Dinsdag langere duurloop

13 september 2016 Werner Een reactie plaatsen

Ondanks de duurlopen van de afgelopen twee dagen, vertrek ik vandaag iets voor de middag opnieuw voor een langere duurloop, alleen dit keer.

Ondanks het warme weer wil ik toch een langere duurloop doen. Net zoals gisteren zoek ik de schaduw op van Heverleebos, maar dit keer vertrek ik wel vanuit het centrum van Leuven. Zoal steeds vertrek ik via de tunnel naar sportkot en zo verder richting kasteel van Arenberg. In plaats van het Dijlepad te blijven volgen, loop ik dit keer via campus Arenberg en de Herendreef richting bos. Op die manier duurt het wel 3,6km eer ik het bos in ga. Bovendien zijn dat vooral stijgende kilometers. Ik probeer dan ook niet al te snel van start te gaan, maar mijn hartslag bedraagt dan toch al 150 hs/min.

De schaduw zorgt voor iets minder warmte, maar de volgende kilometers blijven stijgend, in hoogte. De hartslag blijft ondanks de snelheid en het klimmen vrij constant. Dit is waarschijnlijk de gunstige invloed van de schaduw. Na de tunnel onder de E40 loop ik richting de Parnassusbergdreef waar we anders eindigen. Ik ga dit keer eens in de andere richting lopen. Bovendien wil ik een redelijk tempo lopen.

Na iets meer dan 6K ben ik aan de bewuste dreef en wil hier een iets hoger tempo lopen richting de Poggio. Daar loop ik niet volledig naar beneden, maar draai linksaf en loop dan, ook in omgekeerde richting de Nieuwendreef. Met een vlot tempo loop ik op de gekende weg. Een weg in omgekeerde richting lopen is toch wel heel anders. Het zicht is totaal verschillend en de hellingen en afdalingen zijn niet herkenbaar. Ik wil alvast niet overdrijven, want ik wil nog wat overschot hebben voor het volgende lange stuk.

Het volgende lange stuk is de Nieuwendreef. Net na de afdaling van de Poggio duidt mijn horloge 9K aan met een laatste km aan 4’30” (stukje afdaling) en een totaaltijd van 43′ min. De twee kilometer langs de Nieuwendreef worden respectievelijk afgelegd in 4’32” en 4’23”. Hierna zou ik het opnieuw wat rustiger aan mogen doen, maar dit gebeurt niet. De snelheid zit er nu pas echt goed in. Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vermelden dat, in tegenstelling tot de eerste kilometers, nu de trend eerder dalend is. De snelheid ligt dan ook vaker boven de 14 km/u dan eronder. Het stuk voor het kasteel Arenberg versnel ik nog eens om daar een snel Strava-segment te lopen.

Nu blijft er niet veel meer over dan vlot doorlopen naar mijn aankomst. Ondanks het warme weer, viel deze vlotte loop zeer goed mee. Toch verklaren me velen zot om met dergelijk warm weer te lopen.

Duurloop, Herstel, Lopen, Sport, Training

Maandag Heverleebos

12 september 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de 21K van gisteren, gaan we vandaag met enkele collega’s een vierkantje lopen in Heverleebos.

Gelukkig voel ik nergens spierpijn of zelfs geen kniepijn na de langere duurloop van gisteren, zondag. Omdat ze warm weer voorspellen, hebben we vandaag toch iets vroeger afgesproken. We gaan bovendien schaduw opzoeken In Heverleebos en vertrekken dan ook in het bos zelf. We hebben daar een min of meer vaste omloop, gekend als het vierkant rondje Heverleebos.

Met zijn drieën vertrekken we vanop de parking nabij de Naamsesteenweg voor een tochtje van een goede 10K. De eerste kilometer is vooral stijgend en wordt echt heel rustig gelopen. De volgende, eerder dalend, blijven we het rustige tempo aanhouden. De hartslag blijft gelukkig ook vrij laag, onder de 130 hs/min. Enkel op de stijgende stukken, klopt het net boven de 130 keer per minuut.

Na de langere inspanning van gisteren is dit een ideaal recuperatie-loopje of zelfs een relatieve rustdag. We blijven dit rustige tempo verder aanhouden tot na de afdaling richting de Zoete Waters. Hier staan we aan de voet van “de Poggio”. Zonder iets te zeggen, loop ik hier iets sneller, omhoog. Ik probeer de snelheid net zo hoog te leggen dat ik rustig kan blijven ademen. Op het einde loop ik hiervoor toch wel wat te snel.

Helemaal boven loop ik even in tegenovergestelde richting, de collega’s tegemoet. De twee anderen zijn ook niet bij elkaar gebleven. Door een pijnlijke achillespees, of kuitspier, moet er eentje het verder rustig aan blijven doen. Hopelijk is de pijn vlug verdwenen en kan hij terug lopen op zijn normale tempo. Ik loop dan maar even wat sneller op zoek naar de andere. Die heeft na de Poggio de smaak goed te pakken en loopt een mooie snelheid.

Opnieuw samen, lopen we de twee volgende kilometer toch boven de 12 km/u. Op die manier komt mijn hartslag boven de 140 hs/min te liggen. Zou dit de snelheid zijn die ik op de marathon 3u kan volhouden? Het zou in ieder geval leuk zijn.

Het was alvast een mooie duurloop. We zijn de week alvast goed gestart.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Zondagnamiddag lange duurloop

11 september 2016 Werner Een reactie plaatsen

Ondanks de lange kasteelloop van vrijdagavond en de korte nacht erop, blijft de zondag de beste dag om een langere duurloop te doen. Het weer (zon of regen) maag daarbij geen spelbreker zijn.

Het tweede gedeelte van de kasteelloop verliepen vrij moeizaam en met stijve kuitspieren. Tijdens de korte nacht die erop volgde ben ik zelfs nog twee keer wakker geworden van krampen. Na iets meer dan drie uur in bed stond ik opnieuw paraat. Op zaterdag staat de beker van Vlaanderen voor pupillen en miniemen op het programma. De jongens van DCLA zijn hier bij en dus brengen we met zijn allen een dagje door langs de atletiekpiste van Sint-Niklaas. Een mooi verslag hiervan vind je op de website van DCLA. Voor zij die het niet lezen: DCLA wint de Beker van Vlaanderen !!

Zondag gebruik ik toch om uit te slapen en dat is vandaag niet anders. Na een rustig ontbijt begin ik te denken aan mijn duurloopje. Na de 30K van vrijdagavond wil ik niet héél veel doen, maar het moeten er toch minstens 15K worden. Zonder er lang over te willen nadenken, kies ik voor mijn parcours richting Pellenberg. Ik neem geen drank mee voor onderweg en maar drink wel extra koolhydraten voor mijn start.

De eerste twee kilometer blijf ik heel rustig. Toch vind ik de hartslag iets te hoog. Hopelijk zakt hij later weer. Na iets meer dan twee kilometer ga ik toch wat versnellen en houd de snelheid boven de 12 km/u. De hartslag blijft zich dan vrij normaal gedragen. Lopen richting Pellenberg houdt natuurlijk in dat er verschillende stijgende stukken bij zijn. Op deze stukken kijk ik niet meer naar de hartslag, maar mag deze wel stijgen. Elke helling is een extra training en wordt als dusdanig ook gebruikt. De snelheid op de hellingen mag niet zakken, eerder nog toenemen. De eerste 8K, net op het hoogste punt, heb ik toch afgelegd binnen de 40 min. Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan.

De tweede helft wordt dan ook iets sneller gelopen. Toch kan ik de hartslag onder de 150 hs/min houden. Het gevoel is nog steeds goed. In plaats van na 14K stilaan richting huiswaarts te lopen, kies ik ervoor om het Jan Vranckxpad volledig uit te lopen en dit aan een stevig tempo. Op het einde van dit pad heb ik 15K gelopen en toch leg ik deze laatste 2K af in een tempo van 4’30” min/km.

Vanaf hier ga ik opnieuw iets rustiger lopen en zorg ervoor dat ik zeker nog 5K loop. Op die manier heb ik er toch weer 20 gedaan, wie weet loop ik verder tot 21,1. Afsluiten wil ik sowieso doen met de laatste helling die ik normaal niet meer doe. Dit keer wil ik die zelfs nog verlengen door rond te lopen en via ‘boven’ mijn straat in te lopen.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Kasteelloop tvv Mediclowns

9 september 2016 Werner Een reactie plaatsen

Op deze vrijdag (van de Memorial Van Damme) ruil ik mijn vrijkaart in om zelf te kunnen lopen voor het goede doel. In Kluisbergen, Kwaremont, wordt een kasteelloop georganiseerd door enkele collega’s van de NYC Marathon met Mediclowns.

Onmiddellijk na het werk rijd ik richting Kluisbergen. Op deze vrijdag namiddag zijn er rond Brussel en Antwerpen monsterfiles. De rit ernaartoe zal dan ook twee uur duren. Alle 60 deelnemers van de NYC Marathon met Mediclowns zijn uitgenodigd om dit als een gezamenlijke training te beschouwen. De start hiervoor is 19u.

Om dit initiatief extra kracht bij te zetten, heb ik aan Jan (de organisator) beloofd om er een lange duurloop van te maken. Kort na aankomst kleed ik mij om in loopkledij en drink ik zo veel mogelijk. de zon schijnt nog volop en het is vrij warm. Net voor ik eraan begin word ik het podium opgeroepen. Ik beloof om minstens 25 ronden af te leggen. Er was gezegd dat een ronde een kleine kilometer is. Eigenlijk ben ik van plan om er 30 te doen, maar gelukkig heb ik dát niet openbaar gemaakt.

Onder luid applaus begin ik aan mijn eerste rondje. Het eerste stuk gaat langs een onverhard pad door een dicht begroeid bos en zorgt dus voor een welgekomen schaduw. Het tweede stuk moet er gelopen worden langs een kasseiweg, gelukkig ook in het bos. Daarna volgt een vrij lang stuk over een betonbaan in volle zon. Hier voel je echt de warmte die er vandaag wel is. De hartslag ligt echt wel veel te hoog. Als dit straks niet beter wordt, zal ik de 25 ronden zelfs niet halen. Bovendien is een ronde niet bijna een kilometer, maar bijna 1,2 kilometer. 25 rondjes bedraagt hierdoor sowieso al 30K. Gelukkig heb ik niet luidop gezegd dat ik 30 rondjes wil doen.

Op dit uur is er echt weinig volk rondjes aan het lopen of stappen. De kinderen van de school zijn intussen vertrokken. Gelukkig is er nog wel wat publiek aanwezig. Telkens ik aan de ‘meet’ passeer, word ik door de directrice luid aangekondigd. Na enkele rondjes kennen de meeste mijn naam al en hoor ik alsmaar vaker mijn naam roepen. Na enkele rondjes zit het tempo er goed in en is de hartslag ook effectief wat gedaald. Toch voelen de benen moe aan. De 25 rondjes halen, blijft het doel, maar het zal toch met de nodige opoffering zijn.

Na een tiental rondjes komen de eerste marathonlopers aan voor de gezamenlijke training. Na 14 rondjes stop ik er even mee. Ik maak van deze korte pauze gebruik om me eens af te drogen, droog t-shirt aan te trekken en wat te drinken en te eten. Veel tijd krijg ik niet want ze willen beginnen aan hun rondjes. De energiereep ligt nog wat op de maag en zorgt voor een zwaar gevoel tijdens het eerste (15de) rondje. Bovendien zijn de kuiten helemaal stijf geworden.

Het tempo ligt gevoelig lager en maar goed ook. Het loopt alles behalve vlot. De benen zijn heel zwaar. Gelukkig blijft de hartslag vrij laag. Het is intussen al veel minder warm. Toch is het dankzij het gezelschap dat ik plezier blijf hebben in deze rondjes. Na een uur in dit tweede gedeelte begint er sleet op te komen. Het wordt moeilijker om het tempo erin te houden. We spreken af om er nog twee rondjes bij te doen. Het laatste rondje trekken we met twee het tempo op om zo samen de de supporterstent te passeren.

De zon is al volledig verdwenen. Intussen zijn er heel wat lopers bijgekomen, waarvan sommige ook marathonlopers. Zou ik met mijn 26 ronden (wat overeenkomt met 31K) genoeg ronden afgelegd hebben om dit event af te sluiten als deelnemer met de meeste rondjes op de teller?

De avond wordt om middernacht afgesloten met een fakkeltocht. Alle aanwezigen wandelen nog een rondje met een fakkel in de hand.

Interval, Lopen, Sport, Training

DCLA intervaltraining

7 september 2016 Werner Een reactie plaatsen

Naast de duurlopen blijft een intervaltraining toch nog steeds noodzakelijk, ook in de voorbereiding van een marathon. Vandaag staat er een intervaltraining op het programma.

Vandaag krijgen we de keuze tussen verschillende mogelijkheden, gaande van ingedeelde intervallen tot langere intervallen. Als voorbereiding voor een marathon mogen de intervallen wat langer zijn. Toch kies ik voor de ingedeelde versie. Deze stelt als volgt (schematisch) voor: 4 à 6 x (500-100-400-100-260-600R).

Zoals steeds zijn de grote (1360m) en de kleine (600m) vijver het decor voor de training. Tijdens deze training wordt de afstand van de grote vijver in snelle en minder snelle stukken verdeeld. We starten met 500m aan een snelheid iets langzamer dan het 800m-tempo. Voor mij is dit dan 23″/100m. Na deze snelle 500m zakt het tempo gedurende (slechts) 100m naar duurlooptempo, onmiddellijk gevolgd door 400m aan dezelfde snelheid van de eerste 500m. Na opnieuw 100m duurloop wordt de vijverrronde vervolledigd (260m) aan hoge snelheid, iets sneller dan de twee vorige stukken.

Na een ingedeelde snelle ronde wordt de kleine vijver gebruikt om iets langer op adem te komen. Deze 600m wordt hiervoor rustiger gelopen @12 km/u (=30″/100m). Na deze 3′ min wordt zonder pauze gestart met een volgende sessie. Vandaag lukt me dit vrij goed. Ik draag geen hartslagmeter en heb dus geen idee hoe snel mijn hart moet pompen om voldoende zuurstof te verdelen en om mijn lichaam te blijven koelen.

De vierde en vijfde snelle ronde loop ik alleen en ben dus wel verplicht om mezelf de juiste snelheid op te leggen. Als controle heb ik nog enkele lopers net achter me. Als deze me beginnen inhalen, loop ik niet snel genoeg. Dit gebeurt gelukkig niet, integendeel zelfs. Ik houd de snelheid vrij goed zoals opgelegd. Als minder ervaren loper, is het toch wel moeilijk om zelf een hoge constante snelheid aan te houden. Het snelheidsgevoel komt wel als je dit vaker doet. Zelfs na controle van de grafieken achteraf, blijkt dat het me aardig gelukt is.

Uiteindelijk leg ik vijf van die snelle ronden af. Nu blijft er enkel nog de cooling down over. Dit gebeurt door een vijverronde in omgekeerde richting en de terugweg naar de piste van DCLA.

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Dubbele achtervolging

5 september 2016 Werner Een reactie plaatsen

Maandag is werkdag, maar ook dan wordt er gelopen. Samen met enkele collega’s gebruiken we onze middagpauze om te gaan lopen. Stilzwijgend wordt er steeds afgesproken om 12u en vertrekken dan richting sportkot en verder langs kasteel van Arenberg.

Om iets voor 12u wil ik omkleden en zie dat de collega’s al de benen genomen hebben. Ze zijn al vertrokken zonder mij. Na enkele minuten ben ik omgekleed en vertrek dan aan een achtervolging. Ik heb geen idee hoeveel achterstand ik heb en loop dan ook niet al te snel. Na de langere duurloop van gisteren, is het vandaag niet echt de bedoeling om er een race van te maken.

Na 3K ben ik bij de te vroeg gestarte collega’s. Vanaf hier loop ik verder met hen mee. Mijn hartslag zakt vrij snel van 156 hs/min naar een waarde onder de 130 hs/min. De snelheid ligt net onder de 10km/u. In plaats van de Sequoia(-) te lopen, kies ik ervoor om de volledige Sequoia te lopen. Dit is ongeveer 900m verder. Opnieuw is het de bedoeling om ze opnieuw in te halen. Ik loop dit extra stuk dan terug aan een iets hogere snelheid. Met een snelheid van 13,7 km/u moet het mogelijk zijn om ze in te halen vooraleer we aankomen.

Net bij het oversteken van de Celestijnenlaan (op 6,4K of na 3K) zie ik ze net voor me uitlopen. Intussen is daar ook een afscheiding en moet ik nog iets langer het tempo hoog houden om na 500m de eersten opnieuw in te halen. Na deze twee achtervolgingen vind ik de training intensief genoeg en besluit om verder bij hen te blijven. Er moet ook niemand meer ingehaald worden.

Met deze twee snellere stukken was dit een aangename training. De week is dan ook goed gestart.

Hesy's Blog