Tag archieven: middagloop

Derde bosloop van de week

9 juni 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na een dagje rust, zelfs geen DCLA-training, staat er vandaag opnieuw een loop in heverleebos gepland. De middagpauze wordt onder een warme zon al lopend ingevuld, samen met vier collega’s!

Net voor 12u vertrekken we, met de auto weliswaar, richting Heverleebos. Zodra we aankomen, verdelen we ons in groepjes. Het blijft onmogelijk, zelfs met drie, om allemaal samen te lopen. Het niveau is niet gelijk bij iedereen en de voorkeursafstand verschilt daardoor ook. Samen met S. loop ik alvast het vierkante parcours. Dit houdt in dat we gaan voor 10,5 km loopplezier.

Met zijn tweeën beginnen we eraan. De eerste kilometer is bijna volledig in stijgende lijn. Hierover 5’30” lopen, is dan ook zo slecht nog niet. Na deze kilometer zijn we opgewarmd en lopen we de volgende, dalende, kilometer een heel pak sneller: 4’47”. De derde kilometer is opnieuw stijgend toch lopen we deze onder de 5 min. Het tempo zit er duidelijk al goed in.

De Langendaalstraat blijf ik een saai stuk vinden. Door de regen van de afgelopen dagen zijn de plassen nog uitdrukkelijker aanwezig. Er blijft amper een plaats over om te passeren. Dit maakt het lopen niet alleen moeilijker, het zorgt er ook voor dat een constant tempo lopen quasi onmogelijk is. Ondanks al deze natuurlijke hindernissen blijven we ruimschoots onder de 5′ min/km of boven de 12 km/u dus. Hadden we niet gezegd om het rustig aan te doen??

De weg naar de kapel ligt de snelheid ruimschoots boven de 12 km/u; tijdens de afdaling nog veel hoger natuurlijk. De Poggio komt eraan. Tot hier toe hebben we al goed gelopen. met iets kleinere passen loop ik aan een gezapig tempo omhoog. Nu we toch goed bezig zijn, probeer ik de snelheid zo te houden dat we beide niet buiten adem zijn wanneer we boven zijn. Misschien tot op de limiet, maar na de top hernemen we onmiddellijk onze snelheid.

De vierde zijde van het vierkant loopt zelfs nog vlotter. Een snelheid van 13 km/u wordt goed aangehouden. Tijdens de laatste volledige kilometer lopen we zelfs een gemiddelde snelheid van 13 km/u. Hierna zouden we kunnen uitlopen, maar neen. We gebruiken de afdaling niet om uit te bollen, maar om de snelheid nog wat op te drijven.

Het was een mooie duurloop met fantastisch weer. Bij aankomst breekt het zweet toch volop uit. En dit is niet alleen van de warmte!!

Lopen, Sport, Tempoloop

Van kwaad naar erger, of niet?

7 juni 2016 Werner Een reactie plaatsen

Dag 2 na een marathon.

Na de verleiding gisteren om toch te versnellen tijdens mijn herstelloopje, zou ik vandaag misschien beter echt niets doen. Zodra iemand me vraagt of ik mee ga lopen, zeg ik onmiddellijk volmondig ja. Ik zeg er wel bij dat ik rustig met de anderen ga meelopen. Het is niet de bedoeling om snel te lopen, integendeel.

Bij de start van de loop krijg ik de tip om toch een langere afstand te lopen, omdat de collega’s voor mij te traag zouden lopen. Na een klein poging tot verzet, kies ik toch een grotere toer in Heverleebos. Eigenlijk is het omgekeerd: ik doe de normale toer en zij doen een kleinere.

Vol goede voornemens start ik met een rustig, doch niet te traag tempo, en bereik de eerste kilometer, die 20m hoger ligt dan de start, na exact 5 min. De tweede kilometer loop ik met ongeveer dezelfde intensiteit, maar dan opnieuw 20m lager en daardoor iets sneller. Intussen zit zowel de intensiteit als de snelheid er al vrij goed in. De zwaardere helling gedurende de derde kilometer doet me de intensiteit nog verhogen en op deze helling blijf ik dan 12,5 km/uur lopen.

De volgende twee kilometer verlopen over onverharde boswegen, met regelmatig te grote plassen, zodat de kant opzoeken de enige manier van doorkomen is. De snelheid blijft er desondanks goed inzitten (gem 13,2 km/u of 4’30” min/km). Mijn voornemen om het rustig aan te doen, is volledig uit mijn gedachten. Ik besef wel dat ik niks mag forceren en houd me een beetje in.

Voorbij de Zoete waters komt de Poggio eraan. Een PR lopen zit er helemaal niet in en dus blijf ik hier relatief rustig. Toch klopt mijn hart bij het boven komen veel te snel: 176 hs/min. Zonder trager te lopen, integendeel zelfs, probeer ik een normaal ademritme te houden. De snelheid (14 km/u) blijft er goed inzitten, maar dan wel met een vrij hoge hartslag. Deze blijft in de buurt van de 170!!

Ondanks de hoge snelheid, hoge hartslag is het leuk lopen. De laatste kilometer gebruik ik dan ook niet om rustig uit te lopen. Er is niets leuker dan de snelheid nog wat opdrijven op het laatste smalle weggetje, kronkelend tussen de bomen.

Na de aankomst besef ik des te meer hoe warm het is. Het zweet begint dan pas echt uit te breken. Ondanks de foute beslissing om zo kort na een marathon vrij intensief te lopen, heeft het deugd gedaan. De vijf PR’s tijdens deze loop had ik zeker niet zien aankomen, gelukkig maar!

Herstel, Lopen, Sport

Eerste herstelloopje na Marathon

6 juni 2016 Werner Een reactie plaatsen

We zijn nog maar maandag. Minden dan 24 uur geleden liep ik over de finish van de eerste uitgave van de Great Breweries Marathon. Deze lunchpauze ga ik toch gebruiken om een rustig herstelloopje te doen.

Samen met drie collega’s begeven we ons naar Heverleebos om daar een bosloop af te leggen. Het is vandaag niet de bedoeling om er een tempoloop van te maken. Ik zet me van bij de start op de tweede rij. Ik wil geen tempo bepalen, noch in de verleiding komen om er alleen vandoor te gaan. Het doet pas echt deugd wanneer ik vaststel dat mijn hartslag op deze manier gemakkelijk onder de 130 hs/min blijft. Het blijft van belang om meer van dergelijke rustige duurlopen te doen.

Door onoplettendheid vergeten we zelfs de geplande weg in te slaan. We zetten dan maar onze weg verder en zoeken een alternatieve weg. Na een klein stukje asfalt en een steile klim op kasseien later, lopen we terug onder de beschutting van de bomen. Het duurt toch nog een tweetal kilometer eer we terug op onze geplande weg uitkomen, maar hebben daardoor wel een heel stuk afgesneden. Het zal dus een iets korter loopje worden.

Luc loopt vanaf dan iets sneller en natuurlijk vergezel ik hem. Ik loop dus mee aan zijn snelheid, toch wel boven de 12 km/u. Dan neem ik een kleine halte aan een speciale boom. Er staat een plaat voor met een herdenking aan een zekere Jef Heselmans. Dit wou ik toch eens van korterbij bekijken. Intussen komen de twee anderen ook opnieuw aansluiten.

Toch lopen Luc en ik opnieuw verder aan een hogere snelheid. We lopen zelfs een vrij groot stuk aan 13,7 km/u. Ondanks de soms moeilijk te lopen ondergrond houden de snelheid vrij hoog.

Daar gaat mijn rustig herstelloopje. Gelukkig heb ik de eerste helft wel rustig gelopen en was ik goed opgewarmd. Ik ben toch wel blij met de idee om daags na een marathon zonder enig probleem een bosloop af te leggen aan verschillende snelheden, zelfs vrij hoge.

De kuiten blijven achteraf toch steeds vrij hard aanvoelen. Hopelijk gaat dit snel over.

Lopen, Sport, Tempoloop

Stevige middagloop met te weinig afkoeling

23 mei 2016 Werner Een reactie plaatsen

Deze maandag wordt de lunchbreak opnieuw sportief ingevuld. Ondanks de regen trekken we de sportschoenen en extra regenvestje aan. Door verscheidene omstandigheden vertrekken we iets vroeger (11:30u) en zijn we maar met zijn tweeën.

Met twee betekent ook dat we enkel onderling het tempo bepalen. Bij het vertrek regent het heel lichtjes en koud is het zeker niet. Het heeft dus geen zin om er direct in te vliegen om warm te krijgen. Wat onmiddellijk opvalt is de rust. Enkel alleen het feit dat we net voor het magische middaguur vertrekken, betekent dat er veel minder mensen op straat zijn. De eerste kilometers lopen we vrij rustig. Deze moeten gelopen worden deels in de binnenstad op de voetpaden, tussen fietsers en wandelaars, als bij het kruisen van enkele wegen.

Vanaf het Dijlepad hebben we van het voorgaande geen last meer en kan er op het lopen geconcentreerd worden. Het loopt dan ook veel ontspannender, zelfs als je, zoals vandaag, een weg moet zoeken om zoveel mogelijk plassen te ontwijken. De snelheid bedraagt dan ook vlot de 12,5 km/u (4’47” min/km). In plaats van rechts te draaien zodat we ons vertrouwde Sequoia-parcours volgen, lopen we rechtdoor richting de spoorweg.

Net voor de tunnel onder de E40 worden we ingehaald. Zonder het echt te beseffen lopen we zelf ook wat sneller. Net voorbij de tunnel ligt het zwaarste stuk met enkele korte steile stukjes, om nog te zwijgen van het stuk langs de spoorweg. Toch blijven we hier een mooie snelheid houden. De snelheid gaat zelfs nog hoger liggen in de weg terug richting Heverlee. Hier lopen we enkele kilometers boven de 13km/u.

Vanaf het kasteel van Arenberg lopen we dezelfde weg als heengaan. Dit keer blijft de snelheid gemiddeld toch steeds boven de 12 km/u liggen. Ondanks de verkoelende regen, was het echt wel warm genoeg en vond het zweet meer dan gewenst zijn weg naar buiten. Dit zijn mooie tempoloopjes die deugd doen. Ik blijf dit leuker vinden dan de echte rustige duurlopen, maar die blijven wel noodzakelijk.

Duurloop, Lopen, Sport

Een echt rustige duurloop, eindelijk

23 mei 2016 Werner Een reactie plaatsen

Dinsdag, tweede dag van de week en ook tweede loopsessie van de week. Met enkele collega’s wordt er deze middag weer gelopen. Het wordt zelfs een volledige bosloop. We rijden eerst naar onze startplaats en kunnen dan zonder hinder van voetgangers, fietsers, auto’s, … van start gaan.

Het gekende vierkant in heverleebos staat geprogrammeerd. Om met iedereen rekening te houden, besluiten we met drie te vertrekken en ook samen te blijven tot het einde. Het tempo zal vandaag dus iets trager liggen dan ‘normaal’. Dit wordt dus een duurloop zoals het eigenlijk altijd zou moeten.

De eerste kilometers lopen dan ook vrij vlot voor iedereen. Ik probeer niet te veel naar mijn hartslag te kijken en me te concentreren op het gevoel. Kan ik op die manier mijn hartslag beter onder controle houden en snel vaststellen wanneer deze de hoogte zou ingaan? Ook na controle achteraf blijkt de hartslag zich redelijk goed gedragen te hebben. Op de korte helling, tussen km 2 en 3, gaat hij toch wel iets sneller kloppen, maar het blijft binnen de perken. Met een piekje van amper 30″ boven de 140 hs/min kan ik best leven.

De volgende vlakke kilometers lopen we vrij constant. Er moet wel goed uitgekeken worden voor de plassen. Op sommige stukken is het echt helemaal langs de kant lopen, mooi achter elkaar. De weg richting kapel kan er terug vlot gelopen worden. Tijdens de afdaling zakt mijn hartslag nog. Nu ben ik helemaal klaar voor dé inspanning van de dag: de Poggio. Dit keer blijf ik heel rustig lopen en concentreer me vooral op het rustige tempo en mijn ademhaling. Hierdoor kan ik mijn hartslag nog goed binnen de perken houden. In alle PR’s wordt er weinig rekening gehouden met de hartslag. Ik veronderstel dat het de eerste keer is dat ik vlot naar bovenloop met een hartslag van 155 hs/min.

Vanaf de top is het nog 3,5 km. Deze worden opnieuw rustig gelopen met een hartslag van om en bij de 130 s/min. Dit zijn, voor mij, de ideale waarden van een duurloop. Dit is wat ik meer zou moeten doen, maar dan iets langer.

Lopen, Sport

Minder warm, toch meer zweet

10 mei 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de uitstap naar Heverleebos van gisteren, staat er vandaag een rondje ‘Sequoia’ op het programma. Om overbelasting te vermijden, zal het een rustig loopje worden. We zijn dan ook met vier om tussen enkele regenbuien in, wat gaan hardlopen.

De eerste kilometers verlopen dan ook heel rustig. Met snelheden van 10,5 km/u kan je moeilijk spreken van een tempoloop. Bovendien blijft de hartslag zelfs onder de 130 hs/min. Dit is het ideale duurlooptempo dat ik uren zou moeten kunnen aanhouden. Zou dit mijn marathontempo kunnen zijn, zonder ziek te worden? Kortelings een uittesten??

Na iets meer dan 2,5km wordt er een kleine versnelling ingelast. De snelheid wordt opgedreven tot boven de 14 km/u (=4’16” min/km). Met een temperatuur van 20°C en een vochtigheidsgraad van 90% zorgt deze versnelling voor extra zweet. Na deze versnelling lopen we opnieuw rustig verder, maar dan toch iets sneller dan de eerste kilometers. In ieder geval blijft het zweet verder uitbreken.

(Hard)lopen: het is en blijft een perfecte tijdsbesteding van de lunchpauze. Als je dan nog eens beseft, dat je net op dat moment tussen de buien hebt gesport, maakt het je dag veel beter.

Hesy's Blog