Vandaag mochten we een nieuwe collega op het werk verwelkomen. Hierdoor kon ik pas iets later aan mijn looptochtje beginnen en waren de andere loopcollega’s al vertrokken.
Na de aperitief ruil ik mijn uniform voor loopkledij en begin aan mijn bijna-dagelijks looprondje. Het weer is prima, vrij warm zelfs. De eerste kilometer gebruik ik dan ook om rustig op te warmen. Na de tunnel onder de Leuvense ring loop ik al vrij vlot. De hartslag ligt dan ook al snel boven de 150 hs/min.
Het is misschien raar, maar het lijkt me een saaie training te worden. Ik houd de snelheid dan ook maar iets hoger dan anders om er snel vanaf te zijn. Op de meeste stukken ligt mijn snelheid net boven de 13 km/u.
In de buurt van het IMEC-gebouw waar het wat klimmen is, versnel ik nog extra. Met 14 km/u komt mijn hartslag dan ook net boven de 160 hs/min te liggen. Vanaf hier houd ik de snelheid vrij hoog en zakt mijn hartslag ook niet meer, integendeel. In de laatste, zwaarste kilometer blijf ik alles geven, zodat ik met een hoge hartslag de Karmelietenberg oploop. Het stuk Naamsestraat is dan toch echt wel op de limiet.
Met een tijd van 40’39” is dit toch wel een snelle Sequoia-toer geworden. Sinds vorige zomer de tweede snelste zelfs. De snelste was in maart.