Kilometers, kilometers, …

Als voorbereiding op een marathon is er maar één type training heel belangrijk en dat zijn veel (trage) kilometers doen.

Na de echt lange en trage duurloop van afgelopen donderdag is het vandaag opnieuw tijd voor een duurloop. Als afwisseling, ook omdat ik van thuis vertrek, loop ik een heel ander parcours en steek ik er dit keer iets meer tempo in. Onder begeleiding van mijn zoon (met de fiets) en onder een mooi lentezonnetje, vertrekken we iets na de middag voor onze training. De eerste kilometer gebruik ik als snelle opwarming en daarna probeer ik het tempo er in te houden, zonder de hartslag te hoog te laten oplopen.

Richting Pellenberg lopen zonder hellingen is natuurlijk onmogelijk en het is op de hellingen dat ik niet op de hartslag let en het tempo ook niet wil laten zakken. Hierdoor gaat de hartslag effectief de hoogte in. De afdalingen moeten dan zorgen voor een dalende hartslag. Te veel zakken doet deze niet, want het hogere tempo heeft toch wel veel energie nodig. Zo lang de hartslag maar vlug genoeg daalt naar het nieuwe, vereiste niveau.

Parcours Pellenberg - Kessel-Lo

Op Km 5, net na een zware helling, ben ik mijn ‘begeleider kwijt. Hij wou de helling twee keer oprijden. Een helling is met de fiets ook een helling en vrij moeilijk op te rijden. Bovendien wou hij een binnen-weg nemen door een veld, maar ook dat viel tegen. Het duurde effectief enkele minuten eer hij opnieuw in mijn buurt was. De wegen in en rond Pellenberg blijven zorgen voor voldoende reliëf. Bij een tempoloop zorgen deze voor de nodige afwisseling. De afdalingen worden dan weer gebruikt om vlot, lees met snellere cadans, te lopen.

Na bijna 12K zijn we in de buurt van de finish, maar alles gaat prima en besluit om de tempoloop iets langer te maken. We vervolgen onze weg en houden de snelheid op voldoende hoog peil. Bijna thuis zorgen we ervoor dat de afgelegde afstand net boven de 20K uitkomt en met een klein lusje rond Sliepersveld, lukt dat net. Met 1u26min op 20K ben ik best tevreden.

        

En nog eens, veel rustige kilometers

Afgelopen dinsdag liep ik een stuk traag en een stuk iets sneller; vandaag staan er enkel langzame kilometers op het programma, maar dan wel vele en saaie, langs de vaart.

Na een dagje rust mag er vandaag gewerkt worden aan basis-uithouding en vetverbranding. Het is de bedoeling om de snelheid en de hartslag laag te houden, maar dit wel iets langer vol te houden zonder in het rood te gaan. Voor het vertrek probeer ik zoveel mogelijk vocht op te nemen. Naast water drink ik nog isotone drank.

Iets over 11u begin ik aan mijn langere duurloop langs de vaart. het doel is eenvoudig: LSD. Ik moet dus echt lang en traag lopen. Dat laatste is nog steeds mijn probleem. Tijdens dergelijke trainingen loop ik steeds te snel, waardoor het vaak zijn doel voorbij schiet. De bedoeling van dergelijke trage lopen is uithouding en vetverbranding, zonder te belastend te zijn. Te snel lopen is niet alleen belastend voor spieren en gewrichten; het zorgt er ook voor dat er niet alleen op vetverbranding gelopen wordt, maar dat er ook suikers verbruikt worden en als die op zijn dat er aan spierafbraak begonnen wordt.

Bij gebrek aan een lactaattest heb ik geen idee waar mijn omslagpunt ligt, maar een LSD loop je sowieso met een lage hartslag. Om echt goed te zijn zou deze zelfs onder de 130 hs/min moeten liggen. Vraag me niet waarom, maar als ik alleen loop, lukt me dit niet. Het kan toch niet moeilijk zijn om iets trager te lopen. Tijdens deze poging ligt mijn hartslag rond de 135 hs/min. Dit is zeker niet al te hoog, maar om door het leven te willen gaan als duursporter is dit nog steeds veel te hoog. De snelheid ligt hiermee net boven de 12 km/u. Deze cijfers zijn al beter dan enkele maanden geleden. toen zat ik rond de 140 hs/min bij deze snelheid. Maar LSD’s moeten Slower!

Vaak zeg ik dat ik loop naar kampenhout-Sas, maar ligt mijn eigenlijk keerpunt toch wel iets vroeger. Vandaag loop ik effectief tot aan dit sas, ter hoogte van de Mechelsesteenweg, of beter gezegd Leuvensesteenweg. Na 15,7K keer ik 180° om en kan beginnen aan mijn tweede helft van deze duurloop. Tot nu toe ging alles perfect. Hopelijk is de wind braaf vandaag en kan ik zonder problemen terug naar Leuven lopen. Ligt het aan de wind of aan de snelheid, maar de hartslag komt meer en meer rond de 140 hs/min te liggen. De snelheid blijft nochtans vrij constant.

Voorbij de 25K ligt de hartslag zo goed als permanent boven de 140 hs/min. Ik vrees dat het gebrek aan vochtinname hier de boosdoener is. Ook al is de luchtvochtigheid vrij hoog en de snelheid normaal, verlies ik meer zweet dan gehoopt. Ik heb geen drinken meegenomen en moet het dus doen met de extra vochtinname van vóór het vertrek. Intussen zijn we al twee uur aan het lopen en heeft mijn lichaam echt wel dorst gekregen. In plaats van te vertragen, houd ik de snelheid net iets hoger. De laatste kilometers, met de stijgende hoogtemeters richting Leuven Centrum en verder de Naamsestraat omhoog, ga ik zelfs nog wat versnellen.

Dit zou zo wat mijn langste training moeten worden. Met iets meer dan 2,5 uur is dit alvast een lange training geworden. De marathon mag er stilaan aankomen. De grote test volgt nog volgende week zondag op de VijverRun33 in Zolder.

        

Afscheid Rik met bubbels

Na een dagje rust, staan er vandaag een training in twee delen op het programma. We beginnen met een afscheidsloopje van Rik. Aansluitend loop ik alleen nog wat extra kilometers.

Zoals de meeste wordt een lange loopbaan gevolgd door een (hopelijk lange) periode verdiende rust. Op het werk is er iemand die zijn loopbaan stilaan afsluit. Gedurende zijn volledige loopbaan heeft hij meerdere keren per week (en weekend) gelopen. Mede dankzij hem ben ik drie jaar geleden begonnen met mijn eerste stappen in Heverleebos. Net voor hij alles inpakt, willen we met enkele lopende collega’s nog eens zijn rondje lopen. Bij aankomst wacht een fles bubbels.

Met zijn vijven lopen we steeds rond hem. Natuurlijk wordt er ook over het werk gepraat. Toch blijft hij in het middelpunt van de belangstelling staan, al was het maar dat we allemaal op zijn tempo lopen. Meestal doet hij er alles aan opdat de snellere lopers verder vooruit lopen; vandaag geeft hij toe en tolereert ons gezelschap.

        

Na de gezellige borrel aan de bosrand, is het opnieuw tijd voor de verdere training. In Heverleebos hebben we twee veelgebruikte omlopen. Na de kortere (7,5K) die we net samen gelopen hebben, ga ik nu voor de iets langere (10,7K) en ook iets sneller. Het eerste rondje is dan ook een mooie opwarming voor deze tweede loop.

Zonder echt te weten hoever ik nog ga lopen, houd ik het tempo nog binnen de perken. Het wordt wel een extensieve duurloop met een hartslag net onder de 150 hs/min. Op de hellingen verandert het extensieve naar het intensieve.

Uiteindelijk maak ik er toch nog een loopje van 16K van. Dit brengt het trainingstotaal op 23,5 km.

        

 

 

Citytrip Londen, dus lopen in Hyde park (deel 2)

Mooie liedjes duren niet lang en vandaag is het al de laatste dag van onze city-trip naar Londen. Toch nog eerst een nuchtere ochtendloop door Hyde park alvorens de koffers terug in te pakken.

Op deze zondagmorgen sta ik weer vroeger op dan mijn kamer-genoten en vertrek in stilte voor een nuchtere duurloop. Het is dit keer een druilige ochtend, gevolgd door gietende regen. Wat kan er nu typischer zijn dan lopen in Hyde Park door de gietende regen?

Dit keer gebruik ik mijn oriëntatievermogen om zonder begeleiding van mijn horloge naar Hyde Park te lopen. Ook dit keer loop ik via de noordrand tot aan de oostrand. Daarna volg ik de vijver (The Serpentine) die centraal in Hyde Park ligt. Zonder het zelf goed te beseffen blijf ik deze volgen, ook al was ik helemaal te noorden. Door de hevige regenval had ik geen besef meer wat noord en zuid was en dit keer liep ik dus al opnieuw oostwaarts, terwijl ik nog steeds ervan uitging dat ik westwaarts liep. Gelukkig was ik in het oosten al geweest en herkende ik dat ik nu opnieuw op het verste punt aangekomen was.

Er zat dus niets anders op dan opnieuw in de goede richting verder te lopen. Als ik voor de derde keer (op één dag) de noordrand van de vijver passeer, kies ik voor een route naar het centrum van Kensington Gardens om het standbeeld van de fysicus Watts te bekijken. Na 13,5K ben ik terug aan de zuidwest-corner om verder richting hotel te lopen. Ik vind dat ik vandaag nog wat extra kilometers kan gebruiken en loop dan eens op en af The Board Walk. Door wind, regen en vooral door het hoogteverschil wordt dit nog een pittig gedeelte van de nochtans semi-rustige, maar natte, duurloop.

Na iets meer dan 15K verlaat ik dan Hyde Park richting hotel. Helemaal doorweekt van regen en zweet bereik ik de hotelkamer en is het ook voor de andere tijd om zich klaar te maken voor een laatste dagje Londen.

        

Citytrip Londen, dus lopen in Hyde park

Het is krokusverlof en we gaan er met de kids eens even tussenuit. London, here we come!

Na vele jaren erover te spreken, is de reis naar Londen eindelijk geboekt en zijn de valiezen gemaakt. De loopschoenen zitten er natuurlijk ook in. We gaan maar enkele dagen, maar ik hoop toch om minstens één keer de loopschoenen aan te trekken en te gaan lopen in Hyde Park.

De eerste ochtend in Londen zet ik mijn wekker iets vroeger en op nuchter maag vertrek ik in alle stilte uit de hotelkamer. De avond voordien had ik een weg geprogrammeerd om toch niet verkeerd te lopen. Een parcours op de horloge bestaat enkel uit lijnen zonder richting. Te veel lijnen die mekaar kruisen of in elkaars buurt liggen, zorgen alleen maar voor verwarring.

Ik loop in ieder geval via het kleine Holland Park en Notting Hill (Gate) naar het wereldberoemde Hyde park. In Hyde park probeer ik zoveel mogelijk te zien en loop dan ook tot aan de oostelijke kant, aan park Lane. Bij het terugkeren valt pas op hoe dit park is aangepast voor lopers. Je vindt er zowel asfaltwegen als onverharde wegen, exclusief voor lopers. Fietsen zijn echt niet toegelaten. Het valt me achteraf pas echt op hoe populair het lopen hier is via Strava Flybys en door het aantal segmenten dat hier dagelijks gelopen wordt. Indrukwekkend!

Na 11K kom ik terug aan de zuidwest hoek en kan dan teruglopen richting hotel. De private road tussen Kensington Palace en Palace Green wil ik toch nog zien en ik loop hierlangs. Via de volgende laan keer ik dan terug naar het zuiden om langs de grote weg (Kensigton High Street en Hammersmidt Road) opnieuw het hotel op te zoeken.

Voor 9u, maar toch met 15K op de teller, kom ik terug op de kamer en kan me samen met de rest klaarmaken voor het ontbijt. Ondanks de stramme spieren heeft het me toch deugd gedaan om hier ’s morgens te kunnen lopen.

        

Individuele intervaltraining: 3 x 3000m

We zijn weer een nieuwe maand en nu komt de marathon wel heel dichtbij.

De afgelopen maand februari heb ik toch alweer 340km afgelegd, wat neerkomt op meer dan 12km per dag. Overtraining, overbelasting en ziekte hangen als een donderwolk boven me. Ik moet dus voorzichtig blijven. Na elke lange of intensieve training neem ik een dag rust. Maandag deed ik een langere duurloop en vandaag, woensdag, is het tijd voor het snellere werk. Na een warming up, lopen naar provinciaal domein, probeer ik drie keer 3000m af te leggen aan een tempo van 3’45” min/km.

Tijdens het traject naar het provinciaal domein is het al duidelijk dat de wind de grote spelbreker gaat zijn. Excuses zijn inderdaad snel gevonden. Anderzijds is het rondje van de grote vijver niet zo ideaal als een looppiste. Toch probeer ik er een goede training van te maken. De GPS heeft me een beetje bedrogen, waardoor zijn kilometer iets langer was dan de reële. De grafiek van de hartslag toont wel duidelijk waar ik snel en minder snel gelopen heb.

Ik heb misschien de gehoopte snelheid niet gehaald. Ik zat toch heel kort in de buurt en heb uiteindelijk wel mijn doel bereikt, zijnde 3 x 3000m.