De laatste weken zit de conditie toch wel vrij goed. In ieder geval loop ik nu beter dan dat ik ooit gelopen heb. Een jaar geleden, 29 mei 2015, liep ik voor het eerst de vrijdagse duurloop met de joggers van DCLA. Met veel moeite kon ik toen volgen. Intussen gaat het volgen al stukken beter, zo goed zelfs dat ik vandaag probeer mee te lopen met een snellere groep: de brokkenlopers.
Onder leiding van Jeroen trainen zij op woensdag zoals de groep van Miel, maar dan heel wat sneller en heel wat meer. Op vrijdag lopen beide groepen hetzelfde parcours, gekend als de zomeromloop. In tegenstelling tot de groep van Miel, lopen de brokkenlopers (van Jeroen) niet allemaal in groep, maar maakt iedereen er zijn eigen tempoloop van. In mijn beschrijving noem ik de loop met Miel een duurloop en noem ik deze met Jeroen een tempoloop.
Het wordt voor mij dus een primeur om met de groep van Jeroen mee te lopen. Velen van deze groep lopen echt wel véél te snel; het is voor mij de bedoeling om het tempo van Jeroen te volgen. Ik hoop dat hij een iets gelijkmatiger tempo loopt. Na de fietstocht van huis naar de atletiekarena en ook na enkele rondjes opwarming, hoop ik er klaar voor te zijn. Op hetzelfde vertrekuur als de groep van Miel vertrekt ook deze groep. Na 600m ligt de snelheid al boven de 13km/u. Ik dacht nochtans dat ook zij iets rustiger startte. In ieder geval dit is de te verwachte snelheid en dat moet ik dus kunnen volhouden. Hopelijk lukt dit met een hartslag boven de 160 hs/min.
De eerste hellingen komen eraan. Hier wordt er effectief iets rustiger gelopen; het eerste deel dan toch. Het verder verloop in het bos wordt het tempo opnieuw opgetrokken. Eénmaal op de Prinsendreef, richting Kortrijkstraat, ligt de snelheid vrij hoog, maar dankzij de lichte afdaling zakt mijn hartslag naar 160 hs/min. Nog steeds vrij hoog en de nieuwe hellingen kondigen zich aan. De hellingen zijn dan nog het minste probleem. De snelheid gaat nu echt wel de hoogte in, net als mijn hartslag. Op de bosweg naar en de weg boven op de Chartreuzenberg ligt de snelheid echt wel hoog. Dit houd ik nooit vol tot op het einde!! (hartslag > 170hs/min)
Gelukkig blijkt het voor de anderen ook snel te gaan en op de smalle en drassige bospaden lopen we iets minder snel (13 à 13,7 km/u). Dit ligt wel terug binnen mijn mogelijkheden. De laatste kilometers kan er terug een gesprekje met Jeroen van af. Bij aankomst ben ik dan ook niet helemaal uitgeput en voel ik me opperbest. De doop met de brokkenlopers beschouw ik als geslaagd. Het blijft toch nog een beetje afwachten of ik ‘s woendags ook met hen de intervaltraining mee train.
