Categorie archieven: Wedstrijd

Duurloop, Lopen, Sport, Tempoloop, Training, Wedstrijd

Natuurloop Lier 25K #MR16 #roadtorotterdam

27 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Op deze laatste zaterdag van de maand staat er weer een Natuurloop van Lier geprogrammeerd. Dit keer is het geen halve marathon, maar iets meer: een 25 kilometer. Dergelijke lange afstanden zijn ideaal om je uithouding en conditie eens te testen. Bovendien is het niet alleen voor mij, maar voor velen, een goede test voor de voorjaarsmarathon. Het is een mooie wedstrijd om het geplande marathontempo te testen. Het parcours is voornamelijk vlak en verhard en komt hiermee goed overeen met de meeste marathons.

Voor de start blijft het twijfelen over de juiste kledij. De zon schijnt wel, maar het blijft amper 6°C. Mijn eerste keuze was om enkel met een relatief dunne loopshirt met lange mouwen te lopen. Net voor de start beslis ik om er toch een T-shirt onder te dragen. Op dergelijke lange afstand ben ik niet van plan om echt heel intensief te lopen en dus kan een tweede laagje zeker geen kwaad. Ook omdat de eerste 10 kilometer voornamelijk tegen de NO-wind in zijn, is een tweede laagje toch wel te verantwoorden.

Net voor het startuur begeef ik mij richting de startplaats en loop enkele minuutjes warm. De eerste meters loop ik echt te snel, maar snel probeer ik een rustig tempo aan te nemen. Toch loop ik de eerste kilometer aan 4’35”. Dit is toch wat te snel. Bovendien had ik afgesproken om samen met B. te lopen en dus houd ik mijn snelheid verder in en wacht. De eerste kilometers verlopen met de nodige afwisseling en dus ook met wisselend tempo. De tussentijd na 5K bedraagt 23’24” wat een gemiddelde snelheid van 12,8 km/u inhoudt.

Van kilometer 5 tot 10 is het steeds rechtdoor tegen de koude wind in. Het voelt noch te koud, noch te warm aan. De kledij was voor dit stuk dan toch een goede keuze. Hier lopen we met drie een bijna constante snelheid van 12,2 km/u. Dat zou zeker ook mijn aanvangssnelheid op de marathon moeten worden. De hartslag bedraagt dan rond de 152 hs/min. Net voor de brug die ons naar de andere kant van het kanaal brengt, begin ik al lichtjes te versnellen.

In de andere richting speelt de wind meer in het voordeel en verhoog ik lichtjes mijn snelheid. Ik stroop onmiddellijk de mouwen op en wacht niet tot het te warm zou worden. Mijn hartslag houd ik zo in de buurt van de 155 hs/min. Vanaf dan begin ik aan een serieus inhaalmanoeuvre. Het geeft een bijkomend goed gevoel als je telkens naar iemand kunt lopen zonder dat de hartslag toeneemt. Tot en met kilometer 21 loop ik rond de 13km/u met een gemiddelde hartslag rond de 155 hs/min.

De laatste kilometers verhoog ik mijn snelheid nog wat en kan ik anderen blijven inhalen. De twee eerste vrouwen, die heel de wedstrijd samen gelopen hebben en mij inhaalde na één kilometer, zie ik dan voor mij lopen. Niet veel later laat ik die ook achter mij. Tot en met de laatste meters blijf ik anderen inhalen. De laatste kilometer loop ik nog aan 4’06”.

De conditie zit dus vrij goed. Als nu de pijntjes van de achillespees en hamstring geen roet in het eten gooien, komt op 10 april alles goed!

Duurloop, Lopen, Sport, Wedstrijd

CISM Day Run

18 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Het moet ooit de eerste keer zijn. Geen idee de hoeveelste editie het is van de CISM Day Run, maar voor mij is het dit jaar de eerste deelname. Het stond nochtans niet op mijn agenda, maar een verandering in de werkagenda heeft het toch mogelijk gemaakt.

Met enkele collega’s vertrekken we richting Duisburg voor een bosloop van 10km waar alle lopers (en wandelaars) van Defensie kunnen aan deelnemen. Deze loop heeft een gezamenlijke start, maar zonder registratie van deelnemers, noch tijd aan de aankomst. Toch wil ik er een stevige loop van maken; een wedstrijdsimulatie zeg maar.

Op het moment van het startschot sta ik nog rustig te babbelen en ben dus al op achtervolgen aangewezen van voor de start. Eerste les: de concentratie moet er zijn vóór de start. Gelukkig had ik een korte opwarming achter de rug en zou deze extra versnelling me toch niet té zuur opbreken. Het is natuurlijk al een weg zoeken om tussen de tragere deelnemers snel te kunnen lopen. Uiteindelijk, door te starten aan 16 à 17 km/u, geraak ik toch vrij snel op een plaats waar ik vrij kan lopen. Na de snelle start is het een beetje zoeken om een snelheid te lopen die niet onder mijn kunnen ligt, maar die ik wel 10km kan volhouden. Ik laat enkele snellere lopers , waaronder één vrouw, nog passeren, maar houd ze wel binnen bereik om ze later terug in te halen. Ik vind een evenwicht met een snelheid van 14,4 km/u of 4’10” min/km.

Na iets meer dan 4km verlaten we de brede vlakke wegen en ruilen deze in voor bospaden, waar niet alleen meer hoogteverschileln zijn, maar ook meer bochten en modder. Al bij al is het goed loopbaar en vooral, blijf ik mijn hartslag onder controle houden, ook al klopt het op dat ogenblik meer dan 165 keer per minuut. Hier haal ik diegene die me nog voorbij liepen op de eerste kilometer opnieuw in. Dit betekent helemaal niet dat ik een betere loper ben: sommige (van de militaire ploeg) beschouwen het echt als een jogging en zijn nog rustig aan het praten.

De laatste twee kilometer zijn licht stijgend, maar kan ik toch blijven lopen aan 4’10” min/km, weliswaar met een hartslag van bijna 170 hs/min. Toch kijk ik met een tevreden gevoel terug naar deze loop. Ook al was het net geen 10km, toch loop ik hier mijn tweede beste tijd op 10K.

Lopen, Sport, Wedstrijd

Eindejaarscorrida Leuven 2015

27 december 2015 Werner 2 reacties

De eindejaarscorrida in Leuven vindt steevast plaats op de laatste zondag van het jaar. Dit jaar zijn de weersomstandigheden perfect. Het is fris. Voor een 27ste december is het eerder heel zacht te noemen. Er staat een mooi zonnetje aan de hemel en er is niet te veel wind.

Vorig jaar heb we, ikzelf en de kinderen Tibo en Tobi, deelgenomen aan de 8km. Door een slechte startpositie zat een goede tijd er niet in en hebben we er toen een prettig en plezierig loopje van gemaakt. Dit jaar is het menens. Ik ben niet ingeschreven en door de lange en intensieve duurloop zal ik mij ook niet ter plaatse inschrijven. Alle aandacht gaat dit jaar naar de kids. Door hun lidmaatschap van DCLA zijn ze ingeschreven voor de 4km dit jaar. De ingeschreven jeugd warmt in groep op vanaf half tien en vanaf dan heb ik ze ook niet meer gezien. Net voor de start kan ik ze ook niet vinden en ik hoop dan maar dat ze er ergens tussen staan.

Na het startschot schieten de eerste lopers met een grote snelheid weg. Ook op dat moment zie ik Tibo en Tobi niet passeren. Ik vrees dat ze weer ingesloten zijn en dus niet echt kunnen doorlopen. Ik verplaats me richting het Ladeuzeplein waar ze na ongeveer twee kilometer een eerste keer passeren. Natuurlijk heb ik niet geteld, maar mijn eerste indruk is toch dat deze twee tienjarigen aardig meekunnen met de grote jongens. Veel langer kan ik hier niet wachten om naar de rest te kijken, want 4km duurt niet lang en ik wil tijdig aan de aankomst zijn om de eerste te zien toekomen en deze te fotograferen.

Voor de twaalfde minuut is de eerste al aan de aankomst. Vanaf dan is het eigenlijk uitkijken naar Tibo en Tobi. Net voorbij de zestiende minuut is Tobi al in zicht en komt als 77ste over de finish in een nettotijd van 16’01”. Dit betekent dat hij de 4K heeft gelopen aan 15km/u.

17″ later passert Tibo de eindmeet. Ook hij loopt dus maar net boven de 4′ min/km.

Als vader kan ik alleen maar supertrots zijn op hun prestatie.
CHAPEAU !!

Uitslag

Lopen, Sport, Tempoloop, Wedstrijd

Loop zonder Dope 2015

12 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Een jaar na mijn ‘eerste’ wedstrijd nemen ik en de kids op zondag 11 oktober 2015 opnieuw deel aan de Loop zonder Dope. Ingeschreven op de laatst mogelijke dag van de voorinschrijving, zit er niets anders op dan aan de start verschijnen.

De laatste voorbereiding is, in tegenstelling met vorig jaar, niet goed geweest. In de afgelopen weken heb ik voldoende gelopen en getraind, waardoor de conditie wel voldoende is om deze recreatieve loop tot een goed einde te brengen. Op vrijdagavond hebben we alledrie deelgenomen aan de aflossingsloop van DCLA. De kinderen hebben gedurende een half uur telkens 200m aflossing gedaan. Dit zijn dus sprintjes van 200m. De anderen, gaande van jongvolwassenen tot minder jong-volwassenen, liepen gedurende een uur rondjes van 400m. Deze korte afstanden zijn eerder abnormaal te noemen, zeker voor de sporters in mijn leeftijdscategorie die eerder rond de 50 jaar ligt dan rond de 20. Op zaterdag was er dan wel de verplichte rust. In tegenstelling tot een verstandig sporter lag ik niet vroeg in mijn bed. Door een verplichting was ik zaterdagavond aanwezig op het jaarlijks bal van LC De Lakenpoortse in Herentals waar ik veel te veel recht gestaan heb.

Na een verschoven nacht en een minder goede slaap, voel ik meer spierpijn dan gisteren na de sprintjes van 400m. Dit voorspelt niets goeds voor vanmiddag. Het is nu duidelijk dat een opwarming van levensbelang is voor de stijve spieren. Gelukkig is het mooi weer en heeft een mens sowieso zin om te lopen. Een klein uur voor de start komen we aan de inschrijvingsbalie waar we de klaargemaakte enveloppen met nummer en bonnetje voor een T-shirt in ontvangst nemen. Vooraleer de nummer op te spelden, gaan we ons gratis katoenen T-shirt afhalen. Dit jaar zijn het zwarte. Ook al zijn het katoenen shirts, deze vind ik wel mooier dan de purperen van vorig jaar en wie weet draag ik deze wel af en toe.

Na het opspelden van de nummers zijn de kinderen al moeilijk rustig te houden en zij zijn al volop aan het springen op het springkasteel. Het is dus hoogtijd om de beentjes los te gooien en aan de opwarming te beginnen. Samen met de Tibo en Tobi lopen we enkele kilometers aan 11 km/u en lopen we toch al eens het eerste stuk van de Vertommensberg, door mij de Spiegelberg genoemd, omdat deze leidt naar het gebouw van VZW De Spiegel, de organisator van deze wedstrijd. Vanaf nu is het enkel nog wachten op het startsignaal.

Met enkele minuten vertraging volgt dan toch het signaal dat iedereen in beweging zet. Vanop de derde rij begin ik aan mijn eerste ronde en dus ook aan de eerste beklimming van de fameuze Spiegelberg. De professionele omroeper verwittigt alle lopers om niet te snel van start te gaan; hij kent dus duidelijk ook het gevaar van een beklimming na amper 300m wedstrijd. De snelste lopers schieten als een pijl vanachter de startlijn tot aan de bocht naar links waar we beginnen aan de beklimming. Ik loop de aanloop ook iets te snel, maar op die manier zit ik vrij snel in een goede positie en is er een kleine kans dat er tragere lopers voor mij lopen. na iets meer dan 500m bedraagt mijn hartslag al 170 hs/min. Het is opletten om niet te forceren. Ik probeer dan ook om de hartslag niet te veel te laten oplopen. Het is nog ver en ik weet niet of diegene die me inhalen gestart zijn voor 5km, 10km of net zoals ik 15km en dus ook drie keer deze berg op moeten. Zonder te veel reserve te houden, maar toch zonder te verzuren, houd ik mijn tempo. Ik ben dan ook al blij dat ik mijn keerpunt genomen heb vooraleer Tibo en Tobi er zijn. Zij hebben hun 5K erop zitten na 22 min. Super gelopen van hen!!

De tweede en derde ronde verlopen analoog. ik word door niemand meer ingehaald. Zelf haal ik nog twee personen in die ook aan hun derde ronde bezig zijn en voor de rest passeer ik nog verscheidene lopers van de 10km. Vorig jaar waren er echt niet veel 10km-lopers achter me na aankomst van de 15km. Dit jaar zijn er dit duidelijk meer. Het blijft afwachten op welke plaats ik geëindigd ben en wat mijn officiële tijd is. Mijn laatste, min of meer vlakke kilometer loop ik toch nog in 4 min. Dat was vorig jaar zeker niet het geval (4’25”).

Nieuwsblad

Uitslag op Stratenlopen.be

Lopen, Snelheid, Sport, Wedstrijd

Phef 2015

29 september 2015 Werner Een reactie plaatsen

Vandaag staan de jaarlijkse Phef’s (Physical Evaluations Fitness) op het programma. Deze testen worden dit jaar voor het eerst uitgevoerd, in vervanging van de gekende MTLG’s (Militaire testen voor Lichamelijke Geschiktheid. De aerobe test, zijnde 2400m lopen is niet veranderd.

De anaerobe proef daarentegen is totaal verschillend. In het verleden bestond de anaerobe proef uit een dynamische gedeelte, zijnde sit-ups en opdrukken. Dit jaar bestaat het anaeroob gedeelte uit een statisch gedeelte, meer bepaald de Left- and Right Sidebridge.

In de afgelopen maanden heb ik natuurlijk genoeg gelopen. Dit is nooit een effectieve training geweest voor deze test, maar het brengt natuurlijk wel de nodige conditie en efficiëntie bij om hier vlot te slagen. Voor de side bridge daarentegen, heb ik niet geoefend. In de maand mei heb ik het wel enkele keren geprobeerd en daarvan wist ik dat het niet eenvoudig is om deze houding lang genoeg te kunnen aanhouden. Bij de uitleg hoe de test zou afgenomen worden en zelfs tijdens de begeleide opwarming (ook een unicum) wordt duidelijk vermeld dat je hiervoor moet trainen. Ik besluit hieruit dat deze test NIET meet hoe fit je bent, maar enkel hoeveel je ervoor getraind hebt. Voor mij is het duidelijk: niet genoeg getraind, tenminste als je het maximum der punten als de referentie neemt!

Na deze anaerobe proef in zaal, gaan we naar buiten voor de loopproef. In het verleden werd deze proef afgenomen op de atletiekpiste van het sportkot in Heverlee. Dit jaar vindt deze proef plaats op betonbaan tussen de bomen. Eén rondje over deze omloop bedraagt 1200m, exact de halve afstand dus. Het is dus de bedoeling om deze zo snel mogelijk af te leggen. Om iedereen goed te begeleiden wordt de tussentijd na 400m individueel vermeld. Hiermee heb je onmiddellijk een idee hoe snel je vertrokken bent en kan je nog tijdig corrigeren.
Ik krijg de melding na 100m reeds dat ik te snel gestart ben. Het klopt wel, na 100m heb ik een tussentijd van 20s en dat is inderdaad een snelheid die ik niet kan volhouden. Ik houd me dus iets meer in. Op dat ogenblik heb ik niemand meer voor me en hoor ik zelfs niemand meer achter me. Daarvoor is mijn voorsprong op de tweede al iets te groot. Na 400m kom ik door op 1’28” en zelfs dat is voor mij toch wel snel. Dit is volledig te danken aan de snelle start van de eerste 100m. Bij mijn eerste passage, halfweg dus, kom ik door na 4’45”. Als ik dit tempo blijf lopen, betekent dit een eindtijd van 9’30” en dit ligt volledig in de lijn van mijn mogelijkheden. Hiermee ben ik wel tevreden, maar dat houdt wel in dat ik de huidige snelheid nog iets meer dan een kilometer moet volhouden.
De tweede ronde loopt gelijkaardig, met dat verschil dat het ook meteen de laatste is. Veel reserve moet je nu niet meer overhouden. Ik probeer de snelheid minstens zo te houden. Met een cadans van 172-175 passen per minuut zit ik zeker hoger dan normaal. Enkel mijn pas iets vergroten volstaat om de snelheid op te drijven. In de twee laatste bochten houd ik toch iets in, omdat de ondergrond vol ligt met wat zoal van bomen kan vallen: eikels, naalden, … Na twee kilometer kijk ik toch nog eens naar mijn horloge en zie een kilometertijd van 3’51”. Dat is effectief iets sneller dan de eerste kilometer. Het volstaat om dit tempo vol te houden tijdens de laatste 400m en eventueel nog wat te versnellen na de laatste bocht, wat nog lukt ook. Mijn eindtijd luidt: 9’13”. Als ik mij niet vergis is dat zelfs een halve minuut sneller dan vorig jaar.

Trainen wordt dus zeker beloond. Nu nog trainen voor de side bridges.

Lopen, Wedstrijd

Linden Bosloop

17 mei 2015 Werner Een reactie plaatsen

Vandaag staat de eerste Lindense bosloop op het programma. In de afgelopen week heb ik dit parcours al enkele keren verkend en er mag dus geen verrassing meer inzitten. Toch zal het een onbekende blijven, tot na de start, hoe ik het er zal vanaf brengen tijdens de wedstrijd.
De afgelopen weken blijf ik last hebben van mijn rechter dijbeen. Na wat internet-lectuur kan ik alleen maar besluiten dat ik een spierverrekking heb en deze dus moet laten genezen. Deze week ga ik het nog heel rustig aan doen, maar als de pijn volgend weekend niet weg is, zoek ik professionele hulp.
Tijdens de opwarming is de pijn echt wel erg. Mijn rechterbeen voelt echt niet goed. Het hinkelen op één (rechter) been lukt zelfs niet. Een normaal mens, een niet-sporter, zou helemaal niet starten. Ik start natuurlijk wel en, omdat het moet, met wat minder opwarming dan maar. Op die manier sta ik helemaal niet stressloos aan de start, wetende dat de eerste kilometer met pijn gaat zijn. Normaal gaat dan de pijn weg of, beter gezegd, heb ik er minder last van. Zolang het enkel bij spierpijn blijft, maak ik mij nog niet te veel zorgen.
Met een half uur vertraging klinkt het startschot in de Linden. Meer dan 350 lopers zetten zich in beweging voor de 7 en 14 kilometer door de Lindense bossen. Na een kleine helling krijgen we een mooie afdaling onder de loopschoenen. Hierdoor gaat voor iedereen het tempo ferm de hoogte in. Toch heb ik na vijfhonderd meter al een hartslag van 175 hs/min. Is dat niet wat (veel) te hoog? Ik vrees dat ik me nu al aan het forceren ben. Er moet nog een uur gelopen worden!! Ik houd me vanaf dan al iets in, waardoor meerdere me passeren. Na iets meer dan een kilometer beginnen we aan de eerste helling en vanaf dan probeer ik mijn positie toch wat te behouden. Dit belet me niet om hier nog enkele plaatsen te verliezen. Na de eerste helling volgen er nog vele, maar ik kan vanaf nu mijn positie redelijk behouden. Bij de eerste ronde passeer ik aan de aankomst van de 7km op 31,38″. Dit zou een 27e plaats betekenen op deze afstand.
Ondanks de vermoeidheid die nu echt wel begint te wegen, start ik vol goede moed aan de tweede ronde. Ik geniet volop van de aanwezige supporters en het geeft je toch weer die extra energie om door te gaan. De aanloop naar de eerste helling is toch wel zwaar door de hevige tegenwind. Op de helling heeft iedereen het moeilijk, ook ik. Toch verlies ik hier vaak iets minder dan mijn (op dat moment) nabije collega’s. Tijdens de tussentijdse afdalingen komt er soms eentje terug, maar op de volgende helling zit ik dat weer recht. In de verte zie ik voor mij pas iemand lopen en zet toch stevig de achtervolging in. het lukt me niet meer om haar in te halen, maar het zorgt er wel voor dat ik niet meer ingehaald wordt. Integendeel, ik strand op ‘maar’ zes seconden en met een voorsprong van veertig seconden op de eerste achterligger.

Aankomst Linden Bosloop — Linden Bosloop

Aan de aankomst ben ik tevreden van de neergezette prestatie. Als de eerste Leffe binnen is en de eerste straffe verhalen verteld zijn, besef ik wie er allemaal voor mij is en dan begint het weer te knagen. Moet ik harder trainen? Moet ik er toch meer voor gaan leven? In de eerste plaats, moet ik van de spierpijn verlost worden en dan durf ik weer aan stevigere trainingen denken. Voorlopig relatieve rust, enkel wat herstelloopjes tijdens de middagpauze. Op maandag neem ik complete rust. Ik ga niet met de fiets werken en loop ook niet tijdens de middag. Dinsdag zou ik toch wel graag nog eens gaan lopen.

Uitslag 7km
Uitslag 14km

Hesy's Blog