Zoals je hier al kon lezen, ben ik niet zonder kleerscheuren aan de aankomst van de Crescendoloop geraakt. Ondanks de zware inspanning en het vallen, zijn de spieren in orde, maar zorgen de schaafwonden voor de nodige hinder.
Het is sowieso niet slecht om na een wedstrijd een dagje rust in te lassen, maar dit keer is het echt wel tegen mijn zin dat ik niet kan lopen. Op dinsdag wil ik het toch wel opnieuw proberen. Met de nodige pijnen trek ik mijn loopschoenen aan. Echt snel zal het zeker niet gaan, maar toch probeer ik zo normaal mogelijk te lopen.
De eerste kilometers gaan niet echt vlot. Na een tijdje loopt het minder stroef en kan ik opnieuw min of meer normaal lopen. De snelheid komt dan boven de 12 km/u liggen. De vermoeidheid is toch niet volledig verdwenen. Mijn hartslag ligt toch wel iets te hoog, vind ik.
Ik ben alvast tevreden dat ik, ondanks de wonden, vrij normaal kan lopen. Hopelijk lukt het me morgen om te trainen met DCLA.
