Met minder dan 10 weken verwijderd van de Rotterdamse marathon, moeten er kilometers gelopen worden. Gisteren stond ik als vader aan de kant tijdens de provinciale kampioenschappen (PK) veldlopen en was er geen tijd meer om zelf nog de loopschoenen aan te trekken. Een week uitstel is niet aan de orde en dus ruil ik de rustdag van maandag in voor een langere duurloop.

Samen met enkele collega’s vertrekken we iets over twaalf richting sportkot. Om het zeker rustig te houden, blijf ik bij hen zo lang we dezelfde richting blijven uitgaan. Na een goede 3,5 km slaan zij rechtsaf en blijf ik rechtdoor lopen. Vanaf het kasteel van Arenberg liepen we hetzelfde tempo als een vrouwelijke studente. Met haar loop ik nog een vijftal kilometer mee. Leuke anekdote: ze was er gisteren ook bij op het PK in Vilvoorde. Daarna begon ik aan mijn eenzaam tochtje, bijna identiek aan dat van vorige week. Dit keer wil ik rustig lopen. Het enige waar ik af en toe naar kijk is mijn hartslag. Deze mag niet te veel oplopen, zelfs niet op de hellingen.

De ondergrond ligt er nog steeds heel modderig bij. Net voor ik vertrok heeft het enorm hard geregend. De brede boswegen zijn zelfs onbeloopbaar op enkele plaatsen. Het is dan een weg zoeken langs een kant van de weg of zelfs eventjes in het bos. Hier is het meer dan opletten. Je ziet helemaal niet wat er onder de bladeren ligt.

Bij het terugkeren, net voorbij de Poggio hangt er een dikke zwarte wolk dreigend boven mijn hoofd. Gelukkig draait mijn weg naar rechts en loop ik iets verder weg. Achteraf blijkt dat er op dat ogenblik een wolkbreuk met hagel losgebarsten is boven Leuven. Ik ben er van gespaard gebleven en heb enkel een tijdje geen zon gezien, maar heb het wel droog gehouden. Intussen heb ik mijn doel van deze loop bijgeschaafd naar 25 km en loop daarom tot aan de Naamsesteenweg. Op dat ogenblik (voorbij de 17 km) blijft de hartslag schommelen rond de 135-139 hs/min en hangt mijn snelheid steeds boven de 11,5 km/u. Hopelijk kan ik dit verder aanhouden.

Uiteindelijk begint mijn lichaam dorst te krijgen. Natuurlijk heb ik ook dit keer geen bevoorrading mee en zal ik het dus zonder water moeten stellen tot na mijn aankomst. Het blijkt te lukken.

Dit weekend stond helemaal in het teken van sport, meer bepaald lopen en atletiek, passief en actief. Op zaterdag had DCLA hun jaarlijkse jeugd-indoormeeting. Voor Tibo en Tobi was dit een allereerste kennismaking met de andere disciplines van atletiek. Ik beschouw het voor hen dan ook eerder als een eerste kennismaking.

Na deze middag binnen in een sporthal, kijkend naar jeugdig talent, was het ’s avonds tijd voor eerste-klas-voetbal. Ook hier beperkt het zich tot het passief kijken naar een aantal sporters op het veld. Het sportieve gedeelte bestaat voor mij enkel uit twee uur rechtstaan met meer dan voldoende bevoorrading aan drank, bier.

Na een nacht slecht slapen was het mijn beurt om sportief op te treden. Nadat ik zaterdag beslist heb om deel te nemen aan de NN Marathon Rotterdam in april 2016, wil ik geen week zonder lange duurloop. Bovendien heb ik deze week niet echt veel gelopen en daarom moet deze duurloop zorgen voor een normaal weekvolume. De meeste mensen doen op een zondag één of ander familiebezoek. Voor mij is dit het uitgelezen moment om enkele uren te sporten. Het is dan ook pas als iedereen het huis uit is dat ik vertrek voor mijn duurloop. 

Voor het vertrek stelde ik als doel om er een rustige duurloop van te maken, maar na 100m voelde ik al aankomen dat het tempo iets hoger zal liggen. Zonder te overdrijven, ligt mijn tempo toch wel iets hoger dan bij de vorige duurlopen. Na 5K ligt mijn gemiddelde km-tijd op 5’06” min/km of 11,8 km/u. De hartslag blijft, op de hellingen na, vrij goed onder de 150 hs/min. Dat is natuurlijk al behoorlijk hoog, maar aan deze snelheid lijkt dit voor mij nog aanneembaar. Hoeveel mag de hartslag zijn voor iemand die sneller loopt dan zijn verwachte marathonsnelheid?? Zoals steeds daalt mijn hartslag naarmate ik verder gelopen heb. Van km 9 tot 14 loop ik 5K aan een snelheid van 12,4km/u met een hartslag die schommelt rond de 144 hs/min. Voor dergelijke waarden tijdens mijn volgende marathon wil ik nu al tekenen.

Om wat afwisseling te brengen in het eentonig ritme, gebruik ik enkele korte trajecten om wat versnellingen in te lassen. Een lichte versnelling op het stuk van de Zavelstraat en een zwaardere versnelling van 1,5km, met en hartslag rond de 165 hs/min rond de grote vijver in het provinciaal domein van Kessel-Lo. Gedurende de terugweg naar huis, vind ik dat er nog enkele kilometers bij kunnen en zelfs een versnelling op de iets zwaardere helling van de Steenveldstraat. Boven aangekomen zat ik echt wel op de limiet. Mijn hart klopte op dat ogenblik dan ook 180 keer per minuut. In plaats van dan de kortste weg naar huis te lopen, beslis ik om nog even door te lopen en de weg zo te kiezen dat ik minstens 25K zal gelopen hebben.
Zo gezegd, zo gedaan. Uiteindelijk klok ik af na 25,6 km en na 2u03’50” wat neerkomt op een gemiddelde snelheid van 12,42 km/u met een gemiddelde hartslag van 150 hs/min. Toch wel een intensieve zondag namiddag, maar steeds met plezier !!