Op maandag begint voor de meeste een normale werkweek. Vandaag is het geen routine, want ik ben een dag thuis met de kids. De school blijft een dagje dicht wegens pedagogische studiedag.
Na enkele uren saai werken voor school en wat spelletjes spelen, vraagt Tibo zelf om een toertje te gaan lopen. Het is buiten te goed weer en dus verkiest hij om buiten te lopen in plaats van enkele kilometers op de loopband. In de namiddag trekken we beide onze loopkleren aan en gaan op pad. Zijn voorkeur is om in het bos te gaan lopen, dus lopen we in het bos. In de bossen van Linden lopen, betekent wel dat er weinig paden vlak zijn. Het zal dus klimmen of dalen worden.
De eerste kilometer is er al direct eentje waar enkel bergop gelopen wordt. We zijn dus onmiddellijk opgewarmd en bij deze vrij warme temperaturen en hoge vochtigheid komen de eerste zweetdruppels al snel op de proppen. Wanneer er minder moet geklommen worden, komt mijn hartslag toch naar beneden. Het tempo ligt nooit echt hoog, maar echt traag loopt mijn partner van 10 jaar toch ook niet. Enkele hellingen verder en met wat meer kilometers op de teller begint hij toch enkele tekenen van vermoeidheid te tonen. Hij vraagt dan ook om niet te veel omweg meer te maken en stilaan huiswaarts te lopen. Met nog één omweg door het Lindenbos komt de teller toch op bijna 7,5 km te staan.
Knap gedaan van hem.
