Na de wedstrijd van donderdag hebben de virussen me klein gekregen, maar na enkele dagen platte rust, toch terug enkele duurlopen gedaan.
Het staat overal beschreven: zware training doet je immuunsysteem geen goed. De avond van de wedstrijd hebben enkele virussen een mijn immuunsysteem gehackt en zijn ze binnen geraakt. Bij het vertrek op het werk war er niets aan de hand, maar wanneer ik een half uur later thuis kwam, was platliggen de enige optie. Het was alsof het griepvirus me op heel korte tijd geveld had. Na enkele medicamenten en een nachtrust zou het wel weer opgelost zijn.
Niet dus. Reeds lang voor dag en dauw lag ik badend in het zweet. Tegen de ochtend zat er niets anders op dan een hele dag bedlegerig blijven.… Lees verder
De afgelopen week verliep zeer goed: vijf keer gelopen en 70km op de weekteller en ‘s maandags uitgeteld. Op zondag liep ik nog 25K en heb de dag afgesloten met een uitgebreide pastamaaltijd, volkoren pasta en speltpasta. Daar mag het toch niet aan gelegen hebben?
In ieder geval ben ik volledig uitgeteld op maandag. Zelfs op dinsdag heb ik niets kunnen doen. De twee dagen heb ik alleen maar geslapen. Pas vanaf woensdag ging het iets beter, maar was ik nog steeds niet in staat om rond te lopen. Het is een derde dag gekluisterd in de zetel. Op donderdag ben ik hersteld, maar laat ik het lopen toch nog achterwege.
Het zal tot vrijdagavond duren eer ik opnieuw de loopschoenen aantrek.… Lees verder
Zaterdag had nog eens een klein hoogte punt moeten worden. Het slechte weer was één spelbreker, maar mijn ziekte was een veel grotere hindernis. Ik voelde me zo slecht dat ik zelfs de opwarming van de kinderen niet kon meelopen. Toch hebben Tibo én Tobi gezorgd voor het hoogtepunt van de dag door de gietende regen en snijdende wind te trotseren zonder één gemor. Daarenboven hebben ze echt hun best gedaan en een tijd neergezet waar veel volwassenen jaloers op zijn.
Intussen zijn we bijna een week verder en ik heb nog steeds geen meter gelopen. Deze week, vier weken voor de marathon, had de intensiefste trainingsweek moeten zijn. Het tegenovergestelde is de waarheid geworden. Van vrijdag tot vrijdag heb ik geen meter gelopen.… Lees verder
Zoals je vrijdag al kon lezen zat dit eraan te komen. Gisteren voelde ik me ook verre van goed, maar het ging nog wel. Hoe verder de dag vorderde, hoe slechter ik me voelde. Toch geef ik me niet gewonnen. Ik eet mijn spaghetti op zaterdagavond zoals gepland. Ik heb de hele dag al koolhydraatrijk gegeten. Voor een halve marathon is dit misschien niet echt noodzakelijk, maar alles blijft in het teken staan van de Marathon van Antwerpen op 26 april. Zaterdagavond voel ik mij nog wat minder goed, het lijkt alsof ik grieperig ben. Alle spieren doen pijn alsof ik de halve marathon al achteruit gelopen heb. Hopelijk helpen de geneesmiddelen tegen griep.
De nacht belooft niet veel goeds. Heel de nacht heb ik liggen draaien en keren en ik vrees dat ik echt forfait moet geven voor de wedstrijd van vandaag.… Lees verder
Deze week begint niet zoals de meeste weken. Het is krokusverlof en de kinderen moeten niet naar school. Ik heb deze week uitgekozen om wat werk te verrichten wat al lang ligt te wachten. Het klinkt niet, maar het is wel een feit: verlof vragen om te werken. Gelukkig kan ik op veel begrip rekenen van mijn vrouwtje en krijg ik de nodige tijd om te gaan lopen. Gisteren had ik 11 km afgelegd bij gebrek aan tijd, maar vandaag zou ik dat wel kunnen goed maken. Vandaag, maandag, zou ik toch zeker een +20K kunnen doen. Sinds enkele weken heb ik één grote lus rond de Chartreuseberg die hiervoor uitermate geschikt is. Iets over half drie in de namiddag kon ik onder een mooie zon mijn duurloop aanvatten.
…
Lees verder Op vrijdag zijn we doorgaans met meerdere om onze vertrouwde omloop af te leggen. Deze vrijdag is niet anders, t.t.z. we zijn met de vaste waarde, zijnde 4 personen.
Ik voel me al enkele dagen wat minder, maar voel me zeker niet slecht genoeg om niet mee te lopen. Het is buiten vrij fris, maar het is droog en mooi. Ik kleed me zeker warm genoeg aan, zelfs met handschoenen. Gelukkig wordt er dit keer, anders was het vorige vrijdag, wel rustig gestart. Beter nog, tot ongeveer 4km kan ik mijn hartslag onder de 140 hs/min houden. Na het modderige stuk is duidelijk iedereen goed opgewarmd en gaat de snelheid ook iets de hoogte in. Ik nestel me op de tweede rij en meng me vooraan niet, om het tempo niet nog de hoogte in te jagen.… Lees verder
The fun-part of my life (open to public)
