en zelfs nog wat op te drijven. Dan voel je toch al vrij goed dat de conditie niet echt goed meer is. Na 7km ben ik echt wel moe en heb ik meer dan voldoende gezweet. Nu is het tijd om iets te drinken in de kantine van VK Linden.
