Deze middag loop ik alleen. Gisteren regende het pijpenstelen en net dan had ik een rustdag ingepland. Vanmiddag daarentegen, stond er een prachtig zonnetje aan de hemel. Het is vrij fris en er staat een koude bries. Na een goede kledingkeuze kan ik eraan beginnen.
Reeds voor het vetrek stel ik het volgende doel: rustig vertrekken en het gedeelte in het bos mag wat sneller. Ik wil eens testen hoe mijn lichaam een iets hogere snelheid verwerkt, zowel wat betreft hartslag, als spieren, meer in het bijzonder de rechter hamstring.
Na een iets te snelle start, door een afdaling, probeer ik mijn eerste doelstelling te halen, zijnde een rustige aanloop. De volgende kilometers verlopen eigenlijk iets te intensief. Er is vrij veel tegenwind en toch houd ik de snelheid maar net onder de 12km/u met een hartslag van 145-150 hs/min. Dit is mijn rustig gedeelte of zou het moeten geweest zijn.
Het hellend stuk langs de spoorweg is het eerste zwaardere Strava-segment waar ik iets sneller loop met een PR als resultaat. Vanaf hier houd ik de snelheid vrij hoog. Enkel op stukken waar het zoeken is om niet weg te zakken in modder en plassen, zakt de snelheid hieronder. Op de beter beloopbare paden blijft mijn snelheid zelfs continu boven de 13km/u. Dit is nog iets sneller dan mijn verwachte marathontempo. Bij dit tempo bedraagt mijn hartslag 155 hs/min. Dit is iets te hoog om meer dan drie uur vol te houden. Er moet dus nog getraind worden of de snelheid moet lager liggen.
De laatste kilometers laat ik opnieuw de snelheid wat zakken en zorg ervoor dat ik net boven de 21,1 km uitkom. Het is toch wel een zware halve marathon geworden.
