Vanavond is het, zoals elke vrijdag, training van DCLA, meer bepaald een duurloop van 14km. Vooraleer het zover is, mag ik vanmiddag aanschuiven aan de korpsmaaltijd van OPL. Een korpsmaaltijd is een maaltijd naar aanleiding van het Feest van de koning dat op 15 november valt. De maaltijd zelf bestaat uit een veelgangen menu met ergens een toast op de koning. Ook dit jaar hebben de koks weer een schitterende menu samengesteld. Als gezonde eter heb ik telkens mijn bord helemaal leeg gegeten. Bij het hoofdgerecht heb ik zelfs nog wat extra stukken everzwijnfilet van mijn buur gekregen. Na het dessert had ik dan ook een opgeblazen gevoel.
Niet veel later is het hoog tijd om, samen met Tibo en Tobi, naar de training DCLA te vertrekken. De temperatuur bedraagt om en bij de 5°C en met T-shirt, dunne shirt met lange mouwen en fluo-vest zonder mouwen ben ik hopelijk voldoende warm aangekleed. Enkele minuten voor de start van de duurloop kan ik enkel denken aan mijn volle maag. Ik heb duidelijk te veel gegeten, net voor een duurloop. Hopelijk ligt het tempo niet al te hoog en krijg ik geen last van mijn te volle maag.
De eerste kilometers verlopen vrij rustig, rustiger dan de vorige weken. Gelukkig maar. Het blijft nodig om me te concentreren op mijn maag. Gelukkig kan ik af en toe eens een boer laten om de overtollige lucht kwijt te raken. Mijn aandacht gaat de volledige duurloop naar mijn spijsvertering tot ik opeens een losse veter voel. Ik moet nu wel even halt houden om deze terug vast te knopen. Ik ben nochtans van overtuigd dat ik er een dubbele knoop ingelegd heb. Na dit korte oponthoud, net voor de helling richting het ‘Bed van Napoleon’, moet ik de groep terug zien in te halen, maar het lukt me toch zonder problemen.
De rest van de duurloop blijf ik wel achteraan de groep hangen, maar kan gelukkig zonder problemen goed volgen. Ter hoogte van de kerk van Linden, na de afdaling van de Steenveldstraat, wordt meestal versnelt. Net op dat ogenblik voel ik mijn andere schoen veel te los zitten. Ik moet dus weeral eventjes aan de kant om aan dit euvel te verhelpen. Terug recht, begin ik mijn tweede achtervolging van de dag. Ook nu kan ik de groep vrij goed bijbenen. Op dat ogenblik zie ik dat er enkele ver voorop lopen. Ik blijf toch maar in de groep lopen en laat die eerste in de verte voorop lopen. Voorbij de Kastaar beslis ik toch om een snel stuk in te lassen. Ik schakel een versnelling hoger en houdt een vrij hoge snelheid aan ter hoogte van de abdij van Vlierbeek waar we rechts draaien en waar ik mijn snelheid laat zakken om de laatste kilometer rustig uit te lopen. Op dat ogenblik zie ik de koplopers al niet zo ver meer voor me lopen.
Vandaag kan ik maar één wijze les trekken: niet te veel eten net voordat je gaat lopen, want trop is wel degelijk te veel.
