De toch wel zwaardere inspanning van gisteren is nog niet echt verteerd. Ondanks ik er een LSD van wou maken, wat dus Slow inhoudt, vereist deze inspanning volgens Suunto een hersteltijd van 65 uur. Dit is bijna drie dagen!!
Ik onderschat de inspanning niet, maar ik ben toch zeker niet van plan om nu drie dagen helemaal niets te doen. Het zal wel enkele dagen rustig aan zijn. Het laatste wat ik wil is nu een blessure oplopen die vermeden kan worden.
Anderzijds voel ik toch niets in mijn spieren, dus dat zit al goed. Toch voel ik mijn knieën als ik lang gezeten heb. De boodschap is dus niet te lang blijven zitten en voldoende bewegen. Een rustig loopje tijdens de lunchpauze moet dus wel kunnen, niet?
Om 12u trek ik dan toch maar mijn sportkleren aan en vertrek met enkele collega’s voor onze standaard omloop. Hij wordt wel een beetje ingekort, vandaar de (-), wegens te veel modder op sommige stukken van het parcours. Ieder heeft een reden om het rustigaan te doen en dus doen we dat ook. De eerste kilometers worden net boven de 10km/u afgelegd.
Voorbij het kasteel van Arenberg is er een lang recht stuk in een open vlakte en met de wind in het gezicht. Hierdoor moet de inspanning sowieso aangepast worden en verhoogt de snelheid toch wel lichtjes naar de buurt van de 11km/u. Als we het verste punt bereikt hebben, speelt de wind niet meer in het nadeel, maar dan zorgt het stijgend landschap voor de nodige inspanningsverhoging.
Ondanks de voorgestelde rust, ben ik toch tevreden om dit loopje gedaan te hebben. En morgen??
Het blijft een rustig rondje, met zelfs op de Karmelietenberg een piek van 150 hs/min.
