Ondanks de al vrij drukke week mét een overdosis stress, maak ik tijd vrij voor een zondagse langere duurloop. Een ochtendmens ben ik nooit geweest en word ik waarschijnlijk niet meer, waardoor er pas in de namiddag gelopen wordt. Er staat een familiebezoek gepland en van die gelegenheid wil ik nu juist gebruik maken. Ik vertrek, al lopend, twee uur vroeger dan de rest van de familie en kom dan ongeveer gelijk aan.
Dit scenario houdt wel in dat ik van punt A naar punt B loop en niet in een lus. Er bestaat dus een risico van veel meer stijgen dan dalen of van enkel wind op kop. Dat eerste weet je op voorhand en als je de weg al éénmaal gelopen hebt, weet je dat voor altijd. Het tweede daarentegen kan telkens anders zijn. Vandaag is een dag waar de wind uit de verkeerde richting komt, waardoor ik dus de volledige afstand tegen de wind in zal moeten lopen. Ik bekijk het positief: tegenwind zorgt voor meer afkoeling dan rugwind. Het is bovendien vrij warm en zwoel en elk zuchtje wind kan dus voor verkoeling zorgen.
De af te leggen afstand bestaat uit twee grote stukken. Het eerste deel verloopt via de weg van thuis naar Werchter. De eerste kilometers zijn heuvelachtig (Charteuzen- en Meesberg) en goed beschut door bomen. Van 3,5 tot 10,5 km is het steeds rechtdoor lopen langs een vrij grote weg. Gelukkig zijn op de meeste plaatsen een fietspad voorzien en hoef ik dus enkel beter uit te kijken op de verschillende kruispunten, al dan niet met verkeerslichten. Dit stuk van het traject wordt vrij rustig gelopen aan 5′ min/km met een hartslag die gemakkelijk onder de 140 hs/min blijft.
Het tweede deel van mijn traject ziet er totaal anders uit. Hier loop ik over onverharde weg, langs de noordoever van de Dijle. Deze weg volgt perfect het verloop van de Dijle en kronkelt evenveel. Hierdoor voel je een keer de wind wat meer van links komen en iets later wat meer van rechts. In deze prachtige omgeving kun je niet anders dan te genieten van de mooie omgeving. Ondanks het goede weer, zie je niet al te veel wandelaars. De weg langs de zuidoever is verhard en daar zie je wel meer ‘zondagmensen’, maar dan vooral al fietsend.
Deze eenzame looptocht doet een mens toch wel deugd. Ik loop nog steeds op duurlooptempo en probeer zo de stress van de afgelopen weken van me af te lopen. Ik probeer hierbij niet te veel te versnellen. Stilaan gaat de snelheid en hartslag iets hoger liggen. De laatste kilometers worden hierdoor toch wel wat intensiever, met een hartslag in de buurt van de 150 hs/min. Uiteindelijk kom ik na iets meer dan twee uur aan op mijn bestemming.
Een gemiddelde snelheid van 12,2 km/u en hartslag van 138 hs/min vind ik al zeker niet slecht. Dit is ooit heel anders geweest. De week wordt dan ook afgesloten met meer dan 70km op de teller. Ook dat is ooit heel anders geweest.
