Uitstap naar Heverleebos

Met een temperatuur van boven de 20°C loop ik liever in een schaduwrijk bosgebied dan in volle zon op harde wegen. Het is dan ook met veel plezier dat ik, samen met enkelen, richting bos in Heverlee kan trekken om daar een vierkant rondje te lopen.

Om 12.15u starten we dan met een rustig tempo. Na de duurloop van zondag heb ik toch wel enkele minuten nodig om wat los te komen. De snelheid ligt niet te hoog en het is dus echt genieten van de rust in het bos en omgeving. Na 3K draaien we rechts en begint er een saai stuk waar iets te weinig variatie in zit om echt van te kunnen genieten. Ondanks de week echt warm en droog weer, blijven hier groet plassen liggen. Na enkele dagen regen is het hier echt moeilijk om door te komen.

Na dit tweede rechts stuk draaien we opnieuw rechts richting de Zoete Waters. Ter hoogte van de kapel krijgen we een flinke afdaling voorgeschoteld. Daarna steken we de weg over en komt de zwaarste dobber om te verwerken. Deze helling is op Strava gekend onder de naam Poggio. Tot hiertoe hebben we rustig gelopen en dus vind ik het een goed moment om deze zo snel mogelijk naar boven te lopen.

2016-05-09-1De helling bestaat uit twee stukken en het vals plat ertussen gebruik ik nog om een tandje bij te steken. Halfweg het tweede stuk begin ik te kraken. De hartslag bedraagt 180 hs/min en ik ben er nog lang niet. Bovendien ligt het einde van dit segment verder dan de eigenlijke top en dus moet ik het nog kunnen uitzingen tot daar. Het wordt snakken naar lucht en de hartpomp bereikt een hoogtepunt aan 185 hs/min. Gelukkig heb ik wat voorsprong opgelopen en kan ik wat dribbelen vooraleer we opnieuw het normale loopritme oppakken.

2016-05-09-2Opvallend is wel dat mijn hartslag nu heel wat hoger ligt bij ongeveer dezelfde snelheid.

Net voor het vierkant (zie vorm omloop) dicht is, draai ik om en loop in omgekeerde richting naar nummer drie. Na exact 5′ of 1K kom ik hem tegen en loop ik met hem verder uit naar ons startpunt. Tijdens deze twee kilometers aan 10 km/u zakt mijn hartslag toch naar waarden onder de 130 hs/min.

Na raadpleging van de gegevens blijkt dat ik mijn eigen besttijd op die Poggio (7%) met liefst 21″ verbeterd heb. Deze bedraagt nu 2’19” aan een gemiddeld tempo van 3’55” min/km. De enige plaats waar ik nog kon verbeteren is helemaal in het begin. Je moet dus al vanop de weg snelheid maken. Én dit weten vol te houden tot het einde!!

Movescount_logo     strava


 

Ochtendloop op zondagvoormiddag

Een vroege vogel ben ik nooit geweest en dat zal nu ook niet meer veranderen. Een langere ochtendloop zal je me dan ook zelden zien doen; uitzonderingen zijn altijd mogelijk. Deze zondag ben ik toch eens voor 10u klaar. Gelukkig maar, want het wordt weer een warme dag en dan is het toch wel beter om tijdig te vertrekken.

Vanuit Linden vertrekt er op zondag vaak een groepje lopers en deze ga ik vandaag proberen te halen. Zonder te treuzelen, loop ik dan maar richting de parking aan de Kasteeldreef, maar tevergeefs. Vandaag blijkt er niemand te vertrekken, of ze moeten al vertrokken zijn. Geen nood, ik ben oud en wijs genoeg (denk ik toch) en loop dan maar alleen verder. Ik heb geen bevoorrading bij me. Als ik echt lang wil lopen, zal ik via thuis moeten lopen om me daar van een drankje te voorzien. Er staat namelijk een isotone sportdrank klaar in de koelkast.

Na enkele kilometer door de Lindense bossen kom ik iemand tegen en vraag hem of ik even met hem mee mag lopen. Op die manier loop ik een rustig tempo richting Kessel-Lo. Onderweg wordt er wel wat gebabbeld, o.a. over de 20 km door Brussel, maar zijn naam heb ik dan weer niet gevraagd.

De terugweg naar Linden wil ik niet lopen via de Leming zodat ik niet in de verleiding kom om nog maar eens een aanval te wagen op mijn PR richting Kortrijkstraat. Ik kies dan maar voor de steile helling richting Sneppenstraat. Bovendien neem ik het steil stijgend straatje rechtdoor, maar dat blijkt echt dood te lopen. Omdraaien en terug naar beneden dan maar. De Sneppenstraat is zeker ook een Strava-segment, maar toch blijf ik vrij rustig lopen zonder een besttijd na te streven.

Eénmaal terug in Linden ga ik enkele wegen van de Linden Bosloop van volgende week verkennen. De hellingen gebruik ik dan ook om mijn hartslag nog wat meer de hoogte in te jagen, een typische heuveltraining. Op dergelijke momenten besef ik des te meer hoe zwaar het zal worden. Gelukkig is dat voor iedereen hetzelfde.

 

Movescount_logo     strava


 

Warme DCLA duurloop

Eén vogel maakt de lente niet. Eén duurloop en één training met de brokkenlopers, maakt me nog geen brokkenloper. Gelukkig heb ik na de intensieve training van afgelopen woensdag niets gevoeld: geen stijfheid in benen en zelfs geen last van kuiten en/of hamstring. Vanavond loop ik dan een tweede keer mee met de vrijdagse duurloop, of is het een tempoloop, met de brokkenlopers.

De lente is volop in het land en de laatste dagen mogen we zelfs spreken van echt zomers weer. Bij het vertrek staat de thermometer (tegen de noodgevel en in de schaduw) op 25°C!! Het zal dus een warme zomertoer worden. Een uur voor de start maak ik een halve liter isotone drank klaar en samen met een banaan  speel ik dit naar binnen. Het is een goede repetitie om een wedstrijd voor te bereiden. Lopen met de brokkenlopers is voor mij telkens een wedstrijdsimulatie.

Vorige week hebben we de laatste kilometers heel wat rustiger afgelegd, maar enkel omdat er tot halfweg heel snel gelopen werd. Om zeker niet verrast te worden door een te hoge snelheid in het begin, begin ik rond 18u al op te warmen op de atletiekpiste. Na vijf rondjes heb ik het al echt warm genoeg en ga me dan ook nog snel wat verfrissen. Daarbij neem ik ook nog enkele slokjes water. Eén ding staat vast, het zal warm worden. Gelukkig voel ik me vrij goed. Veel beter dan woensdag in ieder geval.

Zonder echt overdreven snel te starten, moet mijn hart toch al 170 keer per minuut pompen na 3K. Het wordt alweer een stevige duurloop of eerder een extensieve duurloop of zelfs een tempoloop. De invloed van de temperatuur is echt wel van doorslaggevend belang. Het gaat duidelijk bij iedereen langzamer. Halfweg lopen we, de tragere lopers, nog niet veel achter de snellere jongens. Bijna halfweg heb ik al heel veel zin om het tempo te laten voor wat het is en veel trager verder te lopen. Net op dat ogenblik zegt Jeroen dat ik mag verder lopen en dat hij wat last heeft van de warmte en het iets rustiger gaat doen. Net wat ik ook wou!!

Toch blijf ik de hoge snelheid aanhouden. Ik zie nog steeds iemand een kleine honderd meter voor me lopen en probeer de afstand niet groter te laten worden. Het lukt me zelfs om wat korter bij hem te komen. Hij heeft zich duidelijk ook wat vergaloppeerd en probeert zijn tempo zo lang mogelijk aan te houden. Op die manier duurt het toch nog meerdere kilometers eer ik hem kan bijbenen. De warmte (en droogte) is nu heel goed voelbaar. Mijn mond plakt quasi dicht. Dorst!! Net voor de afdaling, waar ik de laatste meters probeer dicht te lopen, bedraagt mijn hartslag zelfs 179 hs/min! Dit is echt een wedstrijd-hartslag. Laten we dit dan maar beschouwen als een generale repetitie voor komende vrijdag en zondag.

Tijdens de steile afdaling kom ik inderdaad nog iets korter en daalt gelukkig mijn hartslag ook. Maar deze daling is maar van heel korte duur. Iemand inhalen betekent ook ervoor blijven en er proberen van weg te lopen. In de smalle weggetjes langs Bruineveld blijf ik echt het maximum uit mezelf te halen. Net voor het indraaien van het provinciaal domein zie ik opnieuw iemand voor me uitlopen. Zou ik deze ook nog kunnen inhalen. Waar zouden onze nieuwe vrienden van Somalië en Eritrea zitten? Houden zij het nog uit?

Er blijven nog twee kilometer te lopen; dat worden zeker nog twee zware kilometers. Het lukt me dan ook niet om echt veel korter te komen bij mijn voorligger. Op de weg tussen het provinciaal domein en het Heuvelhofpark passeer ik nog wel de man van Eritrea; hij heeft de laatste kilometer niet meer ‘overleefd’.

Bij aankomst loop ik in eerste instantie door tot aan de toiletten: om water te drinken!! Toch beslis ik om nog enkele rondjes op de piste te joggen om rustig af te koelen tot normale omstandigheden.

Ondanks het stevig einde ligt de gemiddelde snelheid toch in de buurt van vorige week.

Movescount_logo     strava


 

Eerste intervaltraining met Jeroen

Vandaag train ik de eerste keer mee met de brokkenlopers van Jeroen. Door de Phef-testen en middagloop van gisteren enerzijds en door de hele namiddag in de Elfkamper gewerkt te hebben, voel ik me niet fris om met de training te starten. In de namiddag werd de Atletiekarena Gaston Roelants gebruikt voor de SVS atletiekmeeting.

Om 17.45u stop ik achter de toog en kleed ik mij om. Het is echt zonnig weer met af en toe een wolk. De lucht is nog niet echt opgewarmd; perfect loopweer dus. Omdat de spieren allesbehalve fris aanvoelen, loop ik eerst enkele rondjes op de piste. Amai, dat loopt stroef.  Niet veel later vertrek ik dan samen met Jeroen richting het provinciaal domein voor de eigenlijke intervaltraining. Naast een korte uitleg hoe de training vandaag verloopt, geeft Jeroen ook een goede uitleg hoe een goede intervaltraining er moet uitzien. Belangrijk is dat een intervaltraining goed uitgevoerd wordt. Het is zoals lopen tegen een muur, de muur van je eigen kunnen. Je kan je te pletter lopen door te snel te willen lopen, maar daar bereik je niets mee. Het is bedoeling om elk onderdeel van de intervaltraining aan dezelfde snelheid af te leggen. Door de vermoeidheid loop je langzaam tegen de muur en kan je hem lichtjes vooruit duwen. Hierdoor verbeter je je eigen limiet wel.

De training van vandaag bestaat uit een trappentraining. Elk onderdeel wordt in drie trappen gelopen: 500m vlot duurloop-tempo, gevolgd door 500m aan 800m-tempo en afsluiten met een nog sneller stuk. Omdat we met vier nieuwkomers zitten, waaronder ikzelf, besluiten we om het 800m-tempo te vertalen naar 23s/100m. Dit komt overeen met 3’50” min/km of 15,7 km/u. Hierna lopen we 600m (rond de kleine vijver) rustig uit. De bedoeling is om dit minstens vier keer te herhalen.

2016-05-04

Onder de deskundige begeleiding van Jeroen lopen we het afgesproken scenario. In de bovenstaande grafiek zie je het verloop van mijn hartslag en zie je heel goed hoe telkens de hartslag iets hoger eindigt na het snelste stuk, zonder effectief sneller te lopen. Van de vier nieuwkomers beschouw ik me vandaag één van de minst goede. Het lukt me wel om het groepje goed te volgen, maar het is wel degelijk met de nodige moeite. Hopelijk zitten de inspanningen van gisteren er degelijk voor iets tussen.

2016-05-04-2

Om te zien wie er nog wat ‘overschot’ heeft, laat Jeroen ons bij de laatste versnelling voluit gaan. Kevin schiet echt als een pijl uit een boog weg. Hij had duidelijk nog meer dan voldoende reserves. Ik loop pas als laatste van Jeroen weg, toch aan meer dan 20km/u (!!) en kan enkel Djamal (uit Eritrea) nog bijbenen, omdat hij het niet kan volhouden tot de werkelijke eindmeet.

Movescount_logo     strava


 

Phef 2016

Vandaag staan de jaarlijkse Phef’s (Physical Evaluations Fitness) op het programma. Het is dit jaar voor de tweede keer dat we deze in de nieuwe vorm uitvoeren, in vervanging van de gekende MTLG’s (Militaire testen voor Lichamelijke Geschiktheid).

core strength side bridge
core strength side bridge

De aerobe test, zijnde 2400m lopen is niet veranderd. In het verleden bestond de anaerobe proef uit een dynamische gedeelte, zijnde sit-ups en opdrukken (ook wel pompen genoemd). Sinds 2015 bestaat het anaeroob gedeelte uit een statisch gedeelte, meer bepaald de Left- and Right Sidebridge, om de core stability te testen.

 

In de afgelopen maanden heb ik natuurlijk genoeg gelopen. Dit was nooit een effectieve training voor deze test, maar het brengt natuurlijk wel de nodige conditie en efficiëntie bij om hier vlot te slagen. Voor de side bridge daarentegen, heb ik niet geoefend. In de maand maart heb ik het wel enkele keren geprobeerd en daaruit kon ik enkel besluiten dat het niet eenvoudig is om deze houding lang genoeg te kunnen aanhouden. Met lang genoeg bedoel ik 1’50” wat overeenkomt op het maximum van de punten. De helft halen is niet het doel, ik mik op meer. Gelukkig begeleidt de sportmonitor ons met de opwarming. Het is me vorig jaar niet volledig gelukt, maar ik hoop echt dat het dit keer wel lukt, al vrees ik ervoor. Alles wordt streng geregeld. We moeten dan ook met de linkerkant beginnen. Na 40″ krijg ik het al moeilijk, doel is 1’50”. Vorig jaar lukte me de linkerkant, dus moet het dit jaar ook lukken. Na veel puffen, hoor ik opeens 1’33”. Nog 17″, dat moet toch nog lukken; toch met veel moeite. Gelukkig zijn we met een grote groep en kunnen we even rusten terwijl de andere groep aan de beurt is. Er is geen ontkomen aan, de rechterkant nu. Vorig jaar heb ik hier echt afgezien en werd ik na 1,5 min afgevlagd. Geslaagd, maar niet dat verhoopte maximum. Steunend op mijn rechter elleboog, hoop ik alleen maar snel die 1’50” te horen. Het duurt echt wel lang. Door met mijn hoofd wat te bewegen probeer ik me wat af te leiden. Uiteindelijk hoor ik de verwachte tijd en moet ik niet langer op mijn elleboog blijven steunen. Eerste doel van de dag bereikt.

Na deze anaerobe proef in zaal, gaan we naar buiten voor de loopproef. In het verleden werd deze proef afgenomen op de atletiekpiste van het sportkot in Heverlee. Nu vindt deze proef plaats op betonbaan tussen de bomen. Eén rondje over deze omloop bedraagt 1200m, exact de halve afstand dus. Het is dus de bedoeling om deze zo snel mogelijk af te leggen. Om iedereen goed te begeleiden wordt de tussentijd na 400m individueel vermeld. Hiermee heb je onmiddellijk een idee hoe snel je vertrokken bent en kan je nog tijdig corrigeren.

Ik krijg de melding na 200m dat ik snel gestart ben. Het klopt wel, na 200m heb ik een tussentijd van 40s en dat is inderdaad een snelheid die ik niet ga volhouden.  Bovendien ligt mijn hartslag dan al boven de 170 hs/min! Intussen heb ik niemand meer in mijn buurt en hoor ik zelfs niemand meer achter me. Daarvoor is mijn voorsprong op de tweede al iets te groot. Na 400m kom ik door op 1’24” en zelfs dat is voor mij vrij snel. Dit is volledig te danken aan de snelle start van de eerste 200m. Na één ronde, halfweg dus, kom ik door op 4’22”. Mijn doel dat ik mezelf opgelegd heb, bedraagt 9 minuten rond. Ik zit er dus onder. Nu nog hopen dat ik deze snelheid kan aanhouden met een hartslag die al opgelopen is tot 180 hs/min.

De tweede ronde loopt gelijkaardig, met dat verschil dat het ook meteen de laatste is. Veel reserve moet je nu niet meer overhouden. Ik probeer de snelheid minstens zo te houden. Met een cadans van 180 passen per minuut zit ik zeker hoger dan anders. Na twee kilometer kijk ik toch nog eens naar mijn horloge en zie een kilometertijd van 3’41”. Dat is effectief minstens even snel dan de eerste kilometer. Het volstaat om dit tempo vol te houden tijdens de laatste 400m en eventueel nog wat te versnellen na de laatste bocht, wat nog lukt ook. Mijn eindtijd luidt: 8’42”. Als ik mij niet vergis is dat zelfs een halve minuut sneller dan vorig jaar.

Trainen wordt dus zeker beloond.

Movescount_logo     strava


Officiële tijd: 8’42”

Zondagse duurloop met stevig stukken

Ondanks de snellere tempoloop van afgelopen vrijdag, is het op deze zonnige zondag tijd voor een langere duurloop. Dit keer vertrek ik niet vóór dag en dauw, maar na het middaguur. Het doel is om minstens 20K te lopen en we zien wel hoe en waar.

Omdat het zo lang geleden is, vertrek ik dit keer nog eens richting Pellenberg. Het is droog en hopelijk liggen er niet te veel plassen. Afgelopen woensdag liep ik nog met lange broek, vrijdag liep ik nog met lange mouwen; vandaag is het veel beter weer en loop ik met short en t-shirt. De zon schijnt volop en dus is een zwart shirt perfect geschikt om zeker warm genoeg te hebben bij deze frisse wind.

Richting Pellenberg lopen houdt in dat er de eerste 8 kilometer vooral stijgende hoogtemeters moet gelopen worden. De steilste helling komt na 3,7km en hier wil ik eens doortrekken. Dit is een segment op Strava en door de prestatie van vandaag te vergelijken met de vorige passages kan ik zien of er progressie geboekt is. Gelukkig, ik verbeter mijn vorige snelste tijd, wel met amper 3″.

Hierna loop ik opnieuw rustig verder langs hetzelfde parcours waar ik vorig jaar enkele keren liep. Ik geniet van het mooie weer, ondanks het zweet in mijn ogen loopt. Halfweg de Zavelstraat besef ik dat deze straat ook apart gevolgd wordt via Strava en dus houd ik de snelheid ook hoog genoeg. Ook hier verbeter ik mijn PR. Onmiddellijk hier komt er opnieuw een helling onder de loopschoenen. De snelheid zit er vrij goed in en ik probeer dit tempo aan te houden, zonder echt voluit te gaan. Ik wil trouwens nog evenveel kilometers lopen als wat ik tot nu afgelegd heb.

De tweede helft blijf ik een normaal tempo (4’46” min/km) aanhouden. Intussen is het genieten en denk ik na langs welke weg ik ga lopen om toch boven de 20K uit te komen. Het is bovendien een nieuwe maand en dus kan ik ook vandaag al, naast de Strava-uitdaging van de 10K, de uitdaging van 21,1K lopen. Om het mezelf nog wat zwaarder te maken, kies de de lange weg tot aan de Kortrijkstraat. Dit is een vrij lang stijgend stuk. Bovendien kies ik hier ook weer om het zo snel mogelijk af te leggen, tenminste zo snel mogelijk na reeds 17km gelopen te hebben. Op een stuk van 2,5km bergop is doseren zeker de boodschap. Ik houd de inspanning zoveel mogelijk constant en probeer gebruik te maken van de vlakkere stukken om de snelheid er goed in te houden. Het resulteert in een nieuwe besttijd met een verbetering van meer dan een halve minuut.

Tussen veel wandelaars en scoutleden door blijf ik nog enkele kilometer lopen om uiteindelijk thuis te komen na iets meer dan 22km. Opdracht volbracht.

Movescount_logo     strava