Duurloop, Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Opnieuw Heverleebos op een drafje

30 juni 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de tempoloop van afgelopen dinsdag, loop ik vandaag opnieuw op dezelfde manier, maar net iets verder. Door omstandigheden heb ik gisteren, woensdag, niet getraind met de collega’s van DCLA. Na de intensieve loop is een rustdag niet eens slecht, integendeel. Vandaag kies ik ervoor om een iets langere duurloop te doen. In de wetenschap dat op vrijdag ook niet getraind kan worden bij DCLA, mag het vandaag iets meer zijn.

In vergelijking met twee dagen geleden moet het vandaag een langeduurloop worden. Het is toch wel de bedoeling om minstens 20K te lopen. Ik kies ervoor om via dezelfde weg richting Heverlee te lopen en daar richting Vaalbeek en lus te maken. De eerste kilometers verlopen relatief rustig, maar zeker niet traag. Het principe van LSD is dus al om zeep. Na bijna 4K ligt de hartslag al regelmatig boven de 150 hs/min en zal daarna niet meer lager liggen.

Na het saaie stuk via de weg, links en rechts van de spoorweg, draai ik opnieuw het bos in en kan de tocht naar Vaalbeek via de Herendreef beginnen. Er is duidelijk hard gewerkt in het bos. Links en rechts van de dreef zijn uitsparingen gemaakt om het water af te voeren zodat de paden weer beloopbaar zijn. Het is nu opnieuw aangenaam lopen.

Ik houd de intensiteit vrij constant. Op die manier blijft de ademhaling rustig en kan ik tegen andere lopers en fietsers nog op een normale manier iets zeggen. Op het lange stuk richting de ‘Poggio’, langs de Nieuwendreef, wil ik versnellen. In het achterhoofd blijven de Strava-segmenten toch een rol spelen. Zonder echt te weten waar er een segment begint of eindigt, begin ik te versnellen en wil ik dit volhouden tot aan de Poggio. Na de versnelling volgt dan wel onmiddellijk een steile klim. Dat wordt doorbijten.

Klaarblijkelijk op tijd met de versnelling begonnen, want toch een PR gelopen een deel van de Nieuwendreef. Het tweede gedeelte van de steile klim verliep behoorlijk zwaar (gem. hartslag 167 hs/min). Intussen zijn ze 12km ver en moet er nog een heel eind gelopen worden, gelukkig zonder zware hellingen (op eentje na). Het lange rechte stuk (Parnassusdreef) dat volgt, probeer ik opnieuw een evenwicht te vinden tussen voldoende hoge snelheid en rustige ademhaling.

Op de kruising waar ik eigenlijk links moest, twijfel ik even en daardoor loop ik er gewoon voorbij. Dan loop ik maar met een kleine omweg terug op het juiste pad. Met een hartslag rond de 156 hs/min blijf ik verder richting Leuven lopen. De afdalingen dienen dit keer niet om de hartslag te doen zakken, maar eerder om de snelheid opnieuw wat op te drijven. De laatste kilometers worden hierdoor toch vrij lastig, maar steeds met een hartslag onder de 160 hs/min.

De laatste helling zorgt voor de ultieme stijging van de hartslag en deze komt hierdoor tot boven de 170 hs/min. Niet echt uitlopen te noemen. Toch vind ik het een mooie training: 20K met een gemiddelde snelheid boven de 13 km/u en een gemiddelde hartslag van 155 hs/min.

Lopen, Sport, Tempoloop

Heverleebos op een drafje

28 juni 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de ziekte van vorige week, probeer ik het deze week iets rustiger te doen. Na een echt rustdagje doorgebracht te hebben in een saunacomplex, wordt er op dinsdag toch opnieuw gelopen. Hopelijk heb ik het verlies van vocht voldoende gecompenseerd en heb ik er vandaag geen last van.

Spijtig genoeg alleen begin ik aan mijn middagloopje tijdens de lunchpauze. Reeds van bij de aanvang gaat het vrij vlot en toch probeer ik niet te snel van start te gaan. Ik blijf verder vlot lopen, maar let toch op mijn ademhaling en zorg dat deze heel rustig blijft. Bij gebrek aan hartslagmeting is mijn gevoel en mijn ademhaling de enige rem.

Eénmaal voorbij de Celestijnenlaan gaat de snelheid toch iets meer de hoogte in. Op het Dijlepad blijf ik ruimschoots onder 4’30” min/km. Dit is eigenlijk iets meer dan vlot. Zolang de ademhaling langzaam blijft en het gevoel zegt dat ik het kan blijven volhouden, blijf ik deze snelheid verder lopen. Vanaf hier is duidelijk dat dit een eerder intensieve training wordt en veel minder een rustig duurloopje.

Zonder te willen overdrijven kies ik toch om via Heverleebos te lopen en niet rechts te draaien ter hoogte van de Sequoia’s. Het zullen dus 12km worden. Het blijft steeds vrij goed gaan en daarom blijf ik ook lopen boven de 13km/u. Het wordt wel hoe langer, hoe intensiever en ook hoe sneller. Zonder te meten, voel ik toch dat mijn hartslag steeds hoger ligt. Het zal dus schipperen worden tussen een hogere snelheid en hartslag onder een controle houden.

Na een kleine hindernis op de fietspaden aan het sportkot, drijf ik de snelheid toch opnieuw op. Als ik de laatste kilometers snel genoeg loop, kom ik waarschijnlijk aan een gemiddelde onder de 4’30” min/km. Dit zou zeer mooi zijn. Op de Karmelietenberg en Naamsestraat ga ik toch wel tot het uiterste (of toch bijna). Met een gemiddelde van 4’29” min/km of 13,4 km/u kijk ik toch tevreden terug op deze training.

Lopen, Sport, Training

Verkenning SMS-loop

26 juni 2016 Werner Een reactie plaatsen

Deze week nog maar één keer gelopen en gelukkig kan ik het aantal loopjes verdubbelen op zondag. Om 11u wordt er door de organisatoren van de SMS-Loop in Lubbeek een verkenningsloop georganiseerd. Met een kleine aanpassing aan de persoonlijke agenda lukt het het om hieraan deel te nemen.

Iets voor elf uur kom ik aan op de afgesproken plaats, maar zie nog niet veel beweging. Niet veel later komt er iemand aan in loopkledij en dat blijkt iemand van de organisatie te zijn. Na nog enkele extra minuten wachten blijf ik de ENIGE te zijn die het parcours wenst te verkennen op dit aangekondigde moment.

We vertrekken met zijn tweeën. Na enkele honderden meter krijgen we al een eerste helling te verwerken. Heel zwaar is deze misschien niet, maar een wedstrijd starten met een helling kan wel eens verkeerd uitpakken. Goed opwarmen is bij deze wel een vereiste. Na een kort vlak stuk lopen we terug naar beneden op een onverharde en weggespoelde weg. Hier is het echt goed uitkijken om de voeten niet om te slagen.

Na de gevaarlijke afdaling steken we de weg terug over en lopen nu opnieuw vals plat omhoog. Aan dit tempo lukt dit goed, maar ik vrees hier volgende week wel op mijn tanden te moeten bijten. Tot ik zie wat hierna komt!! Opnieuw moeten we een steile weg omhoog lopen. Gelukkig lopen we niet helemaal tot op de top, want opeens moeten we rechts het veld in. Het veldweggetje staat helemaal onder water en dus gaan we maar iets hoger lopen, door het veld, richting kalvariebos. Hier komt een nog veel steiler stuk. Echt oplopen gaat zelfs niet. Dit is kruipen. Benieuwd hoe dat volgende week gaat aflopen.

Vanuit dit bosje lopen we opnieuw naar beneden tot aan het ronde punt. Vanaf hier gaat het opnieuw omhoog richting centrum en zo lopen langs een klein weggetje opnieuw richting politiekantoor en richting aankomst. Van een pittig parcours gesproken!!.

Gezien ik nog tijd heb en sowieso van plan was om een duurloop te doen, start ik na afscheid nemen, opnieuw aan een rondje SMS-Loop. Het zijn trouwens volgende week ook twee ronden. In principe zou ik dezelfde ronde moeten lopen, maar ik slaag er toch in om af en toe nog verkeerd te lopen en maak mijn tweede rond nog iets langer. Desalniettemin loop ik deze tweede ronde iets sneller dan de eerste ronde.

Uiteindelijk loop ik bijna 16 km en heb er dus toch een mooie training van gemaakt. Deze verkenning zorgt er wel voor dat ik nu besef hoe zwaar het volgende zondag zal worden. Afzien zal ik zeker.

Duurloop, Lopen, Sport

Ziek, ziek, ziek

24 juni 2016 Werner 1 reactie

De afgelopen week verliep zeer goed: vijf keer gelopen en 70km op de weekteller en ’s maandags uitgeteld. Op zondag liep ik nog 25K en heb de dag afgesloten met een uitgebreide pastamaaltijd, volkoren pasta en speltpasta. Daar mag het toch niet aan gelegen hebben?

In ieder geval ben ik volledig uitgeteld op maandag. Zelfs op dinsdag heb ik niets kunnen doen. De twee dagen heb ik alleen maar geslapen. Pas vanaf woensdag ging het iets beter, maar was ik nog steeds niet in staat om rond te lopen. Het is een derde dag gekluisterd in de zetel. Op donderdag ben ik hersteld, maar laat ik het lopen toch nog achterwege.

Het zal tot vrijdagavond duren eer ik opnieuw de loopschoenen aantrek. Is dit te vroeg? Ik ga ervan uit dat je gevoel je niet in de steek laat. Als je het idee hebt dat je het kunt, zal het wel goed zijn. Omdat het vrijdagavond is, kies ik er toch voor om de duurloop van DCLA mee te lopen. Het is niet de bedoeling om voluit te gaan. Toch wil ik niet alleen lopen en kies voor de loopgroep van Miel. Na een rustig begin, komt deze groep toch aan een gemiddeld tempo in de buurt van de 5′ min/km.

Met een beetje schrik of ik het wel zal volhouden, start ik met de groep. Met velen zijn we niet. Ik blijf gedeisd achteraan lopen en voel dat het toch zonder problemen gaat. Ik heb geen hartslagmeter aan, maar de ademhaling verloopt heel rustig. De eerste helling krijgen we al te verwerken na iets meer dan 2,5km en ook hier heb ik geen enkel probleem. Ik voel dat de ziekte uit het lichaam is.

Tijdens de tweede helft wordt er af en toe wat sneller gelopen en telkens kan ik vlot mee. De hellingen blijf ik plezant vinden. Ik ben terug de ‘oude’ en hoop om dit weekend opnieuw een iets langere duurloop te kunnen doen.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Weekend, dus lange duurloop

19 juni 2016 Werner Een reactie plaatsen

Ondanks de al vrij drukke week mét een overdosis stress, maak ik tijd vrij voor een zondagse langere duurloop. Een ochtendmens ben ik nooit geweest en word ik waarschijnlijk niet meer, waardoor er pas in de namiddag gelopen wordt. Er staat een familiebezoek gepland en van die gelegenheid wil ik nu juist gebruik maken. Ik vertrek, al lopend, twee uur vroeger dan de rest van de familie en kom dan ongeveer gelijk aan.

Dit scenario houdt wel in dat ik van punt A naar punt B loop en niet in een lus. Er bestaat dus een risico van veel meer stijgen dan dalen of van enkel wind op kop. Dat eerste weet je op voorhand en als je de weg al éénmaal gelopen hebt, weet je dat voor altijd. Het tweede daarentegen kan telkens anders zijn. Vandaag is een dag waar de wind uit de verkeerde richting komt, waardoor ik dus de volledige afstand tegen de wind in zal moeten lopen. Ik bekijk het positief: tegenwind zorgt voor meer afkoeling dan rugwind. Het is bovendien vrij warm en zwoel en elk zuchtje wind kan dus voor verkoeling zorgen.

De af te leggen afstand bestaat uit twee grote stukken. Het eerste deel verloopt via de weg van thuis naar Werchter. De eerste kilometers zijn heuvelachtig (Charteuzen- en Meesberg) en goed beschut door bomen. Van 3,5 tot 10,5 km is het steeds rechtdoor lopen langs een vrij grote weg. Gelukkig zijn op de meeste plaatsen een fietspad voorzien en hoef ik dus enkel beter uit te kijken op de verschillende kruispunten, al dan niet met verkeerslichten. Dit stuk van het traject wordt vrij rustig gelopen aan 5′ min/km met een hartslag die gemakkelijk onder de 140 hs/min blijft.

Het tweede deel van mijn traject ziet er totaal anders uit. Hier loop ik over onverharde weg, langs de noordoever van de Dijle. Deze weg volgt perfect het verloop van de Dijle en kronkelt evenveel. Hierdoor voel je een keer de wind wat meer van links komen en iets later wat meer van rechts. In deze prachtige omgeving kun je niet anders dan te genieten van de mooie omgeving. Ondanks het goede weer, zie je niet al te veel wandelaars. De weg langs de zuidoever is verhard en daar zie je wel meer ‘zondagmensen’, maar dan vooral al fietsend.

Deze eenzame looptocht doet een mens toch wel deugd. Ik loop nog steeds op duurlooptempo en probeer zo de stress van de afgelopen weken van me af te lopen. Ik probeer hierbij niet te veel te versnellen. Stilaan gaat de snelheid en hartslag iets hoger liggen. De laatste kilometers worden hierdoor toch wel wat intensiever, met een hartslag in de buurt van de 150 hs/min. Uiteindelijk kom ik na iets meer dan twee uur aan op mijn bestemming.

Een gemiddelde snelheid van 12,2 km/u en hartslag van 138 hs/min vind ik al zeker niet slecht. Dit is ooit heel anders geweest. De week wordt dan ook afgesloten met meer dan 70km op de teller. Ook dat is ooit heel anders geweest.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

DCLA zomertoer, eindelijk

17 juni 2016 Werner Een reactie plaatsen

Tot voor enkele weken wist ik niet hoe ik een bericht van vrijdag op een originele manier kon beginnen. Het was dan ook elke vrijdag een analoog verloop. Vandaag is dat verloop eveneens analoog, alhoewel, maar het is wel een eeuwigheid (=meerdere weken) geleden. Ondanks de vrij intensieve loop van gisteren, start ik vandaag toch met de DCLA-collega’s. Ik stel me zelfs de vraag niet wat de groep van Jeroen, alias de brokkenlopers, gaat doen en steven recht af op de lopers van de groep van Miel. Het is de bedoeling om er een normale duurloop van te maken en niet opnieuw heel intensief te lopen.

Net voor het eigenlijke vertrekuur (18.15u) zijn we nog niet met een grote groep. Het ziet ernaar uit dat de vakantie al begonnen is. Het weer kan geen spelbreker zijn, ook al heeft het amper een uurtje geleden nog heel hevig geregend. Intussen is het opnieuw opgeklaard en is het ideaal, maar zwoel, loopweer. Zoals steeds wordt er stipt om kwart over zes vertrokken.

Ik blijf achteraan de groep hangen en probeer me heel rustig te houden. Mijn doel van deze duurloop is dan ook om de snelheid van de groep te lopen met een zo laag mogelijke hartslag. De eerste kilometers verlopen aan 11,5 km/u en ook al zou ik het lager willen zien, heeft mijn hart toch een hartslag van 135 hs/min nodig. Dit is zeker geen hoge hartslag voor mij, maar een mogelijke oorzaak voor een iets hogere hartslag kan zijn:
– oververmoeidheid
– warmte
– concentratie

Eénmaal de hellingen eraan komen gaat de snelheid verder omlaag en kan ik mijn hartslag op gelijke tred houden. De conditie zit zeker goed en praatje kan er zeker af. We blijven in de zogezegde zone 1. Boven op de Chartreuzenberg wordt er toch wel wat sneller gelopen en gaat mijn hartslag wel regelmatig boven de 140 hs/min. Verder versnellen heeft niet veel zin, omdat ik er dan opnieuw een tempoloop van maak en alleen moet verder lopen. Ik houd me dus opnieuw wat in en zorg dat we toch minstens met twee samen blijven.

Zodra ik mijn snelheid wat inhoud, zakt mijn hartslag ook vrij snel. Bij een iets hogere snelheid, gaat mijn hartritme ook de hoogte in. De voorlaatste kilometer lopen we vrij vlot en de laatste kilometer houden we opnieuw iets rustiger, zodat extra uitlopen rond de piste, als cooling down, helemaal niet moet. Het was alvast een mooie afsluiter van een werkweek waarin ik toch vier keer op vijf dagen gelopen heb.

Hesy's Blog

Maandelijks archief: juni 2016