Na de lange duurloop van afgelopen zondag (eergisteren) heb ik gisteren een dagje rust genomen. Het heeft me echt deugd gedaan. Meer zelfs, de pijn in de rechter hamstring was zelden te voelen. Ik besluit hier voorlopig uit dat een rustige duurloop, zonder hellingen en versnellingen, niet verder schadelijk zijn voor mijn hamstring-probleem.
In plaats van een tempoloop, kies ik vandaag ook voor een rustig en kort duurloopje en hoop dat de pijn wegblijft. Samen met een collega vertrekken voor een tochtje van 8 kilometer. Voor het vertrek wordt afgesproken om elkaar niet op te jagen en een rustig tempo aan te houden. Ik mag het tempo zelf bepalen en loop dus ongeveer dezelfde snelheid van zondag, zijnde 11,5 km/u. Dit keer loop ik enkel op gevoel en zonder hartslagmeter. De enige test is de spreektest. Zolang je met volzinnen kan spreken, loop je aan een voldoende rustig tempo. Hoe korter de zinnen worden, hoe intensiever je loopt. Kan je enkel nog zuchtend antwoorden, wordt het hoogtijd om het rustiger aan te doen. In ons geval is een normaal gesprek mogelijk, dus zijn we goed bezig.
Gedurende de volledige loop en zelfs achteraf, voel ik weinig tot niets van mijn ‘pijne’ hamstring. Ik hoop dat ik hiermee op het goede of herstellende spoor zit. Morgen ga ik de intervaltraining toch maar overslaan. Na de gemeenschappelijke opwarming, blijf ik rustig rondjes draaien op de Finse piste.
Karakter … maar als ik nu spreek uit mijn verpleegkundige visie… een dagje of twee rusten … de sportarts bezoeken voor volledige check up!!!