Maandag is weer zo’n onvoorspelbare dag. Door het werk werd de middagpauze wat ingekort en dus zat een middagloopje er niet meer in. Dinsdag zal er ook al niet gelopen worden. Dat wordt dus geen geen goede start van de week. Er zullen nog kilometers moeten gelopen worden in de tweede helft van de week om dit goed te maken.
In ieder geval heb ik zondag geleerd wat het is om een lange duurloop te lopen. Er moet dus echt wel rustig gelopen worden; de hartslag moet sowieso beperkt blijven tot 135 à 140 slagen per minuut, ongeacht bij welke snelheid. Het nadeel hieran is wel dat je voor een duurloop van 25km minstens 2,5 uur nodig hebt. Het zal dus plannen worden.… Lees verder
De week is al bijna voorbij, de werkweek althans en ik heb nog maar één keer gelopen deze week. Het weekend zal nog veel moeten goedmaken als ik het aantal kilometers per week wil doen oplopen. Gelukig stond op vrijdagmiddag geen vergadering gepland en kon ik, de eerste keer deze week, de vertrouwde Sequoia lopen.
Het is dan wel vrij koud, maar onder een stralend winterzonnetje én met een dun laagje sneeuw op de bevroren ondergrond is het heerlijk lopen. Reeds voor de start hield ik in mijn achterhoofd om vandaag nog een tweede sessie te lopen. Het zou dus een rustig loopje worden. We waren met zijn drieën en hielden het echt op een rustig tempo. Ik moet nu wel een tweede keer mijn loopschoenen aantrekken vandaag.… Lees verder
Deze week begon heel anders dan alle vorige. Op zondagavond voelde ik al dat ik de week zou starten met spierpijnen. Oorzaak lag natuurlijk aan de duurloop Linden-Rijmenam van zondagmiddag. Misschien gelukkig maar het werk belette me op maandag tijdens de middag te gaan lopen. In alle literatuur wordt gesproken over een herstelloop, maar dit keer was rust de enige remedie.
Dinsdag was de pijn zo goed als verdwenen. Enkel wat zware benen, maar dat is geen excuus om tijdens de middag de bewuste herstelloop te doen. Voor onze dagelijkse Sequioa waren we dit keer met vier en niemand die dit keer het tempo opdreef. Iedereen volgde het rustige tempo van de anderen waardoor we 52’19” deden over de 8,75km.
Woensdag, wéér een dag dat ik NIET gelopen heb.… Lees verder
Woensdag, wéér een dag dat ik NIET gelopen heb. Dit keer had ik als excuus een bezoek aan het autosalon en ‘s avonds een voorstelling van Für Elise (het eerste boek van Antoine Camps). Na de voorstelling heb ik mijn onsportieve dag afgesloten met x Duvels in ‘t Smiske.
Donderdag. Niemand te zien om 12u; dus dan maar alleen op pad. Wat zou ik doen? De Sequioa, zoals altijd of zou ik wat langer lopen? Gezien de omstandigheden van gisteren, kies ik toch best voor niet te veel avontuur. Het wordt dus de Sequioa. Het is vrij koud (-1°C) en dus toch maar een vestje en handschoenen aangetrokken. De eerste kilometer ging relatief vlot en dit tempo zou ik toch graag aanhouden.… Lees verder
Deze week begon heel anders dan alle vorige. Op zondagavond voelde ik al dat ik de week zou starten met spierpijnen. Oorzaak lag natuurlijk aan de duurloop Linden-Rijmenam van zondagmiddag. Misschien gelukkig maar het werk belette me op maandag tijdens de middag te gaan lopen. In alle literatuur wordt gesproken over een herstelloop, maar dit keer was rust de enige remedie.
Dinsdag was de pijn zo goed als verdwenen. Enkel wat zware benen, maar dat is geen excuus om tijdens de middag de bewuste herstelloop te doen. Voor onze dagelijkse Sequioa waren we dit keer met vier en niemand die dit keer het tempo opdreef. Iedereen volgde het rustige tempo van de anderen waardoor we 52’19” deden over de 8,75km.
