Categorie archieven: Duurloop

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Heverleebos duurloop

Een reactie plaatsen

Op donderdag houd ik meestal een rustdag. Na een intervaltraining is het best om mijn lichaam de nodige rust te geven. Gisteren heb ik deze training niet gedaan en dus mag/moet er vandaag wel gelopen worden. De middagpauze is het ideale moment om dit te doen en meestal zelfs is het net dan het beste weer van de dag. Gelukkig laat mijn agenda dit vandaag toe.

Het weer is schitterend; het zonnetje schijnt, er is niet te veel wind en het is niet te warm. In de winter hopen we op warm weer, maar intussen kan het op de middag al wel eens te warm zijn. Kortom, vandaag is het perfect loopweer.

Door connectieproblemen tussen hartslagmeter en horloge, moet ik het vandaag doen op het gevoel. Bovendien kan ik dan ook niet vertellen aan welke hartslag ik sommige stukken gelopen heb. Tijdens deze loop ben ik rustig vertrokken, maar na enkele kilometers heb ik toch wel iets steviger doorgelopen, zonder ergens te forceren. Zelfs de zware hellingen loop ik op zonder tot het uiterste te gaan.

Ik vertrek vanop mijn werk via de normale weg. Dit is via de tunnel onder de ring naar het sportkot en de Finse piste. Door de trappen in en uit de tunnel, krijg je hier een grote schommeling in snelheid. Zonder echt te weten hoe ver en langs waar ik ga lopen, houd ik toch mijn snelheid niet te hoog en vrij constant. Ik laat me dit keer niet verleiden om sneller te lopen op Strava-segmenten of om iemand in te halen die niet te ver voor me uit loopt. Toch gebeurt dit laatste wel enkele keren.

Het is wel snel beslist dat ik iets verder wil lopen dan anders. Bij het terugkeren langs de spoorweg, na iets meer dan 6 km, kies ik er toch maar voor om naar de Zoete Waters te lopen. Het bos ligt er vrij droog bij en het loopt dan ook heel aangenaam. In dit stuk bos kom je ook niet veel lopers tegen, althans vandaag niet. Regelmatig zie ik hier wel de snellere lopers trainen, zoals Jesse Stroobants, Jasper Sodermans, …

Ik waag me vandaag niet aan het snellere werk. Ik voel me sinds de twee wedstrijden van vorig weekend al vermoeider en mag dus zeker niet overdrijven.

Zonder te overdrijven, wordt het zelfs vandaag toch wel wat lastig. Zonder hartslagmeter weet ik niet exact hoe snel mijn motor moet pompen, maar ik voel dat het moeilijker gaat dan anders. Toch houd ik mij aan dezelfde snelheid en neem ik geen kortere weg. Ik loop op het einde de Finse piste langs de andere, langere kant. Het is nu toch wel de bedoeling om boven de 20K uit te komen. Na net geen 21 km bereik ik opnieuw de poort en ben zowel blij met deze training als dat het erop zit. De vermoeidheid zit er duidelijk nog in.

Movescount_logo     strava

 

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Heverleebos in ’t vierkant

Een reactie plaatsen

Na een wedstrijd las ik toch nog een rustdag in, maar vandaag mag er terug gelopen worden. Het afgelopen weekend stond volledig in het teken van sport, zowel actief met de Twee Dorpenloop en de Linden bosloop, als passief met een tornooi lacrosse in Machelen en de prijzenmeeting atletiek bij DCLA in Kessel-Lo.

Samen met vier collega’s rijden we eerst naar Heverlee om daar ons vertrouwde parcours langs de MunDep te lopen. S. en ik lopen samen en ondanks we heel rustig lopen, nemen we toch wat afstand op de rest. De derde kilometer lopen we iets vlotter. Eerlijk gezegd houden we de snelheid gewoon aan, maar dan met positieve hoogtemeters. De volgende kilometers verlopen steeds onder de 5 min. Op de Poggio, een zeer steile helling van ongeveer 600m, ligt de snelheid natuurlijk wat lager, maar de inspanning des te hoger.

Na deze inspanning zijn we duidelijk goed opgewarmd. De volgende 2,5 km worden steeds sneller gelopen, startend aan 12 km/u versnellen we tot zelfs 14 km/u. Dan draai ik om en loop terug tot ik de laatste van ons groepje terug tegenkom. Tijdens dit stuk blijf ik steeds sneller lopen. Om de kilometer af te maken loop ik iets voorbij hem en keer dan terug om samen met hem te lopen. Het inhalen gebeurt niet al te gemakkelijk. Loopt hij stiekem nu wat sneller?

Tot waar ik de eerste keer omgedraaid ben, loop ik samen met hem en laat zo mijn hartslag al lopend, dalen. De laatste kilometer loop ik opnieuw een eigen tempo, zonder te forceren. Het was met de snelles stroken een mooie en aangename bosloop.

Movescount_logo      strava

 

Duurloop, Interval, Lopen, Snelheid, Sport, Training

Toch een intervaltraining (DCLA)

Een reactie plaatsen

Deze week is al goed gestart met een duurloop op maandag én op dinsdag, beide met een tussentijdse versnelling. Vandaag is het woensdag en dat houdt in dat er ’s avonds een training van DCLA op de agenda staat. Rekening houdend met de wedstrijden van dit weekend en met de toch lichte pijn aan de patella zal ik het rustig moeten houden.

Ik verkies om de intervaltraining te laten voor wat het is. Het zullen m.a.w. meer kilometers aan rustiger tempo worden. De kinderen, die samen met mij naar de training gaan, willen met de fiets gaan en dus vertrek ik al lopend van thuis uit, onder begeleiding van twee jonge fietsers. Naar schatting zou dit een drietal kilometers moeten zijn, maar met de gevolgde weg staan er, bij aankomst, al 4,3K op mijn teller.

Ik loop dus al zeker niet mee met mijn nieuwe, snellere, groep, maar loop de opwarming mee met de groep van Miel. De training van Miels groep bedraagt 3 x 2000m. Vermits er meerdere van deze groep op vrijdag de wedstrijd in Waanrode (2-dorpenloop) meelopen, moet er niet al te snel gelopen worden vandaag. Om niet alleen rondjes te lopen, besluit ik om deze 3 stukken samen met hen te lopen. De eerste 2K worden inderdaad niet al te snel gelopen.

L. vindt dit ook en hij wilt de tweede dubbele kilometer toch iets sneller lopen. Voor mij mag het ook iets sneller en ik blijf dan wel bij hem. Na amper 100m lopen we effectief met zijn tweeën. De anderen beschouwen dit toch als iets té snel en lopen volgens eigen ‘kunnen’: goede beslissing trouwens. Na een snelle start lopen we de eerste kilometer aan 4’20” min/km. De tweede kilometer wordt min of meer aan dezelfde snelheid gelopen, zijn 26″/100m.

Op het eindpunt draaien we ons om en dribbelen opnieuw naar de start voor de derde interval van 2000m. Zonder te wachten op de rest maken we hier ook een bocht van 180° en beginnen zonder stoppen aan het snellere werk. Opnieuw lopen we met een snelle start een eerst kilometer aan 4’20”. De tweede kilometer wil ik het tempo niet laten zakken, integendeel, ik houd de snelheid er goed in en versnel geleidelijk aan. De versnelling blijf ik volhouden tot op het einde, ook al is L. intussen wat achter gebleven. De laatste snelle kilometer loop ik zelfs onder de 4′ min.

Na deze drie snelle stukken lopen L. en ik nog een rondje rond de grote vijver en het stuk naar de atletiekpiste als cooling down. Hiermee staan er al meer dan 17km om min teller, maar ik moet nog steeds thuis geraken. Na enkele minuten wachten op de kids, loop ik met hen opnieuw naar huis. Het stilstaan zorgt wel voor wat strammere spieren, maar gelukkig gaat dit over na een tijdje. Ik loop intussen toch wel wat sneller dan 13km/u. Dit druist in tegen mijn voornemen om mijn knieën wat te sparen. Hopelijk zijn mijn benen en knieën helemaal fit op vrijdag.

Movescount_logo     strava

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Uitstap naar Heverleebos

Een reactie plaatsen

Met een temperatuur van boven de 20°C loop ik liever in een schaduwrijk bosgebied dan in volle zon op harde wegen. Het is dan ook met veel plezier dat ik, samen met enkelen, richting bos in Heverlee kan trekken om daar een vierkant rondje te lopen.

Om 12.15u starten we dan met een rustig tempo. Na de duurloop van zondag heb ik toch wel enkele minuten nodig om wat los te komen. De snelheid ligt niet te hoog en het is dus echt genieten van de rust in het bos en omgeving. Na 3K draaien we rechts en begint er een saai stuk waar iets te weinig variatie in zit om echt van te kunnen genieten. Ondanks de week echt warm en droog weer, blijven hier groet plassen liggen. Na enkele dagen regen is het hier echt moeilijk om door te komen.

Na dit tweede rechts stuk draaien we opnieuw rechts richting de Zoete Waters. Ter hoogte van de kapel krijgen we een flinke afdaling voorgeschoteld. Daarna steken we de weg over en komt de zwaarste dobber om te verwerken. Deze helling is op Strava gekend onder de naam Poggio. Tot hiertoe hebben we rustig gelopen en dus vind ik het een goed moment om deze zo snel mogelijk naar boven te lopen.

2016-05-09-1De helling bestaat uit twee stukken en het vals plat ertussen gebruik ik nog om een tandje bij te steken. Halfweg het tweede stuk begin ik te kraken. De hartslag bedraagt 180 hs/min en ik ben er nog lang niet. Bovendien ligt het einde van dit segment verder dan de eigenlijke top en dus moet ik het nog kunnen uitzingen tot daar. Het wordt snakken naar lucht en de hartpomp bereikt een hoogtepunt aan 185 hs/min. Gelukkig heb ik wat voorsprong opgelopen en kan ik wat dribbelen vooraleer we opnieuw het normale loopritme oppakken.

2016-05-09-2Opvallend is wel dat mijn hartslag nu heel wat hoger ligt bij ongeveer dezelfde snelheid.

Net voor het vierkant (zie vorm omloop) dicht is, draai ik om en loop in omgekeerde richting naar nummer drie. Na exact 5′ of 1K kom ik hem tegen en loop ik met hem verder uit naar ons startpunt. Tijdens deze twee kilometers aan 10 km/u zakt mijn hartslag toch naar waarden onder de 130 hs/min.

Na raadpleging van de gegevens blijkt dat ik mijn eigen besttijd op die Poggio (7%) met liefst 21″ verbeterd heb. Deze bedraagt nu 2’19” aan een gemiddeld tempo van 3’55” min/km. De enige plaats waar ik nog kon verbeteren is helemaal in het begin. Je moet dus al vanop de weg snelheid maken. Én dit weten vol te houden tot het einde!!

Movescount_logo     strava

 

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Ochtendloop op zondagvoormiddag

Een reactie plaatsen

Een vroege vogel ben ik nooit geweest en dat zal nu ook niet meer veranderen. Een langere ochtendloop zal je me dan ook zelden zien doen; uitzonderingen zijn altijd mogelijk. Deze zondag ben ik toch eens voor 10u klaar. Gelukkig maar, want het wordt weer een warme dag en dan is het toch wel beter om tijdig te vertrekken.

Vanuit Linden vertrekt er op zondag vaak een groepje lopers en deze ga ik vandaag proberen te halen. Zonder te treuzelen, loop ik dan maar richting de parking aan de Kasteeldreef, maar tevergeefs. Vandaag blijkt er niemand te vertrekken, of ze moeten al vertrokken zijn. Geen nood, ik ben oud en wijs genoeg (denk ik toch) en loop dan maar alleen verder. Ik heb geen bevoorrading bij me. Als ik echt lang wil lopen, zal ik via thuis moeten lopen om me daar van een drankje te voorzien. Er staat namelijk een isotone sportdrank klaar in de koelkast.

Na enkele kilometer door de Lindense bossen kom ik iemand tegen en vraag hem of ik even met hem mee mag lopen. Op die manier loop ik een rustig tempo richting Kessel-Lo. Onderweg wordt er wel wat gebabbeld, o.a. over de 20 km door Brussel, maar zijn naam heb ik dan weer niet gevraagd.

De terugweg naar Linden wil ik niet lopen via de Leming zodat ik niet in de verleiding kom om nog maar eens een aanval te wagen op mijn PR richting Kortrijkstraat. Ik kies dan maar voor de steile helling richting Sneppenstraat. Bovendien neem ik het steil stijgend straatje rechtdoor, maar dat blijkt echt dood te lopen. Omdraaien en terug naar beneden dan maar. De Sneppenstraat is zeker ook een Strava-segment, maar toch blijf ik vrij rustig lopen zonder een besttijd na te streven.

Eénmaal terug in Linden ga ik enkele wegen van de Linden Bosloop van volgende week verkennen. De hellingen gebruik ik dan ook om mijn hartslag nog wat meer de hoogte in te jagen, een typische heuveltraining. Op dergelijke momenten besef ik des te meer hoe zwaar het zal worden. Gelukkig is dat voor iedereen hetzelfde.

 

Movescount_logo     strava

 

Duurloop, Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Warme DCLA duurloop

Een reactie plaatsen

Eén vogel maakt de lente niet. Eén duurloop en één training met de brokkenlopers, maakt me nog geen brokkenloper. Gelukkig heb ik na de intensieve training van afgelopen woensdag niets gevoeld: geen stijfheid in benen en zelfs geen last van kuiten en/of hamstring. Vanavond loop ik dan een tweede keer mee met de vrijdagse duurloop, of is het een tempoloop, met de brokkenlopers.

De lente is volop in het land en de laatste dagen mogen we zelfs spreken van echt zomers weer. Bij het vertrek staat de thermometer (tegen de noodgevel en in de schaduw) op 25°C!! Het zal dus een warme zomertoer worden. Een uur voor de start maak ik een halve liter isotone drank klaar en samen met een banaan  speel ik dit naar binnen. Het is een goede repetitie om een wedstrijd voor te bereiden. Lopen met de brokkenlopers is voor mij telkens een wedstrijdsimulatie.

Vorige week hebben we de laatste kilometers heel wat rustiger afgelegd, maar enkel omdat er tot halfweg heel snel gelopen werd. Om zeker niet verrast te worden door een te hoge snelheid in het begin, begin ik rond 18u al op te warmen op de atletiekpiste. Na vijf rondjes heb ik het al echt warm genoeg en ga me dan ook nog snel wat verfrissen. Daarbij neem ik ook nog enkele slokjes water. Eén ding staat vast, het zal warm worden. Gelukkig voel ik me vrij goed. Veel beter dan woensdag in ieder geval.

Zonder echt overdreven snel te starten, moet mijn hart toch al 170 keer per minuut pompen na 3K. Het wordt alweer een stevige duurloop of eerder een extensieve duurloop of zelfs een tempoloop. De invloed van de temperatuur is echt wel van doorslaggevend belang. Het gaat duidelijk bij iedereen langzamer. Halfweg lopen we, de tragere lopers, nog niet veel achter de snellere jongens. Bijna halfweg heb ik al heel veel zin om het tempo te laten voor wat het is en veel trager verder te lopen. Net op dat ogenblik zegt Jeroen dat ik mag verder lopen en dat hij wat last heeft van de warmte en het iets rustiger gaat doen. Net wat ik ook wou!!

Toch blijf ik de hoge snelheid aanhouden. Ik zie nog steeds iemand een kleine honderd meter voor me lopen en probeer de afstand niet groter te laten worden. Het lukt me zelfs om wat korter bij hem te komen. Hij heeft zich duidelijk ook wat vergaloppeerd en probeert zijn tempo zo lang mogelijk aan te houden. Op die manier duurt het toch nog meerdere kilometers eer ik hem kan bijbenen. De warmte (en droogte) is nu heel goed voelbaar. Mijn mond plakt quasi dicht. Dorst!! Net voor de afdaling, waar ik de laatste meters probeer dicht te lopen, bedraagt mijn hartslag zelfs 179 hs/min! Dit is echt een wedstrijd-hartslag. Laten we dit dan maar beschouwen als een generale repetitie voor komende vrijdag en zondag.

Tijdens de steile afdaling kom ik inderdaad nog iets korter en daalt gelukkig mijn hartslag ook. Maar deze daling is maar van heel korte duur. Iemand inhalen betekent ook ervoor blijven en er proberen van weg te lopen. In de smalle weggetjes langs Bruineveld blijf ik echt het maximum uit mezelf te halen. Net voor het indraaien van het provinciaal domein zie ik opnieuw iemand voor me uitlopen. Zou ik deze ook nog kunnen inhalen. Waar zouden onze nieuwe vrienden van Somalië en Eritrea zitten? Houden zij het nog uit?

Er blijven nog twee kilometer te lopen; dat worden zeker nog twee zware kilometers. Het lukt me dan ook niet om echt veel korter te komen bij mijn voorligger. Op de weg tussen het provinciaal domein en het Heuvelhofpark passeer ik nog wel de man van Eritrea; hij heeft de laatste kilometer niet meer ‘overleefd’.

Bij aankomst loop ik in eerste instantie door tot aan de toiletten: om water te drinken!! Toch beslis ik om nog enkele rondjes op de piste te joggen om rustig af te koelen tot normale omstandigheden.

Ondanks het stevig einde ligt de gemiddelde snelheid toch in de buurt van vorige week.

Movescount_logo     strava