Afgelopen woensdag moest ik alweer overdrijven. Het begint afgezaagd te worden, maar telkens ik alleen loop, maak ik er wedstrijd van. Ik weet maar al te goed dat dit geen goede manier van trainen is en toch doe ik het. Na woensdag heb ik nog twee dagen lichte stijfheid gevoeld in de quadriceps.
Vandaag loop ik terug met enkele collega’s tijdens de middagpauze en dan kan ik het wel: rustig lopen. Het tempo tijdens deze loop ligt rond de 10 km/u en dat is een ideale trainingssnelheid. Het is dan ook een snelheid die elke min of meer geoefende lopen lang kan volhouden. Bovendien blijft de hartslag dan vrij laag. Op die manier kan je gemakkelijk blijven praten. Het is mogelijk om met volle zinnen te spreken. Zolang je een normaal gesprek met deftige zinnen kan aangaan, loop je aeroob en train je je uithouding en dit zonder te forceren. Na een lange pauze is dit de enige gezonde manier om terug wat basisconditie op te bouwen. Bovendien ga je aan een heel rustig tempo de gewrichten en de spieren veel minder belasten en minimaliseer je de kans op overbelasting of andere blessures.
Deze week, de eerste na een verplichte break van zes weken, heb ik toch alweer drie keer (8km – 11km- 8km) gelopen. Ik kijk dan ook met een tevreden gevoel terug. Woensdag heb ik, door wat sneller te willen lopen, wel beseft dat de conditie meer dan een beetje weg is. Toch blijft het de ambitie om opnieuw op te bouwen naar de lange afstand. Een marathon blijft voor mij toch wel iets dat ik opnieuw wil doen. De 42km moeten op een aangename manier kunnen afgelegd worden en dan ook nog liefst niet te ver achteraan. De meeste stadsmarathons (Brussel, Amsterdam, Eindhoven, …) van het najaar vallen in oktober, maar hiervoor kan ik mij nu niet meer voorbereiden. Later op het jaar wordt het hier in België en omgeving wat te koud, dus wordt het moeilijk om in 2015 nog eentje te doen. We bereiden ons in ieder geval verder voor en hopen in eerste instantie om blessurevrij het aantal kilometers op te bouwen.
