Categorie archieven: Training

Enkele duurloopjes voor het serieuze werk

Blessurepreventie is het actuele thema. Vele lopers blijken net na een marathon de meeste kans op blessures te hebben. Ik voel mijn hamstring steeds en moet dus blijven opletten.

Net zoals in 2015 blijk ik ook in 2017 last te hebben van een gevoelige rechter hamstring. Deze kwaal achtervolgt me al sinds ik ben beginnen hardlopen. Extra oefeningen ter versterking zullen toch nodig zijn. Trouwens core stability over het algemeen is een vereiste. Het bewijs werd afgelopen dinsdag geleverd. In het komende weekend staat de tweede manche van het criterium ‘Marathon van Lubbeek‘ op de agenda en hier heb ik toch wel een prioriteit van gemaakt.

Gisteren heb ik mijn gedeelte ‘snelheid’ al gehad en daarom ruil ik de DCLA-woensdag training in voor een duurloop op het parcours van zondag. Op die manier spaar ik toch wel de gevoelige hamstring en verken ik het uitdagende (lees: zware) parcours van de SMS-loop in Lubbeek. Er staat een stevige wind en zonder echt bewust intensief te lopen, blijk ik toch een vrij hoge hartslag te hebben. Al bij al wordt het dus toch een vrij stevige duurloop. Dit was niet echt wat ik had moeten doen. Ondanks de lichte pijn ben ik wel blij het parcours verkend te hebben.

        

Gezien de lichte pijn van woensdag, ben ik op vrijdag des te meer overtuigd om het rustig aan te doen. Het is dan ook de bedoeling om niet sneller te lopen dan het tempo van Jeroen. Maar, deze vrijdag zijn er slechts drie andere brokkenlopers en deze volgen, is geen goed idee. Het zal dan maar een zomertoer worden op mijn eentje.

Na enkele minuten haal ik Marijke en Lieven (van de groep van Miel) in en dus besluit maar om bij hen te blijven. Dit tempo zou ik toch wel pijnloos moeten aankunnen. Het wordt dan toch een rustige duurloop en dan nog wel eentje met een leuke babbel. Iets over halfweg loopt Marijke een andere weg in en lopen Lieven en ik de zomertoer verder. Deze tweede helft lopen we iets intensiever en ondanks het tempo zeker niet hoog ligt, blijkt de hamstring toch iets meer voelbaar. Het baart me toch wel wat zorgen voor zondag.

        

 


 

PhEF 2017

Na een rustweekje met één tempoloop en één duurloop staat er vandaag een wedstrijd tegen mezelf op het programma.

Zoals jaarlijks moet ik ook dit jaar eens mijn PhEF’s afleggen. Deze Physical Evaluation Fitness test is de eigenlijke opvolger van de MTLG of de militaire testen voor lichamelijke geschiktheid. Deze nieuwe test bestaat uit twee onderdelen. Allereerst de side bridge links en rechts. Voor mijn leeftijdscategorie wordt verwacht dat je zowel links als rechts 1’50” foutloos kan uitvoeren. Het tweede onderdeel is 2400m hardlopen. Hier krijg je de maximum der punten als je dit in minder dan 10’35” kan.

Na een korte opwarming mag ik beginnen aan de side bridge links. Al na 10″ voel ik dat het moeilijk gaat worden. ik concentreer me meer op de ademhaling dan op de tijd, maar na 1 minuut wordt dit steeds moeilijker. Exact na 1’46” moet ik mijn tweede arm gebruiken om niet door te zakken en hierdoor wordt voor mij de tijd stopgezet. Het doel van 1’50” wordt dus niet gehaald.

Wanneer al de collega’s gepasseerd zijn is het opnieuw de beurt aan mij voor de rechterkant. Deze verloopt analoog, maar hier kan ik het gelukkig wel lang genoeg volhouden. Na de mededeling van 1’45” en even zelf verder tellen, weet ik dat ik gehaald heb. Toch wil ik zekerheid en wacht op de officiële tussentijd. Deze wordt pas bij 1’55” omgeroepen en dan mag ik er ook bij gaan liggen. Hier haal ik gelukkig wel het beoogde doel.

Wanneer de rest deze test aflegt, ga ik al richting de start van het tweede onderdeel: de 2400m en begin aan mijn opwarming. Hier stelt zich niet de vraag of ik binnen de tijd loop om het maximum van de punten te halen. Dit haal ik sowieso. Ik heb de afgelopen jaren niet voor niks zo veel getraind. De enige vraag die zich stelt, is hoeveel ik verbeterd ben t.o.v. vorig jaar (8’44”). Dit jaar zou ik toch graag 8’30” lopen. Het blijft gissen, zeker met de marathon van amper 9 dagen geleden. De opwarming bedraagt zelfs meer dan te lopen afstand en zorgt ervoor dat ik al bezweet aan de start verschijn.

Met een 30-tal staan we aan de start, maar niemand heeft de ambitie om met me mee te lopen. Het zal dus een strijd tegen mezelf en de chrono worden. Onmiddellijk na het startsignaal schiet ik weg. In het verleden ben ik telkens vrij snel vertrokken, maar dit keer lijkt het toch iets té snel. Na 100m staan er amper 18″ op mijn horloge. Dit is toch wel iets te snel. Wat geeft dit na 200m? Net geen 38″; de snelheid is nu iets haalbaarder, ondanks de hartslag reeds 170 hs/min bedraagt. Nu is het wat zoeken naar het evenwicht tussen snelheid en uithouding. Blijft de snelheid van 18 km/u of 3’20” min/km haalbaar? Dit is eerder mijn 800m-tempo en het zal dus moeilijk worden om dit drie keer zo lang vol te houden. Concentreren en volhouden blijft de boodschap. Na één ronde, halfweg dus, de officiële tussentijd: 3’57”!! Waauw, hier schrik ik zelf van. Als ik dit kan volhouden blijf ik zelfs onder 8 min!!

Maar de realiteit is anders. Ik ben duidelijk te snel vertrokken. Met een hartslag boven de 180 hs/min heb ik mijn grens bereikt. Het is nu vechten om te overleven. Na elke pas moet ik mij inspannen om de volgende te zetten. De souplesse is volledig weg. Het is telkens me opnieuw oppeppen om te blijven doorgaan. Ik voel dat de snelheid volledig weg is. Toch blijk ik nog steeds 17km/u te lopen, maar wel een pak trager dan de eerste keer ik hier passeerde. In de twee laatste bochten gaat het zelfs ietsjes omhoog en haal ik het onderste uit de lege kan. Hierna is afzien voor de laatste honderden meter. Aankomsttijd: 8’06”.

Na een korte ontgoocheling dat ik de tweede ronde heb moeten verzwakken, besef ik dat ik geen 15″ beter doe dan vorig jaar, maar zelfs 38″! Hiermee ben ik uitermate tevreden.

Ter info: hieronder een overzicht van de tijden van de laatste 5 jaar.
11/2013: 11’14” @189hs/min
09/2014: 09’46” @179hs/min
09/2015: 09’16” @172hs/min
05/2016: 08’44” @178hs/min
06/2017: 08’06” @179hs/min

 

        


 

Na de marathon, de leegte??

Afgelopen zondag, 18 juni, liep ik in helse temperaturen een marathon. Enkele dagen rust zijn dan een vereiste, maar wanneer begin je terug met lopen en trainen?

Op maandag en dinsdag is het heel duidelijk en vertellen je beenspieren je dat je er zelfs niet moet aan denken om nog maar naar die loopschoenen te kijken. Voorzichtig wandelen is het enige wat ze je gunnen en dan liefst zonder trappen.  Te lang zitten is ook niet aangewezen, want als de benen terug in actie moeten komen, laten ze opnieuw van zich horen, voelen dus.

Op woensdag is het het hoofd dat het terug voor het zeggen heeft. De benen zijn deels hersteld en werken terug mee. Uit eigen ervaring en (vooral) uit ervaring van vele marathonlopers weet ik dat in de weken na een marathon de kans op blessures het grootst is, tenminste als je in voorbereiding op de marathon al niet te veel gegeven hebt. Op dit moment ken ik enkele goede (beter als ik) marathonlopers die met één of meerdere blessures (overbelasting, …) zitten. Dit wil ik ten allen tijden vermijden. Eén zomer niet kunnen/mogen lopen is meer dan voldoende.

Op vrijdag voel ik me helemaal klaar om opnieuw aan te sluiten met de brokkenlopers van DCLA voor de wekelijkse duurloop. Het is nog steeds vrij warm en als eerste duurloop wil ik het toch wel relatief rustig houden. Rond 18.15u vertrekken we vanaf de DCLA atletiekpiste voor de traditionele zomertoer. Het voorstel om een alternatieve omloop te lopen zag ik niet zitten. Met dit weer verkies ik de schaduwrijke zomertoer en bovendien kan ik deze door de parcourskennis ook alleen lopen (als ik de rol moet lossen).

De eerste kilometer wordt er links en rechts nog heel wat gebabbeld, maar dan begint toch al vrij snel het serieuze werk. Ik laat me wat uitzakken en zal me laten inlopen door Jeroen. Eénmaal in het bos loopt Yves nog steeds net voor me uit. Als hij ook rustig blijf lopen, kan ik ook bij hem blijven. Foute keuze. Zijn rustig tempo ligt nog steeds iets te hoog voor mij. Kilometertijden onder de 4’30” is niet echt wat ik vooraf gepland had. Niet veel later komen we Simon tegen en zelfs die twee lopen rustig, misschien zelfs babbelend, een te hoog tempo. Jeroen en Rütger zijn intussen iets te ver achter en dus loop ik maar mijn eigen tempo, maar nog steeds met de bedoeling om bij Yves en Simon te komen. De achterstand wordt niets kleiner, integendeel. Ik blijf een 100m achter hen aan hollen. Ik loop al relatief intensief (>160 hs/min) en wil zeker niets forceren. Vertragen doe ik dan ook weer niet.

Uiteindelijk blijf ik een goede 100-150m achter hen. Wat voor hen een relatief rustige duurloop is, werd voor mij een stevige tempoloop. Ik verbeter zelfs mijn besttijd op deze omloop, volgens Strava. Dit was vandaag zeker niet de bedoeling. De komende dagen moet ik zeker opletten dat de rechter hamstring hiervan geen last ondervindt. Dit blijft, naast de krampen in de kuiten, mijn gevoeligste spier. Wat overbelasting betreft!!

        

Gelukkig voel ik op zaterdag geen last van de te snelle duurloop. Op zondag duurt het tot in de late namiddag eer ik aan mijn weekendduurloop kan beginnen. Door de sterke wind en de hoge temperatuur lukt het weer niet om met een lagere hartslag te lopen. In het begin, met rugwind is het echt te warm en na de zware hellingen richting Pellenberg zorgt de tegenwind ervoor dat de hartslag iets te hoog blijft.

Toch blijft de koelende tegenwind voordeliger dan de te warme rugwind.

        

Great Breweries Marathon 2017

Het was al dagen voorspeld dat het warm ging worden en dat was het ook. Hoe verloopt een marathon bij zeer warm weer?

Het begon al met de jaarindeling. De marathonmaanden zijn april en oktober en op die maanden wil ik wel een marathon lopen. In april stond Parijs op de agenda en in oktober zal het Eindhoven worden. Omdat ik maar twee à drie marathons doe per jaar en er zoveel mooie marathonsteden zijn, ben ik niet van plan om er eentje twee keer te doen. De Great Breweries Marathon vormt de uitzondering. Ik was vorig jaar zo gecharmeerd door de organisatie dat ik het dit jaar opnieuw wou proberen.

Toch is deze marathon geen doel op zich (in tegenstelling van de twee anderen). Een marathon in juni? Na de 3:01:47 van Parijs zou de volgende marathon een Sub3Hr moeten worden. Ik heb altijd gezegd:”Een PR lopen in juni? Het zou wel eens 30°C kunnen worden.” Het was het net niet. De thermometer is blijven steken op 28°C.

Ook al was deze marathon geen doel op zich, de training gebeurde wel. De maanden voordien verliepen zoals anders. Een LSD, tempoloop en intervaltraining wisselden elkaar af. De laatste twee weken heb ik me wel aan een schema gehouden. Maar zelfs met dat schema heb ik toch gezondigd door 9 dagen voordien aan een stratenloop deel te nemen en er 12km alles te geven. Mijn rustig loopje (10K) op donderdag loop ik sneller dan gepland. Bovendien wordt er op vrijdag, door allerlei omstandigheden, fout gegeten: koffiekoeken als ontbijt, koffiekoeken om 10u en een Mexicaans buffet ’s avonds, waardoor ik vel te laat in mijn bed lag. Op zaterdagavond werd ik vrijgesteld van het verjaardagsfeestje van de kids en kon me dus rustig voorbereiden en iets eten. Het tuinfeestje van de buren zorgden wel voor een minder goede slaap.

Zondagmorgen 6u zei de wekker ten huize Hesy dat het tijd was om iets te eten. Na het ontbijt (boterhammen met confituur) had ik nog tijd genoeg om me te wassen en te scheren en om mijn looptenue aan te trekken. Iets voor 7u was ik al op weg. Gelukkig vind de start van de marathon plaats, lang voor die van de 25km waardoor er in de buurt van de brouwerij Duvel nog plaats is om te parkeren. Lid zijn van de Keep-on-Running groep heeft zo zijn voordelen. Els zorgde zelfs voor een privé-parking. Bij aankomst om 7.30u was parkeren helemaal geen probleem, maar voor de deelnemers van de 25K was deze parking een noodzaak. Bedankt Els, in naam van alle KOR-lopers.

Voor 8u was het dan ook nog vrij rustig op de terreinen van de Brouwerij Moortgat. Het afhalen van het deelnemerspakket (=enveloppe met borstnummer) en het t-shirt kon zonder te moeten aanschuiven. Na het opspelden van het borstnummer had ik nog tijd om ergens in de schaduw te gaan zitten. Een half uur voor de start en na een toiletbezoek heb ik, ondanks deze warmte, enkele minuten wat losgelopen en dus de spieren wakker gemaakt. Amper 10 minuten voor de start begaf ik mij naar het startvak en zocht een plaatsje achter de vlaggen van 2u59. Vorig jaar was dat achter de pacers van 3u30!!

Onmiddellijk na het startschot zie je dat er een aantal lopers voor de pacers van 2u59 weg zijn en dat er zich een aardig groepje gevormd is in de buurt van de twee vlaggen. Is het omdat ik niet sneller kan of omdat ik mij zo beter voel, maar ik blijf een tiental meter achter dat groepje hangen. Na een kleine kilometer kijk ik voor het eerst naar mijn horloge en merk dat de hartslag niet zichtbaar is. Toch vandaag niet!?! Ikbegin wat te prutsen aan de hartslagmeterband, maar nog komt er niets te zien. Een hele tijd later verschijnt hij dan toch: 170 en meer. Dit kan toch niet!?! De snelheid zit er wel goed in en het is al vrij warm, maar 170, nu al?? Ik maak me gelukkig niet te veel zorgen en weet dat ik toch op mijn gevoel loop. Na enkele kilometers wordt de hartslag realistischer. Intussen zorgt voldoende zweet voor een betere geleiding.

Passage Kasteel Diepensteyn (c) Robby Hoskens

 

Wat me in deze marathon opvalt is de juiste kilometeraanduiding of moet ik zeggen, de juiste kilometeraanduiding van mijn horloge. Bij elke kilometeraanduiding langs de weg zit mijn horloge er amper 10 à 20m naast. De 5K passeer ik na 21’05” wat neerkomt op een gemiddelde van 4’13″/km. Dit is zoals ik het graag gewild had. het lopen verloopt nog steeds vrij vlot. Ik maak zoveel mogelijk gebruik van elke bevoorrading, zowel water als AA drink en zelfs de bananen neem ik graag. Toch is de bevoorrading met bekertjes niet goed. Er is veel te weinig in. Het zijn amper twee slokjes en dat is echt onvoldoende. Vorig jaar werd de AA aangeboden in flesjes, zodat je deze over een grotere afstand kon uitdrinken. Toch bereik ik de 10K zonder problemen na 42’29”. Nog steeds op schema dus.

Deze tred blijft zich vlot handhaven tot voorbij halfweg. Het halfway point bereik ik na 1u29 en de snelheid kan zonder problemen aangehouden worden. Toch begint de warmte zich te laten voelen. Niet veel later, rond 26km komen de eerste krampen al dreigen. Het is opnieuw de rechterkuit die als eerst begint te smeken om aandacht. Vanaf dan is het dansen op een slappe koord. Na de rechter begint niet veel later ook de linker. En alsof dat nog niet genoeg is, zijn het nu ook de voeten die meedoen. Reeds voor de start vroeg ik me af of mijn schoenen niet te vast waren. Ik vraag het me nu nog steeds af. Hoe strak mag je de veters aantrekken??

De laatste 8km zijn niet meer plezant te noemen. De krampen bepalen mijn snelheid. Ik durf zelfs niet meer op en af een voetpad lopen, omdat elke andere beweging zorgt voor een echte kramp. Nu blijf ik flirten met een uiterst dunne grens. Zelfs de tenen trekken zich regelmatig krom. Deze extra strekken tijdens het lopen is echt wel moeilijk. Door de iets lagere snelheid, gaat ook mijn hartslag naar beneden. Zelfs met deze warmte blijf ik heel regelmatig onder de 160 hs/min. Normaal ligt deze na 35km hoger dan ervoor.

Ondanks de lagere snelheid haal ik af en toe nog een loper in. Ik ben dus duidelijk niet de enige die het lastig heeft. Zelfs één van de pacers van 2u59 heeft zijn vlag achter gelaten en loopt op zijn tempo de wedstrijd verder uit. OP een bepaald moment vraagt iemand me hoeveelste ik dan ben, maar dat is voor mij een raadsel. Ik ga er wel van uit dat ik bij de eerste 50 ben. Enkele kilometer voor het einde roept iemand me toe dat ik 17de zou zijn. Ik, 17de?? Dat kan niet! Na verder uitlopen bereik ik toch de brouwerij en sleep me verder door en rond deze gebouwen.

Aan de finish hoor ik de speaker omroepen dat ik 16de ben. Dit had ik helemaal niet verwacht. Hiermee ben ik echt wel superblij. De tijd van 3u04’49” is misschien minder snel dan in Parijs, toch denk ik dat deze prestatie nog beter is. Als tweede eindigen in de M45-categorie bewijst toch dat ik dit mag denken.

Na het drinken van enkele flesjes AA en het recupereren van mijn sportzak, kan ik mij afdrogen en omkleden. Hierbij krijg ik pas echte krampen en zie ik nog meer af dan tijdens de laatste kilometers.

In ieder geval is het nu hoog tijd voor iets lekkers. Waar zijn we nu ook al weer??

        

Rustige duurlopen, afgewisseld met wat snelheid

Op minder dan drie weken voor een marathon zou er moeten ‘getaperd’ worden. Door de 20km van Brussel van afgelopen zondag, wil ik deze week toch nog wel enkele duurlopen doen en ook wat snelheid.

Zonder echt opgebouwd te hebben naar de marathon van zondag 18 juni (Great Breweries Marathon) neem ik er de laatste drie weken toch opnieuw het schema bij dat ik gebruikte voor de marathon van Parijs. Hierin staan zowel intervaltrainingen als langere duurlopen in deze derde laatste week. Woensdag heb ik toch gekozen voor iets kortere intervallen (7 x 1000m). Daags nadien heb ik me beperkt tot een kortere recuperatieloop met enkele collega’s: Sequoia-ronde: 9K @ 11 km/u, 126 hs/min.

        

Op vrijdag staat er steeds een duurloop met de ‘brokkenlopers’ gepland, maar dit keer vertrek ik iets later en maak er een lange intervalloop van. Na de opwarming een 4K relatief snel. Door de hellingen richting Pellenberg wordt dit al een vrij intensief stuk. Net op het moment dat ik begin te versnellen, stopt de horloge met opmeten. Bij de volgende kilometeraanduiding kijk ik niet, maar dit blijkt net de herstart van de horloge te zijn. Eer ik het doorheb, is er al een zekere afstand gelopen, net een snel stuk.

Er zit dus niets anders op dan te wachten tot de horloge opnieuw het GPS-signaal heeft. Ik veronderstel dat ik al één km ‘snel’ gelopen heb en begin dus opnieuw met 3K intensief. Hierna geef ik mezelf 1K rust om dan opnieuw te versnellen, dit keer 3K. De snelheid van 15km/u of 4’00 min/km blijkt haalbaar. De laatste gaat zelfs nog wat sneller, maar hier word ik meer dan geholpen door het reliëf.

Hierna is het de bedoeling om na 1K rust nog een snelle 2K te lopen, maar net na 500m begin ik aan de Zavelstraat en het lijkt vandaag een geschikt moment om deze nog eens zo snel mogelijk te doen, maar dan wel zonder stil te vallen op het einde en de 2K vol te maken. Mede dankzij de afdaling is de hartslag al gezakt naar 142 hs/min en begin ik vroeger dan gepland aan mijn laatste versnelling van 2K. De Zavelstraat zelf (4’11” of 1150m @3’40” min/km) leg ik 9″ sec sneller af dan mijn vorige PR. Dit keer moet ik de hogere snelheid nog 800m langer volhouden, weliswaar maar aan 15km/u.

Hierna is het nog 1,5K verder (uit)lopen en mag ik, ondanks de haperende horloge, tevreden terugkijken naar deze training.

        

Dit weekend moet er een LSD (lang, langzaam) gelopen worden. Op zaterdag en maandag lukt dit alvast niet, zondag zal dus geen complete rustdag worden.


 

Intervaltraining 7x(1000-360R)

De 20km van Brussel is intussen achter de rug en dit betekent dat we op minder dan drie weken verwijderd zijn van de Great Breweries Marathon. Het wordt dus deze week wat schipperen tussen voldoende trainen zonder te overdrijven.

Daags na Brussel had ik eigenlijk een herstelloop gepland, maar één door tijdsgebrek (zelfs voor een kort loopje) en twee door de extreme warme temperatuur heb ik hiervoor gepast. Op dinsdag kon ik het niet laten, de temperatuur was terug normaal, en heb een duurloop van 21K door Heverleebos gelopen.

Vandaag, woensdag, heb ik nog eens meegetraind met de brokkenlopers. Dit was echt al heel lang geleden. Op het programma staan twee mogelijkheden: 5 à 7 x (1.000-360R) ofwel impro-intervallen. Eigenlijk had ik liever langere intervallen (3000m of 5000m) gelopen, maar deel uitmaken van een groep en dan nog volledig individueel lopen is toch ook niet echt de bedoeling.

Vol goede moed begin ik, samen met enkele tempo-gelijken aan mijn eerst 1000m. Na 100m voel ik dat het vrij snel aanvoelt en blijf net achteraan aan het groepje hangen en laat de afstand zelfs nog groeien op het einde. Toch leg ik deze 1000m af in een goede 3’30” met een piekhartslag van 169 hs/min. Bij de 360m uitlopen blijf ik nog in de buurt, maar weet dan al dat ik de tweede versnelling het iets rustiger zal doen. De afstand met de anderen groeit steeds verder uit vanaf het begin, maar toch loop ik deze 1000m in 3’40” (max hartslag:17 hs/min. Dit is misschien net iets te traag, maar op deze manier hoop ik toch om het 6x vol te houden.

Vanaf de derde versnelling volg ik niemand meer en loop zo volledig op mijn limiet. Tijdens het lopen blijf ik mij afvragen of ik dit 5, 6 of 7 keer ga lopen. Het is nog maar de derde ronde. Dit keer heb ik wel mijn horloge gestart en gestopt bij het begin en einde van het stuk van 1000m. De tijd bedraagt 3’42” met opnieuw een iets hogere hartslag, tot 174 hs/min. De benen beginnen nu al te verzuren en zwaar aan te voelen. De kuitspieren blijven mijn zorgenkindjes en hier voel ik de vermoeidheid dan ook als eerste.

Bij de vierde ronde zit de routine er toch al goed in en ondanks de wind en de warmte loop ik vol goede moed een nieuwe 1000m. Dit keer haal ik zelfs de 176 hs/min om de 1000m af te leggen in 3’35”. Het iets snellere groepje is intussen ook uit elkaar gevallen en op sommigen maak ik zelfs wat achterstand goed. De vijfde verloopt quasi analoog, in 3’36” maar met opnieuw een hogere max hartslag van 178 hs/min!

Intussen heb ik opnieuw een “doel” voor ogen en probeer de achterstand nog wat kleiner te maken en begin aan de eerste optionele ronde. De benen worden steeds zwaarder en de kuiten laten zich net iets meer voelen. Toch opnieuw 1000m gelopen in 3’40”. Mijn “doel” valt dan weg, want hij houdt het op zes stuks en ik ga er toch nog een zevende aan toevoegen. De laatste wordt natuurlijk de zwaarste, maar toch niet de traagste: 3’36”. Hiervoor heb ik mijn motor wel moeten opdrijven tot aan 179 hs/min.

Ondanks het vrij warme weer en de afwijking van mijn oorspronkelijk plan, kijk ik tevreden terug op deze intervaltraining. Met deze training van 15km erbij kom ik deze maand aan een totaal aantal gelopen kilometers van 351km.

Maandoverzicht: