Tag archieven: DCLA

Na de rustige week probeer ik deze week opnieuw een normaal ritme aan te nemen. Dit betekent dus ook de trainingen met de Brokkenlopers van DCLA op woensdag en vrijdag en een langere duurloop in het weekend.

De week begint al met een rustdag, na de langere duurloop van zondag die nog steeds niet verliep zoals ik zou willen. Op dinsdag trek ik me wel weer op gang al is het niet met veel enthousiasme. Toch maak ik er geen rustig middagloopje van, maar leg er een stevig tempo op. De eerste kilometers lijken langzamer, maar dat zal wel aan de GPS liggen, denk ik. De hartslag neemt gestadig toe en na iets meer dan 2K bereik ik al de 170 hs/min. Veel te hoog. Dit is helemaal geen wedstrijdtempo en toch deze hartslag. Te weinig slaap is duidelijk nefast voor een goede hartslag. Of zijn er nog andere redenen?

Tempo op dinsdag:

Opnieuw een slechte planning. Wie doet er nu tempowerk daags voor een intervaltraining? Ik zou toch eens een schema moeten maken en volgen. Hopelijk heb ik er woensdagavond niet te veel last van en kan ik de intervaltraining goed afwerken.

Woensdagmiddag krijgen we van Jeroen, onze coach, het schema van de training doorgestuurd:

Intervaltraining 25 oktober

Door Jeroen

Deze keer gaan we na de opwarming (2 zeshonderdjes) heuvelsprintjes afwisselen met omgekeerde piramides. Omgekeerde piramides wil zeggen van snel/kort naar traag/lang en terug.

2x(600-200R) (aan 800m-tempo)
4 heuvelsprintjes
(300-100R-400-200R-600-200R-400-200R-300-500R)
4 heuvelsprintjes
(300-100R-400-200R-600-200R-400-200R-300-500R)
300 en 400 aan 1 à 2″ sneller dan 800m-tempo en 600 aan 800m-tempo

Dit is niet alleen een iets moeilijker te onthouden schema; dit is echt wel een stevige training waar de verzuring de grote uitdager wordt. Maar is dat niet net de bedoeling van een intervaltraining?
De opwarming loop ik samen met Kevin en zonder te forceren loop ik hierdoor toch wel iets sneller dan normaal. De uitleg voor de training vraagt ook iets meer tijd waardoor ik toch voldoende kan recupereren, hoop ik. Na twee rondjes met wat ‘steigerungen’ beginnen we aan ons echt schema, met 2x600m aan 800m-tempo. Voor mij zou dit neer komen op 21″/100m of 3’30″min/km. Het lukt me wel, maar mijn hart moet er wel 170x/min voor kloppen; de tweede 600m zelfs nog iets sneller.

Na 4 keer de heuveltjes op te lopen beginnen we aan de eerste sessie van 300-400-600-400-300. Dit keer neemt Davy de kop en lopen we effectief nog iets sneller. De verzuring zet zich verder door. Ik loop eigenlijk iets te snel ondanks ik hem niet meer op de voet volg. Na de volledige sessie heb ik een achterstand van een goed 50m. De tweede keer loop ik waarschijnlijk iets trager de heuveltjes op, mede veroorzaakt door de drukte hier.

De tweede sessie intervallen wordt een lijdensweg. Ik begin hieraan met Davy een eindje voor me uit. Op die manier weet ik dat ik nog steeds ‘goed’ bezig ben. Ik moet niet al te veel prijs geven op hem. Mijn horloge bevestigt mijn snelheid. Deze ligt nu wel effectief lager dan ervoor. Bij de 300m en 400m haal ik nog 21″/100m, mar bij de 600m is het al 21,5. Met nog amper 700m snel te lopen, probeer ik de snelheid bij elke start opnieuw op te bouwen. Toch heb ik voor de laatste 300m nog steeds 1’01″nodig.

Dit is zonder enige twijfel een zware training. Deels heb ik dit aan mezelf te wijten door van bij de start op de limiet te lopen en zo de verzuring al snel op te wekken. Toch is dit (korte intervallen) een training die ik vaker moet doen.

Intervaltraining:

Lopen, Sport, Wedstrijd

Glabbeek Loopt 2017

9 juli 2017 Werner Een reactie plaatsen

Een extravagant weekend afsluiten met een loopwedstrijd is misschien niet het beste idee, toch staat het me nu te wachten.

Vrijdag, onmiddellijk na het werk gaat het richting Carré, ja, deze in Willebroek. Tenminste, de Carré was hier. Intussen zijn er buiten én binnen heel wat wijzigingen aangebracht en prijkt de naam BANYU nu op de gevel. Hier is het verzamelen geblazen voor de Nationale Missendag. Het is de dag dat alle kandidaten voor Miss België 2018 worden voorgesteld aan de verzamelde pers. In de vooravond worden er groepsfoto’s gemaakt en later op de avond stellen ze eerst zichzelf individueel voor. Na middernacht passeren ze allemaal opnieuw de revue in bikini voor een gevulde Carré, of is het nu toch Banyu.

Daags nadien, op zaterdag, staat Werchter Boutique op de agenda. Met de fiets gaat het iets na de middag richting Werchter en na een veilige, lees bewaakte stalling, gaan we naar de ingang.

Aan de ingang heerst een aangename drukte, maar er is geen echte overrompeling. Volgens mij zijn de meeste al binnen en zijn wij aan de late kant. Het zal onze pret niet derven. We vinden dan ook snel onze vrienden terug en zo kunnen we starten aan een aangename dag vol muziek en goed weer. Misschien perfect weer voor een lange duurloop. Het duurt dan ook tot ver voorbij middernacht eer we opnieuw op onze fiets zitten en we terug richting huis kunnen fietsen, maar eerst tussen de duizenden andere festivalgangers geraken.

Gelukkig kan ik zondag wat langer blijven liggen, want na twee verschoven nachten volgt vandaag: Glabbeek Loopt.

De traditionele 10 Miles heeft plaats geruimd voor een nog traditionelere 10K, maar aan een wedstrijd georganiseerd door onze zusterclub DCLA Halen probeer ik toch deel te nemen. Na lang zoeken op meerdere websites en Strava had ik een idee van het parcours, maar dat lijkt nu een maat voor niets, want er is een volledig nieuwe omloop, bestaande uit twee ronden van ongeveer 5,4K. Er zijn veel hellingen en onverharde stukken. Gelukkig ligt het droog, want ik heb niet de goede schoenen bij voor moeilijk beloopbare stukken. De hellingen zijn voor iedereen zwaar en dat is voor mij niet anders.

Reeds voor de start zag ik al enkele kleppers rondlopen. De top drie is hiermee gekend en de volgorde zullen zij wel uitmaken, ook al durf ik deze nu al opschrijven. Na aankomst van de laatste loper van de 5K, maken wij ons klaar voor de start van de 10K. Ik durf me niet helemaal op de eerste rij zetten, maar probeer me toch niet volledig te laten insluiten.

Na het startschot schieten Hans, gevolg door Danny en Birger en iemand met DCLA-shirt heel snel weg. Na enkele inhaalmanoeuvres kom ik op de vijfde plaats terecht. Na een goede kilometer moet de man in DCLA shirt de rol van de twee anderen lossen. Hier begin ik al te hopen dat hij zich vergaloppeerd heeft en dat ik hem nog kan inhalen. Toch blijf ik op 50m hangen. Ik probeer mijn tempo zo hoog mogelijk te houden, maar kom geen meter korter.

Integendeel zelfs, bij elke bocht verdwijnt hij uit mijn gezichtsveld en moet ik ook zelf de weg zoeken en de bochten inschatten. Achter mij komt er voorlopig geen dreiging en dus blijft het doel om de vijfde plaats veilig te stellen. Het tempo moet dus wel hoog blijven, want achter mij zitten ze ook niet stil en hopen ze waarschijnlijk ook dat ik wat moet vertragen. De vierde plek zit er niet meer in en het blijft dus steeds alles geven om niet zesde of zelfs zevende te worden. Achter mij wordt een stevige strijd gevochten met de eerste dame voor de zesde stek.

Na aankomst is het nog niet duidelijk of ik een podiumplaats gehaald heb. De eerste twee zijn zeker ouder dan 35 en de derde is het zeker niet. Alles hangt dus af van de vierde. Hij is op enkele maanden na, net geen 35. Goed voor mij, want hiermee ben ik derde bij de +35. Het leukste komt nog. Als aandenken is het niet zomaar iets, maar een vertind loopschoentje. SCHITTEREND !! Bedankt.

Uitslagen

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Enkele duurloopjes voor het serieuze werk

29 juni 2017 Werner Een reactie plaatsen

Blessurepreventie is het actuele thema. Vele lopers blijken net na een marathon de meeste kans op blessures te hebben. Ik voel mijn hamstring steeds en moet dus blijven opletten.

Net zoals in 2015 blijk ik ook in 2017 last te hebben van een gevoelige rechter hamstring. Deze kwaal achtervolgt me al sinds ik ben beginnen hardlopen. Extra oefeningen ter versterking zullen toch nodig zijn. Trouwens core stability over het algemeen is een vereiste. Het bewijs werd afgelopen dinsdag geleverd. In het komende weekend staat de tweede manche van het criterium ‘Marathon van Lubbeek‘ op de agenda en hier heb ik toch wel een prioriteit van gemaakt.

Gisteren heb ik mijn gedeelte ‘snelheid’ al gehad en daarom ruil ik de DCLA-woensdag training in voor een duurloop op het parcours van zondag. Op die manier spaar ik toch wel de gevoelige hamstring en verken ik het uitdagende (lees: zware) parcours van de SMS-loop in Lubbeek. Er staat een stevige wind en zonder echt bewust intensief te lopen, blijk ik toch een vrij hoge hartslag te hebben. Al bij al wordt het dus toch een vrij stevige duurloop. Dit was niet echt wat ik had moeten doen. Ondanks de lichte pijn ben ik wel blij het parcours verkend te hebben.

Gezien de lichte pijn van woensdag, ben ik op vrijdag des te meer overtuigd om het rustig aan te doen. Het is dan ook de bedoeling om niet sneller te lopen dan het tempo van Jeroen. Maar, deze vrijdag zijn er slechts drie andere brokkenlopers en deze volgen, is geen goed idee. Het zal dan maar een zomertoer worden op mijn eentje.

Na enkele minuten haal ik Marijke en Lieven (van de groep van Miel) in en dus besluit maar om bij hen te blijven. Dit tempo zou ik toch wel pijnloos moeten aankunnen. Het wordt dan toch een rustige duurloop en dan nog wel eentje met een leuke babbel. Iets over halfweg loopt Marijke een andere weg in en lopen Lieven en ik de zomertoer verder. Deze tweede helft lopen we iets intensiever en ondanks het tempo zeker niet hoog ligt, blijkt de hamstring toch iets meer voelbaar. Het baart me toch wel wat zorgen voor zondag.

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Na de marathon, de leegte??

23 juni 2017 Werner Een reactie plaatsen

Afgelopen zondag, 18 juni, liep ik in helse temperaturen een marathon. Enkele dagen rust zijn dan een vereiste, maar wanneer begin je terug met lopen en trainen?

Op maandag en dinsdag is het heel duidelijk en vertellen je beenspieren je dat je er zelfs niet moet aan denken om nog maar naar die loopschoenen te kijken. Voorzichtig wandelen is het enige wat ze je gunnen en dan liefst zonder trappen. Te lang zitten is ook niet aangewezen, want als de benen terug in actie moeten komen, laten ze opnieuw van zich horen, voelen dus.

Op woensdag is het het hoofd dat het terug voor het zeggen heeft. De benen zijn deels hersteld en werken terug mee. Uit eigen ervaring en (vooral) uit ervaring van vele marathonlopers weet ik dat in de weken na een marathon de kans op blessures het grootst is, tenminste als je in voorbereiding op de marathon al niet te veel gegeven hebt. Op dit moment ken ik enkele goede (beter als ik) marathonlopers die met één of meerdere blessures (overbelasting, …) zitten. Dit wil ik ten allen tijden vermijden. Eén zomer niet kunnen/mogen lopen is meer dan voldoende.

Op vrijdag voel ik me helemaal klaar om opnieuw aan te sluiten met de brokkenlopers van DCLA voor de wekelijkse duurloop. Het is nog steeds vrij warm en als eerste duurloop wil ik het toch wel relatief rustig houden. Rond 18.15u vertrekken we vanaf de DCLA atletiekpiste voor de traditionele zomertoer. Het voorstel om een alternatieve omloop te lopen zag ik niet zitten. Met dit weer verkies ik de schaduwrijke zomertoer en bovendien kan ik deze door de parcourskennis ook alleen lopen (als ik de rol moet lossen).

De eerste kilometer wordt er links en rechts nog heel wat gebabbeld, maar dan begint toch al vrij snel het serieuze werk. Ik laat me wat uitzakken en zal me laten inlopen door Jeroen. Eénmaal in het bos loopt Yves nog steeds net voor me uit. Als hij ook rustig blijf lopen, kan ik ook bij hem blijven. Foute keuze. Zijn rustig tempo ligt nog steeds iets te hoog voor mij. Kilometertijden onder de 4’30” is niet echt wat ik vooraf gepland had. Niet veel later komen we Simon tegen en zelfs die twee lopen rustig, misschien zelfs babbelend, een te hoog tempo. Jeroen en Rütger zijn intussen iets te ver achter en dus loop ik maar mijn eigen tempo, maar nog steeds met de bedoeling om bij Yves en Simon te komen. De achterstand wordt niets kleiner, integendeel. Ik blijf een 100m achter hen aan hollen. Ik loop al relatief intensief (>160 hs/min) en wil zeker niets forceren. Vertragen doe ik dan ook weer niet.

Uiteindelijk blijf ik een goede 100-150m achter hen. Wat voor hen een relatief rustige duurloop is, werd voor mij een stevige tempoloop. Ik verbeter zelfs mijn besttijd op deze omloop, volgens Strava. Dit was vandaag zeker niet de bedoeling. De komende dagen moet ik zeker opletten dat de rechter hamstring hiervan geen last ondervindt. Dit blijft, naast de krampen in de kuiten, mijn gevoeligste spier. Wat overbelasting betreft!!

Gelukkig voel ik op zaterdag geen last van de te snelle duurloop. Op zondag duurt het tot in de late namiddag eer ik aan mijn weekendduurloop kan beginnen. Door de sterke wind en de hoge temperatuur lukt het weer niet om met een lagere hartslag te lopen. In het begin, met rugwind is het echt te warm en na de zware hellingen richting Pellenberg zorgt de tegenwind ervoor dat de hartslag iets te hoog blijft.

Toch blijft de koelende tegenwind voordeliger dan de te warme rugwind.

Interval, Lopen, Sport, Training

Intervaltraining 7x(1000-360R)

31 mei 2017 Werner Een reactie plaatsen

De 20km van Brussel is intussen achter de rug en dit betekent dat we op minder dan drie weken verwijderd zijn van de Great Breweries Marathon. Het wordt dus deze week wat schipperen tussen voldoende trainen zonder te overdrijven.

Daags na Brussel had ik eigenlijk een herstelloop gepland, maar één door tijdsgebrek (zelfs voor een kort loopje) en twee door de extreme warme temperatuur heb ik hiervoor gepast. Op dinsdag kon ik het niet laten, de temperatuur was terug normaal, en heb een duurloop van 21K door Heverleebos gelopen.

Vandaag, woensdag, heb ik nog eens meegetraind met de brokkenlopers. Dit was echt al heel lang geleden. Op het programma staan twee mogelijkheden: 5 à 7 x (1.000-360R) ofwel impro-intervallen. Eigenlijk had ik liever langere intervallen (3000m of 5000m) gelopen, maar deel uitmaken van een groep en dan nog volledig individueel lopen is toch ook niet echt de bedoeling.

Vol goede moed begin ik, samen met enkele tempo-gelijken aan mijn eerst 1000m. Na 100m voel ik dat het vrij snel aanvoelt en blijf net achteraan aan het groepje hangen en laat de afstand zelfs nog groeien op het einde. Toch leg ik deze 1000m af in een goede 3’30” met een piekhartslag van 169 hs/min. Bij de 360m uitlopen blijf ik nog in de buurt, maar weet dan al dat ik de tweede versnelling het iets rustiger zal doen. De afstand met de anderen groeit steeds verder uit vanaf het begin, maar toch loop ik deze 1000m in 3’40” (max hartslag:17 hs/min. Dit is misschien net iets te traag, maar op deze manier hoop ik toch om het 6x vol te houden.

Vanaf de derde versnelling volg ik niemand meer en loop zo volledig op mijn limiet. Tijdens het lopen blijf ik mij afvragen of ik dit 5, 6 of 7 keer ga lopen. Het is nog maar de derde ronde. Dit keer heb ik wel mijn horloge gestart en gestopt bij het begin en einde van het stuk van 1000m. De tijd bedraagt 3’42” met opnieuw een iets hogere hartslag, tot 174 hs/min. De benen beginnen nu al te verzuren en zwaar aan te voelen. De kuitspieren blijven mijn zorgenkindjes en hier voel ik de vermoeidheid dan ook als eerste.

Bij de vierde ronde zit de routine er toch al goed in en ondanks de wind en de warmte loop ik vol goede moed een nieuwe 1000m. Dit keer haal ik zelfs de 176 hs/min om de 1000m af te leggen in 3’35”. Het iets snellere groepje is intussen ook uit elkaar gevallen en op sommigen maak ik zelfs wat achterstand goed. De vijfde verloopt quasi analoog, in 3’36” maar met opnieuw een hogere max hartslag van 178 hs/min!

Intussen heb ik opnieuw een “doel” voor ogen en probeer de achterstand nog wat kleiner te maken en begin aan de eerste optionele ronde. De benen worden steeds zwaarder en de kuiten laten zich net iets meer voelen. Toch opnieuw 1000m gelopen in 3’40”. Mijn “doel” valt dan weg, want hij houdt het op zes stuks en ik ga er toch nog een zevende aan toevoegen. De laatste wordt natuurlijk de zwaarste, maar toch niet de traagste: 3’36”. Hiervoor heb ik mijn motor wel moeten opdrijven tot aan 179 hs/min.

Ondanks het vrij warme weer en de afwijking van mijn oorspronkelijk plan, kijk ik tevreden terug op deze intervaltraining. Met deze training van 15km erbij kom ik deze maand aan een totaal aantal gelopen kilometers van 351km.

Maandoverzicht:

Lopen, Sport, Wedstrijd

Tweedorpenloop Glabbeek-Waanrode

12 mei 2017 Werner Een reactie plaatsen

Op vrijdag de 13de ruil ik mijn DCLA-trainingsloop in voor een stratenloop die ondermeer door onze zusterclub wordt georganiseerd.

Vorige week werd ik eraan herinnerd dat de voorinschrijving voor de tweedorpenloop bijna afgelopen was. Vlug schreef ik Tibo en Tobi in voor de 5K en mezelf voor de 10,5K. Marc zorgde voor al de rest. Spijtig genoeg werden de kinderen verplicht aanwezig te zijn in de kerk op vrijdagavond wegens hun plechtige communie van de dag nadien, zodat ik alleen moet afzakken naar Waanrode.

Het belooft een druk weekend te worden. Na de wedstrijd van vanavond, staan er morgen twee communievieringen en een communiefeest op het programma. Zondag loop ik de Linden bosloop en aansluitend opnieuw een communiefeest. Maar eerst concentreren op vanavond. Vorig jaar eindigde ik twaalfde in 43’15” en dit jaar wil ik toch beter doen en hoop ik op een top 10 plaats.

De laatste dagen is het een typisch Belgisch wisselvallig weertje. De temperatuur is aangenaam warm, maar regenbuien zorgen af en toe voor te veel afkoeling. Onder een dreigende hemel rijd ik naar Waanrode. De inschrijving werd reeds vooraf in orde gebracht en dus had ik snel mijn startnummer. Na het in bewaring geven van mijn sportzak kon ik de bus nemen richting Glabbeek van waaruit we vertrekken. De hemel wordt echt zwart. Het zou wel eens een natte start kunnen worden. De buienradar wordt veelvuldig geraadpleegd en deze laat de buien toch langs ons passeren.

Sinds enkele dagen sukkel ik wat met een onregelmatige en te hoge hartslag en ook tijdens de opwarming breekt het zweet me al vlug uit. Hopelijk ligt dit enkel aan het zwoele weer. Toch sta ik met een klein hartje aan de start. Na enkele minuten vertraging gaat in de verte de arm omlaag waarmee de wedstrijd op gang komt.

Aan de start staan meerdere DCLA-shirtjes. De lopers van DCLA Leuven en DCLA Halen staan netjes naast elkaar. Kort na de start is er al een kopgroep gevolgd door één persoon die op zijn beurt op de hielen gezeten wordt door een groepje van 6 (waaronder ikzelf), waarvan de meeste Masters en lopend in het DCLA-singletje, maar toch aangevoerd door een vrouw.

Na 4K loopt Sigrid er vandoor en haalt al snel de loper voor ons in. De snelheid in ‘ons’ groepje blijft nochtans vrij hoog liggen. Ik voel mijn ademhaling nog niet versnellen en kan het tempo goed aan. Tijdens de tweede helling (4,5-6 Km) neem ik de leiding over en wordt hierbij nog aangemoedigd door een collega van DCLA Halen. Ik voel dat ik wegloop en hoop dat ik me niet vergaloppeer. De hartslag zit vanaf dan steeds boven de 175 hs/min!

Mijn voorganger blijft nog steeds een goede 100m voor me uithangen. Zolang ik zijn buurt kan blijven, ben ik al tevreden en misschien kan ik op het einde nog iets goedmaken. Op de derde helling probeer ik mijn snelheid hoog te houden, maar ik kom amper enkele meters korter. Op de volgende helling wordt duidelijk dat ik enkel nog moet denken aan het behouden van mijn positie. Ik kijk nog eens achterom en zie gelukkig niemand kort achter me.

De laatste kilometer wordt het echt zwaar. Ook al zit een plaats winnen er niet meer in, toch blijf ik alles geven. De laatste 300m zijn dan toch afzien en genieten van de aanmoedigingen van het publiek. Ik hoor mijn naam door de speakers en dat blijft toch steeds een mooi moment. Bij het opdraaien langs de sporthal hoor ik dat Werner Heselmans de finish passeert waardoor ik begin uit te bollen. Te vroeg! De eigenlijke lijn lag nog enkele meters verder en de timekeeper drukt dan ook pas af wanneer ik effectief deze lijn passeer.

Na de finish wordt pas duidelijk dat de kopgroep slechts uit drie personen bestond, waardoor ik algemeen zesde geworden ben. Iets later hoor ik zelfs dat ik derde master geworden ben en er podium is voor masters. Ik loop hier een podiumplaats!! Na mijn mogelijke hartperikelen blijkt deze nog goed te functioneren.

Morgen is het enkel feesten, maar zondag staan we opnieuw aan de start van een straten-bosloop. Hopelijk ben ik volledig hersteld van vanavond.

Verslagje op website DCLA

Hesy's Blog