Tag archieven: bosloop

Lopen, Sport, Wedstrijd

Bierloop 2017

Een reactie plaatsen

Midden augustus staat er in Holsbeek een Bierloop op de agenda, georganiseerd door jeugdhuis Tveldeke.

Na de intervaltraining van woensdag las ik donderdag een relatieve rustdag in met enkel een traag loopje van bijna 7Km. Op vrijdag voel ik dan alweer kriebelen en ondanks de lekkere (en iets zwaardere) maaltijd ’s middags maak ik er een tempoloop van. Na het werk loop ik mijn Pellenbergtoer (15Km) @ 4’19” min/km. Op dat ogenblik ging ik er niet van uit dat daags nadien een wedstrijd zou lopen.

Zaterdagochtend bestond de wedstrijd nog enkel in mijn gedachten, maar stond nog niet in mijn agenda. Pas bij de keuze van het middageten beslis ik om toch deel te nemen aan de Bierloop en wissel het warme middageten in voor een lichtere maaltijd bestaande uit havermout met banaan en bosbessen. Bovendien zijn mijn bussen etixx Isotonic op en moet ik het doen met water.

Het is duidelijk dat ik geen topatleet ben; na de tempoloop van de dag voordien voelen mijn benen echt zwaar aan. De opwarming voor de wedstrijd zal dus iets uitgebreider moeten zijn. Gelukkig is de start niet ver van huis en kan ik met de fiets rijden. Dit is al een eerste opwarming. De inschrijving gaat vlot en ruim op tijd ben ik klaar om aan de opwarming te beginnen. Een 30-tal minuten voor de start begin ik effectief aan de opwarming. Het wordt een zware wedstrijd en daarom wil ik niet te veel krachten verspillen. Dankzij enkele ‘anciens’ beslis ik toch om gewone loopschoenen aan te doen en niet de trailschoenen die ik meegebracht heb. Het parcours is, ondanks de regen, goed beloopbaar en bovendien zijn er teveel stukken waar trails nadelig zijn.

Tijdens de verkenning loop ik nog eens de helling van de eerste kilometer op en besef dus maar al te goed dat deze iedere deelnemer tot in het rood zal doen gaan. Het wordt dus opletten geblazen om niet over de limiet te gaan. Bij de start zet ik me zeker niet helemaal vooraan. De start is zelfs een gezamenlijke start van de 3K, 7K en 14K. Het is dus niet in te schatten hoe snel de concurrenten van de 14K vertrekken.

Net na de start zoek ik mijn goed ritme zonder te forceren, maar ook zonder te traag te willen starten. Op de helling begin ik er al enkele in te halen, maar word ik zelf toch ook ingehaald; hopelijk enkel door deelnemers van de 7K. Op het einde van de weg wordt het steeds steiler en dus steeds zwaarder. Het begin van het bos is zelfs nog steiler en hier is het echt op de adem trappen. Eénmaal boven wordt het een bosloop met afwisselend stijgend en dalend, smalle en brede wegen, verhard en onverhard. De enige constante is de hoge hartslag. Alhoewel. Na iets meer dan 2K kijk ik naar mijn horloge en zie een hartslag van amper 135 hs/min. Ondanks mijn horloge redelijk vast gedragen wordt, is dit duidelijk onvoldoende om een goede meting te hebben. Ik trek het bandje dan snel wat strakker aan en niet veel later verschijnen realistischere cijfers: 170 en meer.

Toch loop ik vooral (en alleen) op gevoel. Op de hellingen kan ik sowieso niet sneller en bij de afdalingen zit er niet ook al niet veel marge op. De enkele vlakke stukken zijn de enige stroken waar ik net onder de limiet kan lopen.

Bij het ingaan van de tweede ronde is het echt sterven op de eerste helling in het bos. Er loopt iemand vlak achter mij en ik loop al boven de limiet. Helemaal boven neem ik gelukkig een kleine afstand. Iets later zie ik mijn voorligger en heb net gehoord dat ik op de zesde plaats loop. Spijtig genoeg herken ik mijn voorligger en weet dat hij op reserve loopt. Zodra ik iets korter kom, versnelt hij opnieuw. Hem inhalen wordt dus onmogelijk. Intussen heb ik een aardige voorsprong op mijn achterligger en probeer ik in te schatten waar hij ergens zit. Voorlopig heb ik voldoende voorsprong en tel de kilometers af. Ik kan de snelheid hoog houden en behoud dus mijn zesde plaats.

Wetende wie er allemaal gestart is, ben ik meer dan tevreden met deze plaats. Spijtig genoeg zijn er maar twee senioren voor mij en word ik dus vierde master en dus geen podiumplaats. Toch keer ik heel tevreden naar huis, met een fles Broeder Jacob.

     

Lopen, Snelheid, Sport, Wedstrijd

Linden bosloop

Een reactie plaatsen

Na de wedstrijd van afgelopen vrijdagavond staat er op zondagmiddag opnieuw een wedstrijd gepland en wat voor één!

In voorbereiding van een marathon moet een training voornamelijk bestaan uit duurlopen en dan nog rustige duurlopen. Dit weekend zondig ik tegen 200 km/uur hiertegen. Vrijdagavond liep ik de Twee-dorpenloop in Kortenaken (Glaabeek-Waanrode) en vandaag sta ik aan de start van de eerste manche van de marathon van Lubbeek: de Linden Bosloop.

Na een copieuze maaltijd naar aanleiding van de plechtige communie van Tibo en Tobi gisteren, durf ik me vandaag niet in supervorm voelen. Ik ben al blij dat de perikelen met de hoge hartslag voorbij zijn. De wedstrijd van vrijdag heeft alvast geen verdere schade aangericht. Gelukkig is de wedstrijd vandaag pas in de namiddag en dus kan ik er nog een rustige zondagochtend van maken. Vrijdag maakte ik nog een fout door te veel te eten, zelfs meer dan 3 uur voor de start. Vandaag is het nog zwaarder (verder en meer hoogtemeters) en dus maak ik die fout niet meer. Je weet wel: de ezel …

Iets over tweeën gaan we toch al richting scoutslokalen om het administratieve af te handelen. Als je goed tijdig gaat, is het er nog niet druk en kan je alles ook rustig afhandelen, je borstnummer goed vastspelden en tijdig beginnen aan de opwarming. Het zijn vooral Tibo en Tobi die zich eerst moeten opwarmen. Zij starten hun 4K wedstrijd reeds om 15u.

      

De winnaar van de vorige twee edities, Wouter Lammens, schrijft ook de derde editie van deze wedstrijd op zijn naam. Als eerste vertrokken, heeft hij toch nog andere lopers, waaronder Tibo en Tobi moeten inhalen. Er zijn er dus die een andere (lees: kortere) weg genomen hebben. Ik vrees dat de meeste de foute weg genomen hebben, maar gelukkig zijn de drie eerste toch als eersten over de finish gekomen. Tobi eindigt als 7de en Tibo als 12de.

Voor en tijdens de wedstrijd van 4K probeer ik me zo goed en zo kwaad als het kan me op te warmen. De start wordt een kwartiertje uitgesteld omdat we pas kunnen vertrekken als de laatste deelnemer van de 4K over de finish is. Om 15:45u is het dan tijd voor de start van de 7K en de 14K. Hieronder is heel duidelijk te zien hoe zenuwachtig de eerste rij is en hoe rustig er het daarachter aan toe gaat.

Na een korte aanloopronde van 700m passeer ik als 10de de start- en finishlijn. Eigenlijk ben ik veel te snel gestart, met een eerste kilometer in 3’30”. Dit is veruit de snelste start die ik ooit genomen heb. Hopelijk bekoop ik dit niet. De eerste ronde lopen we met zijn drieën. We worden wel nog ingehaald door één loper die duidelijk rustiger gestart is en toch meer capaciteiten heeft. Op het einde van de eerste ronde loopt Sandra S. voor me uit en blijf ik een 100m achter de andere hangen. Versnellen kan ik echt niet meer. Het zal dus vechten worden opdat niemand me nog inhaalt.

De tweede ronde wordt echt afzien. De hellingen zijn nog veel zwaarder. Net als in de marathon van Parijs, maar nu al na 10km, driegen de kuiten te verkrampen. Het is dus opnieuw tempo houden en zo voorzichtig mogelijk lopen. Elke misstap of te snelle pas kan een kramp veroorzaken. Mijn voorligger loopt nochtans niet verder van me weg; hij is waarschijnlijk ook op zijn limiet aan ’t lopen. Ik wil nog wel proberen korterbij te komen, maar tevergeefs. Ik hang 10de en zal ook als 10de over de finish lopen. Achter mij is een groot gat en van daaruit hoef ik niets meer te vrezen.

Uitslag 4K – Uitslag 14K

        

 

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Langere bosloop, rare GPS

Een reactie plaatsen

De marathon komt steeds dichterbij en er moeten dus kilometers gelopen worden. Na de korte en rustige middagloop van gisteren, moet het vandaag iets meer én iets steviger worden.

Het is nog steeds vrij koud, grijs en vochtig. Het aangename zal dan maar van de omgeving moeten komen. Ik kies vandaag opnieuw de Heverleese bossen als decor voor mijn langere duurloop. Om niet te veel energie te verliezen, neem ik dezelfde omloop als vorige week. Op die manier kom ik in de buurt van een halve marathon-afstand.

Het wordt dus een duurloop van meer dan 20K en dit houdt in dat ik het rustig aan moet en wil houden. Rustig betekent niet langzaam, maar wel minder belastend en met een relatief lage hartslag (<145 hs/min).

De eerste kilometers loopt het al fout. De snelheid is vrij stabiel, maar de weg/ondergrond is dat helemaal niet. Het begint met een te sterke afdaling, een tunnel met trappen, een stukje Finse piste, bomen waardoor de GPS het moeilijk heeft, enkele hellingen, … Ondanks mijn -min of meer- stabiel tempo, loopt de grafiek verder uit dan een seismograaf in het epicentrum van een aardbeving.

In Heverleebos loopt het helemaal fout. Ik heb de lage hartslag al voor een deel opgegeven en dan lees ik nog tempo’s af van ver boven de 5′ min/km en zelfs kilometertijden in de buurt van de 5′ min.

 

Gelukkig is de omgeving mooi genoeg om me er verder niet in te storen. Ik probeer de intensiteit toch iets hoger te houden dan bij normale duurlopen. Onlangs las ik op prorun.nl nog dat je best traint in Z1 of Z3 (laag intens of hoog intens) en dat je beter niet traint in Z2. Deze bosloop speelt zich volgens mij perfect af in die middelste zone. Speelt trouwens het grootste gedeelte van een marathon zich niet af in die zone?

Op de fameuze helling (Poggio) verlaat ik alvast de zone 2 aan de bovenkant. Op een helling kan ik het niet laten om intensiever te lopen. Het is dan ook twee keer naar adem happen om het tempo op de helling niet te veel te laten zakken.

Wanneer ik terug aan mijn vertrek^punt kom, merk ik dat de beoogde afstand nog niet bereikt is. Ik voel me dus verplicht om even wat verder te lopen om zo toch de grens van de halve marathon te passeren. Zelfs met dit verlengstuk, heb ik een betere tijd gelopen dan de vorige keer. Doel bereikt??

     

 

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Enkele dagen rust voor LSD

Een reactie plaatsen

Sinds enkele dagen kamp ik met pijn in rechter kuit en neem enkele dagen rust. Vandaag wil ik de schoenen opnieuw aantrekken voor een rustige duurloop in de Heverleese bossen.

Enkele weken geleden liep ik een zalige duurloop in de Heverleebos. Vandaag wil ik dat nog eens overdoen. Het moet een heel rustige loop worden, want het is de bedoeling om de pijn in mijn kuit te laten verdwijnen. Vandaag is het pijnlijk gevoel iets minder en dat moet zo blijven of liefst nog verbeteren.

Op het middaguur vertrek ik in mijn eentje vanuit Leuven Centrum richting sportkot, kasteel Arenberg en via de Herendreef het bos in. Het moet een rustige duurloop blijven en dus moet ik op mijn hartslag letten. Ik zit al snel in de buurt van de 140 hs/min en dit zou niet hoger mogen worden. Voor je het bos induikt zijn er nog wat lichte hellingen te verwerken en daar is het zeker oppassen om de hartslag rustig te houden.

Eenmaal in het bos is het complete rust en stilte. Je komt er af en toe andere lopers tegen of eens een wandelaar en fietser, maar je loopt er voornamelijk alleen in alle rust. Je hebt dan ook alle tijd om te denken. Ik concentreer me op mezelf en geniet van de omgeving. Het is en blijft een zalig gevoel om in dit herfstlandschap te kunnen lopen terwijl de niet-lopende werkende mens nu aan zijn bureau zit. Ik zal deze tijd straks, als het regent, wel inhalen.

Intussen ben ik aan het einde van de Herendreef en loop langs het weggetje dat ik op 13 december liep. Ik probeer me te herinneren waarlangs ik toen liep en het lukt me aardig om hetzelfde weggetje te volgen. Na een tijdje zie ik een smalle, holle weg die een aardige beklimming doet vermoeden. Deze heb ik nog nooit genomen, dus waarom deze eens proberen. Ik moet sowieso uitkomen waar de Poggio eindigt. Na enkele 100m gaat de holle weg over in een kasseiweggetje. Hier ben ik nog nooit geweest. Bovendien staat hier zelfs een huis?!?

Gelukkig herken ik wel opnieuw als ik helemaal bovenaan ben; het komt inderdaad uit op de Parnassusdreef of zijn verlengde. Dit stukje wil ik nog wel eens lopen! Bovendien heb ik helemaal geen last van mijn kuit en dus wil ik dubbel genieten van deze mooie trailwegen. Het rondje bedraagt net geen 5K en dus begin ik eraan te denken om dit nog een derde keer te lopen. Na het beëindigen van een laatste rondje is het nog 5,5K om terug ’thuis’ te komen. Ik heb de voorbije dagen nog niet al te veel gelopen en ze voorspellen alleen maar slecht weer de komende dagen, dus dit moet mijn lange duurloop van deze week worden. We gaan er dus nog een derde rondje bijdoen. Ook dit derde rondje verloopt zonder één probleem.

Na wat rekenwerk merk ik dat ik elke rondje quasi even snel heb afgelegd. Op de helling heb ik steeds vrij stevig doorgelopen; de rest van de afstand heb ik echt rustig genietend verder gelopen. Dit is weer een mooi stukje bos dat ik moet onthouden.

Voor zij die exact willen weten war ik gelopen heb, kunnen gebruik maken van de links (naar Movescount en Strava) hieronder.

     

 

 

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Opnieuw een snelle bosloop D-12 #nycmarathon

Een reactie plaatsen

Na de intensieve duurloop van afgelopen zondag was een rustdag geen overbodige luxe. Op dinsdag staat er toch opnieuw een loop gepland, waarvan de tweede helft aan marathontempo.

Bij het vertrek zie ik enkele collega’s klaar staan voor een bosloop. Deze kans wil ik niet laten schieten en ik besluit om met hen mee te gaan naar meerdaalwoud. Zij gaan voor loop van iets minder dan een uur. Om dezelfde tijdspanne aan een iets hoger tempo op te vullen, kies ik ervoor om een kleinere ronde twee keer af te leggen.

Na een rustige start, kom ik na exact één kilometer aan de start van mijn eerste ronde (Nieuwendreef – Parnassusdreef). Dit keer loop ik ze in wijzerzin. Van mijn oorspronkelijk plan om  de eerste helft rustigeraan te lopen, komt al niet veel in huis. Ik loop de Nieuwendreef (eerste passage) al zelfs sneller dan marathontempo met een hartslag van boven de 150 hs/min. De Poggio wordt daarna stevig opgelopen waardoor de hartslag al eens piekt. Bij het terug lopen houd ik de snelheid vrij hoog, hoger dan marathontempo in ieder geval.

Bij het rechts afdraaien bij het begin van mijn tweede ronde, bereid ik me voor om het volledig stuk ‘Nieuwendreef’ voluit te gaan. Het lukt me zelfs om de snelheid steeds boven mijn magische grens van 15 km/u of 4’00” min/km te houden. De hartslag is hiervan de dupe; deze ligt dan ook boven de 170 hs/min. Na dit heel snelle stuk moet ik met een hoge hartslag beginnen aan het tweede gedeelte van de Poggio. Zonder echt te traag te lopen, probeer ik toch om de hartslag niet verder te laten stijgen. Bij de eerste passage van de Parnassusbergdreef lag de snelheid rond de 14,7 km/u en dit evenaren is al vrij lastig.

Na iets meer dan 11k is mijn trainingsdoel bereikt en loop ik terug naar de plaats van afspraak. Ik probeer nu zo economisch mogelijk te lopen. Dit houdt in om de ademhaling heel langzaam te laten verlopen en aan iets lagere snelheid de hartslag te laten dalen.

Hopelijk mogen dergelijke hoge snelheden en hartslagen nog gelopen worden op minder dan twee weken voor de marathon. Morgen wordt in ieder geval een complete rustdag. Ondanks het woensdag DCLA-trainingsdag is, blijf ik dit keer aan de kant staan en houd mij bezig met administratief werk voor de jongste leden van de club.

Movescount_logo     strava

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Dinsdag langere duurloop

Een reactie plaatsen

Ondanks de duurlopen van de afgelopen twee dagen, vertrek ik vandaag iets voor de middag opnieuw voor een langere duurloop, alleen dit keer.

Ondanks het warme weer wil ik toch een langere duurloop doen. Net zoals gisteren zoek ik de schaduw op van Heverleebos, maar dit keer vertrek ik wel vanuit het centrum van Leuven. Zoal steeds vertrek ik via de tunnel naar sportkot en zo verder richting kasteel van Arenberg. In plaats van het Dijlepad te blijven volgen, loop ik dit keer via campus Arenberg en de Herendreef richting bos. Op die manier duurt het wel 3,6km eer ik het bos in ga. Bovendien zijn dat vooral stijgende kilometers. Ik probeer dan ook niet al te snel van start te gaan, maar mijn hartslag bedraagt dan toch al 150 hs/min.

De schaduw zorgt voor iets minder warmte, maar de volgende kilometers blijven stijgend, in hoogte. De hartslag blijft ondanks de snelheid en het klimmen vrij constant. Dit is waarschijnlijk de gunstige invloed van de schaduw. Na de tunnel onder de E40 loop ik richting de Parnassusbergdreef waar we anders eindigen. Ik ga dit keer eens in de andere richting lopen. Bovendien wil ik een redelijk tempo lopen.

Na iets meer dan 6K ben ik aan de bewuste dreef en wil hier een iets hoger tempo lopen richting de Poggio. Daar loop ik niet volledig naar beneden, maar draai linksaf en loop dan, ook in omgekeerde richting de Nieuwendreef. Met een vlot tempo loop ik op de gekende weg. Een weg in omgekeerde richting lopen is toch wel heel anders. Het zicht is totaal verschillend en de hellingen en afdalingen zijn niet herkenbaar. Ik wil alvast niet overdrijven, want ik wil nog wat overschot hebben voor het volgende lange stuk.

Het volgende lange stuk is de Nieuwendreef. Net na de afdaling van de Poggio duidt mijn horloge 9K aan met een laatste km aan 4’30” (stukje afdaling) en een totaaltijd van 43′ min. De twee kilometer langs de Nieuwendreef worden respectievelijk afgelegd in 4’32” en 4’23”. Hierna zou ik het opnieuw wat rustiger aan mogen doen, maar dit gebeurt niet. De snelheid zit er nu pas echt goed in. Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vermelden dat, in tegenstelling tot de eerste kilometers, nu de trend eerder dalend is. De snelheid ligt dan ook vaker boven de 14 km/u dan eronder. Het stuk voor het kasteel Arenberg versnel ik nog eens om daar een snel Strava-segment te lopen.

Nu blijft er niet veel meer over dan vlot doorlopen naar mijn aankomst. Ondanks het warme weer, viel deze vlotte loop zeer goed mee. Toch verklaren me velen zot om met dergelijk warm weer te lopen.

Movescount_logo     strava