Zoals je gisteren hebt kunnen lezen, heb ik echt afgezien. Het motto ‘Run for Fun’ was mijlenwel ver te zoeken. Het is wel demotiverend om te moeten vaststellen dat je een minuut per kilometer trager loopt dan enkele weken geleden op de halve marathon in Lier en dat je uitgeput toekomt. Toch zijn er enkele interessante lessen te trekken uit deze marteling.
Allereerst slechte voeding: op vrijdagavond at ik waarschijnlijk te veel, maar niet het goede, met als resultaat +3kg op één dag. Zaterdag heb ik gedurende de dag zo goed als niets gegeten. ‘s Avonds heb ik natuurlijk meer dan voldoende gegeten, maar weeral niet de juiste ingrediënten. Ik ben er nu van overtuigd dat kaas niet de juiste stoffen heeft om ‘s anderendaags een lange prestatie te leveren.
Onvoldoende rust. Tot op heden heb ik er nooit bij stilgestaan om echt wel voldoende rust te nemen. Toch is het heel eenvoudig. Als je vrij intensief traint heb je niet alleen meer calorieën nodig, maar ook meer rust en daarmee bedoel ik nu effectieve nachtrust, uren slaap dus.
Vandaag, maandag, heb ik een normale nacht achter de rug. Bovendien heb ik toch wel mijn best gedaan om voldoende water te drinken. Ik ben en blijf ervan overtuigd dat een normaal gebruik van alcohol weinig negatieve effecten heeft, zolang je maar voldoende water drinkt. Gisteren heb ik echt wel spierpijnen gehad en mits voldoende water, kan je verzuring en bijhorende afvalstoffen uit je lichaam krijgen. Op normale dagen drink ik dan ook heel regelmatig water. Ik houd dan ook een flesje apart om te kunnen meenemen naar vergaderingen, zodat ik nooit meerdere uren zonder te drinken heb.
De lunchbreak begon iets later dan normaal, maar gelukkig kon ik toch rekenen op het gezelschap van één collega om me te vergezellen op het traditionele loopje tijdens de lunchpauze. Het weer was al stukken beter dan gisteren. Het voelde nog steeds vrij fris aan, maar minder wind en vooral de aanwezigheid van de zon, doet een mens helemaal herleven. De eerste kilometers werden rustig afgelegd, maar vanaf kilometer drie ging de snelheid toch wel de hoogte in. Misschien maar goed dat ik mijn hartslagmeter niet aan had. Ik ben ervan overtuigd dat deze toch wel iets te hoog uitkwam om deze loop als herstelloop te catalogeren. Hoogstwaarschijnlijk omdat we bijna over het volledige parcours naast elkaar gelopen hebben, dat we het tempo opgedreven hebben. Ik ben gelukkig dat het vandaag terug lopen met plezier is. Op de laatste, steile helling houd ik het tempo toch vrij hoog, zonder te sprinten weliswaar.
