Halve marathon van Lier

Op zaterdag 25 maart organiseert AC Lyra, de de finale van het 15° Natuurloopcriterium -Memorial Jef Breugelmans. Na de afgelasting van de vorige natuurloop door sneeuwval kreeg ik de mogelijkheid om mijn inschrijving gemakkelijk over te boeken naar deze wedstrijd. Op het programma staan meerdere wedstrijden maar, zoals steeds, kies ik voor de langste afstand en dat is dit keer een halve marathon. Twee weken voor mijn marathon (Rome, 8 april) komt deze halve marathon ideaal als laatste test. Volgens de meeste schema mag je enkel nog lopen aan je marathon-tempo, maar mezelf kennende weet ik dat ik er een wedstrijd van maak en me niet ga inhouden om aan het verwachte marathontempo te lopen. Tenminste, als ik mijn gehoopte snelheid al zo lang kan aanhouden!!

Ruim op tijd ben ik al ter plaatse, zodat ik me rustig kan voorbereiden (nummer afhalen en opsteken, nog wat drinken, …). Niet veel later zie ik mijn collega-brokkenloper, Bram, die hier ook zijn beste zelve wil boven halen. Het weer is ons dit keer al gunstig gezind. Het is echt mooi zonnig weer, met af en toe een sluierwolk en een aangename temperatuur. Ik kan zelfs lopen met korte short en singlet!

Een half uur voor de eigenlijke start begin ik toch wel aan mijn opwarming. Door het extra rustige wachten is het alsof ik uit een winterslaap kom en voelen de benen echt wel zwaar aan. Afgelopen vrijdag heb ik nog een vrij zware interval-training (4k – 2x2k – 2x1k) afgewerkt en ik vrees dat ik nog niet volledig gerecupereerd ben.

Na een gezellig babbeltje met enkele lokale lopers, hoor ik opeens:”Nog twee minuten!” en ga ik toch mijn plaats innemen in het startvak. Niet veel later zijn we weg. Starten is nooit mijn sterkste element en ook hier is het wat wringen om het juiste tempo te kunnen lopen zonder andere lopers te raken. Na één kilometer wil ik kijken welke tijd ik erover gedaan heb, maar besef dan pas dat de ‘autolap’ functie uit staat. Deze had ik afgezet voor de intervaltraining en vergeten om opnieuw aan te zetten. Zelfs tijdens de opwarming heb ik dit niet gemerkt. Tijdens een training zou ik dit vlug aanzetten, maar vandaag wil ik me volledig concentreren op de wedstrijd.

De kopgroep gaat iets te snel en ik blijf op mijn gevoel lopen en check regelmatig mijn hartslag. Deze zou toch wel onder de 165 hs/min moeten blijven en daarom moet ik iets vertragen. Na twee kilometer zie ik mijn chrono maar net boven de 7 min staan en ga ervan uit dat ik te snel vertrokken ben. De kopgroep is intussen al een eindje voor me, maar ik heb nog net kunnen tellen dat er een tiental lopers voor me zijn en dat ik dus op een elfde plaats loop. Deze plaats houden zou al heel mooi zijn. Vlak achter me hoor en voel ik nog lopers en dan begint de concurrentie te spelen. Moet ik toelaten dat ze uit de wind lopen? Ga ik vertragen zodat ik achter iemand kan lopen of versnel ik om ervan eg te lopen?

Bij verschillende haarspeldbochten is er telkens een loper die de bocht vroeger afsnijdt en daardoor telkens voor me uitkomt. Ook al loop ik enkel voor mezelf, toch werkt dit storend. Ondanks ik op die manier iemand opnieuw voor me heb en me zelf uit  de wind kan zetten, heb ik de indruk dat hij opzettelijk vertraagd om me niet langer te laten profiteren. Bij een zoveelste keer hetzelfde manoeuvre neem ik toch iets sneller over zodat ook hij niet te lang achter mij kan hangen. Vooral de manier waarop hij me telkens inhaalt, blijft me storen. Op het 5km-punt kijk ik naar mijn horloge en zie daar ook exact 5k staan. De kilometeraanduiding én de horloge komen perfect overeen: een eerste pluim voor de organisatie. De chrono duidt amper 18’30” aan! Dit is veruit mijn snelste 5k. Hopelijk ben ik niet te voortvarend van start gegaan.

Na een derde wedstrijd komen er drie dergelijke bochten achter elkaar, inclusief enkele stevige hellingen om de brug over te lopen. Hierna heb ik er geen last meer van en loop ik ook veel rustiger en met ogen vooruit. Voor mij zie ik de eerste loper die uit de kopgroep heeft  moet lossen; als deze groep überhaupt nog bestaat. Na het inhalen, tel ik mezelf op een tiende plaats en dat geeft toch wel een goed gevoel: een toptien plaats zit erin. Ik blijf regelmatig mijn horloge checken en de hartslag blijft stabiel, maar wat scheelt er met de snelheid? Deze duidt steeds een tempo aan rond de 3’45″/km en dit is toch veel te snel?? Het gevoel zegt nochtans dat ik niet overdrijf en het goed gevoel neemt het volledig over. Dit is genieten in de puurste vorm.

Het tempo constant houden blijft de boodschap. Fysisch blijft het mogelijk; de focus ligt nu op de concentratie. Quasi de volledige wedstrijd speelt zich langs het water en zorgt voor niet te veel afwisseling. Doordat ik mijn tempo goed kan vasthouden en sommige voor mij iets minder, krijg ik vaak een andere loper in het vizier. Ondanks de andere afstanden, zijn er weinig lopers van de andere afstanden in te halen. Op deze manier kan ik toch enkele lopers inhalen. Bij de laatste herbevoorrading haal ik nog een loper in en hang hiermee op de zevende plaats. Toch komt hij iets later opnieuw voorbij en hij heeft duidelijk nog overschot. Toch kan ik bij hem blijven en kan er zelfs een korte babbel af.

Op die manier komen we samen aan op de piste en deze laatste 400m probeer ik nog wat te versnellen. Is het uit sympathie of zou hij echt niet sneller kunnen, maar ik loop toch wel van hem weg en kom zo toch alleen op de finishfoto te staan. Een zevende plaats, maar vooral een eindtijd van ongeveer 1u18′ doet me glunderen! Mijn vorige besttijd ligt in de buurt van de 1u25′, waardoor ik deze verbeter met meer dan 6 min! Ben ik dan echt zoveel verbeterd?

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat alles wel mee zat. Ik ben op twee weken voor een marathon en ben dus in de ideale periode met veel trainingskilometers. Bovendien zaten de weersomstandigheden echt wel goed. Ondanks meerdere echt te scherpe haarspeldbochten waren er veel lange rechte stukken. Met uitzondering van de brug waar we langs alle kanten op moeten, is het vrij vlak. Toch denk ik dat ik het meeste verschil gemaakt heb met de schoenen. Dit is mijn eerste wedstrijd met de Nike Vaporfly 4% en het is bij deze bewezen dat je hiermee sneller loopt. Hoeveel voordeel ze opleveren zal ook ik je niet kunnen zeggen, maar ze doen je echt wel sneller lopen. Anderzijds zijn ze echt gemaakt voor elitelopers en voor lopers met een voorvoetlanding. In mijn geval is het duidelijk dat mijn hiel ook nog te veel de grond raakt.

        

 

Een woordje van dank is zeker op zijn plaats aan alle medewerkers voor en achter de schermen, die zorgden voor een zo goed als PERFECTE organisatie, zowel de inschrijving, het parcours, de kilometeraanduiding, de bevoorrading, de speaker, … maakte van deze wedstrijd een groot plezier.

Uitslag: 21km

Reportage van rtv:

(260 keer bezocht, waarvan 1 vandaag)

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.