Daags na de eerste duurloop doe ik net dezelfde duurloop. Een uurtje vroeger en dit keer met minder stress vertrek ik voor mijn tweede duurloop van dit Berlijn-weekend. De lopers in Berlijn zijn al 1,5 uur ver en ik begin aan mijn rustig, doch niet al te trage duurloop. Gewapend met een gevulde drinkbus en minder warm dan gisteren, loop ik toch iets vlotter dan gisteren. De eerste 5k lig ik zelfs een minuut sneller af. Met ongeveer dezelfde hartslag, net boven de 140 hs/min, loop ik elke kilometer net iets sneller.
Het wordt opnieuw geen al te lange duurloop en dus houd ik de snelheid boven de 12km/u. De kilometertijden liggen zelfs onder de 4’50”. De gordel met drinkbus blijft niet goed op dezelfde plaats hangen en begint me echt wel te irriteren. Gelukkig moet ik daarmee niet lopen tijdens de marathon. Dit doet me er trouwens aan denken dat ik moet opzoeken welke dranken, naast water, we voorgeschoteld krijg in New York en dat ik me daarvoor op kan voorbereiden. Bovendien moet ik nog een duurloop doen mét het gebruik van gels.
Op de weg van aan het provinciaal domein naar huis, welke ik al zo vaak gelopen heb, wil ik de snelheid nog wat opdrijven. Ik probeer de 13 km/u vast te houden, ondanks de positieve hoogtemeters. De hartslag klimt tot niet boven de 150 hs/min, maar blijft binnen de perken. Afsluiten doe ik net als gisteren met een zware klim. Hier wordt pas echt getest of er nog wat energie beschikbaar is.
Ik kan alleen maar tevreden terugkijken op dit loopweekend.
