Al na enkele trainingen sinds mijn verplichte rust, moet ik opnieuw mijn loopschoenen voor een tijdje aan de kant laten. Tijdens een kort loopje met de kids heb ik mijn voet omgeslagen en kan nu onmogelijk opnieuw gaan lopen.
Enkele dagen voor ik naar het warme Turkije vertrek, komt het echt wel ongelegen. Tijdens mijn verlof wil ik ’s morgens wat gaan lopen. Met een slechte conditie is het des te moeilijker om boven de 30°C te gaan lopen. Na vijf dagen is de pijn nog niet verdwenen, dus de eerste dagen in Turkije is er van lopen nog geen sprake. Ik zal de eerste dagen dan maar gebruiken om te wennen aan de hoge temperaturen. Bovendien gebruik ik het zwembad niet alleen om af te koelen of te zwemmen, maar ook om wat oefeningen te doen om mijn voetspieren te versterken. Op die manier merk ik maar al te goed dat er echt iets mis met mijn linkervoet.
Het duurt dan ook tot dag 5 eer ik effectief mijn loopschoenen (Asics Gel-Kayano 21) aantrek. Na het verlaten van het domein valt al heel snel op dat lopen in deze regio niet evident is. Allereerst bieden de wegen geen plaats voor lopers. De stoepen bevinden zich meer dan een halve meter boven het gewone wegdek, maar zijn niet alleen slecht beloopbaar; ze staan dan ook nog eens vol met verlichtings- en elektriciteitspalen en op vele plaatsen komt de begroeiing te ver. Omdat het niet te bedoeling is om er een hordenloop van te maken, blijf ik lopen op het gewone wegdek. Dit is eigenlijk niet de ideale oplossing. Het is uitkijken naar alle verkeer en putten in het wegdek. Ik wil niet alleen mijn voet geen tweede keer omslagen; ik ben in de eerste plaats mijn leven nog niet moe. Langs de weg staan vrij veel auto’s geparkeerd en door er rond te lopen, kom je zo goed als in aanraking met het verkeer. Van snelheidsbeperking hebben ze nog niet veel gehoord, denk ik. Bovendien gebruiken ze elke centimeter die ze kunnen gebruiken en dus blijft er niet veel plaats over voor een gek in loopuitrusting.
Na een drietal kilometer passeerde ik langs een sporthotel en daar hebben ze echt wel alle mogelijkheden waar elke sporter maar van kan dromen, behalve als je Rode Duivel bent en een bond achter je hebt met geld te veel. Bij het terugkeren ga ik mij inlichten onder welke voorwaarden, prijs ik daar op de piste mag lopen. Volgens een plaatselijke instructeur hebben ze zelfs een natuurlijke omloop van 1,7km in het domein.
Met de nodige taalproblemen, want zelfs in een dergelijke super uitgeruste accommodatie, vind je moeilijk iemand die Engels spreekt. Toch was ik hier vrij snel buiten toen ik hoorde dat ik 65 euro zou moeten betalen als ik op de piste zou willen lopen. Neen dus.
Dan maar terug richting Paloma Resort waar ik nog een weekje verblijf.
De conditie is nog helemaal niet OK. De hartslag is intussen al vrij hoog en het zweet krijgt me niet meer afgekoeld. Tijd voor een douche. Ik stop toch al aan de bareel aan de straatkant en stap gewoon de helling omhoog richting receptie e verder naar mijn kamer. Na het douchen is al duidelijk dat het hier warm is; het zweet blijft moeite doen om me verder af te koelen. Ik blijf dan ook zweten als ik richting ontbijt stap.
