Na de 20 km door Brussel staat er nog een loop op het programma. Eddy van vzw Mediclowns heeft voor de deelnemers van de Mediclowns NY Marathon een eerste gezamenlijke training georganiseerd. Het doel is tweeërlei. Enerzijds is dit een mooie training door de prachtige bossen rond de vijvers van Tervuren en anderzijds leren de verschillende deelnemers, komende vanuit alle hoeken van België, elkaar kennen.
De regen die intussen onophoudelijk uit de lucht valt is allesbehalve een spelbreker. Iedereen ziet het goed zitten. De sfeer zit er al goed in. Met twee zijn we; twee die in de voormiddag de 20 km door Brussel gelopen hebben en die aan de start van de training verschijnen. Het is opmerkelijk om te zien dat er gemotiveerde mensen zijn die van heel ver komen voor deze natte training. Naast de twee ‘zotten’ die zelfs na een lange duurloop toch nog aan de start verschijnen, zijn er ook twee die na de 20 km toch nog naar Tervuren afzakken om het tweede doel te halen: elkaar (beter) leren kennen.
Onze twee begeleiders zorgen ervoor dat iedereen, ieder op zijn/haar tempo de weg niet verliest. Het tempo ligt niet al te hoog, maar het publiek is heel divers. Sommige zijn echt pas gestart met duurlopen en kunnen het tempo moeilijk aan. Ik blijf met de ‘laatste’ wat meelopen. Niet veel later blijft Karen (die ook al 20 km gelopen heeft) ook in de buurt van de tweede fietsende begeleider.
Na een sanitaire stop (weeral) loop ik een stukje heel wat sneller om de anderen opnieuw in te halen. Vanaf dan lopen Karen en ik opnieuw iets sneller. Op die manier lopen we een eindje achter de eerste lopers en een eindje achter de laatste loper. Het is na elke bocht goed uitkijken waar de koplopers zich bevinden. Ik probeer lichtjes te versnellen, om de eerste bij te benen, maar krijg de opmerking dat ik versnel. We blijven ons rustige tempo gewoon verder lopen.
Opeens zien we enkele koplopers eerst naar rechts en snel erna naar links lopen. Ook zij zijn intussen gesplitst en een beetje de weg kwijt. Wij volgen hen dan maar en komen (gelukkig) niet veel later de tweede begeleider tegen die ons wel de goede richting wijst. Zelfs een klein groepje voorzien van twee begeleiders is moeilijk bij elkaar te houden. Het is echt wel van belang om zich aan te passen. Als iedereen zijn geliefd tempo aanhoudt, loopt na een tijdje iedereen alleen en is er van beter leren kennen geen sprake meer.
Gelukkig zijn er nog een aantal bereid om in de plaatselijke foyer iets te gaan drinken en kunnen we mekaar daar echt beter leren kennen. Een tip Eddy !!