Na een zware start van de week met drie lopen, waarvan één wedstrijd of test, is het vanavond training van DCLA. Op woensdag is het een bepaald programma, opgelegd door onze trainer ‘Miel’.
We zijn allemaal grote jongens en beginnen autonoom aan onze opwarming. Met enkelen lopen we eerst heel rustig een paar rondjes over de piste. Dit is aan een echt rustig tempo om de spieren en gewrichten voor te bereiden op wat komen gaat. Iets later vertrekt de eigenlijke opwarming richting provinciaal domein. Vaak wordt er dan al relatief snel gelopen, toch zeker als je helemaal geen opwarming vooraf gedaan hebt. We, ik dus ook, zijn niet meer van de jongsten en een rustige opwarming is dan zeker aan te raden. De opwarming in groep loopt rond de grote vijver en op initiatief van iemand worden er drie korte versnellingen ingelast. Met de rondjes rond de piste inbegrepen, kom ik al aan vier kilometer opwarming. Dit moet zeker voldoende zijn. Miel kan nu uitleggen wat de training van vandaag inhoudt. Het wordt een training die hijzelf altijd graag gedaan heeft, zijnde 1′ vlot, 1′ traag, 2′ vlot, 2′ traag, 3′ vlot, 3′ traag, 4′ vlot, 3′ traag, 3′ snel, 2′ traag, 2′ snel, 1′ traag en dan nog eens 1′ snel. De training start en gelukkig is er wel iemand die de horloge goed in het oog houdt en ons tijdig doet stoppen en ook doet versnellen. Vandaag voel ik mij goed en het vlotte gedeelte gaan dan ook vlot. Bij de snelle stukken kan ik ook nog vrij goed volgen. Het doet me deugd. Enkele weken geleden vroeg ik me nog af of ik in de goede groep zit en vandaag ben ik toch wel overtuigd dat dit het geval is.
Bij de laatste versnelling, die meestal echt snel gelopen wordt, loopt er iemand naar de kop en zegt smalend: “We laten niemand ons voorbij lopen.” Dit hoor ik altijd graag, want dit motiveert me om te doen wat ze niet graag hebben. Ik blijf de eerste helft van deze versnelling braaf op de tweede lijn volgen en gebruik het laatste stuk om nog wat extra te versnellen. Houdt de rest zich in of loop ik opeens echt sneller dan de anderen? In ieder geval ik kom op kop en loop zelfs een klein beetje uit. Doel geslaagd zou ik zeggen, ook al is het nooit mijn bedoeling om te “winnen”. Het is enkel een reactie op het ene zinnetje.
Na deze versnellingen loop ik met L. nog een ronde van de grote vijver en terug naar de Gaston Roelants Arena. Hier ligt de snelheid toch ook weer boven de 12 km/u en dit keer moet ik mij niet echt forceren om te volgen. De hartslag blijft onder de 150 hs/min. Het is weer een goede training geweest. Morgen las ik toch wel een rustdag in, want vrijdag staat er weer een nieuwe training op het programma.