Eindelijk komt het er eens van.
Al vrij lang heb ik weet van de joggers van DCLA. Deze atletiekclub heeft onder zijn meer dan duizend leden ook een joggers afdeling. Deze recreanten trainen dus niet op de atletiekpiste of andere disciplines van atletiek, maar lopen in groep in de omgeving van Kessel-Lo. Er zijn verschillende groepen, gaande van zij die ongeveer 9 km/u lopen tot zij die 12 km/u of sneller lopen. Deze laatste groep is eigenlijk iets te snel voor mij, al zou ik maar al te graag anders zien. De verschillende groepen verzamelen op dezelfde plaats en hetzelfde moment. Ik vraag dus aan Marc, de jogging coach, welke groep voor mij geschikt is. Op vrijdag zijn er ook enkele die in Heverlee gaan lopen, waardoor er wat minder joggers in Kessel-Lo zijn.
De kinderen zijn met hun training begonnen en het is te koud om in loopkledij naar hen te blijven kijken, dus er zit niets anders op om mij aan te sluiten bij een groep. Ik sluit mij aan bij een groep die 15km gaat lopen en zegt aan een snelheid te lopen van 11 à 11,5 km/u.
Het vooropgestelde tempo zat er al vrij snel in. Voor mij is dit duidelijk al een stevig tempo. Om aan deze snelheid te lopen, zou ik mij zelfs best eerst opwarmen. “Gelukkig” moest er iemand aan de kant voor een sanitaire stop, zodat de snelheid iets lager lag. Niet veel later sloot de ‘plasser’ terug aan en kon het tempo terug omhoog. Ook al zou ik het anders willen, deze snelheid is toch al vrij hoog op training. Ik volg goed, blijf praten en probeer wat kennis te maken met de andere lopers. Er zijn onmiddellijk wat overeenkomsten zoals school e.d. zodat een conversatie vlot verloopt. Ondanks de conversatie blijf ik toch wel de pijn in mijn bovenbeen voelen. Gelukkig wordt deze pijn niet erger en kan ik mij blijven focussen op het lopen. Het parcours is voor mij onbekend en de snelheid gaat stilaan de hoogte in. Bovendien begint het ook feller te regenen. Tijd om koud te hebben, krijg ik niet, want het is echt wel doorbijten om het tempo te blijven volhouden. De laatste kilometers lopen we eerder 13km/u dan 12 km/u of zelfs 11,5 km/u. De hartslag blijft ook steeds maar versnellen.
Na iets meer dan een 1u15min zijn we terug aan De Elfkamper en kan ik de kinderen oppikken, want hun training zit er intussen ook al op.
Tevreden, maar moe, keer ik terug huiswaarts. Met wie loop ik volgende keer mee? Was dit hun normale tempo, of liepen ze effectief allemaal wat sneller dan anders?
