Van primeurs gesproken: mijn allereerste veldloop wordt de eerste veldloop van DCLA in de recente geschiedenis.
Vanuit de club verwachten ze natuurlijk een grote opkomst van eigen atleten. Vooral de jeugd krijgt de uitdaging om met meer dan 100 atleetjes aan de start te verschijnen. Wij zijn alvast van de partij al zal het maar met één deelnemer zijn, Tobi. Tibo ligt namelijk in het gips en is weliswaar aanwezig, maar dan enkel als toeschouwer.
Tobi loopt er al enkele dagen heel zenuwachtig bij. Hij droomt van een podiumplaats, ook al is hij daar vorig jaar, in Vlaams-Brabant niet in gelukt. Voor mij telt enkel zijn prestatie. Het hangt dan niet van hem af op welke plaats hij eindigt, als hij maar het beste van zichzelf gegeven heeft. Hij houdt zijn zenuwen amper de baas en dit uit zich in wat hij mag/moet/kan eten tot met welke lengte van spikes er gelopen wordt. Ruim op tijd zijn we aan de DCLA tent en kan hij samen met de clubgenoten aan de gezamenlijke opwarming beginnen.
De wedstrijd zelf verloopt zoals het hoort. Hij vertrekt niet té snel, ongeveer als achtste en halfweg passeert hij me als vierde. Nu is het kwestie van focussen en volhouden. Aan het keerpunt, na drie kwart wedstrijd kan hij zijn voorligger inhalen en heeft zo een podium-plaats op zak. Gelukkig kan hij dit volhouden tot aan de eindmeet. Daar worden de drie eersten als echt VIP’s begeleid naar het podium, waar ze eerst nog een flesje water krijgen vooraleer de verdiende medaille overhandigd wordt door de voorzitter van DCLA.
Een goede twee uur na de start van de miniemen staat de start van de masters geprogrammeerd. Na lange twijfel besluit ik toch maar mee te lopen. Ik heb geen enkel excuus meer om niet mee te lopen. Gisteren, daags voor de wedstrijd, ben ik nog mijn spikes (schoenen) gaan kopen bij Running Center in Leuven. Na een deskundige uitleg en verschillende schoenen gepast te hebben, kies ik voor deze: Saucony Kilkenny.
Met enkele brokkenlopers willen we deze DCLA-veldloop niet
missen. Jeroen had er zelfs al een marathon opzitten en kwam zo goed als rechtstreeks naar de veldloop. Ieder warmt op zijn manier op maar toch allemaal minstens een keer het parcours verkennend. Na mijn verkenningsrondje twijfel ik zelfs of ik wel met de nieuwe spikes ga lopen. Ondanks de regen van afgelopen nacht ligt het parcours er droog bij. Zou ik niet beter lopen in mijn trailschoenen?
Uiteindelijk laat ik mij door de ‘specialisten’ overhalen om toch met spikes te lopen. En waarom niet? Ik ben ze speciaal voor vandaag gaan kopen en moet er toch ooit eens mee lopen. Vooraleer te starten loop ik nog wat kleine rondjes over het gras en voel dat de spikes perfect aanvoelen. Het zijn natuurlijk geen dikke dempende schoenen, maar het gevoel is aangenaam. Hiermee moet het zeker lukken.
Als Master van net geen 50 jaar start ik samen met de masters van 35-50 jaar én de juniors (17-18 jaar). 
Mijn doel is een goede race lopen, zonder te vallen en zonder echt stil te vallen. De start is al een moeilijkheid op zich. Met de eerste starten is geen goed idee, maar helemaal achteraan starten nog minder. Het wordt dus proberen door te lopen, zonder ingesloten te zitten. Dit lukt aardig ook al moet de eerste kleine ronde enkele keren inhouden vooraleer te kunnen inhalen. Op sommige plaatsen is de doorgang niet geschikt om te passeren.
Van een plaats of rangschikking is het helemaal gissen. 
Geen enkel idee heb ik op welke plaats ik ergens hang. Gelukkig, hiervoor dan toch, is er een keerpunt en kan ik zien waar de snellere masters ergens lopen. Davy loopt nog steeds niet té ver voor me uit en dus ben ik zeker dat ik ook goed in het ritme zit.
De kilometertijden blijven onder de 4 minuten en hiermee ben ik echt tevreden. Bovendien kan ik nog steeds af en toe iemand inhalen en dat geeft me vertrouwen en de moed om niet te verzwakken.
Uiteindelijk kom ik een dikke halve minuut na Davy aan en maar net achter Tom (van DCLA Halen) en ben dus toch tevreden van mijn eerste veldloop. Op de uitslag is het nog wat wachten, maar met een 12de plaats van de 34 masters ben ik zeker niet ontevreden. 
Bovendien moet ik de specialisten gelijk geven: een veldloop doe je best met spikes. Je hebt veel meer grip, vooral in de (scherpe) bochten en op afdalingen en hellingen.
Na de wedstrijd word ik onmiddellijk opgevangen door mijn trouwste supporter. Na wat uithijgen, kunnen de tactische nabesprekingen beginnen met de collega’s.
