Het is weer een warme zomerdag. Met temperaturen in de buurt van de 30°C en met een vochtigheidspercentage van boven de 80% voelt het dan nog zwoel aan. Ik ben dan ook bij de gelukkigen die met de fiets naar het werk kan. Vandaag is dat niet anders. Na het werk doe ik dan ook met de fiets de geplande en niet-geplande taken. Eén van deze taken is het afhalen van bestelde loopschoenen in het Kiala-punt.
Vanaf nu kan je me dus ook zien rondlopen in deze Asics Kayano 21. De GEL-KAYANO kan bogen op meer dan twee decennia succes op de baan en helpt overpronerende hardlopers om ook op de lange afstand stabiel en comfortabel te lopen. Mede door het warme weer, maar hoogstwaarschijnlijk door de Trolieberg, kom ik helemaal bezweet thuis aan. En dat na enkele kilometers!!
Na het afhalen van de kids, met de fiets uiteraard, vragen zij me om een toertje te gaan lopen. Het staat helemaal niet op mijn planning, maar met een doos nieuwe schoenen in mijn handen en wetende dat ik hen nog gemakkelijk kan volgen, besluit ik toch maar om mee te gaan lopen. Toch is het slechts eentje van de twee kids echt gemotiveerd en zowel zijn broer als zijn papa overtuigt om samen te gaan lopen. Niet veel later ben ik omgekleed en kunnen de nieuwe schoenen ingelopen worden. Dit zijn schoenen met extra steun voor overpronerende lopers, dus laat ik mijn steunzolen thuis. De blaren die ik zondag opgelopen heb, zijn nog niet verdwenen, maar hopelijk verergert het door deze loop niet. Na ongeveer anderhalve kilometer krijgt eentje last van wat buikpijn, maar na wat peptalk besluit hij toch om verder mee te lopen. De meest gemotiveerde maakt er een Fartlek-training van terwijl de twee anderen rustig aan dezelfde snelheid blijven lopen. In de Prinsendreef spurten we een keer allemaal gelijk. Het gaat toch vrij snel. Die kleine jongens’ beentjes kunnen al vrij snel lopen. Na de Prinsendreef gaat het via de Vossekoten bergaf tot thuis. Tussen de bomen blijf ik maar zeggen:”Pas op waar je je voeten zet!”. En wie trapt er op een tak en slaagt dan zijn voet om? Ik, natuurlijk! Gelukkig zijn we dan bijna thuis en kan ik er wat ijs opleggen.
Werk-Woon met fiets: 
Looptochtje met kids:
Update: ‘s nachts komt de pijn steeds meer opzetten en ‘s morgens kan ik natuurlijk niet meer stappen. Hopelijk is er niets ernstigs geraakt en is de pijn vlug verdwenen. Voorlopig zit lopen er zeker niet meer in. Dramatisch einde van wat een sportieve dag had moeten zijn. 🙁