Tag archieven: kids

Loop zonder Dope 2015

12 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Een jaar na mijn ‘eerste’ wedstrijd nemen ik en de kids op zondag 11 oktober 2015 opnieuw deel aan de Loop zonder Dope. Ingeschreven op de laatst mogelijke dag van de voorinschrijving, zit er niets anders op dan aan de start verschijnen.

De laatste voorbereiding is, in tegenstelling met vorig jaar, niet goed geweest. In de afgelopen weken heb ik voldoende gelopen en getraind, waardoor de conditie wel voldoende is om deze recreatieve loop tot een goed einde te brengen. Op vrijdagavond hebben we alledrie deelgenomen aan de aflossingsloop van DCLA. De kinderen hebben gedurende een half uur telkens 200m aflossing gedaan. Dit zijn dus sprintjes van 200m. De anderen, gaande van jongvolwassenen tot minder jong-volwassenen, liepen gedurende een uur rondjes van 400m. Deze korte afstanden zijn eerder abnormaal te noemen, zeker voor de sporters in mijn leeftijdscategorie die eerder rond de 50 jaar ligt dan rond de 20. Op zaterdag was er dan wel de verplichte rust. In tegenstelling tot een verstandig sporter lag ik niet vroeg in mijn bed. Door een verplichting was ik zaterdagavond aanwezig op het jaarlijks bal van LC De Lakenpoortse in Herentals waar ik veel te veel recht gestaan heb.

Na een verschoven nacht en een minder goede slaap, voel ik meer spierpijn dan gisteren na de sprintjes van 400m. Dit voorspelt niets goeds voor vanmiddag. Het is nu duidelijk dat een opwarming van levensbelang is voor de stijve spieren. Gelukkig is het mooi weer en heeft een mens sowieso zin om te lopen. Een klein uur voor de start komen we aan de inschrijvingsbalie waar we de klaargemaakte enveloppen met nummer en bonnetje voor een T-shirt in ontvangst nemen. Vooraleer de nummer op te spelden, gaan we ons gratis katoenen T-shirt afhalen. Dit jaar zijn het zwarte. Ook al zijn het katoenen shirts, deze vind ik wel mooier dan de purperen van vorig jaar en wie weet draag ik deze wel af en toe.

Na het opspelden van de nummers zijn de kinderen al moeilijk rustig te houden en zij zijn al volop aan het springen op het springkasteel. Het is dus hoogtijd om de beentjes los te gooien en aan de opwarming te beginnen. Samen met de Tibo en Tobi lopen we enkele kilometers aan 11 km/u en lopen we toch al eens het eerste stuk van de Vertommensberg, door mij de Spiegelberg genoemd, omdat deze leidt naar het gebouw van VZW De Spiegel, de organisator van deze wedstrijd. Vanaf nu is het enkel nog wachten op het startsignaal.

Met enkele minuten vertraging volgt dan toch het signaal dat iedereen in beweging zet. Vanop de derde rij begin ik aan mijn eerste ronde en dus ook aan de eerste beklimming van de fameuze Spiegelberg. De professionele omroeper verwittigt alle lopers om niet te snel van start te gaan; hij kent dus duidelijk ook het gevaar van een beklimming na amper 300m wedstrijd. De snelste lopers schieten als een pijl vanachter de startlijn tot aan de bocht naar links waar we beginnen aan de beklimming. Ik loop de aanloop ook iets te snel, maar op die manier zit ik vrij snel in een goede positie en is er een kleine kans dat er tragere lopers voor mij lopen. na iets meer dan 500m bedraagt mijn hartslag al 170 hs/min. Het is opletten om niet te forceren. Ik probeer dan ook om de hartslag niet te veel te laten oplopen. Het is nog ver en ik weet niet of diegene die me inhalen gestart zijn voor 5km, 10km of net zoals ik 15km en dus ook drie keer deze berg op moeten. Zonder te veel reserve te houden, maar toch zonder te verzuren, houd ik mijn tempo. Ik ben dan ook al blij dat ik mijn keerpunt genomen heb vooraleer Tibo en Tobi er zijn. Zij hebben hun 5K erop zitten na 22 min. Super gelopen van hen!!

De tweede en derde ronde verlopen analoog. ik word door niemand meer ingehaald. Zelf haal ik nog twee personen in die ook aan hun derde ronde bezig zijn en voor de rest passeer ik nog verscheidene lopers van de 10km. Vorig jaar waren er echt niet veel 10km-lopers achter me na aankomst van de 15km. Dit jaar zijn er dit duidelijk meer. Het blijft afwachten op welke plaats ik geëindigd ben en wat mijn officiële tijd is. Mijn laatste, min of meer vlakke kilometer loop ik toch nog in 4 min. Dat was vorig jaar zeker niet het geval (4’25”).

Nieuwsblad

Uitslag op Stratenlopen.be

Lopen, Sport, Training

Bosloop met Tibo

5 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Op maandag begint voor de meeste een normale werkweek. Vandaag is het geen routine, want ik ben een dag thuis met de kids. De school blijft een dagje dicht wegens pedagogische studiedag.

Na enkele uren saai werken voor school en wat spelletjes spelen, vraagt Tibo zelf om een toertje te gaan lopen. Het is buiten te goed weer en dus verkiest hij om buiten te lopen in plaats van enkele kilometers op de loopband. In de namiddag trekken we beide onze loopkleren aan en gaan op pad. Zijn voorkeur is om in het bos te gaan lopen, dus lopen we in het bos. In de bossen van Linden lopen, betekent wel dat er weinig paden vlak zijn. Het zal dus klimmen of dalen worden.

De eerste kilometer is er al direct eentje waar enkel bergop gelopen wordt. We zijn dus onmiddellijk opgewarmd en bij deze vrij warme temperaturen en hoge vochtigheid komen de eerste zweetdruppels al snel op de proppen. Wanneer er minder moet geklommen worden, komt mijn hartslag toch naar beneden. Het tempo ligt nooit echt hoog, maar echt traag loopt mijn partner van 10 jaar toch ook niet. Enkele hellingen verder en met wat meer kilometers op de teller begint hij toch enkele tekenen van vermoeidheid te tonen. Hij vraagt dan ook om niet te veel omweg meer te maken en stilaan huiswaarts te lopen. Met nog één omweg door het Lindenbos komt de teller toch op bijna 7,5 km te staan.
Knap gedaan van hem.

Lopen, Sport, Training

Kort, maar dramatisch

11 augustus 2015 Werner Een reactie plaatsen

Het is weer een warme zomerdag. Met temperaturen in de buurt van de 30°C en met een vochtigheidspercentage van boven de 80% voelt het dan nog zwoel aan. Ik ben dan ook bij de gelukkigen die met de fiets naar het werk kan. Vandaag is dat niet anders. Na het werk doe ik dan ook met de fiets de geplande en niet-geplande taken. Eén van deze taken is het afhalen van bestelde loopschoenen in het Kiala-punt.

Vanaf nu kan je me dus ook zien rondlopen in deze Asics Kayano 21. De GEL-KAYANO kan bogen op meer dan twee decennia succes op de baan en helpt overpronerende hardlopers om ook op de lange afstand stabiel en comfortabel te lopen. Mede door het warme weer, maar hoogstwaarschijnlijk door de Trolieberg, kom ik helemaal bezweet thuis aan. En dat na enkele kilometers!!

Na het afhalen van de kids, met de fiets uiteraard, vragen zij me om een toertje te gaan lopen. Het staat helemaal niet op mijn planning, maar met een doos nieuwe schoenen in mijn handen en wetende dat ik hen nog gemakkelijk kan volgen, besluit ik toch maar om mee te gaan lopen. Toch is het slechts eentje van de twee kids echt gemotiveerd en zowel zijn broer als zijn papa overtuigt om samen te gaan lopen. Niet veel later ben ik omgekleed en kunnen de nieuwe schoenen ingelopen worden. Dit zijn schoenen met extra steun voor overpronerende lopers, dus laat ik mijn steunzolen thuis. De blaren die ik zondag opgelopen heb, zijn nog niet verdwenen, maar hopelijk verergert het door deze loop niet. Na ongeveer anderhalve kilometer krijgt eentje last van wat buikpijn, maar na wat peptalk besluit hij toch om verder mee te lopen. De meest gemotiveerde maakt er een Fartlek-training van terwijl de twee anderen rustig aan dezelfde snelheid blijven lopen. In de Prinsendreef spurten we een keer allemaal gelijk. Het gaat toch vrij snel. Die kleine jongens’ beentjes kunnen al vrij snel lopen. Na de Prinsendreef gaat het via de Vossekoten bergaf tot thuis. Tussen de bomen blijf ik maar zeggen:”Pas op waar je je voeten zet!”. En wie trapt er op een tak en slaagt dan zijn voet om? Ik, natuurlijk! Gelukkig zijn we dan bijna thuis en kan ik er wat ijs opleggen.

Werk-Woon met fiets:

Looptochtje met kids:

Update: ’s nachts komt de pijn steeds meer opzetten en ’s morgens kan ik natuurlijk niet meer stappen. Hopelijk is er niets ernstigs geraakt en is de pijn vlug verdwenen. Voorlopig zit lopen er zeker niet meer in. Dramatisch einde van wat een sportieve dag had moeten zijn. 🙁

Lopen, Training

Jogging met de kids op zondag

19 april 2015 Werner Een reactie plaatsen

Intussen is het weer drie dagen geleden dat ik nog gelopen heb en eigenlijk ben ik nog steeds niet volledig hersteld. Er is duidelijk iets meer aan de hand. Vandaag wil ik toch nog eens proberen. Het is zondag en het weer is ideaal. Het zal dus toch een klein toertje worden; perfect om de kids te doen dus. Na een ‘luie’ zondagochtend kleden we ons samen om en zijn iets na 12u klaar om wat te gaan lopen. Zoals gezegd moet het sowieso voor mij rustig gebeuren.
We vertrekken richting Pellenberg en lopen voorbij hun beste vriendjes. Gelukkig is er daar niemand die ons ziet, want anders was het moeilijk om niet te stoppen. Iets verder komt er een serieuse helling aan. op de helling lopen we heel rustig naar boven en ik merk dat de hartslag reletief goed onder controle blijft. Dat zit dus toch goed.
Iets later krijgt Tibo een steek en wordt het moeilijk voor hem om nog aan dit tempo verder te lopen. Gelukkig zijn er overal binnenwegen en dus nemen we maar de kortste weg naar huis. Tobi daarentegen voelt zich prima en is dan ook moeilijk tegen te houden. Waarschijnlijk ook omdat zijn broer pijn heeft dat hij extra gemotiveerd is om sneller te lopen. Zodra we de grote baan overgestoken hebben, mag hij wat voorop lopen en een extra rondje lopen rond Sliepersveld. Zelfs als we bijna thuis zijn, is hij vragende partij om een extra rondje te lopen. Via de Bovenstraat valt dit natuurlijk tegen, want dit is een echt wel steile helling. Ik probeer er zelf eens wat sneller op te lopen en dat lukt toch aardig.
Toch blijf ik pijn hebben in mijn rechterbeen. Ik word nu echt wel ongerust. Volgende week staat de marathon om mijn agenda.

Lopen, Sport, Wedstrijd

Ziek, dus geen halve marathon

29 maart 2015 Werner Een reactie plaatsen

Zoals je vrijdag al kon lezen zat dit eraan te komen. Gisteren voelde ik me ook verre van goed, maar het ging nog wel. Hoe verder de dag vorderde, hoe slechter ik me voelde. Toch geef ik me niet gewonnen. Ik eet mijn spaghetti op zaterdagavond zoals gepland. Ik heb de hele dag al koolhydraatrijk gegeten. Voor een halve marathon is dit misschien niet echt noodzakelijk, maar alles blijft in het teken staan van de Marathon van Antwerpen op 26 april. Zaterdagavond voel ik mij nog wat minder goed, het lijkt alsof ik grieperig ben. Alle spieren doen pijn alsof ik de halve marathon al achteruit gelopen heb. Hopelijk helpen de geneesmiddelen tegen griep.

De nacht belooft niet veel goeds. Heel de nacht heb ik liggen draaien en keren en ik vrees dat ik echt forfait moet geven voor de wedstrijd van vandaag. Toch blijf ik proberen. Ik eet en drink alsof er niets aan de hand is. Beginnend met een smoothie en cornflakes, gevolgd met peperkoek en koffie heb ik weer een dosis koolhydraten binnen en zou het moeten lukken straks. Mijn tweede koffie is nog niet binnen en mijn benen laten mij duidelijk verstaan dat het niet zal lukken vandaag.

Toch wordt er vandaag naar Lier gereden. Mijn kinderen zijn ingeschreven in de 5km-loop en zij zijn wel in staat om te lopen. Zonder deftige voorbereiding en zelfs eentje zonder deftige schoenen vertrekken we op gezinsuitstap naar Lier. Vanmorgen was het enkel grijs. Intussen is er nog wind en regen bijgekomen. Na wat zoeken toch een parkeerplaats gevonden en dus kunnen we ons in regen en wind naar de inschrijvingen begeven om de nummers af te halen. Ik heb mijn nummer niet afgehaald en sta dan ook in de uitslag vermeld met NO TIME. Spijtig.

Intussen kan ik mij bezig houden met de opwarming van de kinderen. Ik krijg zelfs de opmerking dat de kidsrun gaat starten, maar dan kan ik trots meedelen dat ze niet deelnemen aan de kidsrun, maar gaan opwarmen voor de 5km. Nu pas besef ik des te meer dat ik nooit had kunnen vertrekken voor de halvemarathon. Ik kan zelfs niet meelopen met hun opwarming. Na enkele rondjes met wisselend tempo is het hoogtijd om ons naar hun start te begeven. Vlug de overtollige kledij uit en dan maar de koude, regen en wind trotseren. Ze zijn misschien wel de jongste, maar er zijn toch nog wel deelnemers van hun ‘generatie’. Benieuwd hoe ze het ervan af brengen.

Nadat de eerste van de 10km en de 5km passeerden, zien we ze samen aankomen. Na enkele aanmoedigingen lopen ze het stadion binnen en starten ze aan het rondje op de piste. Hun eindtijd bedraagt 22’35” !! Helemaal niet slecht op een 5km in deze omstandigheden. Goed gedaan jongens !

Link naar uitslag en foto’s:
Tobi
Tibo

Lopen, Snelheid, Sport, Training, Wedstrijd

Eindejaarscorrida Leuven

28 december 2014 Werner Een reactie plaatsen

De eindejaarscorrida van Leuven is al jaren een klassieker. Toch heb ik hier nooit eerder aan deelgenomen. Dit jaar kwam een deelname aan de Corrida reeds ter sprake tijdens één of andere zomerbarbecue. Weken en maanden later was er van een deelname met een grote groep al helemaal geen sprake meer. Uit mijn hoofd is een deelname nooit geweest. Dit jaar zou ik zeker deelnemen; als het kan zelfs met de kinderen. Wetende dat zij de Loop zonder Dope kunnen lopen aan 4’39″/km, kunnen zij ook wel 8km uitlopen. Ik schrijf me in voor de 12km en schrijf Tibo en Tobi in voor de 8km.

Enkele weken voor 28 december was ik nog steeds niet ingeschreven. Ook al bleef ik erover praten, tot een inschrijving was ik nog niet gekomen. Op het moment de kinderen ook overtuigd waren in een deelname, was de inschrijving vlug geregeld. Omdat 8km voor 9-jarigen al een lange afstand is, heb ik mijn inschrijving aangepast naar 8km. Het is toch wel beter dat ik samen met hen zou lopen. Beter nog, we zouden alledrie met een kerstmuts lopen.

Een week voor de effectieve wedstrijd was er de generale repetitie. We gingen samen trainen, ook 8km !! Na 2km had Tobi al een steek en met alle mogelijke middeltjes, was deze niet weg te krijgen. Enkele kilometers verder was het niet meer te houden; we moesten een hoekje afsnijden zodat we sneller thuis zouden zijn. Tibo wou en zou de geplande afstand afleggen. Met ons tweetjes hebben we dus nog wat verder gelopen en dit zelfs aan een aardig tempo!! Om je een idee te geven: een topsnelheid van 18km/u.

Maar !! De dagen nadien liepen er precies twee kreupelen rond. Ze konden amper de trap af. Spierpijn, stijfheid, ze hadden beide enorm veel last van stijve spieren in zowel de onder- als de bovenbenen. Hopelijk is deze spierpijn volledig verdwenen volgende zondag.

Zondag, 28 december

Gisteren heeft het enorm gesneeuwd en heeft de hele nacht blijven vriezen. Zouden ze de wegen in Leuven-centrum ijsvrij krijgen voor de duizenden lopers voor de 4km, 8km en 12km? Met een bang hartje vertrokken we, goed op tijd, naar Leuven. Het was al een drukte van jewelste op en rond het Ladeuzeplein. Dit keer was het niet voor de aankomende solden. Gelukkig hadden we onze startnummers al op voorhand afgehaald, want de rij aanschuivenden was lang, heel lang. Tim, een buur, heeft het aanschuiven zelfs opgegeven en heeft zich verplaatst naar de rij daginschrijvingen; dit ging een heel pak vlotter.

Intussen was het tijd voor wat opwarming richting start. Na enkele opwarmingen stonden we in het startblok, veel te ver achteraan bleek later. Het heeft bijna 1,5 min geduurd eer we over de startlijn passeerden en zelfs de eerste kilometers lieten geen vlotte loop toe.

Eigenlijk was dit de ideale manier om de kinderen de eerste kilometers in te houden; de tweede helft zal wel vlotter gaan. Ongeveer halfweg, haalden we de ‘Seysjes’ in. Lieven en Arthur liepen opeens net voor ons. De kinderen versnelden onmiddellijk en opeens lag ons tempo fors hoger. Op dat ogenblik was het echte fun. We liepen samen sneller dan de meeste rond ons, zodat die het erg vonden om door lachende kinderen ingehaald te worden. Het is ook opvallend hoe (kleine) kinderen spontaan applaus krijgen.

Op het moment dat we de aankomst passeerden, stond de klok op 42’44”. Door de trage start werd dit herleid tot 41’25” of 5’11″/km. Helemaal niet slecht voor 9-jarigen !!

Racetimer

Hesy's Blog