Vandaag heb ik mijn uren sport al gehad, maar toch komt er nog een uurtje sport bij: pingpong.
De kids vragen om met hen te gaan pingpongen en dat kan een vader toch niet weigeren, niet?
Ik voel nochtans de kilometers van daarstraks in de benen. Het pingpongen verloopt zonder stress. We tellen geen punten en dus mag er al eens gelachen worden. Bovendien wordt er niet al te intensief gespeeld.
De vloer onder de tafel is bedekt met tapijt waardoor het balletje niet omhoog botst als het naast de tafel terechtkomt. Telkens het balletje oprapen, is misschien nog het zwaarste onderdeel van dit sportuurtje.
Kortom, het is een uurtje pingpong. Ooit zullen we wel over tafeltennissen kunnen spreken.
(514 keer bezocht, waarvan 1 vandaag)