AbbottWMM Wanda Age Group World Championship 2021
Zoals op ontelbare media te lezen of te horen: de massa-evenementen zoals de Major Marathons vinden opnieuw plaats. Het nieuwe (niet) normale maakt eindelijk plaats voor het oude normale, of toch bijna.
Voor het volledige verhaal van deze marathon moeten we al ver terug in de tijd. In 2018 hoor ik voor het eerst dat Abbott, gekend van de zes World Marathon Majors, in 2020 een aparte rangschikking bijhoudt, en niet enkel voor de elite, maar vooral voor de age group’ers, zijnde de 40+. Bovendien worden de best geklasseerden uitgenodigd om in 2020 del te nemen aan de eerste editie van de Abbott World Marathon Majors Wanda Age Group World Championship die zal gelopen worden tijdens de London Marathon in april 2020. Met mijn deelname aan de marathons van Berlijn 2018 en Boston 2019 haal ik voldoende punten (zelfs in de M45-49 categorie) om uitgenodigd te worden. Deze uitnodiging maakt me instant blij, want hiermee kan ik wel in Londen starten, wat me tot op heden via de normale inschrijving nog niet gelukt was.
Wat vooraf ging…
Begin 2020 start ik mijn looptrainingen met één hoofddoel: dé marathon in april. De lange duurlopen worden steeds langer en er worden versnellingen aan toegevoegd. Op 8 maart is er al een eerste ‘test’ met de 20km + 10km snel en die verloopt hoopvol.
Enkele dagen later de koude douche: de marathon van London zal NIET plaatsvinden in april, maar zal uitgesteld worden tot in oktober 2020. Oktober 2020 wordt zelfs oktober 2021. En nu, anderhalf jaar later zijn we zo ver.
In mei liep ik een marathon langs de vaart. Na een goede trainingsperiode liep ik tijdens de virtuele Abbott WMM Global Marathon een tijd van 2:46:49.
Na de nodige rust kunnen de trainingen voor Londen opnieuw starten. In juni en juli wordt er gewerkt aan de snelheid en aan de anaerobe drempel. De weekvolumes gaan opnieuw richting 100km. Aan volume geen gebrek, maar het blijft toch opletten om voldoende energie over te houden om de kwaliteitstrainingen correct uit te voeren. Gelukkig doen we het graag!
Op 16/09 neem ik nog deel aan een wedsrijd: 10 Mijl Koen Van Dyck. Met een tijd van 59 min loop ik een halve minuut sneller dan twee jaar geleden. Dit moet vertrouwen geven. Anderzijds wou ik na de wedstrijd nog 10km doen aan marathontempo, maar dat werd na 7km echt zwaar en met een stekende pijn in de buik houd ik het geen 10km vol.
De reis…
In de laatste weken voor de eigenlijke marathon bereiken de trainingen hun hoogtepunt en komt het administratief gedeelte meer en meer op de voorgrond. Dit keer is dat nog eens extra het geval. Het hotel ligt al vast van voor april 2020, maar de reis naar en van London is nog verre van duidelijk. Er worden langs alle kanten voorwaarden opgelegd en wetende dat Londen niet meer in “Europa” ligt, maakt het niet eenvoudiger. Er wordt door London Events, de organisatie, een zes-stappen-plan opgesteld om de lopers aan de start te krijgen. Vanuit de Britse en Engelse overheid worden er quarantaine- en testregels opgelegd.
Gelukkig moet ik dit avontuur niet alleen aangaan. Net zoals de twee Amerikaanse marathons, storten Tom en ik ons in dit avontuur. Om quarantaine te vermijden wordt de treinreis, die via Frankrijk passeert, omgeboekt naar een rechtstreekse vlucht vanuit Brussel. Er komt zelfs een zoveelste App (VeriFLY) aan te pas om alle administratieve verplichtingen te kunnen afvinken vooraleer te kunnen inchecken. Pas op de ochtend van het vertrek kan ik de laatste stap afvinken! De reis naar Londen is begonnen! Op dag 1, vrijdag 1 oktober, is er een strakke planning. Na de landing is het de bdeoling om zo snel mogelijk (via de Express van Heathrow naar Londen) en van daaruit richting London ExCel voor het afhalen van de borstnummer. In tegenstelling tot de vorige jaren moet er nu eerst een kitbag afgegeven worden met spullen die je aan de finish wilt terugzien. Deze kitbag werd een week voor de marathon naar alle deelnemers wereldwijd opgestuurd. België zou België niet zijn om de douane er nog tussen te zetten. Voor deze lege plastieke zak betaalde ik €18,20 douanekosten! Schandalig !! Gelukkig kwam hij toch nog tijdig toe en kon hem klaarmaken voor mijn vertrek.
Ter plaatse…
Na het afgeven van de kitbag werd deze verder aangevuld met drank, een T-shirt en met de TWEE medailles. Ter verduidelijking : ik loop niet alleen de marathon van Londen, maar ook het Age Group World Championship, weliswaar gelijktijdig.
Na het afhalen van de startnummer en het bezoek aan de beurs gaat het naar de Welcome Reception in de Southwark Cathedral , London Bridge. Hier krijgen we een zicht op andere deelnemers aan dit AWMM Age Group World Championship. Er werd duidelijk de nodige aandacht aan besteed en we worden ook rijkelijk voorzien van drank en hapjes. Velen laten de prosecco voor wat hij is, maar Tom en ik nemen wel een glaasje (en laten dat zelfs nog eens vullen). De race director van de London Marathon, Hugh Brasher, is duidelijk onder de indruk wanneer hij mag aankondigen dat na 889 dagen opnieuw tienduizenden lopers door de stad zullen lopen, waaronder wij, de geselecteerden. Wanneer we vriendelijk verzocht worden de kathedraal te verlaten, omdat de viering gaat aanvangen, kijken we nog even achterom om te genieten van het mooie en unieke kader waar we ons bevonden.
De start…
In de officiële mail over de startprocedure, met daarin een strikt schema met waar je wanneer moet zijn, is een fout geslopen en dit moet recht gezet worden met meerdere mails en een extra bijlage bij je startnummer. Gelukkig had Tom dit onmiddellijk door en was het voor mij geen verrassing. De Yellow Assembly area bereik je best vanuit Blackheath en dit station bereik je via de trein. Het Sidney Hotel (Victoria) voorziet een extra vroeg ontbijt waardoor we zonder zorgen ons kunnen klaarmaken en tijdig naar Victoria Station kunnen gaan. Vermits Tom moet vertrekken vanuit de blauwe zone, scheiden onze wegen net voor de grote verzamelplaatsen.
We zijn vertrokken…
Uiteindelijk kan de marathon waar ik sinds begin 2020 naar uitkeek van start gaan. Wie dacht dat het parkoers in London biljartvlak is, moet ik teleurstellen. In de eerste 5k zit heel wat reliëf, zowel dalend als stijgend. Het is hierdoor vrij moeilijk om een ‘steady pace’ te lopen en nog moeilijker om dat tempo correct te lopen. Zelfs met voldoende expertise is het moeilijk om het tempo aan te voelen. De klok zegt dat ik iets te snel loop, de hartslag zit op het randje en ook mijn gevoel zegt dat dit tempo de limiet is om te kunnen volhouden. Toch neem ik het risico. Voor één of andere reden blijf ik het tempo aanhouden. Hopelijk krijgen we geen klop van de hamer of moeten we halt houden wegens krampen.
Vaak wordt er gezegd dat je moet genieten van de omgeving als je een marathon loopt door een wereldstad zoals Londen. Echter, het lukt me nooit om aan sightseeing te doen tijdens het lopen van een marathon. Ik geniet enkel van de lopers rond mij en natuurlijk van het enthousiaste publiek. Ondanks het talrijk opgekomen publiek kan je in Londen sommige passages niet negeren: Cutty Sark (10k), Tower Bridge (20k), London Eye (40k). Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat het London Eye niet door mijn oog gepasseerd is. Gelukkig wel nadien via bovenstaande foto.
Terug naar de marathon. Het iets te hoge tempo blijft steeds houdbaar. Halfweg zie iknet de eliete vrouwen lopen aan de andere kant van de weg en hun klok staat op 1u54. Mijn eerste helft wordt afgeklokt op 1:22. Als ik dit zou kunnen volhouden, kom ik over de eindmeet onder de 2u45. Zou dit echt zomaar kunnen? De kilometers blijven volgen en steeds kan ik afklokken onder 4:00 min/km. Na 32km begint de marathon! Elke marathonloper weet dit en ik ook. En met deze marathon word ik daar duidelijk op gewezen. Nu komt het moment dat ik met excuses ga afkomen, zoals tegenwind, maar dat is voor iedereen hetzelfde. Natuurlijk kwam de laatste 10km de wind uit de verkeerde richting, maar dat alleen kan de reden niet zijn. Mijn tempo is gezakt en vanaf hier duren mijn kilometers 10″ langer. Spijtig genoeg vind ik geen rug waar ik achter kan lopen en moet ik zelf mijn weg banen. De laatste kilometer is zeker de traagste niet, maar de borden van laatste km, laatste 600m, en zelfs ‘only 385 yards’ doen me toch wel aftellen naar die finish op The Mall. Het is voor deze lastige kilometers dat je uren en uren traint.
Achteraf…
Na de finish zit er niets anders op dan terug naar het hotel te gaan. Dit keer volledig te voet. Ver is het niet, maar na deze marathon valt het toch wat tegen. Gelukkig worden we regelmatig afgeleid door mensen die nog naar de meeting point moeten en versteld staan dat we al aangekomen zijn en reeds weggaan van het evenement. Onderweg worden we aangesproken door ‘Oscar’ en hij was zo onder de indruk dat hij prompt een foto van ons nam, mét Oscar.
Om het weekend af te sluiten worden de deelnemers aan the inaugural Abbott World Marathon Majors Wanda Age Group World Championship uitgenodigd in The Ballroom van de Park Plaza Westminster Bridge, maar eerst verwennen we onszelf met een Prosecco en een dubbele burger. Na enkele dagen pasta smaakt dit heerlijk! Na deze maaltijd zetten we onze weg richting Big Ben en Westminster Bridge voor de afsluitende party.
Voor volgend jaar staat het hoofddoel ook al vast. Dankzij mijn goed resultaat op de Global Marathon van 2 mei 2021 mag ik deelnemen aan de tweede versie van dit wereldkampioenschap. Enkel nog weten waar en wanneer deze gelopen wordt.