Het is weekend. In de meeste loopschema’s wordt dan een lange duurloop voorzien, omdat de meeste mensen dan tijd hebben hiervoor. Doordat de kinderen geen voetbal meer spelen op zaterdag, ziet deze dag er voor ons heel anders uit. Opeens is iedereen het huis uit en heb ik tijd voor mij alleen: het ideale moment om de loopkledij aan te trekken en op pad te gaan.
Met veel goede moed vertrek ik richting Pellenberg. Langs die route kan ik na 10K op elk moment een korte weg naar huis lopen. Je weet maar nooit. Als mijn hartslag zonder reden de hoogte in gaat, is het tijd om rustig ‘binnen’ te lopen. Op dit moment is het nog geen goed idee om tot het uiterste te gaan. Rustig terug opbouwen is nu de enige juiste manier.
Ondanks de amper 14°C vertrek ik toch in een vrij lichte shirt. Na enkele kilometer blijkt het veel warmer aan te voelen dan wat de thermometer me vertelde voor de start. Het moet een rustige duurloop worden en mij hartslagmeter zal ook dit keer bepalen aan welke snelheid ik loop. Door het warme gevoel (en ook door de mindere conditie) zit ik al snel in de buurt en zelfs boven de 140 hs/min. Op hellingen kijk ik niet en loop ik gewoon rustig verder. Als het terug vlak wordt, probeer ik zo snel mogelijk terug onder de 140 hs/min uit te komen. Voorlopig lukt dit nog. Met een grote glimlach en met goed gehumeurd loop ik verder door de Pellenbergse straatjes.
Na iets meer dan een half uur verdwijnt de zon achter enkele wolken en wordt het onmiddellijk wat frisser. Vanaf dan blijft de hartslag makkelijk onder de 140 en blijft zowat hangen op 133 hs/min bij een snelheid in de buurt van 10,6 km/u. Op die manier zal ik na 10k niet de kortste weg naar huis moeten nemen. Op een bepaald moment (Wimmershof) kies ik er zelfs voor om eens door te trekken op een helling, like in the good old days. Op het vlakke stuk daalt mijn hartslag terug onder de 140 hs/min. Ik beluit met veel plezier om verder richting Kessel-Lo te lopen. Wie weet kan ik op deze manier blijven doorlopen en er zelfs een 20K uithalen.
Spijtig genoeg is mijn beschikbare tijd bijna opgebruikt en moet ik toch richting huis lopen. Het is lang geleden dat ik nog eens 18K soepel gelopen heb. Op het einde heb ik enkel wat last aan mijn voeten. Ligt het aan de kousen dat er een kleine blaar ontstaat? Ligt het aan de kousen dat mijn kleine teen wat gekneld zit? Het zijn enkel deze twee kleine ongemakken die ik bij thuiskomst kan opnoemen. Nu zeker wat rust inbouwen om niks te forceren en hopelijk komt nu de routine er terug in en kan ik wekelijks een lange en rustige duurloop afwerken.
