Dit weekend is weer een voorbeeld hoe het niet moet. Op zaterdag en zondag zou een mens tijd over moeten hebben om een rustige duurloop te doen. Bij mij was het weer het tegenovergestelde. Onder meer door onvoorziene omstandigheden was het zoeken naar enkele uurtjes “vrij” om te gaan lopen. Uiteindelijk heeft het tot zondagmiddag geduurd eer ik de tijd gevonden heb. Dat ik op zaterdag niet gelopen heb, mag nog geen drama zijn; ik had op vrijdag twee trainingen afgewerkt, eentje voor het ontbijt en eentje in de vooravond. Ik ben al blij dat ik op zaterdag geen spier- of gewrichtpijnen voel. Toch heb ik ’s morgens last van mijn voeten, zo erg zelfs dat stappen moeilijk is. Gelukkig verdwijnt die pijn heel snel. Deze pijn voel ik zelfs als ik een tijdje stil gezeten heb en dan opnieuw opsta. In de loop van de dag heb ik die pijnen niet. Zou dit aan de schoenen kunnen liggen?
Vanmiddag toch nog maar eens de loopschoenen aangetrokken voor een twee uur durende loop; bedoeling is om de tocht via Horst en Kessel-Lo te doen van een 21-tal kilometer. De eerste kilometer is al serieus klimmen zodat ik heel snel een hoge hartslag (>150 hs/min) heb. De volgende kilometers zijn rustig glooiend maar dit keer wel met koude en vrij felle tegenwind, met toch wel koude handen tot gevolg. Vanaf het kasteel van Horst liep ik in een veel betere richting, had ik minder koud en ging het ook iets beter. Het laatste stuk was dan weer met die tegenwerkende wind in het gezicht en probeerde ik het tempo niet meer te laten zakken. Dit is dus niet wat je op een rustige duurloop moet doen. Ik moet nog echt veel leren. De laatste meters naar huis zijn quasi ondoenbaar, maar dit keer wou ik toch niet afduwen onderaan, maar sleepte ik me de helling op en klokte pas af toen ik helemaal thuis was. Nu snel douchen en omkleden, zodat ik mijn volgende taak kan afwerken.

Vanmorgen heb ik eens een loopje (10km) afgewerkt voor mijn ontbijt te nemen, een nuchtere ochtendloop dus. Toch is mijn honger niet gestild. Vandaag wil ik toch nog wel een duurloop doen. Diverse artikels schrijven over de intensiteit van nuchtere ochtendlopen. Er wordt afgeraden om dezelfde dag nog een training aan te vatten. Van mezelf vind ik dat ik niet echt geleden heb aan deze ochtendloop, dus een tweede training zal wel mogelijk zijn. Het is niet omdat ik voor een langere duurloop het huis verlaat, dat ik ook steeds ver van huis verwijderd ben. In mijn lus kan ik steeds de kortste weg naar huis nemen, zonder daarover een uur te moeten wandelen.
De lengte van deze duurloop wordt nog maar eens bepaald door de tijd die ik heb om ‘weg’ te blijven. De kinderen hebben voetbaltraining en tegen het einde (of een beetje later) hiervan zou ik toch ook aan de voetbalkantine moeten zijn. Geen tijd te verliezen dus, we hebben anderhalf uur om te lopen: doel 18km. Ik heb dus geen tijd te verliezen en kleed mij snel om. Het weer is niks verbeterd t.o.v. deze morgen, dus opnieuw in lange broek, T-shirt, shirt met lange mouwen en windjasje, zelfs met handschoentjes. Tijdens het lopen blijkt dat deze laatste toch wel van pas komen. Op sommige stukken, wind in de rug en wat hellingen, doe ik deze uit, maar verder doe ik ze toch opnieuw aan. Zoals steeds start ik toch vrij rustig. Het is ook zo dat in dit stuk de meeste hellingen zitten en ik dus sowieso mijn hartslag nu nog niet de hoogte wil injagen, daarvoor heb ik nog tijd genoeg. Na het bereiken van het hoogste punt maak ik gebruik van enkele afdalingen om de snelheid op te drijven en vol te houden op de vlakke stukken. Iets voorbij de 11km zie ik voor mij een groep joggers van DCLA. Zonder te weten welke groep (snel of traag) dit is, houd ik mij toch voor om deze in te halen. Toevallig is dit net op een gekend segment van Strava. Al bij al ging dit vlot. Eénmaal voorbij deze groep kan ik natuurlijk niet stilvallen en moet ik dit tempo wel aanhouden. De toon is met deze gezet en het is dan ook de bedoeling om deze snelheid aan te houden tot de finish. De vraag die me dan bezig houdt, is of ik gemiddeld aan 5’00 min/km uitkom. Uiteindelijk klok ik af op exact 5’00 min/km. Eigenlijk was deze te intensief om als echte duurloop te dienen, maar af en toe een intensieve duurloop zal ook wel mogen zeker?

De afgelopen dagen heb ik het meermaals gehad over de vermoeidheid die ik maar bleef voelen. Nochtans was er vandaag een prachtige wedstrijd en dan nog op een lokatie waar ik bijna dagelijks mijn kilometers afmaal. Al sinds vorige week overweeg ik om er toch aan deel te nemen. Mijn volgende doelen (29/03 en 26/04) liggen nog ver genoeg af. Vanmorgen vertrok ik naar mijn werk met meer dan voldoende koolhydraatrijke producten, zodat ik mij nog voldoende kon volproppen om een halve marathon uit te lopen zonder herbevoorrading. Op de website van de studentenmarathon vind ik niets terug van een bevoorrading onderweg en dit is toch ook wel één van de argumenten geweest om niet deel te nemen. Er zijn nog veel andere manieren om je voor te bereiden op een marathon. Beter nog, als je verschillende schema’s erop naleest, vind je zelden iets terug van wedstrijden in te lassen in je trainingsschema.
Vandaag houd ik het dus aan een individuele training. De lunchpauze wordt hier traditioneel voor gebruikt, maar omdat er geen collega’s waren, houd ik mij voor om er een duurloop van te maken. De temperatuur is alles behalve zoals gisteren en het ziet er naar uit dat het vanaf de namiddag terug koud wordt.
Ik zorg er voor dat ik reeds iets over vier thuis ben en onmiddellijk kan vertrekken. Het trainingsschema dat ik gisteren las, sprak over trainingen van 90 minuten. Ik plan dus om ook vandaag iets in die buurt te lopen. Sinds enkele weken heb ik nieuwe wegen opgezocht in Pellenberg en Kessel-Lo en ook vandaag gaat het die richting uit. Het lopen zelf begint zoals meestal niet zo vlot en los. Ik ben echt wel iemand die opwarming nodig heeft. Bovendien zijn er in de eerste kilometers bijna enkel stijgende hoogtemeters af te leggen. Na die beklimmingen ben ik natuurlijk meer dan goed opgewarmd, ondanks de echt wel koude wind en begin ik toch wel iets sneller te lopen. Het doet deugd om te zien dat bij dit hoger tempo, de hartslag niet mee stijgt. Het is pas bij de laatste kilometer, waar ik de snelheid nog wat opdrijf, dat de hartslag mee de hoogte ingaat.
Het is nu afwachten wat de benen morgen zeggen. Ik was al wat vermoeid en deze training is toch wel iets meer geweest dan een rustige duurloop met een gemiddelde hartslag van 148 hs/min.