Zondag zou eigenlijk een rustige dag moeten zijn, maar ook dit keer is het weer een dag waar de agenda weinig tijd over laat om een lange duurloop toe te staan. In de namiddag is er thuis een familiefeestje voor de verjaardag van de kids. Toch is het pas na half één eer ik mijn loopkleren kan aantrekken. De zon schijnt volop, maar dat maakt nog geen zomer, dus toch maar niet te licht kleden.
Eénmaal buiten begin ik mij toch meer te concentreren op welke weg ik zal volgen én om toch maar niet te snel te lopen. Het moet een +20K worden, dus ik moet me zeker inhouden. Toch krijg ik het na tien minuten al behoorlijk warm. Ik besluit om toch maar het shirt met lange mouwen uit te trekken en rond mijn midden te binden. Door de warmte, veronderstel ik, krijg ik mijn hartslag niet lager dan 140 hs/min. Daarna wordt het zelfs nog moeilijker, maar dat ligt dan weer aan de hellingen. Bij de eerste afdaling gaat mijn hartslag wel wat naar beneden en heb ik een goed ritme te pakken.
Vanaf dat moment was het enkel opletten waar ik mijn voeten zet, of ik op de rijbaan loop of op de stoep. Op kilometer 15 kom ik aan het provinciaal domein en besef ik des te meer hoe mooi het weer is. Het is daar echt druk. Ik denk dat alle ouders met kleine kinderen daar verzameld hebben. Intussen was het natuurlijk al 2 uur in de namiddag. Het was er echt moeilijk lopen ;het was echt een weg zoeken tussen de kinderkoetsen, fietsjes en wandelaars die echt met vier of meer naast elkaar moeten wandelen. Raar, maar net dan gaat mijn snelheid nog een beetje de hoogte in. Bijna terug thuis wees mijn horloge iets meer dan 20 km aan, dus heb ik nog een klein stukje bijgelopen, zodat ik iets boven de 21 km uitkwam en op die manier had ik op Strava de uitdaging ‘halve marathon’ ook alweer volbracht.
Met deze zondagsloop erbij kom ik aan een 7 op 7 met een totaal van 83 km. Om mijn eerste marathon, 26 april in Antwerpen, goed voor te bereiden, zou vanaf nu elke week zo moeten zijn. Toch vrees ik dat heel moeilijk zal worden.