Tag archieven: helling

Zondagnamiddag lange duurloop

11 september 2016 Werner Een reactie plaatsen

Ondanks de lange kasteelloop van vrijdagavond en de korte nacht erop, blijft de zondag de beste dag om een langere duurloop te doen. Het weer (zon of regen) maag daarbij geen spelbreker zijn.

Het tweede gedeelte van de kasteelloop verliepen vrij moeizaam en met stijve kuitspieren. Tijdens de korte nacht die erop volgde ben ik zelfs nog twee keer wakker geworden van krampen. Na iets meer dan drie uur in bed stond ik opnieuw paraat. Op zaterdag staat de beker van Vlaanderen voor pupillen en miniemen op het programma. De jongens van DCLA zijn hier bij en dus brengen we met zijn allen een dagje door langs de atletiekpiste van Sint-Niklaas. Een mooi verslag hiervan vind je op de website van DCLA. Voor zij die het niet lezen: DCLA wint de Beker van Vlaanderen !!

Zondag gebruik ik toch om uit te slapen en dat is vandaag niet anders. Na een rustig ontbijt begin ik te denken aan mijn duurloopje. Na de 30K van vrijdagavond wil ik niet héél veel doen, maar het moeten er toch minstens 15K worden. Zonder er lang over te willen nadenken, kies ik voor mijn parcours richting Pellenberg. Ik neem geen drank mee voor onderweg en maar drink wel extra koolhydraten voor mijn start.

De eerste twee kilometer blijf ik heel rustig. Toch vind ik de hartslag iets te hoog. Hopelijk zakt hij later weer. Na iets meer dan twee kilometer ga ik toch wat versnellen en houd de snelheid boven de 12 km/u. De hartslag blijft zich dan vrij normaal gedragen. Lopen richting Pellenberg houdt natuurlijk in dat er verschillende stijgende stukken bij zijn. Op deze stukken kijk ik niet meer naar de hartslag, maar mag deze wel stijgen. Elke helling is een extra training en wordt als dusdanig ook gebruikt. De snelheid op de hellingen mag niet zakken, eerder nog toenemen. De eerste 8K, net op het hoogste punt, heb ik toch afgelegd binnen de 40 min. Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan.

De tweede helft wordt dan ook iets sneller gelopen. Toch kan ik de hartslag onder de 150 hs/min houden. Het gevoel is nog steeds goed. In plaats van na 14K stilaan richting huiswaarts te lopen, kies ik ervoor om het Jan Vranckxpad volledig uit te lopen en dit aan een stevig tempo. Op het einde van dit pad heb ik 15K gelopen en toch leg ik deze laatste 2K af in een tempo van 4’30” min/km.

Vanaf hier ga ik opnieuw iets rustiger lopen en zorg ervoor dat ik zeker nog 5K loop. Op die manier heb ik er toch weer 20 gedaan, wie weet loop ik verder tot 21,1. Afsluiten wil ik sowieso doen met de laatste helling die ik normaal niet meer doe. Dit keer wil ik die zelfs nog verlengen door rond te lopen en via ‘boven’ mijn straat in te lopen.

Lopen, Snelheid, Sport, Training

Kessel-Lo, Linden via Sneppenstraat

23 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de hitte in het begin van deze week spreken we vandaag, zaterdag, van een normale temperatuur. Net voor de middag is het opnieuw boven de 20°C en dus al vrij warm. Deze maand heb ik nog geen lange duurloop (+20K) gelopen en ook vandaag zit dat er niet in.

Na de twee zwembeurten van gisteren voel ik gelukkig enkel wat stijve spieren in mijn armen. De benen hebben er gelukkig geen last van, maar echt supergoed voelen ze ook weer niet. Het zal vandaag dan ook blijven bij een loop van iets meer dan 10K.

Ik vertrek, zoals wel vaker als ik thuis vertrek, richting Finse piste en Provinciaal domein. De eerste kilometer gebruik ik als opwarmer en zorg ervoor dat ik met een rustig ‘voelende’ snelheid loop. De eerste kilometer wordt afgeklokt op 5′ min en is dus echt rustig te noemen, zeker wetende dat het vooral dalend is.

De volgende kilometers blijven ook nog redelijk rustig tot ik aan het Heuvelhofpark kom. Het werkt zoals een rode lap op een stier. Eénmaal ik het park binnenloop en de boomschors van de Finse piste onder mij voel, ga ik automatisch versnellen. Al is het vooral de hartslag die versnelt. Waarom eigenlijk?

Na het iets zwaarder lopen op de Finse piste, blijft de intensiteit iets hoger liggen. De weg naar het Provinciaal domein, licht dalend, gaat dan ook vrij vlot. De weg rond de twee vijvers loop ik ook steeds iets sneller dan gepland. Dat is dit keer niet anders. De hartslag ligt hier in de tweede helft van de 140 en het ligt zeker niet alleen aan het warme weer.

In plaats van via de kortste weg naar huis te lopen, vind ik dat het tijd is om eens de volledige Sneppenstraat (zowel de steile klim als het lange rechte stuk) te lopen. Het is voor mij de eerste keer dat ik vanaf de Schoolbergenstraat deze weg loop. Ik weet dat deze weg als segment op Strava staat en dus ga ik hier heel intensief lopen. Spijtig genoeg is de straat enkel als twee aparte segmenten terug te vinden. Ik loop beide als één intensief stuk. Toch mag ik tevreden zijn mijn behaald resultaat.

Na dit zware stuk volgt opnieuw een hellende weg en blijf ik met hoge hartslag aan de gang. Met dit weer zorgt dat voor meer dan voldoende zweet. Gelukkig gaat het nog wat bergaf zodat mijn hartslag toch nog even opnieuw daalt alvorens de laatste klim (>20%) aan te vatten.

Na het stoppen, duurt het veel langer eer ik ‘uitgezweet’ ben. Het is dus toch een intensieve training geworden.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Uitstap naar Heverleebos

9 mei 2016 Werner Een reactie plaatsen

Met een temperatuur van boven de 20°C loop ik liever in een schaduwrijk bosgebied dan in volle zon op harde wegen. Het is dan ook met veel plezier dat ik, samen met enkelen, richting bos in Heverlee kan trekken om daar een vierkant rondje te lopen.

Om 12.15u starten we dan met een rustig tempo. Na de duurloop van zondag heb ik toch wel enkele minuten nodig om wat los te komen. De snelheid ligt niet te hoog en het is dus echt genieten van de rust in het bos en omgeving. Na 3K draaien we rechts en begint er een saai stuk waar iets te weinig variatie in zit om echt van te kunnen genieten. Ondanks de week echt warm en droog weer, blijven hier groet plassen liggen. Na enkele dagen regen is het hier echt moeilijk om door te komen.

Na dit tweede rechts stuk draaien we opnieuw rechts richting de Zoete Waters. Ter hoogte van de kapel krijgen we een flinke afdaling voorgeschoteld. Daarna steken we de weg over en komt de zwaarste dobber om te verwerken. Deze helling is op Strava gekend onder de naam Poggio. Tot hiertoe hebben we rustig gelopen en dus vind ik het een goed moment om deze zo snel mogelijk naar boven te lopen.

De helling bestaat uit twee stukken en het vals plat ertussen gebruik ik nog om een tandje bij te steken. Halfweg het tweede stuk begin ik te kraken. De hartslag bedraagt 180 hs/min en ik ben er nog lang niet. Bovendien ligt het einde van dit segment verder dan de eigenlijke top en dus moet ik het nog kunnen uitzingen tot daar. Het wordt snakken naar lucht en de hartpomp bereikt een hoogtepunt aan 185 hs/min. Gelukkig heb ik wat voorsprong opgelopen en kan ik wat dribbelen vooraleer we opnieuw het normale loopritme oppakken.

Opvallend is wel dat mijn hartslag nu heel wat hoger ligt bij ongeveer dezelfde snelheid.

Net voor het vierkant (zie vorm omloop) dicht is, draai ik om en loop in omgekeerde richting naar nummer drie. Na exact 5′ of 1K kom ik hem tegen en loop ik met hem verder uit naar ons startpunt. Tijdens deze twee kilometers aan 10 km/u zakt mijn hartslag toch naar waarden onder de 130 hs/min.

Na raadpleging van de gegevens blijkt dat ik mijn eigen besttijd op die Poggio (7%) met liefst 21″ verbeterd heb. Deze bedraagt nu 2’19” aan een gemiddeld tempo van 3’55” min/km. De enige plaats waar ik nog kon verbeteren is helemaal in het begin. Je moet dus al vanop de weg snelheid maken. Én dit weten vol te houden tot het einde!!

Lopen, Sport, Tempoloop, Wedstrijd

Loop zonder Dope 2015

12 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Een jaar na mijn ‘eerste’ wedstrijd nemen ik en de kids op zondag 11 oktober 2015 opnieuw deel aan de Loop zonder Dope. Ingeschreven op de laatst mogelijke dag van de voorinschrijving, zit er niets anders op dan aan de start verschijnen.

De laatste voorbereiding is, in tegenstelling met vorig jaar, niet goed geweest. In de afgelopen weken heb ik voldoende gelopen en getraind, waardoor de conditie wel voldoende is om deze recreatieve loop tot een goed einde te brengen. Op vrijdagavond hebben we alledrie deelgenomen aan de aflossingsloop van DCLA. De kinderen hebben gedurende een half uur telkens 200m aflossing gedaan. Dit zijn dus sprintjes van 200m. De anderen, gaande van jongvolwassenen tot minder jong-volwassenen, liepen gedurende een uur rondjes van 400m. Deze korte afstanden zijn eerder abnormaal te noemen, zeker voor de sporters in mijn leeftijdscategorie die eerder rond de 50 jaar ligt dan rond de 20. Op zaterdag was er dan wel de verplichte rust. In tegenstelling tot een verstandig sporter lag ik niet vroeg in mijn bed. Door een verplichting was ik zaterdagavond aanwezig op het jaarlijks bal van LC De Lakenpoortse in Herentals waar ik veel te veel recht gestaan heb.

Na een verschoven nacht en een minder goede slaap, voel ik meer spierpijn dan gisteren na de sprintjes van 400m. Dit voorspelt niets goeds voor vanmiddag. Het is nu duidelijk dat een opwarming van levensbelang is voor de stijve spieren. Gelukkig is het mooi weer en heeft een mens sowieso zin om te lopen. Een klein uur voor de start komen we aan de inschrijvingsbalie waar we de klaargemaakte enveloppen met nummer en bonnetje voor een T-shirt in ontvangst nemen. Vooraleer de nummer op te spelden, gaan we ons gratis katoenen T-shirt afhalen. Dit jaar zijn het zwarte. Ook al zijn het katoenen shirts, deze vind ik wel mooier dan de purperen van vorig jaar en wie weet draag ik deze wel af en toe.

Na het opspelden van de nummers zijn de kinderen al moeilijk rustig te houden en zij zijn al volop aan het springen op het springkasteel. Het is dus hoogtijd om de beentjes los te gooien en aan de opwarming te beginnen. Samen met de Tibo en Tobi lopen we enkele kilometers aan 11 km/u en lopen we toch al eens het eerste stuk van de Vertommensberg, door mij de Spiegelberg genoemd, omdat deze leidt naar het gebouw van VZW De Spiegel, de organisator van deze wedstrijd. Vanaf nu is het enkel nog wachten op het startsignaal.

Met enkele minuten vertraging volgt dan toch het signaal dat iedereen in beweging zet. Vanop de derde rij begin ik aan mijn eerste ronde en dus ook aan de eerste beklimming van de fameuze Spiegelberg. De professionele omroeper verwittigt alle lopers om niet te snel van start te gaan; hij kent dus duidelijk ook het gevaar van een beklimming na amper 300m wedstrijd. De snelste lopers schieten als een pijl vanachter de startlijn tot aan de bocht naar links waar we beginnen aan de beklimming. Ik loop de aanloop ook iets te snel, maar op die manier zit ik vrij snel in een goede positie en is er een kleine kans dat er tragere lopers voor mij lopen. na iets meer dan 500m bedraagt mijn hartslag al 170 hs/min. Het is opletten om niet te forceren. Ik probeer dan ook om de hartslag niet te veel te laten oplopen. Het is nog ver en ik weet niet of diegene die me inhalen gestart zijn voor 5km, 10km of net zoals ik 15km en dus ook drie keer deze berg op moeten. Zonder te veel reserve te houden, maar toch zonder te verzuren, houd ik mijn tempo. Ik ben dan ook al blij dat ik mijn keerpunt genomen heb vooraleer Tibo en Tobi er zijn. Zij hebben hun 5K erop zitten na 22 min. Super gelopen van hen!!

De tweede en derde ronde verlopen analoog. ik word door niemand meer ingehaald. Zelf haal ik nog twee personen in die ook aan hun derde ronde bezig zijn en voor de rest passeer ik nog verscheidene lopers van de 10km. Vorig jaar waren er echt niet veel 10km-lopers achter me na aankomst van de 15km. Dit jaar zijn er dit duidelijk meer. Het blijft afwachten op welke plaats ik geëindigd ben en wat mijn officiële tijd is. Mijn laatste, min of meer vlakke kilometer loop ik toch nog in 4 min. Dat was vorig jaar zeker niet het geval (4’25”).

Nieuwsblad

Uitslag op Stratenlopen.be

Lopen, Sport, Training

Heverleebos, lang geleden

21 september 2015 Werner Een reactie plaatsen

Deze week begint anders!

Het is natuurlijk niet zo dat deze week niet op een maandag begint; dat blijft steeds zo. Bovendien is het ook tijdens de lunchpauze dat er gelopen wordt. Alleen al omdat het parcours waarop vanmiddag gelopen wordt anders is, durf ik zeggen dat de week op een andere manier start. In tegenstelling tot de meeste andere dagen, en ook op maandag, wordt er vandaag niet gelopen langs het sportkot; dit is quasi onze dagelijkse toer “Sequoia”.

Vandaag nemen we een voertuig en rijden eerst naar Heverleebos. In dit bos kan er zo goed als oneindig lopen op brede paden en zonder echt veel wegen te moeten oversteken. Bovendien zijn er veel hoogtemeters te rapen. We hebben er een eenvoudige omloop, in de vorm van een vierkant van iets meer dan 10K. Het zou leuk zijn als we deze afstand lopen. We vertrekken dan ook met zijn vieren aan dit vierkant rondje.

De eerste kilometers wordt er heel rustig gelopen. We blijven mooi bij elkaar en er wordt danig wat gekletst, zelfs over het werk. Bij de eerste ‘beklimming’ komt er één iemand wat achter, maar iets verder heeft hij de achterstand al terug goed gemaakt. Op een modderig gedeelte, war het echt zoeken is waar je je voeten kan zetten, kom ik op kop en loop klaarblijkelijk iets sneller. De snelheid komt effectief boven de 11 km/u te liggen. Met drie houden we dit tempo aan.

Op de echte steile helling, net voorbij de Zoete Waters, ga ik voluit. Ik doseer wel mijn inspanning om tot helemaal boven mijn snelheid aan te houden. Achteraf gezien blijf ik zelfs versnellen tot ik helemaal boven ben. Tijdens dit intensief stuk houd ik enkel rekening met mezelf. Ik bekijk enkel mijn hartslagmeter en luister naar mijn lichaam; ik houd geen rekening meer met de anderen. Pas als ik helemaal boven ben, wacht ik op hen. Na die 500m mag ik zelfs een minuut stilstaan eer we terug met zijn drieën kunnen verder lopen. Het is nu de bedoeling om, aan een normale snelheid, de hartslag op een normaal ritme te krijgen. Het blijkt vrij aardig te lukken. Ik durf bijna besluiten dat de conditie toch al terug begint te komen. Toch blijf ik mijn hartslag bij duurlopen doorslaggevend vinden. Hier wil ik in de buurt van de 130-135 hs/min blijven bij een tempo van 5’30” min/km en zover zijn we nog niet.

Vanaf ligt de snelheid iets hoger, lopen we met zijn drieën naast elkaar. De laatste honderden meters wordt er rustig uitgelopen. Het is dus echt een mooie en goede training geweest. Nog van dat !!

Lopen, Training

Zondag – verkendag

10 mei 2015 Werner Een reactie plaatsen

Na de intensievere training van donderdag had ik toch wel wat behoefte aan wat rust. Correcter, het is mijn rechterbeen dat rust nodig heeft. Mijn hoofd is wel degelijk in staat om elke dag te gaan lopen. Na de vorige loop voel ik toch wel pijn. Bij het lopen begint de pijn in het rechterbovenbeen en later voel ik het in de achterkant van mijn knie. Hierdoor verplichtte ik mezelf op enkele dagen rust.
Vandaag staat er de verkenning van de Linden Bosloop op het programma. Als er eens een jogging (of wedstrijd) wordt georganiseerd in je eigen dorp, kan je niet anders dan daaraan deelnemen. Volgens de website is er op zondag 10 mei, vandaag dus, een verkenning gepland. Het lijkt me een ideaal moment om wat rustig te gaan lopen. Er staat immers vermeld dat er gelopen wordt op het tempo van de traagste deelnemer. Om 10u staat er eerst de verkenning van 4km op het programma. Hiervoor ben ik niet ingeschreven, maar deze verkenning neem ik er toch maar bij. We zijn trouwens maar met zijn drieën. Naast de organisator en ikzelf, is er nog iemand van Binkom die daar een start-to-run organiseert. Hij had de dag voordien in Winksele nog een wedstrijd gelopen en had er duidelijk nog wat last van.

Enkele minuten na aankomst van deze eerste verkenning stond de verkenning van de 7km op het programma. Hier stonden enkele andere deelnemers te wachten. Het blijkt dat er in Linden elke zondagmorgen, om 10.20u enkele lopers verzamelen om te gaan joggen of hardlopen. Deze en enkele toevallig passerende joggers namen ook deel aan het langere parcours van de 7km. Het plaatselijke rondje doen we niet en vertrekken onmiddellijk langs het kasteel van Linden richting eerste helling.Het is snel duidelijk dat dit parcours slachtoffers gaat maken. Er zitten duidelijk meerdere ‘beklimmingen’ in en het wordt dus doseren, zeker als je weet dat deze ronde twee keer moet gelopen worden (als je de 14 doet). Het valt me ook op dat de boswegen vrij smal zijn, dus gemakkelijk inhalen zit er niet in. Het zal dus ook van belang zijn, voor een goede uitslag, om vrij snel te starten en niet té ver achteraan het bos in te duiken. Dit staat in schril contrast met doseren. Het zal er dus van afhangen, hoe ik me voel. Voor de twee toevalligen passanten zijn deze extra zes moeilijke kilometer er wat te veel aan en zij keren iets vroeger dan voorzien terug naar de start. De overblijvenden zijn duiedelijk geoefende lopers; zij babbelen alsof ze stilstaan. De laatste kilometers worden wat sneller afgelegd. Dit parcours is zeker niet te onderschatten en ik ben dus blij het al eens verkend te hebben.

Hesy's Blog