Zoals je kanĀ merken, loop ik de laatste weken steeds minder en minder. Het is nochtans de mooiste periode van het jaar om te lopen. Het weer is ideaal: niet te warm, droog, weinig wind, kortom geen weer om binnen te blijven zitten. De pijn in mijn rechter dijbeen blijft me parten spelen. Na lang aarzelen heb ik toch een afspraak gemaakt bij een sportdokter en heeft me voor verder onderzoek doorverwezen naar een ziekenhuis voor een botscan. Gelukkig moet je daar niet te lang op wachten en vandaag kon ik al terecht in het Heilig Hart ziekenhuis van Leuven.
Om twaalf uur krijg ik de noodzakelijk spuit met het radioactieve goedje en twee uur later mag ik terug komen voor de eigenlijke scan. Tijdens de scan moet je stil blijven liggen en mag je de ogen sluiten. Dit maakt het heel gemakkelijk. Intussen heb ik mijn middagdutje kunnen doen. Het mocht van mij nog wat langer duren. š
Natuurlijk krijg je de uitslag pas van je eigen dokter. Nadat ik zei dat ik dus nog steeds mocht blijven trainen, heeft er een dokter een vlugge diagnose gesteld. Volgens hem is er toch wel iets te zien, maar hij kon niet zo snel zeggen of het de gevreesde stressfractuur is of enkel een beenvliesontsteking.
Tegen mijn zin pas ik dus vandaag voor mijn DCLA-training. Op het programma staat een gewone duurloop van 15km en bij deze uitzonderlijke temperatuur van 30Ā°C is het misschien niet onverstandig om toch maar wat te rusten. Nu blijft het afwachten tot donderdag eer ik meer weet.
Tijdens het onderzoek van mijn klachten (pijn) steldeĀ Dr. Parys ook vast dat mijn benen een verschillende lengte hebben. Mijn rechterbeen is iets langer dan mijn linker. In het goede geval, geen fractuur dus, zal ik een loopanalyse ondergaan. Hieruit moet dan blijken welke schoenen ideaal zijn en welke steunzool of steunzolen ik best draag. We zijn dus nog niet verlost van de doktersbezoeken, maar als ik dan toch van plan blijf om nog veel kilometers te lopen, kan ik het beter in de goede omstandigheden. Ik wil echt nog wel jaren blijven lopen. Een andere oplossing om geen snelheid of lange afstanden meer te trainen en enkel nog wat te gaan joggen. Voorlopig blijf ik kiezen voor het intensievere werk. Ik zou toch nog graag enkele marathons lopen.
Maandelijks archief: juni 2015
Eerste intervaltraining met DCLA
Vorige week was ik op woensdag te laat en kon dus niet meetrainen met de recreanten van DCLA. Vandaag ben ik erop voorbereid en zal dus zeker op tijd zijn. Ik sta dan ook al van voor 18u in de Elfkamper uit te kijken naar de personen die ik nog ken van afgelopen vrijdag. Van hen hoor ik dat er op woensdag meestal een training op deĀ kalenderĀ staat en dat er op vrijdag gewoon een toer gelopen wordt. Het wordt dus vandaag mijn eerste, echte training. Op het programma staat een intervaltraining. Miel, onze jogbegeleider, stelt het scenario vast en begeleidt ons ter plaatse.
We starten met een opwarming van om en bij de drie kilometer. het eerste gedeelte van de training bestaat uit 1′ snel, 1′ traag, 2′ snel, 2′ traag en aansluitend 3′ snel en 3′ traag. Deze laatste drie minuten zijn sneller voorbij dan gedacht. Nu lopen we 1500m aan een redelijk hoge snelheid, ‘rollen’ genoemd. Bij deze 1500m probeer ik gewoon aan te klampen en dat lukt toch vrij redelijk. De snelheid schommelt tussen de 13 en de 14 km/u. Mijn hartslag blijft toch onder de 170 hs/min, dus dat valt nog wel mee. Na deze 1500 werken we opnieuw hetzelfde scenario af als voordien, zijnde telkens 1, 2 en 3 minuten snel-traag. De laatste drie minuten gaan toch wel echt snel. Iedereen weet dat dit de laatste opdracht is en loopt dan ook zo. MijnĀ snelheid ligt dan ook rond de 16km/u!! Mijn hartslag bereikt dan ook zijn bovengrens. Toch ben ik al blij dat ik niet te veel moest lossen. Toch zie ik meerdere lopers voor mij uit lopen. En neen, deze zijn niet jonger !
