Tag archieven: vaart

AbbottWMM Global Marathon 2021

Na meerdere keren de website van de AbbottWMM Global Marathon gelezen te hebben, besluit ik op 2 maart toch om deze uitdaging aan te gaan. Dit betekent dat ik begin mei een marathon zal lopen, weliswaar virtueel, maar met inzet.

Deze virtuele wedstrijd wil ik niet zoals deze van vorig jaar (40th London Marathon) gewoon uitlopen. 42km lopen blijft er mij echt wel inhakken en zorgt ervoor dat er daarna rust moet ingelast worden. De eerste lange training (+30km met tussentijdse versnellingen) verliep vlot en dat gaf de doorslag om de specifieke marathontraining verder te zetten. Ik schrijf me dan ook in voor deze virtuele marathon en met als doel: een uitnodiging voor de AbbottWMM Wanda Age Group World Championship race.

Weekvolumes
De 4 lange trainingen

Met een ideale voorbereiding, zowel qua weekvolume als qua lange duurlopen kan het bijna niet misgaan. Het is nu enkel nog het weer afwachten en een goed parkoers kiezen. In het weekend is er ook nog de Runners’ lab Flandrien race. Ik maak van de nood een deugd en schrijf me ook hiervoor in. Dit heeft wel een belangrijke consequentie: ik moet een vast startuur kiezen en op 2 mei heb ik niet veel keuze, 9u zal het zijn. Plaats van afspraak: de vaart in Leuven, onder de brug van de E314.

Om één minuut voor 9u komen mijn fietsende begeleiders toch opdagen. Mijn hartslag was hoger door deze nipte planning dan van mijn korte opwarming. Gewapend met de splinternieuwe Nike Vaporfly NEXT% 2 start ik dan ook aan mijn eerste marathon van 2021.

Het geplande parkoers is als volgt: twee rondjes ‘Wijgmaal’ (5,5k) en dan langs de vaart tot in Hofstade en terug. Het weer is bijna ideaal: koud en droog. De hiervoor geschikte kledij is dus singlet en handschoenen, weliswaar de eerste kilometers met extra t-shirt. Voor de begeleiders op de fiets lijkt het nog winter.

Gelukkig is er nog wel beweging langs de vaart. Het feit dat ik met deze koude temperatuur in singlet loop, mét borstnummer, wekt wat aandacht op van andere lopers. Deze blikken geven me extra motivatie en het tempo van 3:57 /km blijkt wel haalbaar. De combinatie van een goed doorgedreven training en nieuwe ‘superschoenen’ zorgen voor een ideaal scenario. Het frisse weer dat opeens omslaat tot felle regen én hagel stond daar niet in. Gelukkig was het maar een late aprilse gril, maar wel eentje die erin hakt. Gelukkig komt erna de zon er terug door waardoor ik terug opdroog (op het zweet na) maar de handschoenen blijven nat en moeten uit. Voor mij is het vrij snel opnieuw volle focus, maar die mannen op de fiets, in dikke kleren, zijn ook nat en die drogen niet zo snel op. Die hebben het nu wel koud. Het is nu aan mij om hen te motiveren om te blijven fietsen, want zonder hen, verlies ik mijn bevoorrading.

Ah ja, nog dit. Na twee rondjes besluit ik om NIET richting Hofstade te lopen, maar hier rondjes te blijven draaien. Bij één van mijn lange trainingen viel het lopen van Hofstade naar Leuven echt wel tegen en dat wou ik vandaag vermijden.

Na iets meer dan 30km passeer ik de zogenaamde muur, of de man met de hamer. Dit keer kan ik aan hetzelfde gevoel én tempo doorlopen. Toch raakt hij me in de buik, want een steek (rechts) hindert me enorm, om van de pijn nog maar te zwijgen. Proberen zo recht mogelijk te lopen en de snelheid aanhouden is het enige doel. Het goede gevoel verdwijnt langzamerhand, maar volhouden zit er zeker in.

Na zeven rondjes blijft er nog een goede 2,5km over. De dikke kilometer richting noorden, tegen de wind in, wordt echt lastig. Ik probeer nog wat te versnellen, maar deze 41ste km wordt zelfs mijn traagste (4:08). De laatste km, terug zuidwaarts is dan de echte sprint, maar ook deze blijft hangen op 3:50. Het pas echt de laatste 200m dat de snelheid echt nog omhoog gaat. Wie verklaart zoiets?

Met een eindtijd van 2:46:49 ben ik meer dan tevreden!! Het levert me een selectie op voor het tweede Abbott WMM Age Group World Championships in 2022.

Ah ja, ook een eerste plaats in de Runners’ Lab Flandrien Race.

En weer op pad voor trage kilometers

Vooral veel en trage kilometers lopen, dat blijft de boodschap. Na het iets snellere werk van gisteren, loop ik vandaag opnieuw traag, echt langzaam.

Vanuit Leuven centrum loop ik richting vaart. De spieren moeten duidelijk nog los komen. Gelukkig start ik met een afdaling en kan ik rustig opwarmen. Toch blijft het vrij moeilijk om de hartslag echt laag te houden. Hier wil ik in de toekomst verder aan werken. De hartslag bij de LSD moet lager komen. Het duurt toch zeker 2K eer de hartslag wat stabieler wordt.

Na enkele km voel ik druk in de blaas. Zou ik de sanitaire stop kunnen uitstellen of helemaal kunnen wachten tot na aankomst? Neen dus. De druk neemt alsmaar toe. Nu kan het natuurlijk geen kwaad, maar op intensieve trainingen of nog erger, tijdens een wedstrijd/marathon, wat doe je dan?? Nadien voel ik me toch wel opgelucht. Na een iets te snel re-start kan ik al wat beter lopen aan een rustige hartslag, zelfs onder de 130 hs/min.

Deze LSD kan ik toch wel plaatsen onder LSD. Ik vind deze training dan ook wel geslaagd.

        


En nog eens, veel rustige kilometers

Afgelopen dinsdag liep ik een stuk traag en een stuk iets sneller; vandaag staan er enkel langzame kilometers op het programma, maar dan wel vele en saaie, langs de vaart.

Na een dagje rust mag er vandaag gewerkt worden aan basis-uithouding en vetverbranding. Het is de bedoeling om de snelheid en de hartslag laag te houden, maar dit wel iets langer vol te houden zonder in het rood te gaan. Voor het vertrek probeer ik zoveel mogelijk vocht op te nemen. Naast water drink ik nog isotone drank.

Iets over 11u begin ik aan mijn langere duurloop langs de vaart. het doel is eenvoudig: LSD. Ik moet dus echt lang en traag lopen. Dat laatste is nog steeds mijn probleem. Tijdens dergelijke trainingen loop ik steeds te snel, waardoor het vaak zijn doel voorbij schiet. De bedoeling van dergelijke trage lopen is uithouding en vetverbranding, zonder te belastend te zijn. Te snel lopen is niet alleen belastend voor spieren en gewrichten; het zorgt er ook voor dat er niet alleen op vetverbranding gelopen wordt, maar dat er ook suikers verbruikt worden en als die op zijn dat er aan spierafbraak begonnen wordt.

Bij gebrek aan een lactaattest heb ik geen idee waar mijn omslagpunt ligt, maar een LSD loop je sowieso met een lage hartslag. Om echt goed te zijn zou deze zelfs onder de 130 hs/min moeten liggen. Vraag me niet waarom, maar als ik alleen loop, lukt me dit niet. Het kan toch niet moeilijk zijn om iets trager te lopen. Tijdens deze poging ligt mijn hartslag rond de 135 hs/min. Dit is zeker niet al te hoog, maar om door het leven te willen gaan als duursporter is dit nog steeds veel te hoog. De snelheid ligt hiermee net boven de 12 km/u. Deze cijfers zijn al beter dan enkele maanden geleden. toen zat ik rond de 140 hs/min bij deze snelheid. Maar LSD’s moeten Slower!

Vaak zeg ik dat ik loop naar kampenhout-Sas, maar ligt mijn eigenlijk keerpunt toch wel iets vroeger. Vandaag loop ik effectief tot aan dit sas, ter hoogte van de Mechelsesteenweg, of beter gezegd Leuvensesteenweg. Na 15,7K keer ik 180° om en kan beginnen aan mijn tweede helft van deze duurloop. Tot nu toe ging alles perfect. Hopelijk is de wind braaf vandaag en kan ik zonder problemen terug naar Leuven lopen. Ligt het aan de wind of aan de snelheid, maar de hartslag komt meer en meer rond de 140 hs/min te liggen. De snelheid blijft nochtans vrij constant.

Voorbij de 25K ligt de hartslag zo goed als permanent boven de 140 hs/min. Ik vrees dat het gebrek aan vochtinname hier de boosdoener is. Ook al is de luchtvochtigheid vrij hoog en de snelheid normaal, verlies ik meer zweet dan gehoopt. Ik heb geen drinken meegenomen en moet het dus doen met de extra vochtinname van vóór het vertrek. Intussen zijn we al twee uur aan het lopen en heeft mijn lichaam echt wel dorst gekregen. In plaats van te vertragen, houd ik de snelheid net iets hoger. De laatste kilometers, met de stijgende hoogtemeters richting Leuven Centrum en verder de Naamsestraat omhoog, ga ik zelfs nog wat versnellen.

Dit zou zo wat mijn langste training moeten worden. Met iets meer dan 2,5 uur is dit alvast een lange training geworden. De marathon mag er stilaan aankomen. De grote test volgt nog volgende week zondag op de VijverRun33 in Zolder.

        

LSD langs de vaart

De marathon komt steeds dichterbij en dus moeten er meer kilometers gelopen worden. Ondanks het slechte weer staat er vandaag een lange duurloop op het programma.

De middagpauze zal vandaag iets langer moeten duren. Na de kortere duurloop van gisteren is het vandaag het geschikte moment voor de langere versie.  De buienradar duidt een periode van quasi geen regen aan en daarvan wil ik profiteren. De wind blaast vrij fel vanuit het westen en hopelijk heb ik daar niet te veel last van.

Mijn vorige duurloop langs de vaart bedroeg 20K of 1u25min en deze keer wil ik toch nog iets verder lopen. Bij een duurloop langs de vaart is het dan ook gemakkelijk om de afstand en de tijd te bepalen: halfweg draai je 180° om en keer je langs dezelfde weg terug. Vandaag plan ik dus om na 12,5K of na 1u terug te keren.

Iets vroeger dan de eigenlijke start van mijn middagpauze vertrek ik aan deze iets langere duurloop. Van bij de start ligt de snelheid rond de 13 km/u. Dit is eigenlijk veel te hoog voor een LSD (long-slow-distance). Ooit zal ik het nog wel leren. Anderzijds staat de wind vanaf de zijkant fel te blazen en werkt dit toch in mijn voordeel. Het is te hopen dat deze langs de zijkant blijft en niet veel in het nadeel werkt tijdens de tweede helft, in omgekeerde richting. Na 58min bereik ik het keerpunt van 12,5km.

Na dit keerpunt kan ik de snelheid aanhouden met een hartslag die steeds onder de 140 hs/min blijft. De wind is duidelijk beter voelbaar. Hoe verder ik loop, hoe meer de vaart naar het zuiden draait en hoe meer de wind in het nadeel blaast en hoe meer last ik ervan ondervind. De laatste kilometers langs de vaart is het echt vechten tegen de wind. Op sommige momenten moet ik zelfs mijn mond wegdraaien om nog te kunnen ademen. De hartslag is intussen gestegen om in hetzelfde ritme te blijven.

Na iets minder dan 2u (1:57) ben ik terug aan mijn startpunt en kijk ik toch tevreden terug op deze duurloop, weliswaar veel te snel gelopen om een goede duurloop te zijn. Ooit …

        


 

MP langs de vaart

Na een weekend met meer dan voldoende kilometers, maar met voornamelijk tragere kilometers, wil ik vandaag de motor eens testen. Kan ik dit tempo op 9 april (Parijs) drie uur volhouden??

Vorige week liep ik vanuit Leuven-centrum, langs de vaart, naar Café Maretime, goed voor 20K. Het was een rustige duurloop, met een hartslag onder de 140 hs/min. Vandaag wil ik mijn ‘marathonpace’ eens uittesten, zonder te weten welke dat juist is. Als referentie neem ik mijn hartslag en probeer deze in de buurt van de 150 hs/min te houden. Ooit zou ik de marathon onder de 3 uur willen lopen en dit houdt in dat ik gedurende die tijd 4’15” min/km moet kunnen blijven lopen. Benieuwd waar we vandaag uitkomen?

De eerste kilometer(s) gaan door de stad en zelfs dalend voor een groot stuk. Dit is al niet representatief. Eénmaal ter hoogte van de vaartkom voel ik toch wel een redelijke wind. Hij komt van rechts (ZW) en speelt in mijn voordeel. Het heeft niet veel nut om sneller te lopen, want het is juist de bedoeling om het gevoel van die 4’15” gewoon te worden. Toch voel ik, nu al, dat iets sneller lopen ook een hogere hartslag vraagt. Het blijft dus een evenwicht zoeken tussen tempo en hartslag. Bij de laatste kilometers gaat de hartslag toch iets boven de 150 hs/min liggen, maar ligt de snelheid ook net iets hoger dan de 14,1 km/u.

Net ter hoogte van café Maritime maak ik rechtsomkeer. Het windvoordeel is nu helemaal verdwenen en werkt eerder koelend. Ondanks de lichte kledij en het vochtige weer, heb ik echt wel warm genoeg. De tweede helft, richting Leuven, verloopt net iets sneller. Ondanks de tegenwind blijft het tempo onder de 4’15” min/km liggen. De bijhorende hartslag ligt weliswaar boven de 150 hs/min, maar stijgt niet verder.

De vraag blijft toch: is dit tempo haalbaar op 9 april in Parijs? Kan ik zonder lactaattest aannemen dat ik dit drie uur kan volhouden?

In ieder geval is één ding duidelijk. In het verleden liep ik minder snel:

 

     

 

LSD langs de Leuvense vaart

Na enkele dagen (verplichte) rust trek ik op een mistige zondagmiddag opnieuw de loopschoenen aan voor een langere duurloop. Hopelijk zonder pijn.

Reeds tijdens mijn laatste intervaltraining voelde ik een lichte pijn in mijn rechter hamstring. De dagen nadien voelde ik een toch wel verontrustende pijn. Wijselijk heb ik dan toch maar enkele dagen niets gelopen. Zaterdag, gisteren dus, was de pijn zo goed als weg en maakte ik opnieuw plannen om te gaan lopen.

Vandaag kan er opnieuw gelopen worden. Het wordt een rustige duurloop naar en langs de vaart vanuit Leuven richting Mechelen. We zien wel hoever we geraken. Allereerst moet er naar de vaart zelf gelopen worden. Het hoofddoel blijft pijnvrij te lopen en dan vooral lettend op een rustige hartslag. Met dit mistige en frisse weersomstandigheden kies ik toch voor een dun vestje boven een T-shirt en een loopshirt en mét handschoenen.

Op de weg naar Leuven kan ik mijn hartslag vrij goed onder controle houden. Deze blijft vrij nauwkeurig tussen de 132 en de 135 hs/min schommelen. Eénmaal lopend langs de vaart blijft dit de strategie. De hartslag blijft steeds maar net boven de 130 hs/min hangen. Het tempo ligt maar net boven de 5′ min/km. De vraag wordt dan eerder hoe ver ik langs de vaart blijf lopen. Na bijna 6k begon ik op het jaagpad te lopen en het einde is dit keer op het einde van de vaartkom. Als ik dus na 10k langs de vaart rechtsomkeer maak, kom ik uit op 25k. Ik voel geen pijn en besluit daar om toch nog wat verder te lopen. Zou 30k geen mooi afstand zijn?

Op 18k maak ik dan rechtsomkeer. Op dat ogenblik liep ik al een tijdje op een onverharde ondergrond tussen Tildonk en Kampenhout. Hopelijk had ik geen rugwind en moet ik met tegenwind terug lopen. Zelfs na het keerpunt blijf ik met dezelfde cijfers lopen. De snelheid ligt net boven de 12 km/u en toch blijft mijn hartslag onder de 135 hs/min.

Na enkele kilometer voel ik toch dat het moeilijker wordt om de hartslag zo laag te houden. Nochtans heb ik geen enkel probleem om de snelheid boven de 12 km/u te houden. Wat moet ik nu doen? Moet ik vertragen om de hartslag terug te laten afnemen of mag ik doorlopen aan dezelfde snelheid? Misschien is het niet verstandig, maar ik kies om het tempo onder de 5′ min/km te houden. De hartslag blijft vanaf dan steeds langzaam toenemen.

Toch maak ik mij niet ongerust. De hartslag ligt intussen boven de 140 hs/min, maar blijft steeds onder de 145 hs/min liggen. Alles onder controle dus. Ter hoogte van het einde van de vaart in Leuven kom ik net nog niet aan 30k en moet dus een klein ommetje maken om toch met een volle 30k deze mistige zondagloop af te sluiten.

De hamstringpijn blijkt opnieuw onder controle te zijn. Slechts af en toe was er nog een lichte pijn voelbaar, maar hiervoor maak ik mij toch geen zorgen meer. We zijn opnieuw aan ’t lopen en dat is het enige wat telt.